คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ReVenGe
“อ้าวฮีชอลมานั่งทำไมตรงนี้อ่ะ”ฮันคยองเอ่ยพร้อมดึงมือผมให้ผมลุกขึ้นและผมก็ลุกไปตามแรงดึงของเขา
“อืม ขอบคุณมากนะฮือ “ ผมพูดทั้งน้ำตา ฮันคยองลากผมไปกอด ผมรู้สึกได้ถึงควาอบอุ่นจากร่างกายของ
ฮันคยอง น้ำตาของผมดูเหมือนว่ามันจะทรยศร่างกาย น้ำตาของผม ไหลออกมาอย่างไม่หยุด ยิ่งฮันคยองยิ่งปลอบผม น้ำตาของผมก็ยิ่งไหล
“โอ่ ๆๆๆๆๆ เจ้าหญิงอย่าร้องน้า ปกติมีแต่นางฟ้าที่ร้องวันนี้เจ้าหญิงร้องไห้ผมจะทำไงดีเนี่ย”ฮันคยองเอ่ยมุกฝืดๆ นี่เค้าจะทำให้ผมเครียดขึ้นรึป่าวเนี่ย
“เอ่อ ฮีชอลเราเข้าไปในห้องเรียนกันเหอะเดี๋ยวมิสแทแทาจะว่าเอา”
“อืม”หมอนี่กลัวมิสแทแทจังเนอะ
จากนั้นผมก็เดินเข้าห้องไปกับฮันคยอง เหล่าบรรดาเพื่อนๆเมื่อเห็นตาของผมบวมด้วยความที่คนเรานั้นชอบตีโพยตีพายไปก่อน ทำให้ฮันคยองโดนด่าเพราะเพื่อนๆคิดว่าเค้าทำผมร้องไห้
“อะแฮ่ม ทุกคน นั่งที่ได้แล้ว”มิสแทแทาพูด
“ได้ข่าวว่าห้องนี้มีนักเรียนใหม่เพิ่มนี่ แล้วเค้าหายไปไหน”มิสแทแทพูดอีกทีทำเอาผมสะดุ้ง ลืมไปสนิทเลย ซีวอนพึ่งเข้ามาใหม่ เค้าจะหลงทางไหมเนี่ย ผมชักเป็นห่วงแล้วแฮะ
“เอ่อ เดี๋ยวผมออกไปหาเองกะ ก้อได้ฮะ”ผมเอ่ยขึ้น
“ไม่ต้องหรอกให้เจ้าชายไปหาดิ บังอาจมาทำให้เจ้าหญิงร้องให้”อีทึกพูดดแกมสอดอีกที
“ช่าย ๆ ๆ ๆ”ทั้งห้องสนับสนุนอย่างนี้ฮัคยองจะทำอะไรได้นอกจากเดินออกไปหาหละ
*****************************************************************************************
“หายากหาเย็นจังฟะ”ฮันคยองเอ่ย เมื่อเค้าเริ่มรู้สึกว่าอีตาซีวอนนี่มันหายหน้าหายตาไปอย่างไร้ร่องรอย
“อยู่นี่”ซีวอนเอ่ย น้ำน้ำเสียงไม่เป็นผู้ไม่เป็นคน
“อื้อหือ อะไรกันเนี่ย มาวันแรกก็กินเหล้าเลยหรอ”
“เรื่องของฉันน่า”ชีวอนเอ่ยพร้อมกับดันตัวฮันเกิงให้ชิดกำแพง
“ฮึ อย่างนายหรอเจ้าชาย เจ้าหญิงร้องไห้นายไม่ไปดูแลหรอ”
“ไม่หรอก พวกเพื่อนๆเค้าดูแล”
“บัดซบ ทำไมไม่ไปดูแลฮีชอล”ฮันเกิงเอ่ยอย่างหงุดหงิด
“อ่าว ถ้าว่าผมบัดซยไอคนที่ทำให้เจ้าหญิงร้องไห้มันไม่บัดซบกว่าหรอ”และเมื่อความอดทนของฮันคยองหมดลงมันก็เลยออกมาว่าระเบิดอย่างนี้แหละ
“นายไม่มีวันเข้าใจหรอก”ซีวอนเอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ นายไม่มีวันรู้หรอก ไม่มีวันรู้สึกหัวอกของคนที่ถูกทิ้งหรอก เจ้าชายฮันคยอง
ริมฝีปากบางของซีวอนค่อยๆบรรจงจงจูบลงไปที่ริมฝีปากของฮันคยองทำให้ฮัคยองตกใจเล็กน้อยอะไรน่ะจู่ๆก็มาด่าเค้า แล้วเดี๋ยวก็มาจูบเค้า หมอนี่นี่แปลกแฮะ
“อื้ม....”ซีวอยครางออกมา แต่ทว่าฝ่ายเคะอย่างฮันคยองกลับไม่ให้การตอบรับอะไรเลย
“ทำไมไม่ตอบรักการเสนอของฉันหละ ฉันเสนอแล้วเอ้านายก็ช่วยสนองหน่อบเร๊ว”
“ไม่มีวัน”ฮันคยองตอบพร้อมวิ่งหนีแต่ทว่าเค้ากลับโอนอีฉ่อยจอมหื่นคว้าแขนเอาไว้
“คิดว่าจะหลุดพ้นเงื้อมมือฉันได้หรอหึหึ “ซีวอนเอ่ยพร้อมซุกไซ้ริมฝีปากไปยังหน้าอกของฮันคยองปลายลิ้นของซีวอนทำให้ฮันเกิงตัวแข็งทื่อ ปลายลิ้นของซีวอนได้ไล่เลี่ยอยู่ตรงเม็ดสีชมพูตรงหน้าอกของเค้า
“อื้อ...”และเมื่ออารมณ์ที่ถูกปลุกอย่างเต็มที่รุกเร้าเข้ามาระยะประชั้นชิดทำให้ฮันคยองครางออกมาอย่างเต็มที่ ฝ่ายผู้ปลุกอารมณ์นั้นได้แต่หัวเราะชอบใจ เสื้อผ้าที่ฮันคยองใส่อยู่นั้น ซีวอนได้จัดการถอดมันออกเรียบร้อยแล้ว
“มาทางนี้ดีกว่า”ซีวอนเอ่ยพร้อมอุ้มร่างฮันคยองเข้ามายังอ่างอาบน้ำในหอชาย (รู้สึกว่าวอนอุ้มฮันที่ไม่ได้ใส่เสื้อนะ อ๋อย เราผิดไหมที่แต่งออกมาอย่างนี้)
“มาต่อกันเถะ”ซีวอนเอ่ยพร้อมค่อยๆไล่ริมฝีปากไปยังหน้าท้องของฮันคยองร่างของฮันคยองที่นอนหงายอยู่ตอนนี้เค้ารูสึกเสียวซ่านไปทั้งตัวเรย นี่เค้ากำลังทำผิดหรือป่าว
“อื้อ...”เสียงครางดัวขึ้นมาอีกเนื่องจากปากของซีวอนตอนนี้อยู่ณ.ซอกขาขาวเรียวของฮันคยอง มือของฮันคยองได้ลูบไล้อยู่บนแผ่นหลังของซีวอน
“ครางออกมาสิ ฮันคยอง”
ขออภัยตัดฉากค่ะ คนแต่งค้างแต่งเรทไม่เก่ง+ไม่เป็นอ่า
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
อ๊ากกก ตอน3แร้วยังไมได้มาคุยกันเรย
โหยอยากไปคอนเอสเจมากเรยอ่ะ จองบัตรไม่ทันเว็ปร่ม เศร้า
ด้วยความรัก
เรารักเอสเจ
เด๋วๆคุยมายังไม่ได้แนะนำตัวเรย
เราโนอานะค่ะ
ยินดีที่ได้รุ้จักทุกคน
ยังไงก้อ อย่ลบืมเม้นน้า
ปล.ฝากฟิคอีกรื่องจิ
ชื่อเรื่องนะ
สายใยดวงใจแห่งเวทย์
อย่าลืมเม้นๆๆๆๆๆๆ
นะค่ะ
ความคิดเห็น