คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : การลาจาก และ พบเจอ
หากความรักที่เรามีให้กัน มันน้อยลงขึ้นทุกวัน ทุกวัน และทุกวัน มันก็ควรจบแค่นี้ จริงไหม เราควรจากกันด้วยดี เพราะฉะนั้นวันนี้ ฉันมาเพื่อบอกนาย ชอย ซีวอน
“อ้าวฮีชอล มาแล้วหรอ รู้ไหมผมคิดถึงคุนมากแรย”ซีวอนพูดด้วยน้ำเสียงดีใจ แววตาเปล่งประกาย ผมแทบไม่อยากบอกคำนั้นเรย ไอคำว่าเราต้องลา...
“เอ่อ ต่อจากนี้ไปคุณไม่ต้องคิดถึงผมหรอก ผมมาเพื่อบอกคุณ ว่า เอ่อ ผมลาก่อน” ผมพูดทั้งน้ำตา อันที่จริงความรักของเรามีแต่จะเพิ่มขึ้นๆ และเพิ่มขึ้นทุกวันเพียงแต่ว่า วันนี้ผมได้จดหมายที่ทำให้ลมหายใจผมแทบดับ หัวใจของผมเกือบหยุดเต้น ผมได้รับทุนเรียนต่อเมืองนอก ผมไม่แน่ใจว่าผมควรไปรึป่าว แต่ตอนนี้ผมต้องไป ไปเพื่อเจออะไรใหม่ๆ เพื่อมาอัฟเดตโซล เพื่อให้โซลดีกว่าเดิม แต่หัวใจผมคงต้องย่ำแย่มาก ผมรู้ เชวซีวอนรักผมมาก และผมก็รักเค้ามาก แต่เอาไงได้ ระยะทางที่ห่างไกล เวลาที่ยาวนาน มันคงทำให้ความรักของเราสิ้นสุด ผมไม่อยากให้มันเป็นอย่างงี้ แต่ถ้ามันไม่เป็นวันนี้ อีก10 ปี 20 ปี มันก็ต้องเป็นอยู่ดี เพราะฉะนั้นผมควรจะบอก ต้องแต่วันนี้……
2 ปีผ่านไป
“เฮ้คิมฮีขอล รอผมด้วยสิ”เสียงของฮันคยองเอ่ยขั้นเมื่อผมเดินนำเค้ามาก่อน ให้ตายสิหมอนี่น่ารักมาก ระหว่าง2ปีที่ผ่านมา มันอาจจะมีบ้างที่ผมเศร้าแต่ว่า อาจจะเพราะมีฮันคยองนั่นแหละที่ทำให้ผมลือเรื่องต่างๆของซีวอนได้บ้าง แต่ก็ไม่หมดซะทีเดียวเพราะผมไม่ได้ใช้สมองจดจำเรื่องราวของ ซีวอนทั้งหมด แต่ผมใช้ตรงนี้...หัวใจของผม หัวใจที่มันเคลือบด้วยน้ำตา มีบ้างที่ผมลืมเรื่องซีวอน แต่ทำไมเรื่องราวเหล่านั้นกลับไม่หมดซักที
“เฮ้ นายร้องไห้หรอ ฮีชอล”ฮันคยองถามผม ทำให้ผมต้องรีบเช็ดน้ำตาออกให้หมด โดยไม่ให้เหลือคราบ ผมไม่อยากทำให้ใครมากังวลเพราะเรื่องของผม
“ไม่มีอะไรมากหรอก ฮันคยอง”ผมพูดพร้อมจูงมือฮันคยองเดินเข้าห้องเรียน
“เอ้า นักเรียน นั่งที่ให้เรียบร้อยวันนี้มีนักเรียนมาเพิ่มอีคน”เสียงของมิส ยุนอาเอ่ยขึ้นห้องเรียนของผมมักจะมีนักเรียนจากนานาประเทศมาจนผมเริ่มชินกับมันซะแล้วหละ
“ยินตีต้อนรับนีกเรียนใหม่ จากเกาหลีเชวซีวอน”มิสยุนอาเอ่ย
~ ตุบ!!!~
ทันทีที่ผมเงยหน้ามามองนักเรียนใหม่ หัวใจผมก็เต้นรัวไม่เป็นจังหวะ น้ำตาของผมไหลพราก เชวซีวอน คนทีผมรักเค้ามาก คนที่ผมไม่สามารถลืมเรื่องเค้าได้หมด บัดนี้เค้าได้มายืนอยู่ห่างจากผมเพียง5ก้าวเท่านั้น
“คุณทำนี่ตกหน่ะ คิมฮีชอล”ซีวอนเอ่ยแล้วหยิบสมุดที่หลุดจากมือผมขึ้นมาให้พร้อมกับส่งยิ้มเท่ห์ๆมาให้ผมอีกที
“นายรู้จักซินด้วยหรอ”อีทึกเอ่ย
“ซิน”ซีวอนเอ่ยอย่าง งงๆ
“ใช่ก็ คิมฮีชอลเป็นซินเดอเลร่า ส่วนนี่ฮันคยอง เป็นเจ้าชาย ผมอีทึกแต่เพื่อนๆมักเรียกว่าทึกกี้เป็นนางฟ้าครับ”อีทึกพูดพร้อมส่งยิ้มน่ารักๆให้นักเรียนใหม่
“หรอ ซินเดอเรล่า กับเจ้าชายหรอ”ซีวอนเอ่ย แววตาเค้าดูเศร้ามาก ผมรู้ว่าภายในใจเค้าอาจจะคิดอะไรมาก แต่ไม่นานนัก รอยยิ้มก็เผยมาบนหน้าเค้าอีกที รอยยิ้มนั้นทำให้ผมกลัว
“งั้นผมขอเป็นอัศวินแล้วกัน”ซีวอนเอ่ย พร้อมกับกระซิบอะไรให้ผมฟังบางอย่างทำให้ผมชาแทบเดินไม่ได้เลยทีเดียว
“ผมขอเป็นอัศวินที่แย่งเจ้าหญิง ออกมาจากเจ้าชาย”
เชวซีวอน นายกำลังคิดอะไรอยู่กันแน่ ผมไม่สามารถดูแววตานายออกได้เลยจริงๆ เดี๋ยวๆแววตานายก็เศร้า เดี๋ยวๆแววตานาย
“นี่ฮีชอลเดี๋ยวมิสยุนอาก็จะสอนแร้วนั่งที่สิ”ฮันคยองเอ่ยพร้อมฉุดผมให้นั่ง ผมไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากยิ้มให้เขา
ความคิดเห็น