คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : 9
9
Daehyun’s Part
ผมไม่เยิว่าะ้อมาามเมียัวเอในแหล่อโรแบบนี้ทั้ที่มัน็ือธุริอย่าหนึ่อบ้านผมน่ะแหละ ฟัไม่ผิหรอน่า.. บ้านอพวผมทำธุริมืเป็นเบื้อหลั บ้านผมเหมือนเป็นเหมือนรอบรัวนั่า รอบรัวอฮโยอนูน่าเหมือนพวนัวิทยาศาสร์หรือวิศวรรมนี่แหละ ถนัพวสร้าอาวุธ บ้านอยอแเหมือนะทำเี่ยวับผับ แ่ไม่ใ่ย่านแถวนี้ บ้าริ!
แ่มันเป็นถิ่นอระูลโอ ลุ่มอิทธิพลมืที่รวมพวบ้าำลัสุๆ เอาไว้ไล่ะ นี่แหละือสาเหุที่ผมับมันไม่่อยถูะาัน เพราะฝั่เราสามระูลเป็นไม้เบื่อไม้เมาับระูลโอมานานแล้ว เหมือนะมีแ่ยอโฮยอับยอแเท่านั้นที่ไม่รู้เบื้อหลัอรอบรัวผม
แล้วยิ่อนนี้มันยิ่มาระุหนวเสือเ้าให้เพราะผมมอออว่ามันำลัสนใยอแ ผมไม่รู้หรอว่ามันสนใริๆ ัๆ หรือแ่้อารปั่นหัวให้ผมเือร้อนันแน่!!
“แฮยอนฮยอ!! ทานี้ฮะ”
“เมียฮยออยู่ไหน”
“นู้นๆ” เโล่ี้ร่าอวบๆ อยอแที่ลุึ้นาเ้าอี้เ้นโยไปับัหวะนรีที่น่าแน์ไม่น้อย อนนี้ผมรู้สึเหมือนหาิ้วำลัระุยิๆ เพราะมันโยทีะยั่วสายาไอ้เฮุนเหลือเิน!!
ผมรไปที่โ๊ะแล้วระาแนยอแนปลิวมาปะทะับัวผมทันที สายาอผมมอหน้าไอ้เฮุนอย่าออัวว่าไม่พอใมาที่มาใล้นอผม ฮโยยอับฮวายอ็พาันลาแนียอนมาอยู่ฝั่ผมอย่าล้าๆ ลัวๆ เพราะสายาอผมมันบอมาว่าพร้อมะ่าทุนที่ัวาผมในอนนี้!!
“ใเย็นนะฮะฮยอ พายอแฮยอลับ่อนเถอะ เมาหนัมาไปแล้ว”
“ใ่ๆๆๆ แเอาู่ิ้นแลับไป่อนไป” ผมับมันมอหน้าันราวับประาศสรามริๆ ัๆ ันวันนี้ ผมโอบไหล่ยอแไว้แน่นเหมือนประาศนัยๆ ว่า ‘นนี้อู’
ผมลายอแออมาาผับทันที้วยวามหุหิสุี ยอแ็เอาแ่ิ้นไปิ้นมาแล้วโวยวายลั่น ผมไม่สนใใรทั้นั้นล่ะอนนี้!! โมโห!! บัเอิมาที่มาเที่ยวในที่ๆ แบบนี้ แถมยัเป็นถิ่นไอ้เฮุนอี!!
“ปล่อย้านนนน!! ้านามาววว”
“หุบปาแล้วามมาเียบๆ!!” ผมหันไปุยอแรั้แรในีวิพร้อมับับยัรถเพื่อไปที่อนโเพื่อสั่สอนเ็ีสัหน่อย ้อปราบให้อยู่หมัสินะ!!
ผมับยอแเ้ามาในห้อนอนแล้วโยนลับเียไปเลย้วยวามโมโห เรา่าน่าร้อนเป็นไฟ นเมาับนไม่เมาแ่โมโหเป็นฟืนเป็นไฟำลัทะเลาะัน พวุลอนึภาพเอาเถอะว่ามันะเป็นยัไ
“ไอ้ำ!! ไอ้เลว!! แมีเมียน้อยแล้วมาามันทำไม!!’
“เมียน้อยที่ไหน!? ันไม่เยมี อย่ามาใส่วาม!!”
“แล้วอีฮโยออะไรนั่นล่ะ!? ฮึ.. ถ้าไม่ใ่ิ๊ไม่ใ่อะไรัน ทำไมแ้อให้นันั่นอหะ!!” ผมสะุ้ไปเล็น้อยเมื่อไ้ยินประโยนี้อยอแ สสัยอนผมริๆ และน้อยใิว่าผมมีเมียน้อย รัเมียหลเมียนานี้ใระล้ามีวะ
“ันับฮโยอนูน่าเป็นอะไรๆ ันริ แ่ไม่ใ่อะไรแบบที่แิเลยนะยอแ”
“เหรอ? ั้นเป็นอะไรันล่ะ!?”
“เป็นน้อสามีับพี่สะใภ้”
“...”
“ริๆ นะ ฮโยอนูน่าเป็นภรรยาอพี่ายัน ันสาบานไ้ว่าเราสอนไม่ไ้มีอะไรเินว่าพี่น้อเลย ที่ฮโยอนูน่ามาหาที่อนโเพราะมีเรื่อสำัแ่นั้น เื่อใันนะ”
“ฮึ..” ผมใหายวาบเมื่อไ้ยินเสียสะอื้นอยอแ น้ำาไหลเอ่อท้วมใบหน้าเนียนไปหม เมื่อผมยื่นมือไปเ็น้ำาให้เบาๆ ยอแ็อผมไว้แน่นแล้วร้อไห้ลั่นเหมือนเ็ๆ นผมรู้สึอยา่อยัวเอสัทีสอทีที่ไม่ยอมอธิบายอะไรั้แ่เนิ่นๆ มืออผม็ลูบผมนุ่มปลอบเบาๆ
เวลาผ่านไปร่วมรึ่ั่วโมว่ายอแะยอมหยุร้อไห้ แ่ผมรู้สึว่ายอแำลัมีอะไรแปลๆ ไป มือ็เริ่มิๆ ่วนๆ หลัผมเบาๆ นผมสะุ้วาบ เมื่อผมผละัวยอแออมา็เห็นว่าใบหน้าอยอแแระเรื่อ หายใิๆ ัๆ ไหนะวาปรือหยาเยิ้มนั่นอี อทนไว้อแฮยอน!!
“แฮยอนอา.. ันร้อน..”
“ร้อนเหรอ? รอแป๊บนะ”
“ไม่เอา.. ัน้อารนายนะแฮยอนอา..” ยอแระโะรุบผมแล้วันนผมลไปนอนบนเียแทนโยที่มีัวอยอแนั่ร่อมอยู่ ผมว่ามันไม่ใ่ยอแนะ มันไม่ใ่!! นี่มันเิอะไรึ้น!?
“ยอแใเย็นๆ นะ นายินอะไราใรหรือเปล่า?”
“ิน.. เฮุนเอาให้อ่า.. ร้อนัเลยแฮยอนอา” ยอแัปาัวเอแ่มันยั่วมาสำหรับผม มืออยอแ็ปลระุมัวเออออย่าเร่รีบ ทุารระทำมันอยู่ในสายาอผมนผม้อลืนน้ำลายลออย่าลำบา ไอ้เฮุนมันเอาอะไรให้เมียผมินเนี่ยยยย!!
“..ใเย็นๆ นะยอแ”
“ไม่ไหวแล้วอะแฮยอนอา.. ่วยหน่อย..” น้ำเสียสั่นๆ แหบพร่าบวับลมหายใิๆ ัๆ อยอแมันืออะไรัน!! บะะแอยู่แล้วนะเว้ยย!!
“นะ..”
“แล้วอย่ามาโวยวายทีหลัละัน” ผมัฟันพูับอาารเหมือนนโนยาปลุเ็ส์อยอแอย่าเหลืออ เอ๊ะ.. หรือว่ายอแะโนยาปลุเ็ส์ริๆ?
ความคิดเห็น