บ่วงร้าย สยบรัก

"บอกมาสิคะ ทำไมไม่ชอบเห็นรินอยู่กับคนอื่น เธอบอกเขาอยู่ภายในใจ

“จะให้ชอบได้ยังไง เป็นสาว เป็นนางให้ผู้ชายจับมือถือแขน ไม่รักนวลสงวนตัวบ้างรึ" ชายหนุ่มพูดเสียงดังขึ้น หาเหตุผลจนลิ้นแทบพันกัน

"รินไม่เห็นคิดมากเลย" ร่างบางทำยักไหล่เหมือนเป็นเรื่องปกติ แต่ความจริงแล้วเพื่อนสนิทคนนั้นเป็นเพื่อนสาว ที่เธอนัดแนะมาให้ทำตามแผน แต่งชายดูเหมือนจะจีบตน

"แต่พี่คิด" ทรงเดชทำเสียงหนัก เอื้อมมือจับแขนเธอเอาไว้แน่น สายตาดุดันมากขึ้นเหมือนเขากำลังคุมตัวเองไม่อยู่ บวกกับท่าทางของเธอที่ดูไม่ใส่ใจ ก็เหมือนเป็นน้ำมันราดบนกองเพลิง

"คิด...คิดทำไมคะ?" แม้จะตกใจกับท่าทีของอีกฝ่าย แต่ก็ย้อนถามเข้าอย่างท้าทาย ตั้งใจแล้วว่าจะคาดคั้นเอาคำตอบมาให้ได้            ก็การแสดงออกมันชัดเจนขนาดนี้

"พี่ไม่ชอบ" ชายหนุ่มดึงแขนเธอเข้ามาใกล้ ร่างบางก็เสียการทรงตัวขยับเข้าหา

"แล้วทำไมพี่ต้องไม่ชอบด้วยล่ะ" รินรดาพยายามสะบัดแขนออกห่าง เริ่มรู้สึกเจ็บที่ข้อมือซึ่งดูเหมือนเขาจะออกแรงมากไปโดยไม่รู้ตัว

"พี่...พี่ว่า...รินเปลี่ยนไป" ชายหนุ่มเอ่ยเสียงพร่า ผ่อนมือที่จับ

แน่นคืนเจ้าของ มองดูร่างบางตรงหน้าด้วยความสับสน

“รินไม่ได้เปลี่ยน” หญิงสาวส่ายหน้าเบาๆ ลูบข้อมือตำแหน่งที่ถูกตรึงไว้เมื่อครู่ด้วยความเจ็บ แต่ก็หวังว่ามันจะคุ้มกับคำตอบที่กำลังจะได้รับ

“เปลี่ยน!” ทรงเดชเน้นย้ำ มองดูร่างบางที่เปลี่ยนไปจากเดิม เด็กสาวที่ไม่ใช่เด็กอีกต่อไป เป็นหญิงสาวที่เขารู้สึกเหมือนหัวใจของเธอไม่เหมือนเดิม