คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : 4
4
ผมับแฮยอนพาันมาส่เโล่ที่บ้านอผม วันนี้เหมือนพ่อแม่อผมับมันะอยู่ันพร้อมหน้าะเหลือเินนะ ุแม่อผมับน้ามินอาำลั้มมอนิยสารันเียบๆ แ่ลับมีรอยยิ้มสใสปรารใบหน้า ส่วนุพ่อับลุยุนึน็ำลัูเอสารอะไรันสัอย่าอย่าอารม์ีไม่แพ้ฝัุ่แม่เลยสัเท่าไหร่นเโล่้อเรียสิทั้สี่นหน่อย
“ุป้ายูริ ผมลับมาแล้วฮะ”
“ลับมาแล้วเหรอุนฮ ไป่วยลุึโฮิื่อหลานหน่อยสิ” แม่พูอบลับมาอย่าอารม์ีแ่ไม่ยอมเยหน้าึ้นมามอเโล่เลย ผมับแฮยอนมอหน้าันปริบๆ แล้วเลือที่ะเียบแล้วมอูเียบๆ ว่าำลัทำอะไรัน
“พวลุๆ ะิื่อลูใรเหรอฮะ”
“ลูอไอ้แ้ับยอแไุนฮ ลุอยาอุ้มหลานนใะารอนๆ ละ”
“เอาื่ออะไรีล่ะุนฮ ยอแ? หรือะแแ?”
“ห้ะ!!/ห้ะ!!” ผมับมันพาันใร้อลั่นเมื่อุพ่อับุลุยุนึนเสนอื่อลูอผมับมันโยไม่สนหน้าพระอินทร์พระพรหมอะไรเลย!! พวเาึรีบหันมามอพวผม้วยวามะลึ สรุปพวเาไม่รู้ริๆ ใ่มั้ยว่าพวผมมาส่เโล่น่ะ!!
“อ..อ้าว!! ลูๆ มาันอนไหนน่ะ แฮะๆ”
“็มาพร้อมุนฮอแม่น่ะแหละรับ” ุแม่ับุน้ามินอาพาันยิ้มเื่อนๆ เมื่อเอสายาเพราราผมับแฮยอน ุพ่อับุลุยุนึน็รีบเอาแฟ้มเอสารอมปลอมึ้นมาปิหน้าหนีวามผิันเลยทีเียว
“..ั้นลูๆ ็ไ้ยินหมแล้วล่ะสิ”
“รับ”
“เอ่อ.. น้า.. เอ้ย! แม่ย่าับพ่อปู่อัวลับ่อนีว่านะลูสะใภ้นะ” แล้วุน้ามินอา็รีบลุาโฟาและลาแนุลุยุนึนออไปาบ้าน แ่็ไม่วายโนสายาแทบะ่าันให้ายอแฮยอนมันอยู่ีละรับ ผมเลยมอุพ่อับุแม่ัวเอบ้าเพื่อเ้นำอบ
“เอ่อ.. โอ๊ยๆ แม่ปวหัว พ่อเอายาให้แม่หน่อยสิ ฮือๆๆ”
“้ะๆ รอแป๊บนะ๊ะแม่”
“โอ๊ยยย แม่ปวหัว” ุแม่ทำท่าุมหัวเพื่อวามสมริว่าปวหัวั้นรุนแร แ่ผมอยาะบอว่ามัน้าไปแล้วล่ะรับุแม่ที่รัอผม
ผมยืนออมอุแม่อย่าเบื่อๆ นุแม่่อยๆ เอามือลาหัวพร้อมับเบ้ปาอย่าัใที่โนับไ้เร็วนานี้ ผมับแฮยอนมอหน้าันเหมือนะเอายัไันี
“็แหม.. แม่แ่อยาอุ้มหลานนี่หน่า มีหลานให้แม่สันไม่ไ้เหรอลู”
“ไ้่าวว่าแม่็อผมเรื่อแ่านับไอ้แ้นะ”
“โธ่ยอแลูแม่ เป้าหมายหลัๆ อารแ่านรั้นี้ือหลานอแม่ะหาล่ะลูรั”
“แม่ให้ผมแ่านับผู้หิ็ไ้หนิรับ มีลูไ้แน่นอน” ผมเถียุแม่เท่าที่ะทำไ้ ุแม่็ไ้แ่พอแ้มอนๆ ที่ทำท่าะเถียผมไม่ไ้ เหุผลผมมีเป็นร้อยแหละรับ
“็แม่อยาให้หลานแม่มีสายเลืออเราับแฮยอนอย่าละรึ่นี่ ิ!”
“แม่รับ.. พวผมไม่มีรัไ่นะ ไม่มีมลู้วย ะมีเลือเนื้อเื้อไพวผมนละรึ่ไ้ยัไ”
“ไม่รู้ ไม่สน แม่ะเอาหลาน ฮือๆๆๆๆ” แล้วุแม่็ร้อไห้แหปาลั่นนเโล่้อรีบเ้าไปโอ๋เหมือนโอ๋เ็เล็ๆ แฮยอนมันเลยรีบลาแนผมไปึ้นรถ Honda Jazz สีาวที่อไว้หน้าบ้านแล้วเินทาลับอนโัน
ลอทามัน็เปิเพลเบาๆ สบายๆ ให้ฟัเผื่อผมะใเย็นึ้นมาบ้า เสียฮัมเพลเบาๆ ลอับเพลเวอร์ั่นออริินอล แ่น้ำเสียอมันลื่นหูมาว่า ผมรู้สึเลิ้มับน้ำเสียทุ้มแ่นุ่มนวลมีเสน่ห์ ผมึเปิปาร้อฮัมเพลไปพร้อมับมัน ผมเริ่มอารม์ีึ้นเพราะมันล้วนๆ
เมื่อมาถึที่อนโ็รีบอรถไว้ที่ลานอรถทันที วามริแล้วเรามีรถสอันนะรับ Honda Jazz สีาวับ BMW S1000rr สีำ แ่วันนี้้อพาเโล่ไป้วยถึเอา Honda Jazz มาใ้ ทั้ที่พวผมสอนอบ้อน BMW S1000rr มาว่า เหุผลเพราะถ้ารถิะสามารถแทรเ้าทาแบๆ ไ้
มันระาอผมไปออีามเยแล้วเินไปที่ลิฟ์ออนโ ระหว่าที่รอลิฟ์ผม็เห็นมันวัลูอมในระเป๋าาเมาแะเ้าปาัวเอามเยพร้อมับยื่นให้ผมเม็หนึ่ แ่พอผมหันไปร้ายมือ็เห็นยุฮยอหอบ้าวอพะรุพะรัเ็มมือไปหมนผม้อรีบไป่วยถือ
“ฮยอถืออะไรมาเยอะแยะรับน่ะ”
“อินอใ้ และ็พวเอสารานที่ไปถ่ายเอสารมาน่ะ”
“มา ผม่วย” นี่ไม่ใ่ผมพูหรอ แ่เป็นแฮยอนที่โผล่มาแบบเียบๆ แล้วเอื้อมแนมา่วยถือโยที่ไม่สนใเลยว่าัวผมอยู่ระหว่าวแนสอ้าอมันอะ!!
“ะ่วย็่วยไป แ่อย่ามาัเมียแิแ้”
“ผมไม่ไ้ัะหน่อย”
“หึหึ” ผมเบ้ปา่อนะหันไปแยเี้ยวใส่มัน แ่้อผะไปเล็น้อยเมื่อมูเราำลันัน ระยะประิเินไปสำหรับผม แนสอ้าอมันยัเหมือนับรัผมไว้ในอ้อมแนเหมือนเิม
แววาอแฮยอนำลัื่นระหนและสั่นเหมือนนทำอะไรไม่ถู ผม็ิว่าอผม็ไม่่าันสัเท่าไหร่ เพราะลูะาอผมเหมือนะลอไปมานะทั่วทั้หน้าอมันอยู่แล้วเนี่ย และหน้าอผมำลัร้อนๆ หนาวๆ ับลมหายใอุ่นๆ ที่เป่ารอยู่อย่าบาเบา
“อะแฮ่ม! ่วยสนใันันบ้าเถอะ อย่าเพิ่มาสวีทันลาอนโ” ผมถึับหลุาภวั์เลยรับับเสียระแอมอยุฮยอเา สสัยเมื่อี้สิผมหลุลอยไปแล้ว
ผมรีบมุออาลำแนอแฮยอนแล้วออมาเป่าลมออาปา้วยวามโล่ใที่ไม่มีอะไรประเิประเ้อให้ยุฮยอเห็น พันี้หัวใอผมมันยิ่ไม่เป็นปิอยู่้วย ทรยศ่อเ้าอร่าอย่าัเน!!
“ใรว่าผมไม่สนใฮยอ ไม่สนใไม่่วยหรอนะเนี่ย”
“อ๋อเหรอ.. เห็นมอเมียาเป็นมัน”
“าฝาปะฮยอ” แฮยอนมันเถียับยุฮยอเพื่อเบี่ยประเ็นไป ผม็แอบๆ ยื่นมือไป่วยถือถุอินอใ้มาถือไว้บ้าเ็มสอมือ า้อมอที่ัวเลอลิฟ์อย่าื่นเ้นเพราะมันใล้ะถึั้นหนึ่แล้ว
ิ๊!
เมื่อประูลิฟ์เปิออ ผม็รีบเินเ้าไปในลิฟ์พร้อมับยุฮยอและแฮยอน มืออผม็ัวเลสิบที่เป็นหมายเลั้นอพวเราไป้วย แ่แล้วพวเรา็่าน่าเียบเพราะยััเินับเหุาร์น่าอายเมื่อี้อยู่ และแล้วมัน็เป็นนเริ่มเปิประเ็นึ้นมาื้อๆ
“ฮยอว่าใ่มั้ย่วนี้ เห็นบ่นว่าว่า”
“็ใ่ ทำไมล่ะ?”
“ือ.. น้อายอพวผมเพิ่ย้ายมาาเมือนอเลยไม่่อยถนัเมี อยาอให้ฮยอเป็นิวเอร์ให้น้อหน่อยะไ้มั้ย?”
“อยู่ั้นอะไร?”
“ม.ปลายปีสอ” ยุมวิ้วำนวอะไรสัอย่า่อนะพู้วยน้ำเสียทุ้ม่ำที่เป็นเอลัษ์อเา แ่เื่อเถอะ ผมแทบร้อโห่เลยอนที่พี่แอบลับมา
“็ไ้ ให้มาหาอนเย็นหลัเลิเรียนละัน”
“อบุมารับฮยอ!!” เมื่อประูลิฟ์เปิ พวผมรีบุลีุอวิ่ออาลิฟ์เพื่อประบประแยุฮยอันให่ที่พี่แใียอมเป็นิวเอร์ให้ับเโล่่ายๆ แบบนี้
อนนี้ผมับมันพาันมานั่เหนื่อยที่ห้อพัแล้วรับ เปิโทรทัศน์ูไปเรื่อยๆ เอรายารอะไรน่าสนใ็เปิูไป าอมัน้อโทรทัศน์ไม่เลิ เพราะอนนี้มันือรายารเพลอเาหลีนี่แหละ แฮยอนมัน่อน้าอบเสียเพลและนรี ผมเลย้อลุไปหาอะไรมาระแทปาระหว่าทีู่โทรทัศน์ับมัน
ผมเอานมที่ื้อมาุนไว้มาอๆ รหน้ามัน มัน็ว้ามาแะอแล้วินนมหน้าาเย ผม็หยิบนมอีอมาแะินเหมือนันแล้ว็มอรายารเพลเป็นเพื่อนมัน เพราะไม่ใ่แ่มันที่อบเพล ผม็อบ เลยมัะร้อ้วยันสอนบ่อยๆ
า ิ ลึน แน า มท เทว อ แน า อ มัล นา ปึน โน มิ ยา
นัม า ทับ ี มท แท อ นา อิ เ วา อ อี รอ นึน นา ยา babe
มอ อ ิ ั ทา อ มัล อบ แ ิ ั ทา
า รั ฮัน ัน มา รัน มา ี มท เทว อ
นี า รั ึล ลี เ นัล อ ัท ทึน เ แน เ โท รา โอ นึน มัล
อน บู อ ิ มัล อิ ึล ู อิ ัน มัล
แน า นอล เล า รา รา า รา รา นู ู โบ า ทอ า รา รา
อู ริน า รั เ ัน นา
า ิน ออบ ัน นา ี อุล ู ออบ ัน นา
ทัม มิ รา โ เย ี เฮ เย ี เฮ ั นัน นี รา โ เย ี เฮ
อู นึน อ อัน โบ อี นี oh babe
โอะ โอะ โอะ อู วอ ออ why
โอะ โอะ โอะ อู วอ ออ why
yaลาลาลีลา ลาลาลีลา lie lie lie lie ya
ู่ๆ แฮยอนมัน็ลุพรวาโฟาไปเียบๆ นผมใเพราะอาารที่แปลๆ เินะบรรยายอมัน แววาูหม่นๆ เล็น้อยอมันทำให้ผมใแว่ไปเล็น้อย เหมือนเพลๆ นี้ะไปแทใำมันละมั้น่ะ เพราะเพลนี้็เรียน้ำาเ้าั้นเหมือนัน ผมฟัผมยัเศร้าและสะเทือนใเลย ไม่รู้เหมือนันว่าทำไม ในเมื่อัวผมเอ็ใ่ว่าเยประสบับเรื่ออะไรแนวนี้
ผมรีบปิโทรทัศน์แล้วลุามไปเพราะวามเป็นห่ว แ่แล้วผม็เห็นมันำลัเปิหนัสือเทนิารถ่ายภาพอ่านแทนที่ะฟัเพลอย่าเย ผมแอบหยิบล้อประำัวึ้นพร้อมับปิแฟลและเสียัเอร์
ผม่อยๆ ยล้อึ้นมาแล้วแอบถ่ายแฮยอนอนมันำลัเผลอนี่แหละ เวลามันั้ใอ่านหนัสือมันูมีเสน่ห์ีนะ มีเสน่ห์นผมรู้สึไม่แปลใเลยที่ะมีสาวๆ มารุมีบรุมอบมันั้แ่สมัยมัธยมน่ะ แ่มันน่าแปลมั้ยล่ะรับที่มันไม่ิะลเอยับใรเลย
ความคิดเห็น