U & I ไคกับโด้ Ft. ลู่หมิน,ชาลแบค,เทาโฮ,เฉินเลย์,คริสฮุน

ลำดับตอนที่ #7 : EP. 7 // เหตุเกิดที่ใต้ต้นไทร

[โดโด้] พอพวกผมกำลังเดินกลับบ้านกันตามปกติก็มีเด็กผู้ชายคนหนึ่ง เดินมาขว้างไว้ ไม่ใช่อะไรหรอกคือมันขว้างหน้าต้นไทรเนี่ยยย มันหลอนนะเฟ้ยย T-T

"ไอเด็กโอ เซฮุนนี่หวา" ไอพี่ยอนทักขึ้นแบบออกแนวท้าทายนิดๆ (ไม่มีม๊างงงง -.-)

"มาทำไม" พี่จงอินถาม

"พี่.. เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้มั้ย.." เสียงสั่นๆ ของเด็กคนนั้นเอ่ยขึ้นมา

"!!!!!!!!!" ทุกคนอึ้งมาก นี่พูดเลย -.-

"ได้มั้ยพี่.." เขาเอื้อมมือไปดึงมือของจงอินมาเขย่าๆ

"ปล่อยเถอะ พี่ไม่ได้คิดอะไรกับเราแล้ว.." พี่จงอินดึงมือออกจากมือของคนที่ชื่อว่า.. ซ เซฮุน ถูกปะๆ -.-

"พี่ ผมรู้ว่าพี่ยังรักผมอยู่นะ.." เขาดึงมือไปเขย่าอีกครั้ง

"พี่ไม่ได้คิดอะไรแล้วจริงๆ" พี่จงอินชักมือกลับอีกครั้ง

"ฮุนไม่เชื่อหรอก ฮุนรู้ว่าพี่ยังไม่มีใคร.." ดึงมือไปบีบเบาๆ ไม่เขย่าแล้วอ่อ -..-

"ม.. มีสิ่"

"0.0?? // หน้าของทุกคนที่อยู่ในเหตุการณ์ (ใต้ต้นไทรช้ะ -..-)"

"ค.. ใคร หรอฮะ.."

"อ.. เอ่อ // หันซ้ายหันขวา"

"น.. นี่ไง คยองซู" จู่ๆพี่เขาก็ดึงผมเข้าไปโอบไหล่ ผมไม่เกี๊ยวววว ;_;

"ฮุนไม่เชื่อ.. อะไรอะ พี่ชอบแบบนี้หรอห๊ะ ตาเหลือก ตัวเตี้ย หน้าตาซื่อบื้อด้วย.." โห.. เอาเท้ามายันหน้าผมเลยมั้ยครับคุณ คุณก็ว่าซะ.. -..- ผมออกจะน่ารักเนอะๆ >< (-0-??)

"ก.. ก็ ก็ชอบอะ" ผมอึนอะไรว่ะ คือว่าผมไม่เกี่ยวแต่โดนเกี่ยวซะแล้วว

"ฮุนไม่เชื่อ !!"

"จะให้ทำยังไงล่ะ อย่างงี้มั้ย ฟอดดดด" 

"เห้ย !! เพ่ทำไร !!" แบคเข้ามาห้ามพอกำลังจะเดินเข้ามาแยกตัวผมกับพี่จงอินออก พี่ชาลยอนก็กระชากตัวกลับมา

"อิจฉาหรอ ไม่ต้องไปยุ่งเรื่องของคนอื่น วู้ ~" พี่ยอนตบหัวแบคเบาๆ -..-

"...... ยังไง ฮุนก็ไม่เชื่อ..." แล้วก็วิ่งหนีไป แลทอิทโกวววว แลทอิทโกวววว ฮุนวิ่งหนีไปไม่เดือดร้อนคยองซักเท่าไหร่ ~ (เสียอีกแล้วววว)

"เพ่ อ๊าาา" แบคกำลังจะเดินมา โดนพี่ยอนกระชากตัวปลิวเลย

"จะเอางี้จริงๆ หรอว่ะ -.-" พี่ลู่ถาม

"ไม่รู้ดิ่ ก็คิดไม่ออกอะ =_= อีกอย่างมันคงไม่เชื่อหรอก มันเป็นคนที่คบกับกูนานที่สุดแล้วอะ" ไอเนี่ยอะหรอ 2 อาทิตย์ ถ้าอย่างคนนี้ 2 อาทิตย์ ผมจะได้ซักกี่วันเชียว ._.

"พี่จะปล่อยผมได้ยัง +_+" แหม.. เขาเดินไปนานแล้วยังมาอง มาโอบอีก -3-

"คงทำได้แค่นี้แหละ.. คยองซูคบกับพี่นะ" หันไปพูดกับพี่แล้วหันมาหาผม ขอคบคยองซู.. คยองซู.. ชื่อกูนี่หวา 0_0 บร๊าาาาา อะไรกันเนี้ยยย มันไปกันใหญ่แล้วนะ !!

"ไม่ๆๆ เดี๋ยวลองให้คยอง.. อิดอูอ่อนอี๊อี่องอิน อิอี่อานออนอ่อยอม" พูดอะไรอะ -.- โดนพี่ยอนปิดบอกแล้วพูดไม่รู้เรื่องเลย ใครก็ได้เปิดกูเกินทรานสเลสทีสิ่ (เอ้า เปิดๆ .. คิดดูก่อนสิ๊พี่จงอิน อิพี่ชาลยอนปล่อยผม ตามนี่)

"เอ่อ..." เขินวุ้ยยย เอาไงดีๆๆๆ -////-

"หือ.." พี่จะยื่นหน้ามาทำม๊ายยยย ออกป๊ายยยย >////<

"เอ่อ..." เดินไปหาแบคแล้วแกะมือพี่ชาลยอนออก

"เฮ้อ.. อิพี่ยอนปิดหาแมวไรห๊ะ -0-" พี่ชาลยอนยักไหล่เบาๆ

"แกพูดมากหนิ"

"อ้าวว พี่เพื่อนพี่มันจะลวนลามเพื่อนผมอ้าา"

"เออๆ -.- แล้วจะเอาไงคยองซู" พูดกับแบคจบแล้วหันมาหาผม ผมไม่รู้วววว เหมือนโดนบังคับ ข่มขู่ T^T ฮึก.. กระซิก กระซิก...

"เอ่อ..." ผมเกาหัวอย่างใช้ความคิด มันก็อยากช่วยอะนะ แต่ไม่ได้ยากไปเกี่ยวข้องอะ เดี๋ยวจะมีเรื่องไปซะเปล่าๆ ผมไม่ค่อยอยากจะทำร้ายความรู้สึกใครหนิ..

"ก็คยองขอคิดดูก่อนไง วู้วว ถามมากไปๆๆ กลับบ้านเถอะ" ขอบใจมากแบค แบคจบทุกอย่างได้แบบว่า.. ดีมาก !!

ผมรีบกลับไปที่คอนโดที่ผมเช่าอยู่ มันก็อยู่ใกล้ๆ คอนโดพี่จงอินอะแหละ แต่เขาไม่รู้หรอก (มั้ง) ผมอยู่คนเดียวเพราะย้ายโรงเรียนมามันจึงไกลบ้าน พ่อกับแม่ของผมก็คอยส่งเงินมาให้เป็นระยะๆ ผมจึงต้องตั้งใจเรียนเอามากๆ !!! พ่อของผมทำงานที่ต่างประเทศก็ส่งเงินมาให้แม่ แม่ก็ส่งเงินมาให้ผม

เมื่อผมกลับมาถึงคอนโดผมก็ทำการบ้าน อ่านหนังสือ ทานข้าว อาบน้ำ แล้วเข้านอน.....

[แบคฮยอน] ผมก็อยากให้คบๆ กันไปนะจะได้จบปัญหา แต่ว่าผมก็ยังรู้สึกดีกับคยองอยู่นะแต่เขาไม่ได้คิดเหมือนผม ผมเกือบจะเสียเขาไปอยู่แล้วจริงๆ ผมยังเก็บความรู้สึกนั้นไว้อยู่ลึกๆ โดยไม่กล้าแสดงออกมาแม้แต่นิด แค่คิดผมก็กลัวแล้ว กลัว.. กลัวว่าจะต้องเสียคยองซูไปอย่างไม่อาจหวนคืน.. (ดราม่าม่ะ ฮรืออออ T[]T) จะยังไงดีอะ ยังไงลึกๆ ก็ไม่อยากให้คบกันอยู่ดี มันเป็นอะไรที่ทิ้มแทงใจผมนะ ยังไงผมก็ยังรู้สึกเสียใจที่เราคิดต่างกัน แต่คงทำอะไรไม่ได้ ตอนนั้นที่พี่จงอินหอมแก้มคยองผมขึ้นเลยนะ แต่โดนไอพี่ยอนกระชากเสื้อไว้ พอจะพูดก็ปิดปากผมอีก แหวะๆ แม่ง.. มือก็เค็ม -..-

แต่ผมว่านะ ยังไงๆ คยองซูก็ต้องมาปรึกษาเรื่องนี้กับผม ไม่ก็มินซอก เพราะพวกเราเป็นคนที่ใกล้ชิดกับกลุ่มนี้มากที่สุดแล้ว....

เช้าวันรุ่งขึ้น ~

ผมรีบมาโรงเรียนเลยล่ะ ผมกลัวอยู่หลายอย่างมากมายสับสนปนเปกันจนงง กลัวเขาจะเสียใจ กลัวเขาจะไม่มีที่ผึ่ง กลัวเขาจะเครียด แม้ว่าเขาไม่ได้คิดอะไร แต่ผมก็ยังอยากให้รู้ว่า.. ผมแคร์เขาเสมอ..

"แบคฮยอนมาแล้ว ~" เสียงเล็กเอ่ยเรียกชื่อผม

"^^ ไง ไม่ได้ไปอยู่กับพี่ลู่หรอ" ได้ยินแค่นี้ก็คงรู้แล้วล่ะสิ่นะ ว่าคนที่ผมกำลังคุยด้วยอยู่คือใคร

"ไม่ไปอะ เราเป็นห่วงคยองน่ะ กลัวว่าจะคิดมากเรื่องพี่จงอิน" มินซอกเขาเป็นที่มีนิสัยน่ารัก นิสัยดี แคร์คนอื่นมาก จนบางครั้งมากไปจนเขาอาจจะเสียน้ำตาได้เลยล่ะ

"ยังไม่มาหรอ"

"ไม่รู้สิ่ แต่เราก็ยังไม่เห็นพี่จงอินเลยนะ" ผมเริ่มรู้สึกไม่ดีแล้วแหะ เพราะตัวคยองลำพังอาจจะคิดไม่ละเอียดพอก็ได้..

"นั้นไงมาแล้ว" ผมหันไปตามมือเล็กที่กำลังชี้ไปที่คยองซูและพี่จงอินที่เดินมาด้วยกัน

"ค.. คยอง"

"หือ 0.0???"

"ป่าวๆ" ผมส่ายหน้าอย่างหน่ายๆ คือยังไงหว่า..

ผมทำกิจกรรมต่างๆ จบก็ถึงเวลาขึ้นห้องเรียน

"แบค" คยองซูดึงปลายแขนเสื้อผมเบาๆ

"ครับ ??"

"เรื่องพี่จงอินอะ คยองควรทำไงดี.." ว่าแล้ว ยังไงก็ต้องมาถามผมอยู่ดี

"แล้วแต่คยองสิ่ คบไปมันทั้งดีทั้งเสียแหละ"

"...."

"ถ้าเสียก็คือเข้าไปเกี่ยวข้องก็อาจจะมีเรื่อง แล้วอีกอย่างนะ ถ้าคยองหวั่นไหวแล้วพี่จงอินเขาไม่จริงจังคยองแหละที่จะ เสียใจ.. พี่เขาเพลบอยจะตาย" ผมพูดข้อเสียมาหมดเปลือกเลย คยองหน้าเสียนิดๆ คงจะกลัว

"แล้วคยองควรจะทำยังไงล่ะ คยองก็อยากช่วยอยู่นะ"

"ก็ถ้าพี่จงอินพร้อมจะปกป้องคยองก็ได้อยู่ แต่คยองต้องใจแข็งไว้ เราไม่ได้รู้ว่าพี่จงอินเขาคิดอะไรอยู่..."

"งั้นคยองควรลองซักครั้งมั้ย ??"

"ก็แล้วแต่..." รู้สึกเจ็บนิดๆ แต่ต้องทนเก็บเอาไว้ก่อนสิ่นะ..

ช่วงพักกลางวันก็ตามปกติแต่ซักพักก็มีคำถามขึ้นมาผมไม่ค่อยอยากฟังคำตอบของมันซักเท่าไหร่

"คยองสรุปจะคบกับพี่มั้ยครับ"

"ก.. ก็ได้ฮะ.."

"อ๋อ.. ห้ะ !!"

"แบคเป็นไร" พี่ยอนที่นั่งข้างๆ ผมสะกิดเพื่อเรียกสติกลับมา ผมสะบัดหัว 2-3 ที เพื่อเรียกสติและปัดเป่าเรื่องพวกนั้นออกจากหัวไปซะ

"ป.. ป่าว ไม่ได้เป็นอะไรซักหน่อย"

"ดีแล้ว" พี่เขาเอื้อมมือมาลูบหัวผม ผมไม่ใช่หมานะ ลูบจังเลย -..-

"เออ.. ที่นี่ไอเด็กโอ เซฮุนมันจะเลิกยุ่งกับแกมั้ยว่ะ" เสียงพี่ลู่ทักขึ้น

"ไม่รู้ดิ่ เอะอะแม่งก็ไม่เชื่อๆ มีอีกทางนะที่มันจะเลิกตามตื๊อแน่นอน.."

"ไงอะๆ"

"ถ้ามันมีแฟนใหม่ไง มันเลิกแน่.."

"อื้อๆๆ -.-"

"เลิกลูบหัวผมซะที -0-" ลูบจนจบบทสนทนาของพี่ลู่กับพี่จงอินแล้ว เมิงยังไม่หยุดลูบอีกกก -....-

"ฮ่าๆ" เลิกลูบผมลงมาดึงแก้มแทน เอ้า !! เจริญ !!

ตอนเย็น พวกผมก็เดินมาด้วยกัน

"เดี๋ยววันนี้พี่ไปส่ง" พี่จงอินพูดพลางวางมือบนหัวของคยอง

"ม.. ไม่เป็นไรฮะ"

"ไม่เป็นไรพี่เต็มใจ ^^"

"ไม่เป็นไรพี่เต็มใจ.." พี่ชาลยอนล้อแล้วเอามือมาวางบนหัวผมอีกเนี่ย -0-

"เหอะๆ ยอนๆ แล้วมึงอะ"

"ห้ะๆ ไรมึง -..-"

"ไปส่งแบคปะ" หือ ?? -//- คิกๆ คุๆ

"จะให้ไปส่งปะล่ะ" หันมาถามผม

"ล.. แล้วแต่"

"งั้นไม่ไปนะ บ๊าย บาย" ฟิ้ววว ~ -..- ลมพัดตามนางเอกเอ็มวี อะไรว่ะ !!!! มันวิ่งกลับบ้านไปเลย

"ฮ่าๆๆ ไปและ บาย แบคกลับดีๆ นะ" ผมโบกมือกลับแล้วพยักหน้ารับ เฮ้อ ~ นึกว่าจะได้กลับกับไอพี่ยอน แหม พี่แกก็จริงๆ เล๊ยย -0-

ผมยื่นมาคยองซูกับพี่จงอินเดินไปด้วยกันจนสุดสายตา..

"นี่.. ยืนทำไร ปะ กลับบ้าน" กำลังยืนมองอยู่ไง หือ !? ใครว่ะ

"ห้ะ" ไอพี่ยอนนี่เอง -.-

"ปะๆ เดี๋ยวไปส่ง" -//- อรึ่ยๆๆ

"ยืนอึ้งอะไรอีกเล่า ไปเร็ว" เขาดึงแขนผมแล้วเดินได้วยกัน ~

– – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – – –
เม้นกันหน่อยเถอะเจ้าค่ะ ~
ขอบคุณคนที่คอยติดตามนะคะ ^^