ดวงดาว ท้องฟ้า และการเวลา

ข้อมูลเบื้องต้น

ณ ทุ้งหญ้ากว้างยามค่ำคืนแห่งหนึ่ง มีเด็กสาวและแม่ของเค้าวิ่งเล่นอยู่  เด็กสาวได้เอ่ยกับผู้เป็นแม่ของตนว่า "แม่ค่ะดูนั้นสิ ดาวเต็มฟ้าเลย สวยจังเลยค่ะแม่" ผู้เป็นแม่จึงตอบว่า "ใช่จ๊ะลูกดวงดาวกับท้องฟ้า" เธอยิ้มแล้วฮำเสียหัวเราะเบาๆในลำคอ เด็กน้อยเหงือยมองผู้เป็นแม่ด้วยความงไส และจึงถามแม่ว่า "แม่ค่ะแม่ยิ้มอะไรหรอค่ะ" ผู้เป็นแม่จึงหันมามองลูกสาวตนเองและเอ่ยขึ้นว่า "มาเถอะลูกแม่จะเล่านิทานให้ฟัง" และทั้งสองก็เดินไปนั้งเล่นอยู่กลางทุ้งหญ้า พร้อมแหงนหน้ามองท้องฟ้าด้วยความคนึงหา " ณ กาลละครั้งหนึ่ง มีเด็กสาวผู้โดดเดี่ยวในที่ๆแสนจะมืดมนเธอนั้งมองไปรอบๆด้วยความหมดอาลัย แล้วทันใดนั้น ก็มีสิ่งแปลกใหม่เข้ามาในชีวิตเธอ นั้นคือเป็กชาย ด้วยความสงไสที่ว่าทำไมเด็กคนนั้นถึงดูห่นหมองนัก เธอจิงเดินเข้าไปคุยกับเค้า เด็กสาวได้เอ่ยกับเด็กชายว่า "นี้เทอเป็นอะไรไปหรอ" เด็กชายหันมามองเด็กสาวและพูดว่า "ชั้นเจ็บปวดเหลือเกิน" ด้วยความสงไสเด็กสาวจึงถามเค้าไปว่า ทำไมถึงเจ็บปวดละ" เด็กชายจึงตอบว่า "ชั้นคือจักรวาลชั้นกำลังตามหารัตติกาล" 

เนื้อเรื่อง

ณ ทุ้งหญ้ากว้างยามค่ำคืนแห่งหนึ่ง มีเด็กสาวและแม่ของเค้าวิ่งเล่นอยู่  เด็กสาวได้เอ่ยกับผู้เป็นแม่ของตนว่า "แม่ค่ะดูนั้นสิ ดาวเต็มฟ้าเลย สวยจังเลยค่ะแม่" ผู้เป็นแม่จึงตอบว่า "ใช่จ๊ะลูกดวงดาวกับท้องฟ้า" เธอยิ้มแล้วฮำเสียหัวเราะเบาๆในลำคอ เด็กน้อยเหงียมองผู้เป็นแม่ด้วยความงไส และจึงถามแม่ว่า "แม่ค่ะแม่ยิ้มอะไรหรอค่ะ" ผู้เป็นแม่จึงหันมามองลูกสาวตนเองและเอ่ยขึ้นว่า "มาเถอะลูกแม่จะเล่านิทานให้ฟัง" และทั้งสองก็เดินไปนั้งเล่นอยู่กลางทุ้งหญ้า พร้อมแหงนหน้ามองท้องฟ้าด้วยความคนึงหา " ณ กาลละครั้งหนึ่ง มีเด็กสาวผู้โดดเดี่ยวในที่ๆแสนจะมืดมนเธอนั้งมองไปรอบๆด้วยความหมดอาลัย แล้วทันใดนั้น ก็มีสิ่งแปลกใหม่เข้ามาในชีวิตเธอ นั้นคือเป็กชาย ด้วยความสงไสที่ว่าทำไมเด็กคนนั้นถึงดูห่นหมองนัก เธอจิงเดินเข้าไปคุยกับเค้า เด็กสาวได้เอ่ยกับเด็กชายว่า "นี้เทอเป็นอะไรไปหรอ" เด็กชายหันมามองเด็กสาวและพูดว่า "ชั้นเจ็บปวดเหลือเกิน" ด้วยความสงไสเด็กสาวจึงถามเค้าไปว่า ทำไมถึงเจ็บปวดละ" เด็กชายจึงตอบว่า "ชั้นคือจักรวารชั้นกำลังตามหารัตติกาล" เด็กสาวยิ่งสงไสเข้าไปใหญ่จึงถามกลับมาว่า "ตามหาเธอทำไมหรอ" เด็กชายจึงตอบไปด้วยท่าทีที่แสนจะทรมาน "ชั้นต้องการรัติการเพราะเธอจำทำให้ชั้นหายเจ็บปวดได้" เด็กสาวจึงถามต่อว่า "เธอจำทำให้นายหายเจ็บปวดได้ยังไง" เด็กชายจึงพูดว่า "รัตติกาล คือการเวลา การเวลาคือสิ่งท่จะทำให้ทุกอย่างดำเนินต่อไป และชั้นก็จะได้สร้าง จักรวาลที่สวยงามออกมาได้" เด็กสาวจึงตอบกลับไปว่า "ได้สิฉันจะช่วยเทอเอง" เด็กชายทำหน้าสงไสและมองมาที่เด็กสาวละถามไปว่า "เธอคือรัตติกาลหรอ" เด็กสาวยิ้มตอบกลับ "งั้นเธอช่วยเข้ามาอยู่ในตัวชั้นได้มั้ย" จักรวาลพูด เด็กสาวได้แต่นั้งอึ้ง เด็กชายจึงพูดขึ้นว่า "ถ้าเธอไม่ต้องการก็ได้นะ" เด็กสาวนั้งคุ้มคิดชักพัก "ถึงเราจะอยู่ตรงนี้ก็เหงาอยู่ดี แต่ถ้าเราเข้าไปอยู่ในตัวของจักรวาลเราก็คงจะมีประโยชน์ต่อเค้าบ้าง" เด็กสาวหนมายิ้มให้จักรวาลแล้วก็ตอบว่า "อื้อได้สิ" แล้วจักรวาลก็เกลือนเธอเข้าไปในตัวของเค้า "เอะ นี้คือในตัวของจกรวาลหรือนี้ ว่างป่าวจัง"