คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ที่เห็นและเป็นอยู่
“ซิน นายจะไปไหนหรอ”อีทึกถามในขณะที่ผมก้าวเท้าฉับๆๆ
“จะไปห้องสมุดน่ะทึกกี้ ไปด้วยกันไหมหละ”ผมถามเค้าไป ซึ่งผมรู้ดีถึงคำตอบของเค้า
“แฮ่ๆ ไม่ไหวหรอก ผมปวดหัวนะ โอ๊ยยยย ผมไปนอนพักดีหว่า”อีทึกเอ่ยพร้อมทำท่าทางทรมานจนแทบขาดใจ หมอนี่ ท่าทางจะเกลียดหนังสือเข้าใส้จริงๆ
หลังจากที่อีทึกเดินหนีผมไปหาพ่อหมี(คังอิน)ผมก็ได้จัดการเข้าไปที่ห้องสมุดโดยผมต้องโดนแสกนตัวทั้งหมด ให้ตายสิ ห้องสมุดที่นี่นี่ยังไง ถ้าผมเป็นพวกผู้ก่อการร้ายนะ ผมจะไม่มาถล่มที่นี่เด็ดขาด ถล่มไปก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมาเพราะที่นี่มีแต่หนังสือ ถ้าหากเป็นที่ห้องวิทยาศาสตร์หละไม่แน่เพราะที่นั่นมีเครื่องมือทดลอง ที่ทำให้คนที่นี่หยุดความก้าวหน้าทางวิทยาศาสตร์ได้สักระยะเลย
หลังจากที่ผมโดนสแกนตัวเยี่ยงนักโทษเสร็จแล้วผมก็เดินมาดูหนังสือที่น่าสนใจจนผมได้เรื่องนั้นมาแล้ว ผมก็มานั่งอ่านอย่างสงบเงียบตามแบบฉบับที่ผู้อื่นเค้าทำกัน
“เอ่อ นั่งด้วยคนได้ไหม”เสียงที่ผมคุ้นเคยที่เอ่ยขึ้นนั้นมันทำให้หัวใจของผมแทบหยุดเลยทีเดียว เชวซีวอน ผมจำเสียงของเค้าได้
“อืม”ผมเอ่ยขึ้น เอาอีกแล้วหัวใจของผมเต้นไม่เป็นจังหวะคนคนนี้น่ากลัวจริงๆเค้าทำให้หัวใจของผมปันป่วนได้นับครั้งไม่ถ้วน
ผมทำท่าเหมือนไม่สนใจอะไรอ่านหนังสือต่อไปแต่หากสายตาของผมกลับทอดยาวเลยไปถึงบุคคลนี่นั่งเหยียดตัวตรงอ่านหนังสืออยู่ข้างหน้าผม ผมไม่อยากจะเชื่อเลยดวงตาของเค้า จมูกของเค้า ริมฝีปากของเค้า ทุกอย่างแทบจะไม่เปลี่ยนไปเลย หากจะเปลี่ยนไปจริงๆ คงจะเปลี่ยนให้ดีขึ้นมากกว่าแย่ลง
“นี่ซินเดอเรล่า อ่านหนังสืออะไรหรอ หืม”ซีวอนเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ใจดี ซินเดอเรล่า เหอะ ผมรู้ว่าเค้าประชดผม
“อ่านหนังสือเรื่องกลุ่มดาวน่ะครับ”ผมเอ่ย
“เดี๋ยวนี้นายสนใจดาราศาสตร์ด้วยหรอ”ซีเวอนเอ่ย
“เปล่าครับ ผมอ่านเกี่ยวกับพวกกลุ่มดาว ที่โคโมโซมผิดปกติน่ะครับ”ผมพูดพร้อมยิ้มงามๆไปที 1
“หรอ”รับรองได้ว่าตอนนี้ซีวอนคงรู้สึกหน้าแตกจนไม่อยากให้หมอรับเย็บเลย หึหึ
“ครับ”
“นี่ คิมฮีชอล เมื่อ2ปีที่แล้วนายบอกเลิกฉันทำไม”ซีวอนถามคำถามที่ตรงมาก น้ำตาไหลออกมาจากดวงตาของผมอีกแล้ว เชวซีวอนนายจะย้อนเรื่องอดีตมาหาพระแสงอะไรกันเล่า
“นี่ อย่าร้องไห้สิ เดี๋ยวเจ้าชายไม่รักนะ”ซีวอนเอ่ย ไม่ว่าใครจะรักหรือไม่รักผมก็ไม่สนเค้าหรอก เพราะคนที่ผมสนมีเพียง คนที่นั่งอยู่ตรงหน้าผมคนนี้เพียงคนเดียวเท่านั้น
“ นี่ นาย ผมขอโทษ” ซีวอนพูดพร้อมนำริมฝีบากของเค้าค่อยๆบรรจงมาดูดน้ำตาของผม ส่วนผมก็จะทำไรได้นอกจากยืนแข็งทื่อ ให้เค้าทำตามใจชอบกับร่างกายของผม
“คุณ มาที่นี่เพื่ออะไร”ผมตัดสินใจถามเค้าไป
“เพื่อมาทวงหัวใจของผมคืน” ซีวอนเอ่ย ทำให้หัวใจผมสั่น อะไรของนายกันแน่นะ เชวซีวอน
“ได้เวลาเรียนแร้วผมว่า ผมเข้าเรียนก่อนดีกว่า”ผมพูดพร้อมวิ่งออกจากห้องสมุดมาหลบมุมอยู่ชั้น5ของอาคาร น้ำตาของผมตอนนี้หลั่งริน ดั่งสายน้ำไหล เข่าของผมทรุดลงร่างกายของผมตอนนี้มันไร้เรี่ยวแรง สมองของผมว่างเปล่า ผมไม่อยากรับรู้อะไรทั้งนั้น ผมเหนื่อย เหนื่อยมาก
ความคิดเห็น