U & I ไคกับโด้ Ft. ลู่หมิน,ชาลแบค,เทาโฮ,เฉินเลย์,คริสฮุน

ลำดับตอนที่ #8 : EP. 8 // ก็เหมือนจะดีใช่มั้ย ???

[จงอิน] ผมมาส่งที่คอนโดของคยองซูมันก็อยู่ใกล้ๆ คอนโดผมนี่หวา ทำไมไม่รู้เรื่องเลย -..-

"พี่จะขึ้นไปดื่มน้ำมั้ยฮะ"

"ได้ๆ ไปก็ได้" ผมขึ้นมาก็ห้องสภาพดูดีกว่าห้องที่ผมอยู่อีกสะอาดเรียบร้อยมุ้งมิ้งฟรุ้งฟริ้ง (?)

"อยู่คนเดียวหรอเรา" ผมถามแล้วเดินไปนั่งที่โซฟา คยองซูพยักหน้าเบาๆ ตัวเล็กๆ อย่างงี้นี่อยู่คนเดียวหรอเนี้ย ดูอย่างผมสิ่ ยังโดนแม่เอาไอซึลกิมาอยู่เป็นเพื่อนเลย -..-

"ไม่เหงาบ้างหรอ"

"ไม่หรอกครับ วันๆ ผมก็นั่งอ่านแต่หนังสือ" เรื่องมันเศร้าจังนะ ฮึกๆ ฮรืออออ T-T วันๆ อ่านแต่หนังสือ มันเป็นอะไรที่เศร้ามากเลยนะ รู้มั้ย

"เบื่อๆ ให้พี่มาอยู่เป็นเพื่อนก็ได้นะ" หึหึ ~

"ไม่รบกวนดีกว่า" -3- เฟลล

"ไม่เป็นไรหรอก คยองหิวรึยัง"

"ยังเลยฮะ"

"พี่เริ่มหิวแล้ว จะเอาอะไรมั้ยเดี๋ยวพี่ลงไปซื้อมาให้"

"เดี๋ยวผมทำข้าวผัดกิมจิฮะ พี่จะกินมั้ยล่ะ เดี๋ยวทำให้" คนมีบุญป่ะ คริๆ -..-

ระหว่างที่รอคยองผัดข้าวเราก็เดินเพ่นพ่านในบ้านไปก่อนล่ะกัน เอิ่กๆ

"มาแล้วๆ" คยองซูยกจานข้าวมา 2 จาน แล้วลงมานั่งข้างผมบนโซฟาที่ห้องนั่งเล่น

"หอมจังเลย ~" กินๆๆๆ อร่อยว่ะ ~ อรึ่ยยย ~ อร๊ายยย ~ (-..-??)

"อร่อยจัง ไว้พี่จะมากินบ่อยๆ นะ ฮ่าๆ"

"^////^" น่ารักเชียวว..

"แล้วซึลกิเป็นไงบ้างหรอ พี่จงอิน" ถามถึงมันหาซากไรวุ๊ยย -.-

"ก็ดีนะ"

"ปล่อยทิ้งไว้ที่ห้องหรอ" ใช่ !!!

"งั้นพี่กลับก่อนแล้วกันนะ ขอบคุณสำหรับข้าวผัดนะ อร่อยมากเลย บายย ~" ไม่อยากรีบกลับเล๊ยยย -3-

[แบคฮยอน] พอผมเดินมาถึงหน้าบ้านแม่กำลังยืนรดต้นไม้อยู่ บ้านผมนี่อย่างกับโรงเพาะชำต้นไม้ เยอะชริฟหาย !!!

"อันยอง ~" ผมทักทายแม่แบบทุกๆ วัน

"อ้าวว แบคกลับมาแล้วหรอ"

"ยังไม่กลับเลยแม่"

"ขอบใจ -..- เอ๊ะ !! มากับใครน้าาา แฟนหรอ"

"บ.. บ้าหรอแม่"

"เอ้า -.-!! ว่าแม่บ้าอีก แล้วนั้นใคร"

"ผมชื่อปาร์ค ชาลยอนฮะ ^^"

"อ๋อ เข้าไปกินข้าวก่อนนะ คิกๆ" คิก ไรว่ะ -..-

"อะไรแม่ พี่เขารีบกลับ"

"รีบหรอลูก" แม่นับญาติกับมันหรอ -0-!!

"ไม่รีบครับแม่ ^^"

"=_= อะไรอ่าา" วิ่งเข้าบ้านและ ขัดใจเราจัง ขึ้นไปบนห้องนอนและ เดี๋ยวค่อยลงไปกินข้าว -3- แอบๆๆ เอาไอพี่ยอนเข้าบ้านทำม๊ายยย -..-

ก็อกๆๆ

"ใครอะ"

"แมววว"

"บ้านเรามีแมวด้วยหรอ -.-??"

"ไม่มีหรอก พี่เอง" ผมเดินไปเปิดประตู

"มาทำไม -.-"

"มาซื้อดอกไม้"

"..... ดอกอะไร"

"ดอกจำปี"

"ไม่ขาย ไปไกลๆ เลย"

"โธ่ๆๆ ขอเข้าไปหน่อยนะ" ส่งสายตาปิ๊งๆ มา คิดว่าน่ารักนักหรอ

"เข้ามาทำไมล่ะ"

"......" เดินเข้ามาเลย ไอบ้า ยังไม่ได้อนุญาตเลยนะ !!!

"หึยย เข้ามาทำไม !!!"

"ห้องนี่ แอ๊บแบ๊วจังนะ ^^" ยุ่งไรด้วยเนี่ย !!! แค่สีชมพูเอ๊งงง ไม่เห็นจะมีอะไรมากเลย ผมว่าสวยดีออก ดูแล้วสะบายตาดีเนอะๆๆๆ

"อ่าา อย่างยุ่งกับมันนะ !!" มันหยิบตุ๊กตาหมีผมไปล้าววว T[]T

"ชอบหรอ"

"งื้ออออ เอามาาา" ชูสุดแขนเลยนะอีพี่ยอน ผมแค่ตัวเล็กนิดเดียวเอง หยิบไม่ถึง

"ฮ่าๆๆ"

"พี่ยอนเอาคืนมาาา" ผมนั่งลงกับพื้นแล้วกอดอกทำหน้ามุ้ยใส่

"โอ๋ๆๆ อะ" ผมคว้าตุ๊กตาเข้ามากอดเลยย ฮรืออออ ~

"ออกไปเลยไป !!"

"ใจร้ายว่ะ -3-" เดินออกไปเลย มาว่าอีก -.-

"แบค !! แกพูดกับแฟนแกอย่างนี้ได้ไงห๊ะ !!"

"แม่เขาไม่ใช่แฟนหนูนะ !!"

"ใจร้ายจังนะ.."

"เห็นมั้ยแก"

"-3- วู้วววว" ผมเดินลงไปข้างล่างและ ตอนแรกหนีขึ้นบน ตอนนี้หนีลงล่างและ

ผมก็ลงไปนั่งกินข้าวซะเลย -3- สักพักแม่ก็ลงมานั่งกินด้วย แล้วอีพี่ยอนมันลงมาด้วย !!! รีบๆ กินดีกว่า 

"อิ่มแล้วหรอ แบค" พี่ยอนทักขึ้น

"เออ"

"แบคพูดดีๆ สิ่" อะไรนักหนาเนี่ยยย หนีขึ้นบนและ ขึ้นๆ ลงๆ อยู่อย่างงี้แหละ -3-

กรี๊งงง กรี๊งงง

"ยอโบเซโย"

(แบค..)

"จ๊อกกี้เป็นอะไร"

(ลู่หานเขาโกรธชั้นอะ ฮึก..)

"ห๊ะ !? ใจเย็นๆ สิ่"

(ก็มีรุ่นพี่อะ.. รุ่นพี่คริสอะ)

"หือ !?"

(ก็พี่เขาส่งไลน์มาคุยด้วยปกติแหละ แต่รูปโปรเป็นรูปที่เราถ่ายคู่กัน แล้วลู่หานก็เปิดเข้าไปดู ก็มาว่าว่าเราอะจะนอกใจอะ ฮึก..)

"โอ๋ๆๆ" เชี้ยเอ๊ย ปัญญาอ่อนชิบเป็งเลย -.-

(ฮรือออ ~)

"ใจเย็นๆ สิ่ เดี๋ยวก็หายน่า"

แอ๊ดดดด ~ อิพี่ยอนเข้ามาทำไมอีกว่ะ -.-

"รักน้าา จุ๊บ ~"

(ขอบใจนะ)

"คุยกับใครน่ะ"

"ยุ่งจังเลย"

"ถามว่าคุยกับใคร !!"

"ทำไมต้องขึ้นเสียงด้วยห๊ะ !!" แข่งกันแหกปากเข้าป๊ายยย

"ไม่ได้ขึ้นเสียงซะหน่อย !!"

"นี่แหละขึ้นเสียง !!"

"แล้วแกจะขึ้นเสียงทำไมล่ะ !!"

"พี่นี่น่ารำคาญจริงๆ เลย !!" ผมวิ่งลงไปข้างล่าง ขึ้นๆ ลงๆ อยู่อย่างงี้แหละ ผมวิ่งลงไปนั่งในสวนดอกไม้หลังบ้าน

"อ้าววว จะกลับแล้วหรอลูก"

"ครับ ไปแล้วล่ะครับ ขอบคุณนะครับ" ไปได้ก็ดี -.-

"รีบกลับจัง"

"อยู่ไปเขาก็ไม่สนใจผมหรอก ลาล่ะครับ"

"แบคนะแบค เฮ้อ ~"

เช้าวันต่อมา ~

โอยยย ขี้เกียจชะมัดเลย ต้องแหกลูกกะตามาโรงเรียนเนี่ยยยย น่าเบื่อ !!!

"อันยอง วันนี้จ๊อกกี้มาเช้าจัง" นั่งซึมอยู่คนเดียวเชียว น่าสงสาร อีพี่ลู่ก็ทำเกินไปแค่รูปโปรคู่กันก็ตีโพยตีพายจนเป็นเรื่องใหญ่ น่าสงสารมินซอกจังที่ต้องมาโดนโกรธ โดนว่า เพราะความเข้าใจผิดเพียงนิดเดียวเอง..

ผมลองๆ มองหาพี่ลู่ก็นั่งอยู่มุมเดิมครบสามคนเลย เหมือนพี่จงอินกำลังพูดอะไรซักอย่างให้ฟัง มินซอกเอ๊ยย..

"ใจเย็นๆ เนอะ" ผมลูบหัวของเขาเบาๆ

"มินซ๊อกกกก" เสียงคยองนี่แบบว่า.. วิ่งไปตะโกนไป

"ไม่เอาแล้ว ไม่อยากยุ่งกับเขาอีกแล้วอะ ไม่มีเหตุผลเลย !!"

"0.0!!! ใจเย็นๆ สิ่ เดี๋ยวก็เข้าใจกันเองแหละ"

[ชาลยอน] ให้ผมพากย์คงจะโอที่สุดแล้วมั้งเนอะ -..-

"แหม.. มึง มึงก็ปัญญาอ่อนเนอะเรื่องแค่นี้ก็ไปหาเรื่องทะเลาะกับซอกอะ" จงอินเริ่มว่าลู่หาน

"เอ้า มึงดูรูปดิ่ หน้าจะชนกันอยู่แล้วนะเว้ย"

"ใจเย็นๆ ดิ่ เรื่องให้เดี๋ยวก็เลิกกันหรอก ทะเลาะเรื่องเชี้ยไรไม่ทะเลาะเนอะพวกมึง"

"จงอินมึงก็ใจเย็นๆ เหมือนกัน" ผมตบบ่าของจงอิน มันดูเหมือนจะเครียดกว่าไปลู่อีกนะ -..-

"รู้สึกว่าซอกจะสนิทกับไอนั้นมากด้วย คุยกันก็ดูสนิทสนมกันมากเลย กูคิดไปไกลและ เชี้ย !!"

"มึงก็คิดไปไกลน่าใจเย็นๆ เว้ย เดี๋ยวค่อยๆ ไปคุยกับน้องก็ได้เรื่องจะได้ดีขึ้น"

"อืม.." พอเห๊อะพวกมึงงง -0-

"เห้ยๆ เดี๋ยวกูมานะ" ผมลุกออกจากโต๊ะแล้วหยิบสิ่งของบางอย่างแล้วเดินมุ่งไปยังคนที่ผมกำลังจะมอบมันให้

"ซอกกก เดี๋ยวก็เข้าใจกันเองล่ะเนอะ" เสียงอีกฝั่งก็กำลังปลอบกันอยู่สิ่นะ เฮ้อ ~ กลับไปนั่งที่เดิมดีกว่า ค่อยให้ทีหลัง เรื่องมันเศร้าอะนะน้อง ._.

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –
..... -3-