คนอย่างข้า...เกิดกี่ที...ต้องมีดีสักอย่าง

                 "หือ...นี่มันเกิดอะไรขึ้นกับสามภพกันแน่...ทำไมนิมิตนี้ถึงได้น่ากลัวอย่างนี้  มันเกิดอาเพศอะไรกันหนอ " เสียงของมหาเทพผู้ยิ่งใหญ่  ในจักรวาล  กล่าวขึ้นกับตนเอง  

                "โอ้วววว   เป็นไปได้ไง  สาเหตุมันมาจากที่ข้ากลั่นแกล้งดวงวิญญาณ  ของผู้มีบุญบารมีอันยิ่งใหญ่นี่เองรึ...เราได้ส่งเขาไปเกิดไม่รู้กี่ชาตินี่นา  แต่จะว่าไปเราก็ไม่ได้ส่งเขาไปในที่ดีๆ  ส่วนมากก็จะส่งไปเกิดเป็นสัตว์เดรัจฉาน  พอเขาจะได้ไปเกิดเป็นมนุษย์  เราก็กักดวงวิญญาณเขาไว้  จนตอนนี้ไม่รู้ผ่านไปนานแค่ไหน ชิ่วเอ๋อ...เจ้านำจี้หยกที่ข้ากักดวงวิญญาณของชายผู้นั้นมาให้ข้าหน่อยซิ..."  

                  "นี่เจ้าค่ะ...ท่านมหาเทพ  ท่านจะส่งเขาไปเกิด  เป็นอะไรอีกเหรอเจ้าคะ  ครั้งสุดท้ายที่ท่านส่งเขาไปเกิด  ก็ผ่านมา หมื่นปีเห็นจะได้  " เสียงของนางฟ้า  จ้าวเสิ่นชิ่ว  กล่าวถามมหาเทพ

                   "อือ...นานขนาดนั้นเลยรึ...มิน่าถึงได้เกิดอาเพศขึ้นกับ สามภพได้"  มหาเทพได้แต่นิ่งคิด  ที่มันทำอย่างนั้น  เพราะมันกลัวว่า  ตำแหน่งมหาเทพที่มันเป็นอยู่ปัจจุบันจะสั่นคลอน  ด้วยอำนาจบารมีของคนผู้นี้  มีมากล้นเสียจริง  แต่ครานี้มันจะส่งไปเกิดหรือไม่  ผลกระทบมันก็ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้...มันจึงคิดว่า  ถ้ามันส่งดวงวิญญาณนี้ไปเกิด  น่าจะผ่อนหนักเป็นเบาก็ได้  มันนิ่งคิดอยู่นานสองนาน จึงได้หยิบจี้หยกนั้นขึ้นมา กล่าวว่า

                   "ฉินเล่ย...ข้าทำผิดต่อเจ้ามหันต์นัก...ซึ่งข้าก็ไม่อาจขอให้เจ้าอภัยในสิ่งที่ข้าทำ   แต่ข้ารู้...เจ้าถึงแม้จะโดนกระทำสักแค่ไหน  เจ้าก็จะยังให้อภัยข้า  นั่นคือ  สิ่งที่ข้ารับไม่ได้  และรู้สึกละอาย  นับจากนี้ไป  ข้าจะไม่ขัดขวางเจ้า  และจะคอยช่วยเหลือเจ้า  ไม่ว่าเจ้าจะร้องขอหรือไม่  ข้าจะส่งเจ้าไปเกิดยังโลกมนุษย์  แต่ข้าจะบอกเจ้าไว้ก่อนว่า  อีก  10  ปีข้างหน้าจะเกิดเพศภัยร้ายแรงขึ้นในสามภพ  แม้แต่เหล่าทวยเทพก็ไม่อาจหลีกหนีชะตานี้ได้  สงครามระหว่างเผ่าพันธุ์จะเกิดขึ้น  คนชั่วจะได้เป็นใหญ่  ไฟสงครามแผดเผาไปทั่ว  ข้าจึงได้แต่หวังว่า...เจ้า...เมื่อได้ไปเกิดแล้ว  จะหาวิธีช่วยเหลือ  ผ่อนหนักให้เป็นเบา  เพราะนั่นคือ  วิถีทางที่เจ้าเคยทำมา เอาล่ะ...เจ้ามีความคิดเห็นเป็นเช่นไร"  มหาเทพ  กล่าวสิ่งที่ควรกล่าวกับ  ฉินเล่ย

                   "โอ้ววว...ทีงี้เจ้ากลับถามความคิดเห็นข้า...ช่างไม่สมกับเป็นเจ้าเลยนะ  จ้าวมู่   ข้ามันคนต่ำต้อย ...ถึงเจ้าจะส่งข้าไปเกิด  แล้วข้าจะไปทำอะไรได้  เว้นเสียแต่ว่า..." จากนั้นมันก็หยุดพูด  และเร่งให้มหาเทพส่งมันไปเกิดทันที  ซึ่งมันก็ทำให้มหาเทพ  เกิดอาการหน้าดำทมึน  ไม่รู้จะพูดยังไงดี  จึงได้แต่ทำตามมันสั่ง