วังวนอสูร

ลำดับตอนที่ #5 : ทำไปก็เพราะรัก

ขณะที่คันธารัตน์ไปเอาเครื่องดื่มพร้อมกับการสงบจิตสงบใจไปด้วย ชายหนุ่มที่ประชุมอยู่ก็เดินลงมาเพราะให้เด็กไปส่งข่าวว่าตอนนี้หญิงสาวกำลังทำอะไรอยู่ถึงได้รู้ว่าเธออยู่ที่ไหนตอนนี้

“แอล...ขอโทษนะที่ปล่อยให้อยู่คนเดียวทั้งวันประชุมเพิ่งเสร็จน่ะ” ลุคแอบอ้างว่าไม่รู้ว่าเธออยู่กับใครกล่าวขอโทษพร้อมทิ้งกายนั่งลงที่เก้าอี้ตัวที่เคนเพิ่งลุกไปมองดูร่างบางอย่างเคยชินสายตา

“ไม่ไร แอลอยู่กับพี่เคนทั้งวันเลยแหละเหมือนฝันเลย แล้วงานเสร็จแล้วเหรอ” รสินทราลุกขึ้นพร้อมกับใบหน้าที่มีแต่รอยยิ้มทำเหมือนคนพร่ำเพ้ออยู่ในความฝันที่ได้อยู่กับเจ้าชายที่หลงรักมานาน

“อือ แล้วหายไปไหนแล้วล่ะ” ชายหนุ่มทำเนียนได้ราวกับนักแสดงทำแกล้งมองหาทั้งที่รู้ว่าอีกฝ่ายกำลังนั่งสั่งเครื่องดื่มในบาร์เพราะตนแอบสั่งให้เด็ก

ผสมให้ช้าๆจะได้ประวิงเวลาให้ตนได้อยู่กับแอล

“ไปเอาเครื่องดื่มนะ ว่าแต่...” หญิงสาวตอบพลางมองหาชายหนุ่มเมื่อเห็นยังไม่โผล่หน้าออกมาจากใต้ตึกก็เริ่มหาแผนการใหม่ที่จะยั่วยวนพี่ชายที่แสนดี

“คืนนี้ไปไหนกันดีลุค”

“ผมรู้สึกเหนื่อยๆน่ะไม่อยากไปไหน” ถึงแม้จะรู้จุดประสงค์แต่ก็อดไม่ได้ที่จะน้อยเนื้อตำใจเลยลองดูหากตนไม่อยากไปหญิงสาวจะคิดห่วงตนบ้างรึเปล่า

“งั้นไม่ไร...แอลไปกับพี่เคนสองคนก็ได้” รสินทราไม่ได้เอ๊ะใจแต่กลับเข้าใจเพราะลูคัสประชุมมาทั้งวันก็คงจะเหนื่อยล้าธรรมดาและไม่คิดจะบังคับเขาให้ไปด้วยหรือบางทีไม่ไปก็ดีไม่ต้องมีก้างขวางคอจะทำอะไรก็คงจะสะดวกมากกว่า

ความรู้สึกน้อยใจก่อตัวขึ้นมาในอกของชายหนุ่มชาวต่างชาติทันทีนี่เธอไม่ได้ห่วงใยเขาแม้แต่เพียงเสี้ยวหนึ่งของหัวใจที่คิดถึงคันธารัตน์

“ไปไหนดีนะ ร้านอาหารดีๆที่นี่ก็ไม่ค่อยมีแบบโรแมนติค ชายทะเลก็อยู่มาทั้งวันแล้ว ที่โรงแรมก็มีแต่คนจับตามอง รึไปผับดี” หญิงสาวก็เอาแต่คิดถึงที่ดีๆน่าไปโดยไม่ได้เอ๊ะใจเลยว่าคู่สนทนานั้นรู้สึกยังไงอยู่ตอนนี้

“ถ้าไปผับก็ไปสิ ลุคจะไปด้วย” ลูคัสเปลี่ยนใจในทันทีเมื่อไม่เห็นใจก็จะไปขัดขวางหรืออย่างน้อยก็ไปดูให้เห็นกับตาว่าหญิงสาวไม่คิดทำอะไรบ้าๆ เพียงแค่อยากจะได้ครอบครองชายคนหนึ่ง

“อ้าว...ไหนบอกว่าเหนื่อย” เมื่ออารมณ์ของเขาเปลี่ยนกะทันหันหญิงสาวห็ขมวดคิ้วสงสัยทั้งที่ตอนแรกอุตส่าห์วาดฝันไปหากเขาไม่ไปด้วยคงจะได้สารภาพไปในคืนนี้

“ก็อยู่แล้วเบื่อไม่อยากอยู่ถ้าไปผับอ่ะไป แต่ไปที่อื่นไม่อยากไป” ชายหนุ่มไหลตามน้ำไปเรื่อยเปื่อยแต่ไม่ยอมสบสายตากับหญิงสาวเพราะกลัวหล่อนจะจับได้ว่าเขากำลังเปลี่ยนแผนจากร่วมมือขัดขวางเธอแทน

“งั้นก็ตามนี้เดี๋ยวบอกพี่เคน...มาพอดีเลย” รสินทราตามใจไม่ขัดข้องจะไปด้วยหรือไม่ไปก็คงไม่มีความหมายอะไรมากจังหวะพอดีกับชายหนุ่มอีกคนเดินเข้ามาหญิงสาวก็ลุกขึ้นควงแขนที่กำลังถือแก้วของเขาเหมือนทุกครั้งท่าทางออดอ้อนพี่ชายเหมือนทุกที

“พี่เคน...คืนนี้ไปผับกันเถอะค่ะ แอลอยากไป”

“ตามใจสิ ไปด้วยกันรึเปล่าลุค” เคนเห็นลูคัสก็ยิ้มให้ออกปากชวนเพราะเห็นว่าคงทำงานมาเหนื่อยน่าจะอยากไปพักผ่อนสมอง

“ไม่พลาดอยู่แล้ว” ลูคัสฝืนยิ้มพยักหน้าจากนั้นก็ทอดสายตาไปทางอื่นไม่อยากจะมองภาพที่หญิงสาวที่ตนรักกำลังคลอเคลียกับชายหนุ่มต่อหน้าต่อตาโดยที่ตนขัดขวางไม่ได้เพราะเกรงว่าเธอจะโกรธแล้วตีตัวออกห่าง กันเขาออกจากแผนการเพราะเหตุที่อยากรู้จะได้ดักทางทันแต่ตลอดเวลาขัดขวางไม่ทันเลยสักแผนเดียว

เวลาเกือบสี่ทุ่ม ชายหนุ่มต่างสัญชาติทั้งสองเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จก็ลงมาพร้อมกันอยู่ที่ล็อบบี้สบสายตาพยักหน้าให้กันนิดเดียว แล้วก็ต่างคนต่างนั่งรอหญิงสาวที่กำลังแต่งตัวอยู่คนละมุมโดยหันหน้าเข้าหาหนังสือพิมพ์ที่ตนเองสนใจเพื่อหาอะไรทำจะได้ไม่ต้องว่างเพื่อหาเรื่องคุย

ไม่นานรสินทราก็ปรากฏตัวออกมาจากลิฟต์ชายหนุ่มทั้งสองคนเงยหน้าขึ้นมาโดยพร้อมเพรียงกันเหมือนใจสื่อถึงกันว่าหญิงสาวกำลังจะปรากฏตัว

ร่างสมส่วนมาในชุดแซกสีขาวสั้นเหนือเข่ามาเกือบสองคืบแถมเนื้อยังแนบเนื้ออวดสะโพกอวบอั๋นและเอวที่แบนราบ ด้านบนคล้ายสายเดียวคล้อยคาดยาวไปถึงหลังเผยความขาวเนียนน่ามองด้วยผิวที่มีสุขภาพดี

“นี่จะไปชุดนี้เหรอ” คันธารัตน์รู้สึกลำคอแห้งผากอีกครั้งลุกขึ้นถามน้องสาวเมื่อหล่อนหมุนตัวให้เชยชมทั้งตัวโดยรอบ

“คะ ทำไมโป้ไปเหรอคะ” ร่างสมส่วนพยักหน้าพลางมองสำรวจตัวเองว่ามีอะไรส่วนไหนมากเกินไปรึเปล่าเพราะตอนอยู่ต่างประเทศเธอแต่งโป้กว่านี้เยอะเลย

“ก็...” เคนพยายามก่ำกลืนฝืนตอบจะบอกว่าสวยเหมาะสมกับการเที่ยวผับก็อยากตอบแต่อีกใจก็อยากจะบอกว่ามันโป้เกินไปสำหรับใจเขาเพราะไม่อยากจะให้ใครเห็นความงามราวกับฟ้าประธานเช่นนี้

“ไม่หรอก ไปผับไม่ได้ไปวัดจะแต่งมิดชิดทำไม” ลูคัสช่วยส่งเสริมความมั่นใจของหญิงสาวเพราะตนเองเห็นหญิงสาวในสภาพแบบนี้มาแล้วหลายครั้งหลายหนจนชินตา

“งั้นก็ไปกันเถอะคะ” เมื่อไม่มีคำใดจะติเตือนออกมาจากปากของพี่ชายอีกรีบเข้าไปควงแขนของพี่ชายข้างหนึ่งและเพื่อนสนิทข้างหนึ่งเดินออกไปจากโรงแรมด้วยท่าทางภาคภูมิใจ

ผับในตัวเมืองหัวหินคนค่อนข้างน้อยกว่าผับในเมืองกรุงเสียงเพลงดังกระหึ่มแต่ต่างกันแนวเพลงการเปิดก็แค่ใกล้เคียงแต่ไม่เหมือนไปซะทีเดียวทั้งหมด ผู้คนที่เข้ามาเที่ยวกำลังสนุกสนานดื่มสุรา แม้กระทั่งรสินทราหล่อนเองก็ดื่มอย่างหนักเหมือนพยายามจะบอกให้พี่ชายรู้ว่าเธอดื่มเก่งแค่ไหน

“แอลอย่าดื่มให้มันเยอะนักเลย” คันธารัตน์มองดูมือบางที่กำลังยกแก้วกระดกเห็นแล้วรู้สึกเมาแทนเธอดื่มชนิดที่ว่าเขาไม่อยากจะดื่มด้วยเพราะเกรงจะเมามายกันทั้งคู่ไม่ต้องอันกลับ

“พี่เคนล่ะก็อย่าห่วงจนเกินไปสิคะ” หญิงสาวยิ้มหวานตาหยาดเยิ้มยิ่งกว่าตอนก่อนที่เธอจะดื่มเหล้าแถมยังเอนเอียงกายออเซาะเข้าหาเหมือนไม่มีเรี่ยวแรงจะทรงตัวให้ตรง

“ไม่ให้ห่วงได้ยังไงล่ะก็ดูแต่งตัว ดื่มจัดขนาดนี้ ใครๆมองกันใหญ่แล้ว” เคนส่ายหน้าช่วยจับสายเสื้อที่ตอนนี้ตกมาอยู่ที่ต้นแขนเชิญชวนให้ใครมาช่วยจับให้เข้าที่เพราะมันอวดผิวขาวเนียนของเธอจนตัวเขาแทบอยากจะถอนเสื้อออกไปให้เธอใส่แทน

“ก็มีของดีก็ต้องโชว์กันสักหน่อย” แอลไม่ได้แยแสทำหยักไหล่ไม่สนใจคำติเตือนของชายหนุ่มทั้งที่ใจเธอก็หวั่นๆแต่ก็เชื่อมั่นว่าไม่อะไรเพราะพี่ชายและเพื่อนชายอยู่ตั้งสองคน แล้วฝีมือขนาดพี่เคนดูแลพี่เจนของเธอมาตั้งหลายปีรายนั้นจอมหาเรื่องด้วยซ้ำไปยังอยู่รอดปลอดภัยมาได้จนแต่งงาน

“แอลดูแลตัวเองได้ มีผมมาด้วยมีเรื่องอะไรช่วยได้ทันเสมอ” เพื่อนชายที่เคยชินกับการดื่มหนักและสภาพที่มึนไม่ถึงกับเมาของหญิงสาวกล่าวพร้อมกับยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มบ้างมั่นใจในตัวเองสุดขีดว่าช่วยเหลือเธอได้อย่างแน่นอนแม้จะไม่มีเคนหนุนหลังก็ตาม

“แล้วต้องรอให้ช่วยเหรอ ทำไมไม่ทำอะไรให้มันระวังตัวเอาไว้ก่อนล่ะ” พี่ชายพี่แสนดีติเตือนร่างสมส่วนพร้อมกล่าวอย่างไม่เห็นด้วยที่ทั้งสองประมาณคนอื่นจนเกินไป

“ความสุขของแอลผมไม่ขัดใจ” ลูคัสทำตาหวานฉ่ำใส่แอลเริ่มสื่อความรู้สึกลึกล้ำของตนเองให้หล่อนได้ล่วงรู้ดูเหมือนเคนจะพอสัมผัสได้จนถึงขั้น

รู้สึกเหมือนไม่สบอารมณ์

“มันก็ต้องดูด้วยว่าเหมาะสมรึเปล่า ไม่ใช่ส่งเสริมไปแบบผิดๆ” คันธารันต์ส่ายหน้าทำสายตาดุๆหงุดหงิดขัดใจที่ทั้งสองส่งสายตาให้กันและกันโดยไม่สนใจหนังหน้าของเขาเลย

เมื่อจังหวะเพลงร้อนแรงมากยิ่งขึ้นร่างบางก็โยกย้ายส่ายไปมายั่วยวนชวนอารมณ์หนุ่มให้กระเจิดกระเจิงเคนที่ยังไม่เคยเห็นถึงกับอ้าปากค้างพูดไม่ออกเพราะลีลาของหญิงสาวยิ่งกว่าน้องสาวแท้ๆของตนเองเสียอีก แม้แต่ลุคเองก็ยังอ้าปากค้างคืนนี้เขาก็รู้สึกว่าหญิงสาวจะจัดลีลามาเต็มที่คงกะจะยั่วยวนให้หนุ่มที่เธอหลงรักได้เห็นและออกอาการหวงอย่างแน่นอน

“ชนแก้วหน่อยสิครับ” ไม่นานลีลาของเธอก็เข้าตาชายหนุ่มแต่ชายหนุ่มแปลกหน้าที่ยืนทำสายตาเจ้าชู้ใส่เธออยู่ห่างๆจนกระทั่งเห็นเวลาล่วงเลยมานานก็เดินเลียบเคียงเข้ามาแสดงเจตนาของตนเอง

“ได้คะ” ร่างสมส่วนยิ้มเย้ายวนหันไปคว้าแก้วเหล้าชนกับชายหนุ่มแปลกหน้าอย่างมิตรสนิทสนมพร้อมเอียงใบหน้าเข้าหาเพื่อรอฟังคำพูดคุยของอีกฝ่ายในระยะประชิดตัว

“แอล” เสียงของชายหนุ่มทั้งสองที่มาด้วยเรียกหญิงสาวเสียงหลงที่อยู่ๆเธอไปชนแก้วกับชายหนุ่มแปลกหน้าแถมยังหัวเราะต่อกระซิกกันอย่างสนิทสนมดูแล้วมันขัดลูกหูลูกตาพวกเขาเหลือเกิน

“คุณคุยสนุกจัง แลกเบอร์กันหน่อยได้ไหมครับ” จนกระทั่งอีกฝ่ายยิ้มหวานเอ่ยปากของแลกเบอร์กับหญิงสาวพร้อมมือไม้ที่โอบรอบเอวเบาๆไว้อย่างจงใจ

ร่างบางลังเลใจอยู่ครู่ใหญ่แต่ก็พยายามไม่คิดมากอะไรกะอีกแค่เบอร์โทรเท่านั้นคงไม่มีอะไรเกินเลยไปกว่านี้แน่นอน

“ได้สิคะ”

“แอลทำไมไปให้เบอร์เขาแบบนั้น” เมื่อแขกของหญิงสาวเดินจากพี่ชายก็ฉุดร่างบางลงมานั่งข้างๆในมือที่กำแก้วไว้ออกแรงบีบจนแก้วแทบแตกเพราะหงุดหงิดกับการกระทำของเธอ

“ก็แอลอยากมีเพื่อนบ้าง ไม่มีเพื่อนที่ไทยเลยนี่คะ” หญิงสาวดูสมใจกับอารมณ์ที่ขุ่นเคืองของพี่ชายแกล้งทำไม่สนใจคำต่อว่าของเขาให้อารมณ์ขึ้นมากกว่าเดิม

“หาเพื่อนในนี่เหรอแอล” คันธารัตน์ทำเสียงหนักขึ้นสายตาดุดันไม่คิดไม่ฝันว่าน้องสาวที่เคยไร้เดียงสาของเขาจะกลายหญิงสาวลักษณะกร้านโลกแบบนี้

“ทำไมละคะพี่เคนคิดมากไปรึเปล่า แอลก็แค่เช็คเรทติ้ง” ร่างสมส่วนยังไม่สะทกสะท้านยังคงสนุกสนานกับการที่ถูกชายหนุ่มต่อว่าอยู่อย่างคึกคะนอง ขณะที่ลูคัสนั่งมองดูสองพี่น้องทะเลาะกันใจหนึ่งก็เห็นด้วยกับเคนแต่อีกใจก็กำลังเชียร์ให้พวกเขามีปากเสียงกันเร็วๆจะได้ถือโอกาสของตน

“ขนาดเจนยังไม่เคยทำตัวขนาดนี้เลยนะแอล ให้มันเบาๆลงหน่อย” พี่ชายหน้าเครียดจัดจับต้นแขนของน้องสาวออกแรงบีบอย่างลืมตัวหมายจะให้เธอได้สำนักบ้างว่ากำลังทำให้เขาโกรธจริงๆ

“ปล่อยแอลเถอะ แอลกำลังสนุก” รสินทราคึกคะนองพยศไม่หยุดพยายามสะบัดแขนของชายหนุ่มออกลุกขึ้นยืนออกลีลาอีกครั้งแต่คราวนี้เธอกลับออกไปเต้นกับชายอื่นยิ่งทำให้พี่ชายที่แสนดีใจร้อนขึ้นไฟ

“ไม่ได้ สนุกมากเกินไปแล้ว กลับบ้าน” ยิ่งเห็นภาพดังกล่าวชายหนุ่มก็คุมตัวเองเอาไว้ไม่อยู่ลุกขึ้นยืนฉุดแขนบางให้ออกห่างจากชายแปลกหน้าซึ่งดูท่าทางกำลังเริ่มจะเล่นด้วยกับแอล

“ไม่ แอลยังไม่อยากกลับ พี่เคนอยากกลับก็กลับไปคนเดียวก่อนสิคะ” เมื่ออาราณ์ของชายหนุ่มมาเต็มหญิงสาวก็ตอบโต้เต็มแรงด้วยความลืมตัว ทั้งสนุกอยู่และมึนเมากับแอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไปหนักทำให้เริ่มคุมตัวเองไม่อยู่

“เคนคงไม่มีอะไรหรอก” ลูคัสเห็นเริ่มมีปากเสียงหนักเข้าก็ลุกขึ้นขวางออกปากห้ามทั้งสองและแยกสองพี่น้องออกจากกัน

“แอล พี่พี่นะ” คันธารัตน์ตะคอกเสียงดังสายตาดุดันไม่คิดว่าน้องสาวที่เคยว่าง่ายจะพูดยากขนาดนี้รู้สึกคิดผิดที่ตามใจเธอมาเที่ยวผับแบบนี้

“แต่แอลไม่เคยมองพี่พี่นี่” รสินทราหันกลับไปพร้อมตวัดสายตาที่ตอนนี้กำลงคลอด้วยน้ำตาอยากจะบอกเขาใจจะขาดไม่อยากให้เขามองเธอแค่น้องสาวที่ทำทุกอย่างทุกวันนี้ก็เพื่อจะได้เปลี่ยนคำนั้นจากปากและความรู้สึกของเขาสักที

“แอล...” เมื่อได้ยินคำนั้นออกมาจากปากสิ่งที่ชายหนุ่มคิดแวบแรกขึ้นมาในสมองคือตนไม่ได้พี่ชายในสายเลือดของเธอตามตรงคงจะไม่มีสิทธิอะไรที่จะขวางห้ามหรือติเตือนเธอถึงได้ไม่รับฟังคำของเขาแบบนี้ เมื่อคิดได้แบบนั้นเขาก็รู้สึกเสียใจ ปล่อยมือบางหันไปฝากฝั่งกับชายหนุ่มอีกคนที่มาด้วย

“ลุคฝากแอลด้วยแล้วกัน พี่จะกลับก่อน”

ลุคพยักหน้ารับคำอย่างงงๆ เมื่อเห็นร่างหนาของคันธารัตน์จากไป ทั้งที่ใจน่าจะโล่งแต่กลับรู้สึกเห็นใจอีกฝ่ายขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก พลางหันไปมองร่างสมส่วนที่ยังทำออกลีลาเหมือนนางแมวยั่วสวาทไม่สนใจอะไร ตนจึงนั่งลงที่เก้าอี้ตัวเดิมแล้วมองหน้าหญิงสาวที่ยังแกล้งทำเหมือนไม่รู้สึกอะไร

“อะไร” เมื่อเห็นสายตาของเพื่อนชายหญิงสาวหยุดเต้นขอตัวมานั่งข้างๆชายหนุ่มมองหน้าเหมือนตนไม่มีความผิดอะไร

“คืนนี้แอลอะไร เอาแต่ใจจังเลย” ลูคัสส่ายหน้าทำตาดุๆใส่หญิงสาวจอมเอาแต่ใจ ยิ่งเอาแต่ใจเข้าไปใหญ่ยามที่มาอยู่กับพี่ชายที่ตนหลงรัก

“ก็พี่เคนใจร้าย” คนยังไม่รู้สึกตัวว่าทำเกินไปทำหน้าหงิกยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มบ้างการย้อมใจตัวเองด้วยความรู้สึกสับสนพูดไปขนาดนั้นทำไมพี่ชายถึงยังไม่รู้สึกรู้สาอะไรกับความหมายของเธอเลย

“ก็แอลดื้อนี่” ชายหนุ่มช่วยส่งเสริมครั้งนี้ต้องยอมรับว่าเคนทำถูกจริงๆ

“ลุค” ดวงตาคู่งามตวัดขวับในทันทีที่เพื่อนชายไม่เข้าข้างแถมยังทำท่าทางเหมือนตอกย้ำการกระทำของพี่ชายให้เธอเจ็บหัวใจเล่นอีก

“โอเคไม่พูดก็ได้” ด้วยเพราะไม่อยากให้เธอโกรธเคืองไปอีกคนเลยยกมือ

ขึ้นยอมแพ้ไม่พูดอะไรต่อนั่งเงียบๆเคียงข้างเธอไปจนว่าเจ้าหล่อนจะพอใจ

เช้าวันรุ่งขึ้นคันธารัตน์เดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากนอนไม่หลับมาทั้งคืนคอยพะวงคิดแต่เรื่องของรสินทราที่เปลี่ยนไปจนไม่อันหลับอันนอน ไม่รู้เมื่อคืนกลับมากี่โมงคิดโทษตัวเองหงุดหงิดที่ทิ้งเธอกลับมาก่อนไม่น่าฉุนเฉียวเกินไปเลยไม่รู้เธอจะโกรธเขาข้ามคืนรึเปล่า คิดแล้วอาการเครียดก็เกินขึ้นมาภายในสมองเริ่มอยู่ไม่ติดห้องต้องลงไปที่ด้านล่างหมายจะได้เจอเธอทำงานอยู่

 เมื่อเดินตามหาด้านล่างกลับไม่พบเจอหญิงสาวจึงเอ่ยถามกับพนักงานต้อนรับซึ่งตอบมาว่ากำลังออกกำลังกายอยู่ที่ห้องออกกำลังกายชายหนุ่มรู้เข้าก็รีบตามขึ้นไปดูสิ่งที่เห็นคือหญิงสาวกำลังอยู่ที่ลู่วิ่งอัตโนมัติร่างกายชุ่มเหงื่อดูเหมือนจะวิ่งอยู่นานแล้วพอสมควร

เดินเข้าไปใกล้ก็ต้องเห็นสิ่งที่ทำให้ต้องขัดตาขัดใจเสื้อผ้าของเธอแนบเนื้อไปหมดลักษณะเสื้อกล้ามครึ่งตัวรัดอกอวบเพื่อให้กระชับเวลาขยับเคลื่อนไหวกางกางก็ตัวเล็กสั้นแทบจะเสมอตัววีที่กลางลำตัวเด่นรูปชัดเจน สักพักเมื่อหญิงสาวหยุดวิ่งลงมาจากลู่ก็พบชายหนุ่มที่หน้าตาคุ้นๆเหมือนเคยเจอที่ไหนกำลังช่วยซับเหงื่อให้กับเธออย่างถือดีตามด้วยชายแปลกหน้าอีกสองคนที่น่าจะมาด้วยกัน

ไม่นานเคนก็นึกออก ชายคนที่กำลังส่งผ้าซับเหงื่อให้กับหญิงสาวชายแปลกหน้าที่มาขอเบอร์มือถือหล่อนในผับเมื่อคืนนี้

“ตามมากันถึงนี่ หึ...”

“เอาอกเอาใจกันใหญ่” ยิ่งอีกคนส่งน้ำส่งท่าเอาอกเอาใจกันตำตาพี่ชายที่แสนดีอย่างเคนก็หงุดหงิดขึ้นมาอีกครั้งมองหาเงาตามตัวของเธอเวลาแบบนี้กลับหายหัวไปอยู่ไหนไม่มาดูแลปกป้อง

“ไอ้เจ้าลุคมันหายหัวไปไหนทำไมไม่มาตามดูแลแอลนะ”

“ไม่ได้การและ” สักพักคันธารันต์ก็ทำใจยืนเฉยต่อไปไม่ได้เดินปรี่เข้าไปหาสีหน้าเคร่งเครียดแหวกกลางฝูงชายหนุ่มที่กำลังอ้อมล้อมรสินทราทันที

“แอล ลุคล่ะ”

“พี่เคน ลุคประชุมคะ” หญิงสาวตกใจเล็กน้อยที่อยู่ๆชายหนุ่มก็มาปรากฏตัวแถมยังทำหน้ายักษ์ปักหลั่นคงจะยังโกรธเคืองเธอเรื่องเมื่อคืนนี้อยู่รึไม่ก็หงุดหงิดที่เห็นเธออยู่กับผู้ชาย คิดแล้วคนเจ้าแผนการก็แอบยิ้มในใจในสมองเริ่มมีแผนการแผลงๆเกิดขึ้นอีกครั้ง

“แล้วนี่ใคร” คันธารัตน์ยืนมองหน้าเหล่าผึ้งตัวผู้ที่กำลังตอมดอกไม้แสน

สวยอยู่ สายตาของแต่ละคนไม่น่าไว้วางใจทั้งนั้น

“อ้อ...ที่เจอในผับเมื่อคืนคะ นี่มิค จอชแล้วก็พีค ทุกคนนี่พี่เคนพี่ชายแอลคะ” แอลเอ่ยแนะนำชายหนุ่มที่ละคนซึ่งจริงๆแล้วที่รู้จักเมื่อคืนมีแค่มิคคนเดียวส่วนอีกสองคนคือเพื่อนที่มาเที่ยวด้วยกันพลางแนะนำพี่ชายให้กับหนุ่มๆรู้จักไปในตัว

คนถูกแนะนำรู้สึกหงุดหงิดเพราะคำว่าพี่ชายมันทำให้ชายหนุ่มปวดจี๊ดไปถึงหัวใจพูดไม่ออกในเมื่อเมื่อคืนนี้เธอยังไม่อยากให้เขาพี่ชายแล้วไหงตอนนี้กลับมาแนะนำเขาพี่ชายคนหนึ่งนี่หรือวาจาจากปากน้องไม่ต่างจากผู้หญิงเจ้าชู้ทั่วไปสักนิด

“สวัสดีครับ” สามหนุ่มสามสไตล์ลุกขึ้นส่งมือมาจับแบบสากลและมิตรต่างคิดเหมือนกันว่าในเมื่อพี่ชายก็คงจะขอฝากเนื้อฝากตัวหากวันหน้าอาจจะได้สานสัมพันธ์กับหญิงสาวต่อ “บังเอิญมากเลยครับพวกเราเองก็พักที่นี่เหมือนกัน”

“ครับ ยินดีที่ได้รู้จัก” คันธารัตน์ส่งมือจับตอบกลับไปแต่สีหน้าไม่มิตรสักนิดเดียวนึกในใจบังเอิญเกินไปหน่อย แต่เมื่อจับมือทักทายกันเสร็จก็หันไปหาน้องสาวจูงมือกึ่งลากเธอออกไปจากห้องออกกำลังกาย

“แอลขอพี่คุยอะไรด้วยหน่อย”

“อะไรคะพี่เคนแอลเจ็บนะ” คนถูกฉุดทำสะดีดสะดิ้งทั้งที่ในใจคิดแอบยิ้มพี่ชายของเธอกำลังหวงห่วงหึงตนอยู่แต่ดูท่าทางจะยังไม่รู้สึกตัว

“นี่ทำอะไร ดูแต่งตัวเข้าสิ” เมื่อออกมาห่างพอสมควรเขาก็จัดการต่อว่าเรื่องการแต่งตัวอันดับแรกทันทีพร้อมหันไปหยิบผ้าขนหนูที่ถูกแขวนเอาไว้ไม่รู้ของใครแต่ท่าทางจะยังไม่ได้ใช้เอาออกมาคลุมตัวให้กับหญิงสาวเพื่อปกปิดสายตาเจ้าชู้ของหนุ่มๆ

“ทำไมคะก็ชุดออกกำลังกาย” รสินทรารู้ดีแก่ใจว่าชุดนี้ออกจะโป้เกินไปหน่อยแต่ก็ตั้งใจจะใส่เพื่ออวดโฉมตัวเองกับพี่ชายถึงได้ลงทุนไปถอยมาให้เมื่อตอนไปช็อบปิ้งที่ห้างดัง

“สั้นเกินไป แล้วก็รัดติ้วซะขนาดนี้ ไปเปลี่ยนชุดว่ายน้ำซะเลยสิจะได้สิ้นเรื่องสิ้นราว” เคนชี้ตามเนื้อตัวเสื้อผ้ายิ่งมองแล้วก็ยิ่งรับไม่ได้ขนาดน้องสาวของตนว่าชอบแต่งตัวโป้ขนาดไหนก็ยังไม่เคยแต่งตัวแบบมาล่อไอ้เข้ขนาดนี้เลยสักครั้งเดียว

“ทำไมคะไม่สวยเหรอ มีแต่คนบอกว่าสวย” หล่อนทำเปิดผ้าขนหนูที่กำลัง

ห่อตัวอยู่ให้ชายหนุ่มได้เชยชมอีกครั้งอย่างสนุกอารมณ์

“ไม่สวยแล้ว แล้วนี่งานการไม่ทำปล่อยให้ลุคดูงานอยู่คนเดียวรึไง” คันธารัตน์ส่ายหน้าจับเธอห่อเข้าไปในผ้าขนหนูผืนโตอีกครั้ง แล้วหาเรื่องอื่นมาต่อว่าเพิ่มหมายจะให้เธอได้แยกตัวกับหนุ่มๆจอมกะล่อนพวกนั้นแล้วกลับไปทำงานแทน

“ก็แอลไม่ได้มีส่วนเกี่ยวในงานประชุมในครั้งนี้ แค่ประชุมครั้งแรกการเปิดงานเท่านั้น เพราะให้ยืมสถานที่ในประชุม” รสินทราพูดห้วนๆ ทำมองค้อนชายหนุ่มที่ไม่ยอมเข้าใจ หรือยอมรับการกระทำของตนเองสักที ว่ามันมากเกินกว่าพี่ชายแล้ว

“ถึงอย่างนั้นก็เถอะ งานในโรงแรมทำไมไม่ตรวจดู” ชายหนุ่มอึ้งไปครู่แล้วก็ถูไถ่หาเรื่องเธอต่อโดยไม่สนใจจะฟังคำแก้ตัว

“ทำแล้วคะ ทำเสร็จหมดแล้วด้วย ออกกำลังกายเสร็จก็จะไปกินข้าวพอใจรึยังคะให้รายงานแบบนี้” แอลทำตอบเขาด้วยน้ำเสียงที่ประชดประชันให้เคนรู้สึกหงุดหงิดยิ่งกว่าเดิม

“อย่ามาประชดพี่นะแอล” คันธารัตน์ชี้หน้าน้องสาวที่ทำล้อเล่นท่าทางของตนเองเหมือนเธอไม่เข้าใจอารมณ์และความรู้สึกของเขาเลย

“เปล่าประชด พี่เคนมีเรื่องจะถามแอลแค่นี้ใช่ไหมคะ เพราะวันนี้แอลมีนัดไปกับเพื่อนใหม่ไม่อยากให้รอนาน ขอตัวก่อนแล้วกัน หึ...” เมื่อเห็นเคนอารมณ์ขึ้นมากเธอก็ยอกย้อนยั่วอารมณ์เขาอย่างต่อเนื่องไม่มีหวาดกลัวพอพูดจบก็สะบัดตัวหนีไปหาหนุ่มๆที่ลงทุนมาหาเธอที่โรงแรม

“แอล...” แล้วทิ้งให้พี่ชายที่แสนดียืนกำมือแน่ด้วยความโกรธเมื่อน้องสาวแสนดีเปลี่ยนไปคนดื้อด้านพูดไม่ฟังว่าเคยรับมือกับความร้ายกาจเอาแต่ใจของน้องสาวตัวเองแล้ว ตอนนี้มาเจอแอลเปรียบน้องสาวตัวเองนั้นกลายเด็กดีว่าง่ายไปเลยทันที

เมื่อน้องสาวจอมยั่วยวนเดินผ่านไปตรงหน้าไม่วายตวัดสายตายั่วอารมณ์พี่ชายก่อนจะขึ้นลิฟต์ไป คันธารัตน์รู้ดีว่าเธอคงจะไปเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนจะออกไปข้างนอกเพื่อทานอาหารตามที่นัดหมายกับหนุ่มๆของเธอจึงลงลิฟต์ไปรอที่หน้า    ล็อบบี้หมายจะดูการแต่งตัวของเธอก่อนไป

“ดูๆ ดูแต่งตัวเข้า ให้ตายสิ” แล้วก็ไปตามคาดเธอแต่งตัวด้วยชุดล่อแหลมชวนให้วาบหวิวกับกางเกงยีนขาสั้นจู๋และเสื้อสายเดียวแนบเนื้อโชคดียังมีเสื้อคลุมแต่ดูแล้วก็ไม่สบอารมณ์ตนอยู่ดีแต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะยังติดใจคำพูดของเธอเมื่อคืนอยู่ว่าตนไม่ใช่พี่ชายที่ทำลงไปเมื่อเช้าก็เกินฐานะของตนเองมากเกินไปแล้ว

หลังจากที่น้องสาวออกไปจากโรงแรมเวลาก็ล่วงไปเกือบสองชั่งโมงแต่เจ้าหล่อนก็ยังไม่กลับมานั่งมองนาฬิกาตลอดทุกห้านาทีจนบางทีก็รู้สึกรำคาญตัวเองว่าจะมานั่งรอทำไมนักหนาแต่จะไปทำอย่างอื่นใจก็เอาแต่พะวงอยู่แต่การกลับมาของหญิงสาวแต่ขณะที่รออยู่ลูคัสก็เดินเข้ามาทักทาย

“แอลล่ะครับ” ชายหนุ่มชาวต่างชาติเดินมายืนข้างๆคนที่นั่งหน้าหงิกอยู่เท่าที่เดาไม่ผิดสงสัยระหว่างที่ตนเองประชุมอยู่คงจะมีปากเสียงกันกับแอล

“ไปเที่ยวกับเพื่อนใหม่ เมื่อคืนนายดูแลแอลยังไง ตอนเช้าถึงได้มีแต่หนุ่มๆตอมกันหึ่งแบบนี้ อุตส่าห์ไว้ใจแต่กลับ...” น้ำเสียงของเคนประชดประชันคนที่เข้ามาทักทาย อดไม่ได้ที่จะต่อว่าทั้งที่ตนฝากฝังเอาไว้ให้ดูแต่แต่กลับทำไม่ได้ตามที่ตนตั้งใจแล้วมาบอกว่าดูแลหญิงสาวได้คิดแล้วก็ยังเคืองอยู่ไม่หายหากไม่ติดว่ามีคนผ่านไปผ่านมามากมายคงมีปากมีเสียงกันมากกว่านี้

“เมื่อคืนก็แค่แลกเบอร์กัน คงโทรคุยกันด้วย” คนถูกใส่อารมณ์ยกมือขึ้นเกาะหัว อารมณ์ของพี่ชายที่แสนดีจัดเต็มเลยไม่อยากจะลูกแกะกวนน้ำให้ขุ่นเพิ่ม

“ใครว่า พวกนั้นดันมาพักที่โรงแรมเรา แล้วนี่ออกไปไหนกันก็ไม่รู้ ยังดีที่มีคนขับรถไปด้วย” คันธารัตน์ยกมือขึ้นกอดอกขบเขี้ยวเคี้ยวฟันอยู่คนเดียวเมื่อคิดถึงการกระทำของน้องสาวต่างสายเลือด

“แล้วทำไมคุณไม่ตามไป” ลูคัสขมวดคิ้วเมื่ออาการของเคนออกชัดเจนขนาดนี้ทำไมถึงได้ยังไม่ยอมรับแล้วติดตามหญิงสาวไปแทนที่จะมานั่งหน้าตูดรออยู่ที่โรงแรม

“ให้ตามซะก็ดี สงสัยยังโกรธอยู่” เคนถอนหายใจเมื่อคิดถึงเวลาอยู่ต่อหน้าหญิงสาวเดี๋ยวดีพูดดีๆกันไม่ค่อยได้ต้องอารมณ์ตลอดเวลา

“หัวหินเมืองเล็ก ตามไม่ยากหรอก” ขณะที่ชายอีกคนไม่มีคดีติดค้างอะไรจึงตั้งใจจะติดตามไปเพราะความห่วงไปกับผู้ชายตั้งสามคนเกิดอะไรขึ้นจะทำยังไง

“งั้นผมไปด้วยสิ” เมื่อเห็นมีเพื่อนไปกรรมการห้ามทัพคันธารัตน์ก็ลุกขึ้นออกตัวจะตามไปด้วยเพราะความห่วงจนทนนั่งอยู่ไม่ติดเก้าอี้

“ผมว่าอย่าดีกว่าคงโกรธคุณอย่างที่ว่าจริงๆ ถ้าตามไปเจอหน้ามีหวังไม่ยอมกลับ” แต่ลูคัสกลับปฏิเสธโดยอ้างเหตุผลออกไปแต่จริงๆแล้วกลัวว่าเคนจะทำคะแนนได้มากกว่าเดิม

“งั้น...” เคนอยากจะทำตัวให้ประโยชน์มากกว่านั้นรอพยายามคิดหาหนทางอื่นที่ตนอาจจะพอทำได้ระหว่างที่ลุคออกไปตาม

“ไม่ต้องห่วงผมจะพาแอลกลับมาเอง” ลุคตอบอย่าใจเย็นครั้งแรกที่ทั้งสองพูดคุยกันดีๆคงเพราะเขาเองก็เห็นด้วยกับความคิดของเคนแล้วว่าแอลสานสัมพันธ์เร็วเกินไปรู้จักไม่ทันไรก็ให้ตามมาถึงที่พักแถมยังออกไปกินข้าวด้วยกันอีกจะประชดประชันยั่วยวนเคนแค่ไหนก็ต้องมีขอบเขตแต่นี่เธอกลับก้าวข้ามขอบเขตของตนเองไปเรียบร้อยจึงถึงเวลาที่ตนเองต้องคนไปเตือน

เมื่อลูคัสขึ้นมาบนรถก็ให้พนักงานต้อนรับช่วยติดต่อคนขับรถให้เพื่อจะได้รู้ว่าหญิงสาวอยู่ที่ไหนแล้วตามไปได้ถูกวิธีนี่ที่ตนไม่ได้บอกให้เคนได้รู้ก็เพราะว่ามันคงจะง่ายเกินไปอีกใจก็อยากจะแกล้งสักหน่อยยังไงซะฐานะของเคนก็ยังศัตรูหัวใจของตนเองอยู่

 “แอล...” ชายหนุ่มมาถึงที่ชายหาดที่ปลายเขาตะเกียบเห็นร่างบางกำลังนั่งกอดเขาท่าทางเบื่อหน่ายอยู่คนเดียวก็เดินเข้าไปหาแล้วทรุดกายลงข้างๆ

“ลุค...” รสินทราได้ยินเสียงผู้ขานชื่อตนก็ผิดหวังเล็กน้อยโดยไม่หันกลับไปมองก็รู้ว่าใครออกมาตามตนเองทำไมนะพี่ชายของเธอถึงไม่ยอมออกมา

“ไหนพี่เคนบอกมากับหนุ่ม” ชายหนุ่มมองซ้ายมองขวาพยายามมองหาชายแปลกหน้าทั้งสามคนที่มาด้วยกับเธอด้วยความอยากรู้

“ก็มาด้วยกัน แล้วก็แยกกันแล้ว” หล่อนตอบเสร็จก็มุดหน้าลงไปที่เข่าถอนหายใจครั้งที่ร้อยที่พันตั้งแต่ออกมานั่งอยู่คนเดียวที่ชายทะเล

“แล้วไปไหนกันมาล่ะ” ชายหนุ่มทำถามแบบไม่คาดคั้นเพื่อจะได้ให้หญิงสาวผ่อนคลายแล้วกล่าวออกมาอย่างเปิดใจ

“ไม่ได้ไปไหน...เขาอยากจะไปเพลินวาน แอลเลยพาไปส่งเฉยๆ ไม่ได้มีอะไรสักหน่อย” แอลส่ายหน้าเธอไม่ได้โง่เง่าถึงขั้นไปไหนต่อไหนกับคนแปลกหน้าหรอกแค่จะมาส่งแล้วก็อ้างว่าจะไปทำธุระส่วนที่บอกเคนไปนั้นเรื่องโกหกจึงหันไปถามเพื่อนชายหรือใจเขาเองก็คิดเหมือนกับเคน

“ทำไมลุคคิดว่าแอล...”

“เปล่า เรารู้ว่าแอลกำลังทำอะไร แต่...บางทีมันก็...” ลูคัสยักไหล่พยายามหาคำพูดดีๆตักเตือนหญิงสาวให้เธอไม่คิดว่าเขาคิดเห็นตรงกับเคน

“ลุคก็คิดเหมือนพี่เคนแหละ” แต่ก็ไม่ได้ช่วยเพราะสุดท้ายความจริงก็เปิดเผยความคิดของเพื่อนสนิทก็คงไม่ต่างอะไรกับพี่ชายทั้งที่ลุคก็รู้ว่าสิ่งที่ตนเอง

ทำลงไปนั้นเพื่ออะไร

“เปล่าสักหน่อย” ลุคแก้ตัวเสียงสูงเมื่อถูกดักทางทันก็หาเรื่องเลิกเซ้าซี้เรื่องนี้ก่อนที่เธอจะขุ่นเคืองใจเขาตามไปอีกคน

“จะกลับได้รึยัง”

“ลุคขับรถกลับไปเถอะ แอลจะขี่ม้ากลับไป” หล่อนปฏิเสธชายหนุ่มทันทีที่ออกปากชวนอารมณ์ตอนนี้อยากจะอยู่คนเดียวมากกว่าถูกเขาเซ้าซี้ถามนั้นถามนี่ไปเรื่อยๆ

“อ้าว...” เมื่อการชวนกลับไม่ผลลูคัสก็ใจหายนี่เธอคิดจะทำอะไรแผลงๆอีก แล้วถ้าตนกลับไปแล้วไม่มีหญิงสาวตามไปด้วยพี่ชายขี้หวงคนนั้นมิหงุดหงิดจนแทบคลั่งรึไงกัน

“จริงๆ สัญญาว่าจะกลับไปรับรองถึงพร้อมกับลุคแน่ๆ” หญิงสาวที่ไม่รู้ว่าอะไรกำลังรอตนเองอยู่พยายามโน้มน้าวใจให้ชายหนุ่มกลับไปโดยไม่ต้องรีรอตน