เล่ห์ร้ายเกมรัก (Game of Love)

ลำดับตอนที่ #1 : แรกพบ

    สามารถติดตามข่าวสามารถ By รมย์ธีรา 

ได้ทั้งหน้า เฟสบุ๊ค และแฟนเพจ แค่คลิกที่ภาพ 

ฝากกดไลค์ด้วยนะคะ

และสามารถโหลดนิยายเรื่องอื่นๆ By รมย์ธีรา 
ที่วางจำหน่ายแล้วในรูปแบบ E-Book 
กับ 3 เรื่อง 3 รส ที่ถูกน้ำมาเรียบเรียงใหม่
ให้เข้มข้นและเร้าใจกว่าเดิม 
ตามช่องทางโหลดที่ผู้ใจดีจัดให้

                        

                           

 

   

          

          

ณ ยามดึกกลางเมืองกรุงเทพย่าสถานบันเทิงแหล่งหนึ่ง ชายหนุ่มสามคนหน้าตาดีระดับเป็นพระเอกหนังได้ ท่าทางไฮโซ กำลังนั่งมองบรรยาศภายในร้านที่มีแสงสีเสียงยามค่ำคืน พวกเขาเป็นลูกค้าประจำของร้านนี้ และมักจะมานั่งผ่อนคลายหลังเลิกเรียนอยู่เสมอ พวกเขาทั้งสามเป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งแต่สมัยเรียนมัธยม และข้างกายของพวกเขามีสาวสวยสองคนนั่งข้างๆ

"นี่เชียร์ วันนี้ไม่มีสาวเข้าตาเลยว่ะ" เจตดิลก ดิลกธรรม หรือ เจม ชายหนุ่มท่าทางขี้เล่นร รักสนุกเอ่ยขึ้นพร้อมพยายามส่องสายตามองหา ท่าทางของเขาดูรื่นเร่งที่สุด สายตาของเขาสอดส่องไปมาอย่างคาดหวังที่จะเจอสาวสวยกว่าคนที่นั่งอยู่ข้างกาย

"อ้าว... แล้วพวกเราไม่เข้าตาเหรอเจม พูดแบบนี้ไม่สวยเลยนะ" สาวสวยคนหนึ่งที่นั่งข้างเขาพูดเชิงน้อยใจ

"แหม...ก็อาหารตาไงจ๊ะสาวๆ....เจมใจเย็นๆ นี่เพิ่ง 5 ทุ่มเองเดียวคงมาอีก" ชายหนุ่มอีกคนที่ท่าทางสุขุมเอ่ยขึ้น เขาคือ เชียร์ หรือ อานนท์ รอดวิชา พูดอย่างปลอบใจหญิงสาวที่มานั่งด้วย พร้อมหันไปบอกเพื่อนสนิทให้ใจเย็นๆ

"นี่...พวกนายมาเที่ยวไม่มีผูหญิงติดไม้ติดมือกลับไปสักวันมันจะตายรึไงห๊า.." ชายหนุ่มคนสุดท้ายที่ท่าทางเจ้าชู้ไม่น้อยไปกว่าเพื่อนทั้งสองคนพูดแย้งพวกเขาพร้อมกับส่ายหน้าอย่างเหนื่อยใจ เขาคือ ธนา ก้องเกรียงไกร หรือแบงค์

"อ้าว... พูดงี้ก็สวยดิ ไอ้ฉันนะก็แค่อยากหาอาหารตาโว้ย" เชียร์กล่าวแก้ตัวเพราะเขามีแฟนเป็นตัวตนอยู่แล้ว

"นั้นๆๆ ไอ้เชียร์มีเข้ามาแล้ว 4 คน แจ่มๆ ทั้งนั้น" เจมไม่สนใจคำพูดของแบงค์ เขากำลังมองดูสาวสวยอยู่ในร้านก็หันไปสะกิดเพื่อนทั้งสองที่เถียงกันอยู่ให้มองดูตามที่เขาบอก ซึ่งการกระทำของพวกเขาทำเอาหญิงสาวที่นั่งด้วยเริ่มเบื่อหน่าย และรู้สึกว่าตัวเองไม่ได้รับการใส่ใจสักเท่าไรนัก

"โอ้ย...พวกนายนี่ไม่นั่งด้วยแล้ว ไปดีกว่าไม่สนใจพวกเราเลย" หญิงสาวทั้งสองมองหน้ากันและลุกจากไป แต่ก็ยังไม่เป็นที่สนใจของพวกเขา ตอนนี้พวกเขากำลังสนใจสิ่งใหม่กลุ่มสาวสวยที่เพิ่งเข้ามาในร้าน

“ไปได้ซะก็ดี แหม...ได้ครั้งสองครั้งทำเป็นเจ้าเข้าเจ้าของ น่ารำคาญ...ว่าแต่ ไหนว่ะ ไอ้เจม ไม่แจ่มนะมึงโดน" อานนท์หันทำท่าทางระรื่นแล้วมองดูตามที่เจมชี้ไป กลุ่งหญิงสาวสี่คนที่เพิ่งเข้ามาในร้าน พวกเขาแต่งตัวกันได้ถึงใจชายหนุ่มทุกคน ใบหน้าของพวกหล่อนยิ้มแย้มและกวาดสายตามองไปรอบๆ ร้าน

"โอ้โห .... ใช้ได้ว่ะ " เชียร์ถึงกับตบลงไปที่หน้าขาอย่างถูกใจ มองดูอาหารตาที่เขาพูดถึงด้วยสายตาหยาดเยิ้ม

"อย่างที่แกบอกเลยว่ะ เดี๋ยวก็มา.. แบงค์ เห็นป่ะ" เจตดิลกกล่าวพร้อมหันไปเรียกธนาซึ่งดูเหมือนเขากำลังทอดสายตาไปยังหญิงสาวกลุ่มนั้นอยู่แล้วอย่างเงียบๆ

"เออ.....เห็นแล้ว ก็สวยดี เห็นมาบ่อยอยู่" แบงค์กำลังสนใจหญิงสาวที่เขามองเธอมานาน หญิงสาวผมยาวหยักโศก สีเพลิง ที่เขามองอยู่หลายคืนด้วยความสงสัยว่าพวกเธอมาทำไม

"แกพูดเหมือนแกรู้จักพวกหล่อนเลย หรือว่า...แกกับหนึ่งในนั้นเคย...กันแล้ว" เจมแสดงอาการอยากรู้อยากเห็นทันที ส่วนเชียร์เริ่มหันไปสังเกตอาการเพื่อนอย่างเงียบๆ เพราะเขาไม่เคยเห็นพูดแบบนี้กับสาวที่ไหน ส่วนใหญ่ถ้าสวยแบงค์ก็จะลุกไปจีบทันที แต่นี่แบงค์กลับบอกว่าสังเกตมานาน

"เปล่า..ไอ้บ้า..ก็พวกเรามากี่ครั้ง กี่ครั้งข้าก็เห็นพวกหล่อนมาที่นี่ทุกทีแหล่ะ" แบงค์ทำสีหน้าหงุดหงิดที่ถูกเซ้าซี่ถาม ยกแก้วเหล้าขึ้นดื่มแก้เก้อ

"อ้าว..แล้วก็พูดเหมือนรู้จัก" เจมทำท่าทางมีความหวังที่จะจับสาวๆ อีกครั้ง เมื่อเห็นแบงค์ทำท่าทางไม่ใส่ใจนัก

"จริงด้วย หรือแกสนใจว่ะ" เชียร์รู้ใจเพื่อนเป็นอย่างดี เขาพอจะรู้แล้วว่าพักหลังทำไมแบงค์ชอบชวนมาร้านนี้บ่อยนัก ทั้งที่พวกเขามีอีกร้านที่นั่งอื่นประจำอยู่ และเกรดดีกว่านี้เสียอีก

"ก็เปล่าหรอก....แค่แปลกใจ ที่พวกหล่อนมาก็สั่งเหล้า 1 ขวด แต่ไม่กิน กินแต่น้ำเปล่าหรือไม่ก็โค้ก ไม่สนใจผู้ชายคนไหน มีคนเข้ามาขอเบอร์ก็ไม่ให้ พอถึงเวลาปิดร้านพวกเธอก็เอาเหล้ากลับ ฉันก็แปลกใจ ว่าพวกเธอมาทำไม" แบงค์พูดเหมือนเขาทำวิจัยเรื่องของพวกเธอมาเป็นอย่างดี

"ก็อาจจะมาเต้นสนุกๆ ก็ได้ ........ ว่าแต่แกสนใจเรื่องของเขาทำไมว่ะ" เชียร์พูดหยั่งใจ สายตามองดูเพื่อนสนิทอย่างค้นหา

ธนาไม่ทันตอบก็ถูกเจมตัดบดพูดออกมา

"พวกแกไม่ต้องเถียงกัน เดี๋ยวข้าไปลองดูเอง บางทีไอ้พวกที่เขาไปอาจไม่หล่อเหมือนข้าก็ได้ว่ะ 5555 " เจตดิลกพูดด้วยความมั่นใจในตัวเอง แล้วเดินเข้าไปยังจุดหมาย เพื่อนทั้งสองมองตามหลังคนกล้าด้วยความสนใจโดยเฉพาะคนที่จ้องมองหญิงสาวคนนั้นอยู่หลายคืน

ขณะเดียวกันทางด้านสาวๆ ที่กำลังถูกจับตามองอยู่ ก็กำลังสนุกสนานอยู่กับเสียงเพลงและการเต้น ที่ได้ออกลีลาท่าทางเย้ายวนหนุ่มๆ ให้เข้ามาขอเบอร์เป็นการเช็กความร้อนแรงของตัวเอง พวกเธอไม่เคยสนใจหรือให้เบอร์ใครจริงๆจังๆ เพราะผู้ชายเหล่านี้ล้วนไม่จริงจังทั้งนั้น

"นี่ศิกำลังมองอะไรอยู่" นงค์ฤดี คงรัก หรือ นง หญิงสาวร่างอวบพูดกับเพื่อนสาวผมสีเพลิงที่กำลังมองไปทางชายหนุ่มกลุ่มหนึ่ง เธอมองมานานแล้วจนนงอดไม่ได้ที่จะสงสัย

"อ้อ......ก็มองผู้ชายอยู่นะ" คำตอบง่ายๆ และไม่ใส่ใจจากหญิงสาวที่ชื่อ ศศิ กลิ่นกนก หรือ ศิ

"ทำไมมองทำไม สนใจเหรอ ไหนคนไหนหล่อเปล่าบอกมาเดียวเพื่อนจัดให้" อรอนงค์ พงษ์พิเศษ เพื่อนสาวอีกคนพูด พร้อมสอดส่องสายตาไปทางชายหนุ่มที่ศิพูดถึงอย่างร่าเริง

"ก็หล่อนะ แต่ไม่ได้สนใจ สงสัยมากกว่า เพราะพวกนั้นมองมาที่พวกเราแล้วก็หันไปคุยกัน ฉันไม่ชอบ รู้สึกเหมือนพวกขี้นินทา" ศศิทำท่าหงุดหงิดยกแก้วโค้กขึ้นดื่มอย่างขัดใจกับพฤติกรรมของชายกลุ่มนั้น

"อะไรแกคิดมากไปป่ะ...เขาอาจมองเพราะสนใจพวกเราอยู่ก็ได้" นงพูดเพื่อให้ศิใจเย็นเพราะรู้นิสัยดี ลองได้ตาขวางใส่ใครก็จับผิดไม่เลิก

"ศิแกอยากรู้ป่ะ.....ไปถามไหม เดี๋ยวฉันไปเป็นเพื่อน.....เห็นมาตั้งแต่เข้าร้านแล้ว สงสัยเหมื่อนกัน" เปรมสุข เอื้ออารี หรือ เปรม เพื่อนสาวคนสุดท้ายท่าทางฮ้าวที่สุดพูดพร้อมทำท่าทางจริงจัง เธอมักจะเป็นคู่ขากับศิในการหาเรื่องคนอื่นเสมอ พูดง่ายๆ ว่าสองสาวนี้ถึงไหนถึงกัน ไปไหนไปกัน

"อะไรพวกแก คิดมาไปป่ะ นี่เปรมแกไม่ต้องไปยุมันเลยนะ เขาอาจจะมองเราเพราะเราสวยก็ได้คิดมาก" อรหันทอดสายตาหวานๆ เป็นการกลบเกลือนสายตาของเพื่อนอีกสองคน เพราะไม่อยากมีเรื่องในใจก็อยากจะเขาไปรู้จัก เพราะด้วยนิสัยเจ้าชู้ของหล่อน

"ไปกันใหญ่แล้ว เดี๋ยวเทียวไม่มันส์กันพอดี พวกแกนี่ คนหนึ่งก็จองแต่จะจับผู้ชาย อีก 2 คนก็จ้องแต่จะหาเรื่อง โอ้ย...ฉันจะบ้า" นงเปรยอย่างเสียอารมณ์ และรู้ใจเพื่อนดีว่าต้องมีเรื่องแน่ แต่ก็พยายามที่จะเตือนสติ วันนี้พวกเธอไม่อยู่ในอารมณ์ที่อยากจะมีเรื่องกับใครนัก

"แหม นงไม่มีอะไรหรอกก็แค่สงสัยเท่านั้น เออๆ ไม่สนใจก็ได้" ศิผู้สงสัยรีบออกตัวเพราะกลัวเพื่อนจะหมดอารมณ์สนุก พร้อมหันไปส่งสายตากับเปรมเพื่อนสนิทว่า ไว้ค่อยไปถามทีหลัง ซึ่งเปรมก็รู้เข้าใจดี เธอรีบเปลี่ยนอารมณ์ทำให้สนุกต่อ

แต่แล้วความสนุกก็เป็นอันต้องหายไป เมื่อใครบางคนในกลุ่มชายต้องสงสัยเดินเข้ามาถึงกลุ่มสาวแซ่บ

"สวัสดีครับสาวๆ สนใจให้ผมเลี้ยงเครื่องดื่มไหมครับ" เสียงเจตดิลกดังขึ้นพร้อมแทรกตัวเข้ามา ระหว่างศิกับอรอย่างหน้าตาเฉย

"ได้ซิคะ" อรอนงค์ยิ้มให้เจมอย่างมีมารยาท พร้อมหันขยิบตากับเพื่อนๆ ว่าจะขอดื่มกับผู้ชายคนนี้หน่อย ซึ่งเพื่อนๆ ทุกคนก็รับทราบและพร้อมที่จะหลีกทาง

"ชื่ออะไรคะ ชื่ออรนะ นี่ศิ เปรม และนง" อรแนะนำตัวเองกับเพื่อนๆ ด้วยท่าทางที่ยั่วยวนตามสไตล์ของเธอ

"อ้อ เจมครับ .... ว่าแต่สาวๆ อยากดื่มอะไรดีล่ะ เดี๋ยวผมสั่งให้ เอาเป็น เหล้าปั่นไหมครับ ร้านนี้เขาทำดีนะ" เจมเสนอ

"ดีค่ะ" อรตอบสั้นๆ พร้อมส่งสายตาหวานให้ แต่ดูเหมือนชายหนุ่มจะสนใจเพื่อนของเธอมากกว่า

ในขณะที่เปรมมองเจมอย่างไม่วางใจ เพราะเขาทำท่าทางเหมือนจะเต้นอยู่กับอร แต่กับหันมามองศิอยู่ตลอดเวลา เหมือนหมาป่าจะตะคลุบเหยื่อ คงจะเจ้าชู้ตัวพ่อ เต้นกับคนนั้นมองคนนี้ ซึ่งทางด้านศิเองก็รู้ตัวและพยายามหลบเลียง โดยสลับที่ยืนกับเปรม

"แบงค์ๆ ดูดิ แกว่าไอ้เจมจะจีบติดไหมว่ะ" เชียร์ทำท่าทางลุ้นไปกับเพื่อน

"คนไหนล่ะที่มันบอกว่าจะจีบ" แบงค์พูดอย่างไม่แน่ใจ เพราะเขาเองก็เห็นว่าเจมเต้นกันคนหนึ่ง แต่สายตามองอีกคนหนึ่ง

"เห็นบอก มันมองคนผมยาวหยักศกว่ะ แต่ดูสาวเจ้าไม่เล่นด้วยเลย" เชียร์ชี้ไปที่ศิ พอได้ยินอย่างนั้นแบงค์ก็ลุกขึ้นสังเกตุการณ์ทันทีด้วยความสนใจ และเป็นไปตามที่เชียร์บอกว่า สายตาของเจมสนใจหญิงสาวผมหยักศก แต่เธอผู้นั้นดูแล้วไม่เล่นด้วยเลยสักนิด ซึ่งเขารู้สึกโล่งใจอย่างบอกไม่ถูก

"ดูท่าเพื่อนเราจะไม่เลิกว่ะ" เชียร์เห็นเจมพยายามเขาหาหญิงสาวคนผู้หญิงที่เพื่อนเขาหมายตาเอาไว้ และแสดงออกหน้าออกตา

"นี่นาย เต้นกับฉันก็ได้ ศิเขาไม่ชอบนายไม่เห็นเหรอว่าเขาไม่เล่นด้วย" เปรมรีบเสนอตัวเพื่อปกป้องเพื่อนสาวทันที เมื่อเห็นเจมทำท่าทางเจ้าชู้จนศิรู้สึกอึดอัด

"แหม........คุณครับผมก็แค่อยากทำความรู้จักกับเพื่อนคุณนะ" เจมรีบแก้ตัว เขาหันไปมองเปรมที่ดูแล้วสวยคมไม่แพ้ศิเลย

"แหม...ก็เต้นกับอรอยู่ไม่ใช่เหรอค่ะ" อรรีบออกตัวอย่างรู้ทันนิสัยผู้ชาย และเริ่มจะไม่ชอบใจกับท่าทางที่มีต่อศิจนเกินไป

"ก็พวกคุณสวยทุกคนผมก็อยากรู้จักทุกคนนะ" พ่อปลาไหลแก้ตัวน้ำขุ่นๆ พร้อมพยายามไม่ลดละที่จะเข้าหาศิจนดูน่าเกลียด และเขาเองก็เป็นพวกไม่ยอมแพ้อะไรง่ายๆ ยิ่งเห็นสาวเจ้าไม่เล่นด้วยก็ยิ่งรู้สึกสนุก จะเล่นตัวไปถึงไหนกัน เอาเข้าจริงๆก็คงแต่มีเชิงเท่านั้นเอง

"แบงค์ๆๆ มันชักไม่ดีแล้วว่ะเดียวเพื่อนเราจะโดนสาวๆ รุมเหยียบแน่เลย” เชียร์ที่มองดูท่าทางของพวกหล่อนอยู่หันไปสะกิด

แบงค์เองก็เห็นว่าเจมกำลังทำให้สาวๆ กลุ่มนั้นไม่พอใจ ชายหนุ่มไม่ตอบแต่ลุกออกจากโต๊ะของตัวเอง เดินตรงไปยังกลุ่มสาวสวยที่เจมกำลังเกี้ยวอยู่

"อ้าว..แบงค์จะไปไหน" เชียร์รีบเดินตาเพื่อนไปเพราะกลัวจะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น ไม่รู้ว่าคนที่เดินเข้าไปใหม่จะไปช่วยเจมหรือจะไปช่วยสาวๆ

"นี่นายฉันไม่อยากยุ่งกับนายนะ" ศิกำลังพยายามผลักเจมให้พ้นออกจากตัว เขาพยายามมากเกินไปที่จะเต้นรำกับเธอ

"เจม.....คนนี้ข้าขอนะ" แต่แล้วอยู่ดีๆ แบงค์ก็แทรกเข้ามา พร้อมฉุดข้อมือศิออกมาจากกลุ่ม ซึ่งทำให้ทุกคนในวงงง แม้แต่เจมเองก็ตาม

"อ้าวไอ้นี่...ทำไมทำงี้ว่ะ" เจมพูดพร้อมส่ายหัวแต่ก็ไม่ได้สนใจ เพราะเห็นว่าสาวเจ้าไม่เล่นด้วยอยู่แล้ว เขาก็รีบเปลี่ยนเป้าหมายหันไปจับข้อมือเปรมแทน

"งั้นผมขอเต้นกับคุณแทนก็แล้วกัน" เปรมซึ่งพยายามแทรกตัวตามเพื่อนที่ถูกฉุดออกไปก็หยุด เพราะไม่ได้ยินคำว่าเต็นเธอเข้าใจว่าเขาขออย่างอื่น เลยหันไปชันเขาที่เป้ากางเกงของชายหนุ่มอย่างเต็มแรง

"ไอ้บ้า โรคจิต" เปรมหันไปพยักหน้าชวนเพื่อนทุกคนออกจากร้านเพื่อตามหาศิทันที

"โอ้ย..... ยัยบ้า แค่ขอเต้นด้วย ทำไมต้องทำงี้ด้วยว่ะ" เจมร้องโอดครวญสองมือกุมเป้ากางเกงตัวงอเป็นกุ้งด้วยความเจ็บและจุก

"อ้าว....ไหงงอเป็นกุ้งแบบนี้ล่ะเพื่อนเรา สมน้ำหน้าเล่นไม่เลือก" เชียร์เข้าประครองเจมออกจากร้านอย่างขำๆ

                ทางด้านแบงค์ที่ฉุดข้อมือศิออกมาจากร้าน เขาลากเธอมาที่ลานจอดรถ

"นี่ๆๆ...ปล่อยนะ.....ไอ้บ้า....." หญิงสาวร้องเสียงดังพยายามสะบัดข้อมือให้หลุดออกจากมือของชายหนุ่ม

"นี่คุณผมเห็นกำลังลำบาก เพื่อนผมมันไม่เลิกหรอกถ้าคุณยังอยู่ อุตสาห์ช่วยดึงออกมายังไม่ขอบคุณอีก" ชายหนุ่มพูดเสียงหอบๆ ปล่อยมือของเขาที่จับเธอไว้อย่างเสียดาย และกวาดสายตามองร่างบางอย่างพอใจ

"ฉันช่วยตัวเองได้ เพื่อนคุณไม่ใช่เหรอ ทำไมไม่ฉุดเขาออกมาแทนล่ะ ฉุดฉันออกมาจากกลุ่มเพื่อนทำไม"  ศศิจับข้อมือที่ถูกฉุดด้วยความเจ็บ มองหน้าชายหนุ่มอย่างเคืองๆ

นั้นซิทำไมเราไม่ดึงไอ้เจมออกมาว่ะ แบงค์นิ่งคิดในใจ

"ก็ผมเห็นเพื่อคุณกำลังสนุกกับเพื่อนผมอยู่ เลยไม่อยากขัด" ชายหนุ่มแก้ตัวน้ำขุ่นๆ

"บ้าเหรอ....เพื่อนฉันพยายามช่วยฉันจากเพื่อนคุณตะหาก....โรคจิตแน่ๆ... บ้าที่สุด พวกนายมันบ้า ชอบฉวยโอกาส คิดจะฉุดฉันมาทำอะไรใช่ไหม ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วยคนบ้าโรคจิตกำลังปล้ำฉัน ช่วยด้วย...." หญิงสาวต่อว่าเขาด้วยความโมโห แถมยังร้องโวยวายให้ประจานชายหนุ่ม

เสียงหญิงสาวดังลั่น ชายหนุ่มเริ่มรู้สึกหงุดหงิดที่หญิงสาวไม่เลิกว่าเขาและไม่เลิกร้องเสียงดัง เขารู้สึกอยากให้เธอหยุดพูดต่อว่าเขา แล้วทำยังไงดีล่ะ ทันใดนั้นเองชายหนุ่มมองริมฝีปากเย้ายั่วของเธอที่กำลังร้องตะโกนออกไป เขาก็จับใบหน้าบางเข้ามา แล้วบดริมฝีบางของเขาลงไปที่ริมฝีบางบางของเธอ

เสียงของเธออู้อี้อยู่ในลำคอทันที และส่งลิ้นอุ่นๆ เขาก็ค่อยๆแทรกเขาไปในปากของหญิงสาว ไม่นานก็หาลิ้นของเธอและหยอกเล่นอย่างไม่ประสีประสา หญิงสาวมึนงงกับรสจูบของเขา

"อือ....อือ........." เธอพยายามพูดแต่ก็ไม่สามารถทำได้ เพราะจูบอันดูดดื่มที่หญิงสาวไม่เคยลิ้มลองมาก่อนจน เคลิบเคล้ม หญิงสาวรู้สึกเหมือนโลกจะหยุดหมุนรสจูบของเขาทำเอาเธอวาบหวามใจ สองมือของชายหนุ่มเริ่มกอดรัดหญิงสาวอย่างลืมตัว

เขาเองก็พอใจกับรสจูบของเธอยิ่งนัก แต่แล้วเมื่อหญิงสาวได้สติก็รวบรวมกำลังที่พอจะมีอยู่ ยกเท้ากระทืบที่เท้าของชายหนุ่มอย่างเต็มแรงและต่อยไปที่คอหอยหนึ่งที แล้วรีบวิ่งออกไปหาเพื่อนๆ ที่รถทันที เธอคิดว่าเพื่อนของเธอจะต้องไปรอที่รถแน่นอน

"โอ้ย......ย้ยๆๆๆๆ ย้ยบ้า ... โอ้ย" แบงค์โอดครวญมองหญิงสาวที่วิ่งหายไป ยกมือขึ้นจับที่ริมฝีปากอย่างติดใจรสจูบของหญิงสาว ส่ายหน้าแล้วเดินกลับไปที่ร้านเพื่อสมทบกับเพื่อนของเขา

                "ศิเป็นไรไหม มันทำอะไรแกรึเปล่า" เปรมถามเพื่อนสาวอย่างเป็นห่วง เห็นศิวิ่งเหมือนกำลังหนีใครมาก็กลัวว่าจะมีใครวิ่งตามมาทำร้ายเธอ

"เปล่า...ไม่เป็นไร" ศิโบกมือพร้อมหายใจหอบ หันไปมองตำแหน่งที่เธอวิ่งจากมาเขาหายไปแล้ว

"ว่าแต่มันดึงมือแกออกไปทำไม" นงมองดูศิอย่างไม่แน่ใจกวาดสายตามองดูเนื้อตัวเพื่อนสาวอย่างคราวๆ ว่าเธอถูกทำอะไรรึเปล่า

"ไม่รู้........มันบอกเห็นเรากำลังแย่เลยเข้ามาช่วย" ศิตอบพร้อมพยักหน้าชวนเพื่อนขึ้นรถของเธอเพื่อเดินทางกลับ

"นี่ๆๆ แกคนที่ฉุดแกนะหล่อนะ สังเกตไหม" สาวอรพูดเสียงสดใส ดูเธอจะพอใจกับหน้าตาของชายหนุ่มที่เขามาฉุดเพื่อนของเธอเป็นอย่างมาก

"ไม่....เพราะมัวแต่สังเกตแกมั่วกับไอ้บ้าเจมนั่งอยู่ คอยดูนะฉันจะบอกแฟนแก" เปรมพูดอย่างหงุดหงิดที่อรไม่สนใจว่าศิกำลังถูกรุกราน

"โธ่... เปรมคิดมากฉันก็แค่เห็นเขามองยัยศิอยู่ และรู้ว่าเพื่อนเราไม่ชอบก็เลยเบี่ยงเบนความสนใจให้ ว่าแต่แกเหอะ ปกติแกไม่เคยร้อนรนขนาดนี้นะ ถึงขั้นเอาตัวเขามาขวางเลยนะ" อรแอบเซวทั้งที่รู้ดีว่าเปรมไม่เคยมองชายคนไหนมาก่อน

"บ้าเหรอ ฉันก็แค่เห็นมันท่าทางช่ำชองนี่ ก็เลยขวางศิให้ ใช่ไหมศิ" เปรมรีบแก้ตัวและหันไปหาศิเพื่อหาตัวช่วย แต่ดูเหมือนว่าศิจะไม่ได้ฟังคำพูดของเปรมเธอกำลังคิดถึงรสจูบของชายคนนั้น

"จริ๊งเหรอ....อิอิอิ" นงมองหน้าเปรมอย่างค้นหา แล้วหันไปหัวเราะคิดคักกับอร คืนนี้ถึงจะเที่ยวไม่สนุกเท่าไรนัก แต่ก็ทำให้ใครบางคนประทับใจในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

                เวลาตี 2 ที่แมนชันหรู กลางเมืองกรุงเทพ สามหนุ่มที่กลับมาจากผับ พวกเขากำลังนั่งหัวเราะเจมที่เสียท่าให้เปรมเข้าอย่างจัง

" ฮ่าๆ ๆ ๆ ไอ้เจมคืนนี้แกเสียเชิงสุดๆเลยว่ะ" เชียร์หัวเราะดังลั่นด้วยความสะใจที่เพื่อนตัวแสบถูกสาวแซ่บสั่งสอนซะบ้าง

"แหม ยัยเปรมนะ ยัยเปรม แสบจริงๆ โอ้ย..น้องชายเจมจะใช้งานได้ไหมเนี่ย" เจมโอดครวญ มองดูเป้ากางเกงที่เขากำลังใช้น้ำแข็งประคบจุดสำคัญที่เปรมทำเอาไว้

"สมน้ำน่า เห็นๆ อยู่ว่าเขาไม่เล่นด้วย ยังเสือกยุ่งกะเขา เขาไม่รุมเหยียบแกก็ดีแล้ว ร้ายน่าดูเลยสาวๆกลุ่มนี้" เชียร์ส่ายหน้าหันไปมองแบงค์เหมือนขอความเห็น

แต่ธนากลับไม่ตอบ

"แบงค์ แกสนใจยัยศิใช่ป่ะ.... แหมไม่ค่อยเลยนะ" เจมรู้สึกแปลกใจที่ทำไมคืนนี้เพื่อนของเขาถึงได้เข้ามาขัดขวางกันจีบสาวของตน แถมยังทำท่าทางหวงหญิงสาวคนนั้นอย่างออกหน้าออกตา

"บ้าเหรอ ฉันก็แค่เห็นแกทำทุเรศใส่เขาอยู่ก็เลยไปช่วย" แบงค์รีบแก้ตัว เขาเองก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน

ชายหนุ่มเหม่อมองออกไปทางนอกหน้าต่าง ทบทวนเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับตัวเองว่าทำไมต้องดึงมือของเธอคนนั้น คิดไปถึงรสจูบของเธอที่ทำให้เขาลืมไม่ลง เขาคิดอยู่เงียบๆ คนเดียวท่ามกลางสายตาของเพื่อนสนิทที่ยังมองเขาอยู่ด้วยความสงสัย

เวลาผ่านไปหลายวันในช่วงพักกลางวัน ที่มหาลัยแห่งหนึ่งชานเมืองกรุงเทพ สี่สาวกำลังนั่งกินข้าวกันอยู่ที่โรงอาหารหลังจากเรียนในช่วงเช้าเสร็จ

"ไงอร วันนี้จะไปเที่ยวอีกป่ะ" นงหันไปถามอรเพราะวันนี้เธอรู้สึกเซ็งๆ ที่อาจารย์สั่งรายงานหนักเหลือเกิน

"ว่าจะไปว่ะ ... พรุ่งนี้ไม่มีเรียนเช้า พวกแกล่ะ" อรพยักหน้าพร้อมหันไปย้อนถามเพื่อนสาวทั่วๆ โต๊ะเหมือนจะขอความเห็น

"ไปก็ไป เมื่อคืนนั้นแม่งอะไรก็ไม่รู้ ไม่มันส์เลย แล้วจะไปร้านไหนล่ะ" เปรมตอบอย่างหัวเสีย เขายังหงุดหงิดนายเจมไม่หายที่มาทำให้พวกเธอต้องรีบกลับทั้งๆ ที่เพิ่งจะเข้าร้านๆ แท้ๆ

"ก็ร้านเดิมนั้นแหล่ะ วันนี้พวกมันคงไม่มาหรอก สงสัยจะไปหาหมอ                เพราะเพื่อนมันโดนตีเข่าของยัยเปรมไป"

อรหัวเราะร่วนพร้อมทำท่าล้อเลียนท่ากุมเป้าของเจมเมื่อคืนอย่างสนุกสนาน

"ใช่ๆ นงจำหน้าได้ ทำหน้าเหมือนจะตาย ไม่รู้ตายรึเปล่า" นงเสริมมาอีกคนเธอเองก็ขำจนหน้าแดงไปหมด

"ศิไม่ไปนะ รู้สึกไม่ค่อยสบาย" ศิปฏิเสธที่จะไปเที่ยวในคืนนี้ หลายคืนมานี่คืนเธอคิดมากเรื่องจูบจนนอนไม่ค่อยหลับ ทำให้วันนี้เธอรู้สึกปวดหัวเพราะนอนน้อย

"อ้าว ศิ เป็นอะไรหรือเปล่า" เปรมหันไปถามด้วยความเป็นห่วงเพื่อน เธอเพิ่งสังเกตว่าหน้าตาของเพื่อนเธอวันนี้ซีดเหลือเกิน

"เปล่า ไม่เป็นไร" ศิโบกมือปฏิเสธ ทั้งๆ ที่รู้สึกเพลียๆ แต่ก็ไม่อยากให้เพื่อนเป็นห่วง

"ไม่เอานะ ถ้าศิไม่ไปพวกเราก็ไม่ไป" นงทำเสียงอ้อนๆ

"ทำไมล่ะ" ศิหันไปมองหน้านงที่เปลี่ยนใจไม่ยอมไปเพราะเธอ ทำเอาหญิงสาวรู้สึกกดดันที่ทำให้เพื่อนอดไปเที่ยว

"ก็มันไม่ครบทีมนี่น่าไม่มันส์หรอก......ไปเหอะนะๆๆๆๆ ถ้าไปแล้วศิไม่ไหวก็ค่อยกลับก็ได้นะๆๆ เมื่อคืนนั้นยังไม่มันส์เลยนะๆๆๆ" อรช่วยนงอ้อนศิอีกครั้ง

ศิมองหน้าเพื่อนทั้งสองอย่างเหนื่อยใจ

"อืม... ก็ได้" แต่สุดท้ายก็ตอบตกลง เพราะเธอทนลูกอ้อนของเพื่อนสาวทั้งสองไม่ได้ และบางทีถ้าเธอไปอาจจะลืมเรื่องจูบของชายคนนั้นได้บ้าง

“ศิ ถ้าแกไม่ไหวก็ไม่ต้องไป ไปวันอื่นก็ได้ อร นงแกไปอ้อนมันทำไมว่ะ" เปรมหันไปติเพื่อนสาวทั้งสอง เธอเป็นห่วงสุขภาพของศิมากกว่าการไปเที่ยวสนุก

"ไม่เป็นไร เปรม ช่างเถอะ เมื่อคืนมันคงเสียอารมณ์ อีกอย่างวันนี้ก็เซ็งๆกันไม่ใช่เหรอ" ศิแก้ตัวแทน เธอไม่อยากให้เปรมดุอรกับนง เธอรู้ดีว่าในสี่คนนี้เปรมเป็นคนที่ห่วงและรู้ใจเธอที่สุด เพราะรู้จักกันมาตั้งแต่สมัยมัธยมปลาย

"ไหวแน่เหรอ ศิ" เปรมถามเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง

หญิงสาวพยักหน้า แล้วเบือนหน้าไปทางอื่นไม่อยากสบตาเปรมกลัวว่าเปรมจะรู้ความในใจของเธอ

                และในค่ำคืนนั้น ณ. เมรี คลับ

"โต๊ะเดิมน้อง" แบงค์เดินเข้ามาในร้าน กระดิกนิ้วเรียกพนักงานเสริฟให้พาพวกเขาไปที่โต๊ะประจำ

"หวังว่า 4 สาวนั้งคงไม่มานะ" เจมสอดส่องสายตา รู้สึกหวาดๆ ถ้าต้องเจอหน้าสี่สาวตัวแสบอีกครั้ง ถึงแม้จะติดใจแค่ไหน แต่ก็ไม่แน่ใจว่าจะเข้าไปจีบต่อหรือเอาเรื่องกับเปรมดี

"คงไม่หรอกอาจจะไม่มาร้านนี้เลยก็ได้ คงไม่อยากเจอหน้าแกว่ะเจม" เชียร์พูดตอกย้ำเจมที่เสียท่าให้กับเปรมเมื่อคืนก่อนอย่างสนุกปาก

"คงจะไม่ล่ะ เพราะว่าฉันเห็นพวกหล่อนนั่งอยู่มุมนั้น" แบงค์ยิ้มพร้อมชี้อีกด้านของร้าน เขารู้สึกดีใจที่ได้เห็นเธอคนนั้นอีก

"ไหน ดีเลย ฉันต้องไปคิดบัญชีกะยัยนั้นให้ได้" เจมมองหาแล้วก็ทำท่าทางเหมือนอยากจะเอาเรื่องเอาราวกับสาวๆ กลุ่มนั้น ทั้งที่ตอนแรกไม่อยากจะเจอเท่าไรนัก

"เจม ไอ้บ้าแกไปยุ่งกับเขาก่อนนะ" เชียร์หันไปห้ามเพราะรู้ว่าเจมไม่ชอบเสียหน้า ไม่เคยมีใครทำกับเจมแบบนี้

แต่ก็ไม่ทันแล้วเพราะเจมเดินไปแล้ว เชียร์ทำท่าจะลุกตามก็ถูกแบงค์จับไหล่ห้ามไว้

"ไม่ต้องเดี๋ยวข้าเอง" แบงค์พูดพร้อมเดินตามเจมออกไป

เชียร์มอง งงๆ และส่ายหน้าเหนื่อยใจกับเพื่อนทั้งสองคน ไม่รู้อะไรเข้าสิงให้ติดใจสาวๆ กลุ่มนี้นัก

"นี่ สาวๆ ครับ" เสียงทักทายของเจมทำเอาสี่สาวสะดุ้งแล้วหันไปมอง พอมองเห็นว่าใครก็เดินเข้ารวมตัวกันมองหน้ากันเองอย่างไม่แน่ใจว่าจะเอายังไงต่อดี

"อ้าว...นึกว่าใครมีอะไรอยากเต้นกับพวกเราอีกเหรอ" อรทำเป็นใจดีสู้เสือ กล่าวทักทายเจมก่อนเพื่อนคนอื่น

เจมมองหน้าเปรมเหมือนคาดโทษ และอ้าปากจะพูด แต่ก่อนเจมจะพูดอะไร แบงค์ก็เขามาโอบคอเจมไว้ แล้วสะกิดไหล่เชิงบอกให้เงียบไว้ก่อน เจมหันไปมองหน้าแบงค์เห็นสายตาของเพื่อนที่ส่งมาอย่างมีความหมาย ถึงแม้เจมจะไม่เข้าใจเหตุผลของแบงค์นัก แต่เขาก็ยอมเงียบโดยดี

"ไปนั่งกับพวกเราซิ พวกเราอยากแก้ตัวเรื่องเมื่อวานที่ทำไม่ดีไว้"

"ไม่เป็นไรพวกเราไม่คิดมาก เดี๋ยวพวกเราก็ไปแล้ว" นงตัดบทแบบงงๆ พร้อมพยักหน้าชวนเพื่อนไปเพราะไม่อยากเสี่ยง ถึงแม้พวกเธอจะเป็นนักเที่ยวกลางคืน แต่พวกเธอก็ไม่ไปกับใครง่ายๆ

"ทำไมละ เพิ่งมาเองนี่ หรือว่ากลัว"  แบงค์พูดอย่างดูถูก ถ้าเขาคาดการไม่ผิดหญิงสาวพวกนี่ไม่ชอบให้ใครพูดจาแบบนี้อย่างแน่นอน

"ทำไมต้องกลัว"  เปรมหันไปมองแบงค์และโต้ตอบอย่างท้าทาย

"งั้นก็ไปนั่งด้วยกันซิ" แบงค์ยิ้มอย่างพอใจที่เธอเป็นไปตามที่เขาคาดเดา เจมมองหน้าแบงค์แบบงงๆ กับความคิดของเพื่อนคันปากยิกๆ อยากจะถามแต่ก็ต้องเงียบเอาไว้ เพื่อนสี่สาวมองหน้าอย่างไม่แน่ใจ

"พวกเรานัดเพื่อนไว้ที่อื่น" ศิเห็นท่าไม่ดีจึงรีบออกตัวปฏิเสธ เธอไม่อยากนั่งร่วมโต๊ะกับคนที่ขโมยจูบเธอไปเท่าไรนัก

"แล้วเข้ามาที่นี่ทำไม กล้วมากกว่ามั้ง"  แบงค์เลิกคิ้วอย่างรู้ทัน ทำน้ำเสียงเหมือนกำลังหัวเราะเยาะพวกเธอ และด้วยความที่สี่สาวไม่ชอบให้ใครทำน้ำเสียงแบบนี้ พวกเธอก็หันมามองหน้ากันและพยักหน้าตอบตกลง เพราะไม่อยากจะเสียเชิง

"ได้...แต่เดียวเรามาไปเขาห้องน้ำก่อน" อรตอบเสียงอ่อนหวาน แต่สายตาของเธอไม่หวานเหมือนน้ำเสียง

"แล้วจะรู้ได้ไงว่าจะไม่หนี"  ชายหนุ่มไม่ยอมเลิกรา เขายังคงจ้องที่จะพูดแหย่ประสาทหญิงสาวทั้งสี่คน

"ไม่หรอก แล้วทำไมต้องหนีด้วย" เปรมหันไปตวัดสายตามองแบงค์อย่างไม่พอใจ

"ก็ดี พวกเรานั่งอยู่ตรงนั้น ตามไปแล้วกัน"  แบงค์ผิวปากพร้อมชี้ไปทางโต๊ะที่เชียร์นั่งอยู่ แล้วเขาก็เดินกลับไปที่โต๊ะพร้อมกับเจม แต่ไม่ลืมที่จะหันกลับมาชายตามองศิอย่างคาดหวัง ยิ้มเล็กน้อยอย่างยั่วยวนเธอ และยังทำปากยื่นเหมือนจะจูบเธออีกครั้งให้ได้

หญิงสาวกัดปากแน่นเพราะไม่รู้จะเอายังไงดี เธอจะปลีกตัวทิ้งเพื่อนกลับไปก็ไม่ได้ และถึงเพื่อนๆ เธอยอมกลับพวกนันก็คงจะพูดจาดูถูกเธอลับหลัง ซึ่งมันเป็นเรื่องที่เธอและเพื่อนไม่ชอบเอาซะเลย

"จะดีเหรอแก"  อรบอกอย่างไม่แน่ใจเมื่อมาถึงหน้าห้องน้ำ

"กลัวอะไรเรามีกันตั้ง 4 คนนะ" เปรมทำเป็นพูดดี แต่ในใจรู้สึกหวั่นๆ

"จริงด้วยไม่มีอะไรหรอกพวกเขาคงแค่อยากรู้จัก" นงพยายามที่จะปลอบใจตัวเองและเพื่อน

                "เราไปตอนนี้ก็ได้นะ" ศิหวั่นใจที่จะนั่งด้วยเพราะจะเกิดเรื่องแบบเมื่อคืนวาน เธอไม่มั่นใจนักว่าชายกลุ่มนี้มีแผนการณ์อะไร แต่ดูถ้าทางแล้วชายกลุ่มนี้จะมีเล่ห์หลี่ยมใช้ได้พอตัว

"ศิเป็นอะไร นงไม่เคยเห็นศิเป็นแบบนี้เลย" นงถามศิด้วยความสงสัย เพราะเพื่อนสาวของเธอคืนนี้ดูหวาดๆ ชอบกลซึ่งมันผิดนิสัยของเธอ

"ใช่..แสดงว่าเมื่อคืนนั้นต้องมีอะไรแน่เลย บอกมานะ" เปรมถามอย่างรู้ทันสายตาของศิ เธอเองก็อยากจะรู้ตั้งแต่เมื่อคืนแต่ก็ไม่อยากจะถาม

"เปล่าๆๆ แค่ไม่ไว้ใจ" ศิหลบสายตาของเพื่อนทั้งสาม

"ไม่ต้องกลัวหรอกศิ คราวนี้พวกเราเล่นให้มันเข็ดไปเลยดีกว่าจริงไหม"  อรพยายามปลุกระดมเพื่อนๆ ทุกคน ทำท่าทางไม่หวาดกลัว ยังไงซะที่ร้านก็คนเยอะแยะ ไม่ตามไปไหนต่อก็น่าจะปลอดภัย

"จริงด้วยเอาให้เข็ดไปเลย เดี๋ยวจะหาว่าพวกเราไม่แน่จริง"  เปรมเห็นดีด้วยเธอเองก็หมั่นไส้เจมพอสมควร นงเองก็พยักหน้า ศิจึงจำยอมทำตามที่เพื่อนบอก

                ทางด้านสามหนุ่ม แบงค์และเจมเดินกลับมานั่งที่โต๊ะท่าทางของแบงค์อารมณ์ดี ปนสะใจและคาดหวัง จนเจมและเชียร์แปลกใจ

                "แบงค์ แกคิดไงชวนพวกหล่อนมานั่งด้วยว่ะ" เจมถามเพื่อนด้วยความสงสัยหันไปมองดูสี่สาวที่ยังไม่กลับมานั่งที่โต๊ะ

"ก็อยากรู้จักไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวจะได้รู้แน่" แบงค์พูดอย่างอารมณ์ดียกแก้วเครื่องดื่มขึ้นดื่มอย่างสบายอารมณ์

"อะไรของพวกแกว่ะ" เชียร์ที่ยังไม่รู้ว่าแบงค์ชวนสี่สาวมาร่วมวงก็สงสัย แต่ก่อนที่เจมจะตอบอะไรสี่สาวก็เดินมาถึงพอดี พวกเธอยืนที่โตทำท่าทางเหมือนมั่นใจ แต่ในใจหวาดๆ สามหนุ่มอยู่ไม่น้อย

"อ้าว...ไปซะนานเลย นึกว่าหนีไปซะแล้ว" เจมหันไปแหย่พร้อมกับขยับจัวให้ที่วางเพื่อสี่สาวจะได้นั่งด้วย

"ก็ห้องน้ำคนเยอะนี่น่า ไม่หนีหรอกน่า กลัวรึไง"  เปรมหันไปพูดใส่อย่างหมั่นไส้ แล้วนั่งลงข้างๆ เจม สาวๆ ก็จำใจนั่งกับพวกเขา

"ดื่มอะไรดีครับ"  เชียร์หันไปถามสี่สาวอย่างสุภาพ เขาคิดว่าแบงค์คงจะชวนสาวๆ พวกนี่มาเพราะมีแผนการอะไรบางอย่าง หรืออาจเป็นเพราะเพื่อนของเขาจะติดใจศิเข้าจริงๆ ถึงอยากจะรู้จักเสียให้ได้

"อะไรก็ได้ค่ะ"  นงมองดูเชียร์ที่ดูแล้วท่าทางจะน่าจะสุภาพที่สุดในบรรดาสามคนนี้

"อืม....งั้นเอาเบาๆ เป็น เตกีล่าก็แล้วกัน........น้องๆ มาการิต้าขวดหนึ่ง แก้วสี่ใบสำหรับสาวๆ และขอมารินี่ขวดหนึ่ง แก้วสามใบ" เชียร์สั่งเครื่องดื่มสองขวดอย่างชำนาญ

"นี่ พวกคุณ ไม่เต้นเหรอ เห็นเมื่อวานออกจะเต้นสนุกและSexy...." เจมหันไปพูดกับเปรม และทำหน้าเจ้าชู้ใส่

"อ้อ...วันนี้พวกเราไม่ค่อยมีอารมณ์นะ"  เปรมตอบห้วนๆ เธอไม่ค่อยชอบสายตาของเจมเท่าไรนัก

"ไม่มีอารมณ์ แต่มาเที่ยวเนี่ยนะ หรือว่ามา... หาจูบ" แบงค์ถามและคำพูดสุดท้ายของเขาหันไปพูดกับศิสองคนอย่างจงใจให้เธอได้ยินคนเดียว

"บ้าเหรอ ... เออ... พวกเราตั้งใจมาเที่ยว แต่มาเจอพวกนายก็อยากกลับแล้วล่ะ" ศิรู้สึกใบหน้าร้อนผ่าวเมื่อคิดถึงจูบเมื่อคืนนี้ เธอคว้าแก้วเตกีล่ามาดื่มทีเดียวหมดแก้วแก้เขิน