คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : 11
11
Youngjae’s Part
ผมำลัเินไปบนถนนแห่หนึ่ในรุโล ผมไม่รู้ัเลยว่ามันือรไหนอรุโล ทุอย่ามันเปื้อนเลือไปหม เลืออศพ.. ศพที่เลื่อนพื้น สายาอผมวามอ้ายทีวาทีอย่าล้าๆ ลัวๆ ศพแ่ละศพถู่าโยปืน มี หรืออะไรหลายๆ อย่านผมรู้สึสะอิสะเอียน
“ที่นี่มันที่ไหนันวะ” ผมบ่นพึมพำเบาๆ แ่็เินรไป้าหน้าเรื่อยๆ โยพยายามไม่เหยียบหรือ้ามศพพวนี้เพราะผมถือว่านล้มอย่า้าม
ท่ามลาลุ่มหมอวัน็ปราร่าผู้ายปริศนาเินโัโเมาหาผม ในมือ้ายอเาถือปืนสั้นเอาไว้และเหมือนะุมแนวาัวเอไป้วย ผมยืนมออย่าื่นลัวที่เอผู้ายแปลหน้าท่ามลานาย แ่เมื่อลุ่มหมอวันาไป รูปร่าอผู้ายนนั้น็่อยๆ เ่นัึ้นเรื่อยๆ นผม้อหยุหายใไปั่วะ ผู้ายนนั้นือแฮยอน
แนวาอแฮยอนมีเลือไหลไปามแน ใบหน้าที่ีเียวผิับริมฝีปาที่ำลัลี่ยิ้มราวับีใที่ไ้เอผม ผมึรีบวิ่เ้าไปหามันแล้วอไว้แน่นพร้อมับสำรวามัวว่ามีรไหนอีที่มีแผลอีมั้ย
“แไม่เป็นไรนะแฮยอน?”
“ไม่เป็นไร.. ไปันเถอะ ที่นี่อันรายเินไป”
“ที่นี่ที่ไหน?”
“อย่าเพิ่อยารู้อนนี้เลย” มันเ็บปืนไว้ที่เอวและับมือผมไว้่อนะลาผมวิ่ไป้าหน้าเหมือนำลัหนีอะไรสัอย่านผม้อวิ่ามเพราะถูึให้วิ่าม
ผมับมันพาันหยุวิ่เมื่อเอร่าปริศนาเินเ้ามาหาพวเราอย่าใเย็น มือ็่อปาระบอปืนมาทาพวผมอย่าเลือเย็น ผมรู้สึหวาลัวน้อหลบที่้านหลัผิับมันที่ยืนนิ่อย่าสบเหมือนไม่หวาลัวปืนหรือวามายเลย
“อยู่้าหลัันไป อย่าออมาเ็า”
“อ..อืม!!” ผมหลบอยู่รหลัอแฮยอนเียบๆ เพราะไม่รู้ะทำอะไรไ้ และผม็ไม่เยรู้้วยว่ามันใ้ปืนเป็น้วย ไม่เยเห็นมันในเวอร์ั่นนี้ มันู...น่าลัวยัไ็ไม่รู้
ผม่อยๆ ปรับสายาให้มอีๆ รูปร่าลัษะมันุ้นาเสียเหลือเินสำหรับผม แ่ผม็้อผะไปอีรอบเพราะนที่เอาปืนเล็มาทาพวผมือโอเฮุน แววาที่เย็นาราวับน้ำแ็มันทำให้ผมเาวามิอเาไม่ออ ยิ่ผมเห็นเาปลไผมยิ่ไม่สบายในรีบพรวพราไปบััวมันไว้้วยวามเป็นห่ว
“อย่านะเฮุน!! ถ้านายะ่าเา็่าัน่อน!!”
“พูอะไรน่ะยอแ!!”
“หึ.. ั้น็ายไป่อนมันละันนะยอแอา” ผมใหายวาบับรอยยิ้มอเฮุน มันเป็นเหมือนรอยยิ้มอปีศาหรือมัุรามาว่ารอยยิ้มอนปิทั่วๆ ไป
ผมหลับาแน่นเมื่อเฮุนสับไเรียมใ ยัไผม็ะบัไว้อย่าี้แหละ!! ในเมื่อเาอยาะ่าแฮยอน็้อ่าผม่อน!! ผมไม่ยอมให้ใรมาทำอะไรนรัอผมหรอ!!
“ยอแระวั!!”
ปั!!
ผมไม่รู้สึถึวามเ็บปวาวิถีระสุนเลยสันิ แ่ผมรับรู้ถึวามอบอุ่นาอ้อมออใรสันนผม้อลืมาึ้นมอ แ่นั้นหัวใอผม็เหมือนโนระุออาอไปแล้ว
แฮยอนเอาัวมาบัระสุนแทนผม มืออผมไปแะโนน้ำเหนียวๆ าวๆ รแผ่นหลัอมันไ้ ผมนิ่ไปเพราะวามในทำอะไรไม่ถู ร่าอมัน่อยๆ หล่นลไปนอนนิ่ับพื้น น้ำาอผมไหลเอ่อออมาราวับเปิ๊อ่อนะะโนออมาอย่าบ้าลั่
“ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!”
ผมร้อไห้ปริ่มะาใ้วยวามเสียใเินะบรรยายออมาเป็นำพู แ่แล้วใบหน้าอผม็ถูบอย่าแรนหันไปามแรบ ร่าายอผมถูเย่านสั่นลอนไปหม
“ื่นสิยอแ!! ื่น!!” เสียอแฮยอนัลั่น้าหูอผมนผม้อ่อยๆ เลิร้อไห้แ่ยัสะอึสะอื้นอยู่ เมื่อเปิวา็พร่าเบลอไปหมเพราะน้ำามันทำให้ม่านาพร่ามัว
ผมหันไปมอ้ายทีวาที็เห็นมันเป็นผนัห้อนอนเหมือนปิ ไม่ใ่ศพนายหรือราบเลือเลยสันิ และที่สำั.. แฮยอนยัอยู่รนี้.. อยู่้าๆ ผมริๆ ผมไม่สนใอะไรแล้ว.. ผมโผเ้าอมันเ็มรั้วยวามโล่อทันที
“ฮึ..”
“เป็นอะไรหืม? ฝันร้ายเหรอ?”
“ฮืออออ!! แอย่าทิ้ันไปไหนนะเว้ย!!”
“ทิ้อะไรัน ็อยู่นี่ละไ”
“ฮือออออออออ” ผมปล่อยโฮอย่าไม่อาย ผมรู้สึโล่ใมาที่มันไม่ไ้เป็นอะไรไป มันแ่ฝัน มัน็แ่ฝัน.. ฝันร้ายที่ะไม่มีวันเป็นริ!!
“ฝันร้ายเรื่ออะไรล่ะเนี่ย?”
“ไม่รู้..ฮึ..ฮืออออออออ”
“โอ๋ๆ มันแ่ฝันน่ะยอแอา.. ฝันร้ายะลายเป็นี” แฮยอนอปลอบผมพร้อมับลูบผมเบาๆ เพื่อให้ผมลายัวล มัน็ปลอบผมอยู่อย่านั้นนว่าผมะเลิร้อไห้
ปิ๊ป่อ!!
พวผมรีบผละัวออาัน่อนะปล่อยให้แฮยอนมันไปเปิประู ส่วนผม็นอนอยู่บนเียเพราะไ้เหมือนะไม่หายีเท่าไหร่ละมั้? ถึฝันเป็นุเป็นะนานั้น
มันพาแเ้ามาเยี่ยมผมถึห้อนอน และแนนี้ทำผมผะไปเล็น้อย.. แนนี้ือฮโยอนูน่ายัไล่ะ!! แววาอเธอมันออะี้เล่นหน่อยๆ นะ ผมเร็ๆ เล็น้อยเพราะเยหึเธอับไอ้แฮยอนไปน่ะสิ
“เป็นไบ้าน้อสะใภ้”
“เอ่อ..ือ..”
“ไม่้อเร็ๆ นันเอไ้เลย้า” ฮโยอนูน่ายิ้มอย่าใีให้ับผม ทำให้ผมใื้นึ้นมาหน่อยแ่็้อหันไปหาแฮยอนพร้อมับมวิ้วเพราะไม่เ้าใว่าเธอรู้ไ้ยัไว่าผมไม่สบาย?
“นูน่าโทรมาถามอแเอแหละ ะวนออไปุยธุระสำั แ่เห็นมันบอว่าเฝ้าไ้เมีย นูน่าเลยมาเยี่ยมสัหน่อย”
“ใ่แล้ว ละ็อย่าิมาล่ะ เราไม่มีอะไรันเลยนะเว้ย”
“ฮโยอนูน่ารับ เรื่อสำัที่ว่า.. เี่ยวับนที่ื่อโอเฮุนหรือเปล่า?”
“...” วามเียบเ้ามาปลุมเมื่อผมเอ่ยื่อนี้ออมา สีหน้าอฮโยอนูน่าและแฮยอนมันไม่ไ้ีันเลยสัน ผมึถอนหายใออมาอย่าปลๆ
“ริๆ สินะรับ?”
“แไปรู้าไหนมายอแ?”
“อย่าเพิ่เ้นนป่วยน่าอแ” ฮโยอนูน่าหันไปุแฮยอนอย่าเอาเรื่อ่อนะหันมายิ้มให้ผมอย่าเป็นันเอ มืออฮโยอนูน่ามาลูบหัวผมเบาๆ อย่าเอ็นูนผมรู้สึสบายใไม่น้อย
“เอาไว้สบายใ่อยเล่าให้นูน่าหรืออแฟั็ไ้นะ”
“รับ”
“ีมา นูน่าื้อน้ำผลไม้ับนมมาให้ มันน่าะเป็นประโยน์ับนป่วยน่ะ”
“อบุรับนูน่า” ฮโยอนูน่ายิ้มใีให้ผมอีรั้ ึ่ไม่เหมือนแฮยอนที่มันทำหน้ายุ่เหมือนผมไปยุ่ับเรื่อที่ไม่วรยุ่เ้า แ่ผมไม่ไ้ยุ่อะไรเลยนะริๆ สาบาน!!
“แ่ผมฝันรับนูน่า”
“..?”
“ผมฝันว่าโอเฮุนะ่าแฮยอน”
“!!!”
ความคิดเห็น