ห้องลองมั่วๆ

ลำดับตอนที่ #3 : ลำดับตอนที่ 3

Kawai
--------------------------------------------------------------


เสียง เครื่องจักรแม้นอยู่ให้องที่เก็บทั้งเสียง และอุณหภูมิก็ยังได้ยินอยู่เนืองนิจ เสียงเคาะคีย์บอร์ด กลิ่นน้ำมันเครื่อง และหนังสือตั้งใหญ่ ล้วนเป็นเฟอร์นิเจอร์ประดับให้ห้องนั้น สมเป็นห้องของการเปลี่ยนแปลงจริงๆ


ประตูบานเลื่อนถูกเซ็นเซอร์รับแสงสั่งให้เปิด เผยร่างชายหนุ่มให้ผู้ที่อยู่หน้ามอนิเตอร์ต้องละมือแล้วหันมาต้อนรับ


การสนทนาเป็นไปอย่างเรียบง่ายและไร้ซึ่งหนทางที่จะปฏิเสธ คนมาก็หอบเอาความกล้าขณะคนอยู่ก็ได้แต่เกรงใจ


"ถ้า อย่างนั้นก็ได้ครับ วัสดุก็มีอยู่แล้วเหลือแค่จะพาคุณเขามายังไง" ชายหนุ่มแย้มรอยยิ้มแบบที่ปกติชอบทำ ก่อนจะขยี้เรือนผมสีทองตนเองแล้วหัวเราะร่า


"อาจจะยากหน่อย แต่รับรองไม่แผลงฤทธิ์ให้นายถึงตายหรอก จางนีนิ"





---------------------------------------------------------------------------


พลั่ก!!!!


โครม!!!!!!!!


เลือด แดงจากหัวละเลงอยู่เต็มพื้นก่อนจะเผยร่างเด็กหนุ่มหน้ามนติดจะสวยให้เด่น เป็นสง่า กักคุรันประดับที่บ่าไม่ได้ทำให้ดูเสะขึ้นมาเลย ฮิบาริละเลงเลือดหัวกลุ่มขาโดดประจำวันด้วยความสุกมือและตีนในซอกตึกอย่าง สบายอารมณ์ ก่อนจะหันไปพยักเพยิดทางคนสนิทคุซาคาเบะให้จดรายชื่อเตรียมต่อไปทำทัฑณ์บน ตามปกติ



ร่างเล็กตวัดตัวเดินออกมาก่อนจะแวะก๊อกน้ำเพื่อล้าง คราบเลือดออก กลิ่นช่างหอมหวาน ถึงเป็นเคะราชินีก็ใช่ว่าจะต้องนั่งแต่บนบัลลังก์ ทำตัวน่ารักอิ๊อ๊างอ่อนหวาน คอยอ้อนเสะแบบพร่ำเพรื่อนี่



นัยน์ตาสีดำเหลือบไปเห็นฮิเบิร์ดที่บินมาเกาะซีเมนต์กั้นตรงหน้า แล้วพาลคิดถึงไอ้บ้าอีกหัวที่ผมมีสีทองเหมือนกัน



"จะกลับมาเมื่อไหร่นะ" เสียงบ่นเบาๆก่อนปากบางจะทำเบะแล้วกระตุกยิ้มพร้อมส่ายหัวไปมา



หลังจากจบศึกแห่งแหวนไปแล้ว ดีโน่ก็หายหัวเผ่นกลับไปอิตาลีทันที .. อาจมีโทรมาบ้างเป็นครั้งเป็นคราว



แต่นั่นมันก็สุดแล้วแต่เจ้าตัวจะทำล่ะนะ เพราะฮิบาริเองก็คงไม่ใช่คนที่จะโทรไปหาใครก่อนให้เสียฟอร์ม แม้ว่าใจจะคิดถึงแค่ไหนก็เถอะ



นัยน์ตา หลุบต่ำมองแผลเป็นเล็กๆจาะกระแสแส้ด้วยความคิดถึง รอยเข้มจางๆเท่านั้นที่คอยให้ร่างกายจนจำเอาไว้ไม่ลืม มือเรียวลูบเบาๆบนบาดแผลนั้นก่อนจะจุมพิตผะแผ่วแนบลงไป



จุ๊บ!!!



แต่ก็มีอีกริมฝีปากถลามาจูบตัดหน้าไปเสียก่อน ความอุ่นที่นาบบนแผ่นหลังทำให้หัวใจเต้นระรัว



เรือนผมสีทองที่คลอเคลียบนบ่าทำเอาเกือบจะแย้มยิ้มกว้าง



"คิดถึงเหรอเคียวยะ" เสียงกวน โทโสเหมือนเคย ก่อนลิ้นแดงฉ่ำแฉะนั้นจะตวัดไปบนรอยแผลขางๆให้สยิวขึ้นสมอง ดีโน่พร่ำจูบให้เกิดเสียงดังจ๊วบจ๊าบ ทำเอาคนตัวเล็กถึงกับหน้าแดงแล้วเสียววาบไปทั้งช่องท้อง



"ออก ไป!!" ข้อมือสะบัดออกจนหลุด ก่อนจะเอาคางกระแทกยอดหน้าดีโน่ให้หงายเก๋งแล้วหันไปสบตากับฮิเบิร์ดดีดนิ้ว ดังเป๊าะมันก็เชื่อฟังคำสั่งของคุณแม่พุ่งตัวเอาปากปักไปที่หัวคุณพ่อให้ เจ็บแสบ



"โอ๊ย!!!" เจ้าขี้แหยถึงกับร้องลั่นก่อนจะปัดพัลวัน "เดี๋ยวนี้กล้าทำพ่อแล้วเหรอ ทำไมคุณแม่สอนใจร้ายแบบนี้อ่ะ!!"



ซ่าาาาา!!!



คราวนี้คุณแม่ถึงกับแก้อายโดยการเอาถังเปล่ามารองน้ำและสาดทับลงไปบนตัวดีโน่ ท่ามกลางบรรยากาศของปลายฤดูใบไม้ร่วงต้นฤดูหนาว


......................................
...............................
...............


"ฮัดเช้ย!!!" เสียงจามฟืดฟาดอยู่ในห้องกรรมการรักษาระเบียบ ดีโน่นั่งถูกจมูกไปมาโดยมีคนน่ารักขยี้ .... รุมทึ้งเรือนผมทองๆให้แห้งอยู่



"เป็นหวัดเลย ทั้งที่รีบอร์นวานให้มาสอนเคียวยะแท้ๆ" มือที่ขยี้เรือนผมอยู่หยุดลง



"สอน อะไรอีก" ฮิบาริหันไปเพิ่มฮีตเตอร์ให้บรรยากาศอุ่นหึ่งก่อนจะกลับไปนั่งที่โซฟาตรง ข้ามแล้วจ้องดวงหน้าหล่อเหลาที่มีฮิเบิร์ดทำรังอยู่บนหัวเป๋ง



"หลายยอย่างน่ะ แต่ไม่ใช่เรื่องอะเลือดหัวออกหรอก" ยิ้มร่าไปเสียหนึ่งดอก ก่อนจะจับมือเรียวมากุมแล้วทำสายตากรุ้มกริ่ม



"มันลึกซึ้งกว่านั้น"



เพี๊ยะ!!!


คราว นี้ห้านิ้วของคนสวยตบเข้าไปให้หันแดงแจ๋ ดีโน่ได้แต่คลำแก้มตัวเองป้อยๆ แล้วมองฮิบาริอย่างน้อยใจ ก่อนจะอมยิ้มแล้วกระเซ้าไปอีกหนึ่งดอก



"เคียวยะตบทำไมอ่ะ รู้ไหม สาวตบเค้าว่าสาวรัก"



"ขอ โทษ ฉันเป็นผู้ชาย" เสียงตอบกลับมาเชิดสนิท หน้าสวยๆนั่นก็เชิด ริมฝีปากบางเม้มบางเฉียบ แต่เจ้าตัวคงไม่รู้ว่ากำลังทำแก้มป่องที่บอกว่ากำลังงอน



"สัญชาติเคะเค้าก็ถือว่าเป็นเพศหญิงนั่นแหละ"



ปึ๊ด .. เครื่องหมายโกรธเครื่องหมายแรกเด้งผึงออกมา



"ถ้าเคะออนท็อบก็เพศหญิงแต่ชอบเป็นผู้นำเอาแต่ใจ"



ปึ๊ด .. เครื่องหมายโกรธเครื่องหมายที่สองเด้งตามมา



"ถ้าเคะขี้อ้อนถือว่าเป็นสาวน่ารัก"



ปึ๊ด .. เครื่องหมายโกรธเครื่องหมายที่สามเด้งตามมา



"ถ้าเคะยั่วต้องจัดการให้กำหราบ"



โครม!!!!



ทอน ฟาไล่ฟาดเข้าไปที่ยอดหน้าแต่ดีโน่หลบได้ทันหวือก่อนจะพุ่งตัวเข้าไปกอดฮิบา ริจากด้านหลัง ไหล่ลาดมนถูกปลายคางกดทับให้ขยับตัวไม่สะดวก ขาถูกล็อกด้วยขา แขนก็รวบมาอยู่ในอ้อมอกเช่นกัน




"แต่เคะซึนแบบเคียวยะน่ะ .. มันต้อง.." เสียงไล้อยู่ที่ริมใบหู ก่อนจะตวัดลิ้นลามเลียไปมาแผ่วเบา แหย่เข้าไปปั่นป่วนความรู้สึกอัดแน่นที่หน้าท้อง มือใหญ่คลายจากการโอบรัดทีละนิด ก่อนจะแทรกเข้ามาในชุดนักเรียนที่ทับด้วยเสวตเตอร์



"ต้องสอนกับสอน เอาล่ะ รีบอร์นฝากฉันมา อย่างน้อยเคียวยะควรจะพูดได้สองภาษาคือญี่ปุ่นและอังกฤษ" ตำราเรียนมาจากไหนก็ไม่รู้แผ่หราไปบนโต๊ะ ก่อนจะดึงฮิบาริมานั่งบนตักแล้วกางตำราออก



"แต่ฉันว่าอย่างน้อยสามเป็นอย่างต่ำ" คราวนี้ตำราภาษาอิตาลีเล่มเท่าสารานุกรมสัตว์โลกน่าวายก็เปิดหรา




"เวลา ไปบ้านเกิดสามีจะได้อยู่สบายๆหน่อย" คุณครูสอนภาษาพิเศษหยิบแว่นมาใส่แล้วพูดไหลยิ่งกว่าปลาตีนลื่นลงรู ไม่เปิดโอกาสให้ฮิบาริได้เถียงสักแอะ ก็ชิงพูดตัดหน้าแล้วนำเข้าสู่เนื้อหาบทเรียน










-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


ความ เย็นลื่นระคายเคืองผิวทำให้คนนอนอยู่นิ่วหน้า อยากจะลุกขึ้นมาแผลงฤทธิ์แต่ก็หมดเรี่ยวแรงจริงๆ ตาที่มองเห็นชัดนั้นพร่าเลือนแต่ก็ยังจับกระแสของเรือนผมสีทองได้แม่นว่ายืน ไม่ห่างจากเค้าทำไหร่นัก


แถมยังแย้มรอยยิ้มเสียอีก ...


ถ้าจบเมื่อไหร่ ฉันจะขย้ำนายให้ตาย ม้าพยศ


.....................................................


ดี โน่ปล่อยฮิบาริออกจากตกซึ่งเป็นสิ่งที่น่าเหลือเชื่อสำหรับคนชอบฉวยโอกาสแบบ นี้ที่สุดก็ว่าได้ ฮิบารินั่งที่โซฟาฝั่งตรงข้ามแล้วจ้องเป๋งไปที่ดวงหน้าคมคายจริงจังภายใต้ กรอบแว่นนั้น


"ก็ถ้าเป็นเรื่อง Gamma เคียวยะของฉันก็ไม่รองใครใช่มั้ยล่ะ" ดีโน่ยิ้มก่อนจะปิดตำราลงแล้วมองดูกระดาษคำตอบพรีเทสนั่นปลาบปลื้มประหนึ่ง ผู้ปกครองที่ลูกชายหิ้วผลสอบคะแนนเต็มมาให้ดู


"งั้นการสอนวันนี้ ก็จบ" เสียงตอบกลับมานั้นแข็งเด่ ยิ่งสะดุดกับคำว่า 'ของฉัน' ยิ่งอยากจะคันปากถามไปว่า เป็นของมันตั้งแต่ตอนไหน แต่ถ้าทำแบบนั้น ต่อสิบเอาหมื่น มันก็จะต้องตอบมาด้วยหลักสูตรบ้ากามแน่ๆ


ข่มเอาไว้จะดีกว่า ..


"ยัง สิ ฉันจะบอกว่าสิ่งที่นายขาดคือความคุ้นเคยกับการใช้ต่างหาก ก็เห็นมะเวลาคนญี่ปุ่นเจอคนต่างชาติก็ชอบประหม่าพูดไม่ออก ที่สำคัญคือต้องทำตัวให้ชินไงล่ะ" คนเป็นครูทำท่าวางภูมิก่อนจะหยัดตัวลุกขึ้นแล้วยืดเส้นยืดสายขยับกรอบแว่น แล้วเดินไปที่หน้าต่างบานใหญ่หลังเก้าอี้ทำงาน


"อย่ามาทำตัวกวน ประสาทนะ จะสอนก็รีบสอนฉันไม่ได้ว่างทั้งวันแบบนาย" ฮิบาริเร่งเร้า ก่อนจะเปลี่ยนฝั่งโซฟามาอีกฝั่งเมื่อมองเห็นดีโน่ คนเป็นครูกระตุกริมฝีปากยิ้มยิงฟันขาว


"Ok, so what would you do when you meet foreign like me?" อยู่ๆพ่อคุณครูก็พูดซะอย่างงั้นทำเอาคนไม่รู้ประสาถึงกับทำหน้าเอ๋อ เควชั่นมาร์กเต็มหน้าได้แต่กะพริบตาปริบๆแล้วลองกรอสโลวโมชั่นในหัวตัวเอง


"y-..yes" ดีโน่ถึงกับหลุดขำออกมาแต่ก็เกลื่อนมันออกไป แล้วแย้มยิ้มกว้าง ไม่ยอมทวนประโยคเดิมแม้คนน่ารักจะตีหน้างงๆกับดุใส่


"how cute like this"


"ห๋า !?" ฮิบาริเลิกคิ้วขึ้น แต่ดีโน่ทำเพียงแค่ยิ้มแล้วก็หัวเราะหึๆในลำคอ รัวภาษาอังกฤษใส่เป็นชุด ที่ฮิบาริได้แต่ยึดหลักตอบกลับไปแค่

yes


no


"Kyouya, after school would you go to my room ? and we'll make love under the sunset and sunshine"


"OK.!"


"yes!" ดีโน่ถึงกับทำมือท่า yes! ก่อนจะสะดุ้งเพราะเสียงที่ดังสวนมาพร้อมกับสายตาที่จับผิด


"ดีใจ อะไรของนาย" สงสัยมาตลอดตั้งแต่ตต้นนั่นแหละ ทุกบทสนทนาถึงจะแปลไม่ได้แต่ก็ได้ยินแต่ไอ้คำว่า love กับ love! ถึงได้ตอบแค่ Yes และ No เป็นการเสี่ยงดวง แต่พอเจ้าม้าบ้ามันบอกว่านี่คือประโยคสุดท้าย เค้าเลยจบด้วยคำว่า OK.


"ดีใจ ที่... ทีเคียวยะน่ารักไง!" ว่าเสร็จก็พุ่งตัวเข้ากอดพร้อมเสียงกริ่งเลิกเรียน แก้มขาวถูกลักจูบไปฟอดใหญ่ก่อนจะอุ้มคนตัวเล็กกว่าพาดบ่าแล้วเดินออกไปจาก ห้องรับรอง


"อะไร! จะทำอะไรน่ะ!" ร่างทั้งร่างลอยหวือแหวกอากาศด้วยความสูงของดีโน่ทำเอาใจหายวาบแล้วเกาะหลัง แน่นแต่เท้าก็ยังดิ้นพั่บๆอยู่อย่างนั้น


"ก็เคียวยะ OK. แล้วนี่นาเราจะไปโรงแรมกันไงฉันเปิดห้องไว้" คำถามถูกย้อนด้วยคำตอบเมื่อครู่ ดีโน่ฮัมเพลงหงุงหงิงก่อนจะจับฮิบาริยัดเข้าไปในรถลีมูซีนของโรงแรมที่มารอ รับพอดี


"เดี๋ยวสิใครตกลงไปโรงแรมกับนายกัน!" เสียงแหวขึ้นหน้าแดงแปร๊ดเมื่อนึกถึงคำว่าโรงแรม แน่นอน แรมมืดมาเห็นๆ!


"ก็ เคียวยะตกลงเอานี่นา ก็ฉันถามเคียวยะว่าจะไปที่ห้องฉันไหม" ดีโน่ทำหน้าตากรุ้มกริ่มแล้วรวบเอาฮิบาริมานั่งบนตักกันดิ้นกันอาละวาดให้รถ พัง


"เคียวยะก็ตอบว่า OK." ริมฝีปากนัวเนียอยู่กับต้นคอ ก่อนจะเอื้อมมือหมายจะดึงกักคุรันออก


แต่ขอโทษ! ฮิบาริ เคียวยะ ที่มีกักคุรันประดับบ่าอยู่เสมอไม่ได้มีแค่นั้น


เห็นแม่คุณใส่เดินไปเดินมาเฉิดฉายแม้ลมจะแรงแดดจะเผาก็ไม่เคยปลิวไปกับมันที่ไหนได้ ดันมีเข็มกลัดยึดเอาไว้นี่เอง!


หนำซ้ำ! ยังเป็นเข็มกลัดที่มีหัวลายคุณกระต่ายน่ารักอีกแน่ะ!


"อุ๊บ .." ดีโน่ตัวสั่นกับความน่ารักของเด็กดื้อนี่ ใครจะไปรู้ล่ะเออว่าภายใต้ความดุความซึนความดื้อจะน่ารักขนาดนี้ "โธ่เคียวยะ กระต่ายมันก็น่ารักดี แต่ฉันชอบนกมากกว่า นกแบบฮิเบิร์ดลูกของเราไง"


ปั้ก!!!


หัว แข็งๆแหงนมาโขกหัวทองๆเข้าอย่างจัง ก่อนจะสะบัดตัวทีเผลอมานั่งที่เบาะอีกฝังแล้วมองตาเขียวจับกักคุรันแน่นที่ ตำแหน่งเข็มกลัด หน้าแดงซ่านเป็นลูกตำลึก


"ถ้านายปูดเรื่องนี้กับใคร ..ฉันจะ"


"จะขย้ำฉันด้วยความรักทั้งหมดที่มีงั้นเหรอ!" รีบชิงพูดด่วนตายก่อนที่คนน่ารักจะได้อาละวาดเข้าไปอีกยก รถลีมูซีน็มาถึงโรงแรมที่เปิดห้องเอาไว้พอดี ดีโน่ลงจากรถและแน่นอนว่าไม่ลืมจะอุ้มฮิบาริลงเหมือนตอนที่แบกออกมาด้วยเช่น กัน


"ฉันเกลียดนาย! เกลียด เจ้าบ้า จะพาไปไหนหยุดนะ!"


ป้าบ!


ก้น นิ่มๆที่แนบข้างแก้มถูกมือใหญ่ตีไปเบาๆให้อ่านสายตาคนในโรงแรมเล่นๆ นัยน์ตาสีดำกวาดมองก็เห็นจะมีแต่ชาวต่างชาติทั้งนั้น ก็ยอมที่จะเงียบปากลงยอมให้ม้าพยศพาไปยังห้องชั้นบนสุดของโรงแรมแทน


ประ ตูไม้โอ๊คส่งกลิ่นหอมหวานเหมือนน้ำหอมที่หมอนี่ชอบใช้ก่อนมันจะถูกเปิดออก ให้เห็นการตกแต่งสไตล์เมดิเตอร์เรเนียน แสงแดดตอนเย็นของทะเลเบื้องหลังสาดเข้ามาในห้องจากประตูกระจกขนาดเท่า ระเบียงให้ทั้งห้องสว่างและดูสงบเหมาะแก่การมาพักผ่อนในวันหยุดจริงๆ


"สาวเกลียดเค้าว่าสาวรัก ยิ่งพูดคำว่าเกลียดมากก็ยิ่งรักมาก" ดีโน่ยิ้มก่อนจะไปเปิดม่านที่ประดับฝาห้องให้แสงแดดเพิ่มเข้ามาอีก


"หุบปากไปเลย! ฉันจะกลับละ!" คนงามเดินปราดไปที่ประตู แต่ก็ถูกดีโน่รั้งเอวให้ลอยหวือมากอดอยู่แนบอก


"จะ ไปไหนละ .. ฉันพานายออกมาเรียนนอกสถานที่นะ ที่นี่มีแต่ชาวต่างชาติ จะพาเคียวยะมาฝึกภาษา แต่ก่อนอื่น.." ลากแม่เจ้าประคุณเข้าไปในห้องนอนที่ฮิบาริถึงกับสะดุ้ง


ชั่ว วูบแรกที่ฮิบาริคิดว่าดีโน่ต้องจับเขากดไปที่เตียงน่านอนนั่นแน่ๆแต่ผิดคาด กับนิสัยบ้ากามของเจ้านี่ที่สุด! มันกลับลากเขาไปที่ตู้เสื้อผ้าไม้ขาวแทน ประตูเลื่อนเปิดก่อนลิ้นชักจะถูกดึงออกมาให้เห็นชุดว่ายน้ำสีสดใสทั้งหญิง ทั้งชาย ทั้งวันพีชทั้งทูพีชเหมาะกับแดดยามเย็นนี้จริงๆ


"เคียวยะน่าจะเปลี่ยนเป็นชุดว่ายน้ำแล้วก็ลงไปที่สระกัน ตอนนี้คนต่างชาติกำลังเล่นน้ำกันสนุกเลยล่ะ"


"ไม่!" เสียงค้านเหย็งกลับมาทันที จะให้ไปเปลือยอกต่อหน้าคนเนี่ยเหรอตลกเถอะ เค้าขอใส่เสื้อยืดลงเล่นซะยังงจะดีกว่า!


"ทำไมล่ะ ถ้าไม่ลงทุนก็ไม่ใช่การเรียนรู้ ใส่ชุดนี้นะเคียวยะ น้านะ" ชุดวันพีชแบบคุณผู้หญิงถูกหยิบออกมา


"ตลก! ฉันจะใส่ชุดว่ายน้ำชาย!"


"ผู้หญิง แหละเหมาะกับเคียวยะแล้ว ผิวก็ขาวหน้าก็สวย ถึงผมจะสั้นถึงมีเคียวยะน้อย แต่ชุดนี้เป็นแบบกระโปรงไม่มีใครตกใจหรอกนะ .." สายตาหวานๆส่งไปทำปิ๊งๆ ถือชุดว่ายน้ำเด้งไปเด้งมาแต่ฮิบาริมีเหรอจะใจอ่อนเรื่องขี้ดื้อไม่เคยรอง ใคร


"แต่ถ้าเคียวยะไม่ยอมใส่ .. เห็นทีคงต้องเอาเข็มกลัดคุณกระต่ายของเคียวยะมากลัดหัวนมอมชมพูเคียวยะที่ฉันหวงที่สุดซะแล้ว"


........................................................................
.........................................................
...........................................
........................








-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


ใน สายตาของฮิบาริตอนนี้ดีโน่ไม่ใช่เสะแสนดีที่เป็นครูสอนหนังสือแต่ประการใด นัยน์ตากลมดำสะท้อนแต่เพียงไอ้หื่นกามซาดิสม์โรคจิตชอบขู่บังคับใช้แส้หายใจ ฟืดฟาดตาวาวประกายมุกแค่นั้นเอง



"....." ฮิบาริไม่ตอบ แต่คุณกระต่ายหัวเข็มกลัดก็ง้างออกเห็นแวววาวคมปลาบอยู่ที่ปลายแหลมคมให้จนลุกซู่



เสื้อ นักเรียนตอนนี้ก็ช่างทรยศแปรพักตร์ไปหาดีโน่ปลดปรื้ดเดียว แผ่นอกขาวพร้อมยอดอกอมชมพูที่แอบเห็นด้วยนิดๆก็โผล่มาอะร้าอร่ามเซย์ฮัลโหล กับพ่อมันซะฉิบ



"จะใส่ไหมอ่ะ เคียวยะ" แข็งทื่อ! ไม่ใช่อะไรที่แข็งแต่ร่างกายที่เก็บกว่าเกือบครึ่งเท่านั่นแหละชาวาบไปหมด ขนลุกซู่เมื่อผิวมือกระด้างมาสัมผัสที่ต้นแขน ไหนจะแอร์เย็นช่ำที่ช่วยเป็นองค์ประกอบอีกเล่า



"ไม่ตอบก็คือ ไม่ใส่นะ" พ่อคนกวนกระหยิ่มยิ้มย่องในใจ ก่อจนะเลื่อนปลายเข็มกลัดเข้าใกล้ยอดอกไปอีก นิ้วสองนิ้วคีบมันและบดคลึงเสียจนร่างนั้นสั่นอย่างเห็นได้ชัด



"....." หน้าขาวแดงปรี๊ด ไม่กล้าขยับตัวไปมากกว่านี้ ถึงจะเคยถูกสัมผัสแต่ก็ไม่ได้หน้าด้านหน้าทนขนาดที่มีตัวผู้ที่ไหนมาบีบๆ ดึงๆหัวนมตัวเองเล่นแล้วไม่อายหรอกนะ!



ยิ่งกลางวันแสกๆแบบนี้ แสงชัดๆแบบนี้อายยิ่งกว่าตอนกลางคืนซะอีก!



"โอ๊ย!" เสียง ร้องลั่นเมื่อปลายเข็มทำเพียงแค่สะกิดลงไปเบาๆเท่านั้น ดีโน่แย้มรอยยิ้ม ก่อนนจะละเข็มออกแล้วสะกิดลงไปใหม่ เฝ้าดูปฏิกิริยาตอบรับน่ารักๆนี้อย่างระทึก



"เจ็บเหรอเคียว ยะ" สะกิดซ้ำแล้วปล่อยออก ถ้าจะบอกว่าหัวนมเคียวยะเหมือนหมากฝรั่งละก็ใช่เลย แรกเคี้ยวก็นุ่มปากพอขบไปนานๆก็เริ่มเหนียวพอดื่มน้ำเย็นตามก็จะแข็งเป็น ก้อน .. แต่แน่นอนความคิดนี้ยังไม่มีทางหลุดออกจากปากดีโน่ถ้าไม่ใช่สถานการณ์ที่ได้ เปรี่ยบเด็ดขาด



"เออ!" เสียงกระแทกตามมา ถ้ายอดอกเหมือนหมากฝรั่ง ร่างกายนี้ก็เหมือนดินน้ำมันที่กำลังจะหลอมเหลวนั่นแหละ!



"ตรงไหน" เสียงกระซิบอยู่ชิดซอกคอ ก่อนจะไล้ฝ่ามือไปตามเอวบางแล้วมาหยุดที่สะโพก "บอกสิจะได้หยุดถูก"


"เงียบทำไมล่ะเคียวยะ" หน้าขาวแดงก่ำก่อนจะกัดริมฝีปากตัวเองกรอดๆแล้วกลั้นใจหลับหูหลับตาดึงเอาหูน่าหมั่นไส้ให้ยิดแล้วตะคอกใส่ลงไป


"หัวนม!!!!" แถมท้ายด้วยการกัดไปแรงๆหนึ่งทีทำเอาดีโน่ร้องโอ๊ยลั่นแต่ก็แย้มยิ้มไม่ถือสาอาจด้วยเชื้อ M ในตัวมันแรงยิ่งว่าตอร์ปิโดบุกโลกเสียอีก


"แล้วจะยอมใส่ชุดว่ายน้ำยังอ่ะ ...?"



.............................................................................
..........................................................
.......................................



เสียง ผู้คนลูกเด็กเล็กแดงกำลังร้องลั่นจ้าสระว่ายน้ำให้คนขี้หงุดหงิดเกิดอากาารอ ยากขย้ำซินโดรมขึ้นมาดื้อๆ แต่ติดที่ทอนฟาถูกเก็บและชุดที่ใส่ก็เป็นชุดว่ายน้ำ สีฟ้าใสลายลูกพีชและก้อนเมฆกับกระโปรงพริ้วๆละต้นขาให้จั๊กจี๋


เป็น ครั้งแรกจริงๆที่เปลือยกายโชว์เนื้อหนังมากขนาดนี้ ผิวขาวที่เจ้าตัวสงวนเอาไว้กลับถูกไอ้ม้าเฮ็งซวยลอกคราบเป็นคุณนายคาบัคโร เน่ควงคู่มากับสามี


ไหล่บางดันถูกกดให้นั่งลงไปที่เก้าอี้ชายหาดก่อนดีโน่จะกระแซะมานั่งข้างๆแล้วเอานิ้วนั้นจิ้มไปที่แก้มคนน่ารักหนึ่งที


"งอน เหรอ ไม่งอนสิเคียวยะนะ หน้าบูดไม่น่ารักเลย" นิ้วก้อยยกขึ้นจิ้มแก้มอีกฝ่ายเง้างอด แล้วเอาสีข้างเข้าถู หมวกชายทะเลปีกกว้างบดบังใบหน้างอง้ำให้คนอื่นมองไม่เห็นยกเว้นเจ้าม้าพยศ นี่


"ไม่น่ารักก็ไปไกลๆ ฉันกำลังหงุดหงิด" งานนี้มีแต่คำว่างอนและโกรธ ดีโน่ถอนหายใจก่อนจะหยิบซันบลอกออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วจับฮิบารินอนคว่ำ หน้าลงไปกับเก้าอี้ขณะที่ตนเองก็นั่งกั้นเอาไว้


ชุดว่ายน้ำเว้า หลังกว้านลึกถึงสุดปลายเอวทำให้ง่ายต่อการลวนลามเล็กๆน้อยๆ ครีมเหนียวหนืดป้ายลงไปตามแนวสันหลังก่อนมือกร้านจะทาๆนวดๆลูบไล้เกินความ เป็นจริงไปหลายขุม


"หยุดนะ! เลิกทาได้แล้ว นี่ บอกให้หยุดไง!" ความหนืดทั่วแผ่นหลังซึมซ่านสู่ผิว แต่ตอนนี้มันกำลังไปนัวเนียกับต้นขาเขาแทนนี่สิ! กระโปรงที่ใช้บนบังเคียวยะน้อยของดีโน่ถูกตลบขึ้นมาให้เห็นผิวเนื้อขาวที่ไว ต่อแสงอาทิตย์สีส้มยามเย็น


"..อา .. ยังทาไม่เสร็จเลย เคียวยะแพ้ง่ายใช่มะล่ะ" กลีบนิ้วแหวะแซะเข้าไปในขอบกางเกงสัมผัสเนื้อก้นนิ่มๆให้จั๊กจี้ ก่อนจะผละออกแล้วหัวเราะร่วนกับท่าทีศิโรราบกลายๆของคนน่ารัก


"เอ้า เสร็จแล้ว! ทีนี้เคียวยะก็ทาให้ฉันบ้างสิ น้า..นะ" คุณม้าช้อนหน้าช้อนตามองก่อนจะบดเบียดตัวเข้าหาแต่เปล่ายิ่งฮิบารินิ่งเฉย นั่นไม่ได้ทำให้ดีโน่แป้วแต่กลับกระหยิบยิ้มย่องในใจต่างหาก


มือนุ่มๆ ยกมาคลอเคลียใบหน้าก่อนจะเทซันบลอกลงไปในฝ่ามือแล้วจับมาลูบไล้ผิวตัวเองซะดื้อๆ


"ทำ บ้าอะไรน่ะ! หยุดนะ มีมือก็ทาเองสิ!" ยิ่งชักออกก็ยิ่งเข้าทาง ดีโน่แรงเยอะกว่าเห็นๆ ฝ่ามือนั่มไล้ตั้งแต่ต้นคอตรงรอยสักลงมาถึงแผงอกกำยำที่สีคล้ำกว่าฮิบาริ อยู่นิดหน่อยแต่นั่นมันก็ทำให้ดูสมส่วนสมอายุกับคำว่าเสะแก่กินหญ้าอ่อนน่ะ นะ


"ก็มือเคียวยะมันรู้สึกดีนี่อา อ๊า.."


"จะบ้าเรอะ! แกจะส่งเสียงแปลกๆออกมา..ท..."


!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!


ตอน นี้ฮิบาริรู้สึกเหมือนเป็นกาน้ำร้อนที่มีระบบเตือนยามเมื่อน้ำเดือดดังปรี๊ด ดดด หน้าขาวแดงยิ่งกดว่าถูกใครตบมาซะอีก อีกทั้งยังนั่งทื่อๆ ปล่อยให้พ่อคนลามกจับเอามือตัวเองไปลูบๆคลำๆจนมันเริ่มก่อเกิดอะไรบางอย่าง เหมือนกับเมฆที่กำลังควบแน่น ... ไม่สิเหมือนหมากฝรั่งที่เคี้ยวไปแล้วดื่มน้ำเย็นตามต่างหาก


"อืม.. รู้สึกดีอ่าเคียวยะ มือเคียวยะนุ่ม.."


มันคนละประเด็นกันเลย!!!!!!


ถึงมุมที่มันนั่งจะบังสายตาคนก็เห็น แต่นี่มันกลางแจ้งเกินไปแล้ว!!! ((ถ้าอย่างงั้นจะบอกว่าในที่รโหฐานก็ได้งั้นสิ))


"หยุด นะ.. วิตถารหรือไงนายน่ะ ให้คนอื่นมาจับอยู่ได้ ปล่อยนะ!" เสียงงกระซิบถึงกับเครียด วัฒนธรรมชาวญี่ปุ่นนั้นขี้อายเกินไป ผิดกับฝรั่งจ๋าที่ถึงจะเปลือยบิกินี่กลางหาดทรายก็ยังเดินพกถุงกาแฟหรือลูก แตงโมเปลือยๆไปด้วย


"ขออีกนิด..นะ กำลังรู้สึกดีเลย ว่าแต่เคียวยะจะลองบ้างมั้ย มือเคียวยะนุ่มจริงๆนะ..อ๊าง" จงใจส่งเสียงยั่วๆนั้นเข้าไปปั่นหัวคนขี้อาย แต่ฮิบาริเป็นคนปรับตัวไวต่อสถานการณ์อยู่พอควร


มือที่อยู่ภาย ใต้การควบคุมกลับพลิกชัยชยะมาหยิบมือเดียว ข้อนิ้วทั้งสี่รวบเข้าหาก่อนจะออกแรงบีบชนิดที่ว่าดีโน่ถึงกับสะดุ้ง วิมานหวานๆที่ไปอยู่กลายเป็นนรกๆขมๆทันตาเห็น


"โอ๊ยย! โอ๊ยๆ เคียวยะ เคียวยะจ๋า ปล่ะ..ปล่อยน้า ทูนหัว..ไม่ดีนะถ้าสามีเป็นเดชไอ้ด้วนไปเคียวยะจะไปหาความสุขที่ไหนอ่ะ!" มือที่เคยจับกันอยู่ปล่อยออกแล้วมาตีปีกพั่บๆ หน้าดำแดงเขียวเปลี่ยนสับรางกันแทบไม่ทัน


"กับ ไอ้จอมลามกแบบนาย ต่อให้เป็นเดชไอ้ด้วนสิบครั้ง ต่อสิบเอาร้อยนายก็จะเก็บมันไปศัลยกรรมอยู่ดี หรือมันจะแตกหน่องอกใหม่เหมือนพวกไฮดราล่ะหือ!" ยิ่งบีบยิ่งเค้นก็ยิ่งเหมือนม้าน้ำที่เกยตื้นใกล้จะขาดใจ


ถ้าชั่วโมงนี้มีธงขาวซะสิบอันเขาจะมอบมันให้เคะทูนหัวจอมโหดคนนี้เอาไว้ประกาศปราชัยให้เขาเลย



".. คนนะ.. ไม่ใช่ซีเรนเทอราต้า.." เหมือนนกน้อยในกำมือ แต่ในสถานการณ์นี้มันลูกม้าในอุ้งตีนหมีซะมากกว่า..



"ซีเรนเทอราต้ามันยังสูงไปสำหรับแกเลย!"



พ่อ ม้าเงียบถึงลูกม้าจะอยู่ในอุ้งตีนหมีแต่กลับเงียบจนน่าประหลาดใจยิ่ง ดีโน่แย้มรอยยิ้มภายใต้การบดบังของเส้นผม ก่อนจะกัดฟันสู้กับความเจ็บปวด


"อ๋า เคียวยะ แรงอีก.. อืม..ยังไงมือเคียวยะก็นุ่มที่สุดจริงๆ อร๊างส์!" ทำท่าซี๊ดห่อปากจนเข้าของมือถึงกับขนลุกเกรียวรีบชักมือออกแล้วตวัดตัวเดิน สวบๆไปที่ฝักบัวล้างตัวก่อนลงสระไม่สนใจคนนั่งหน้าเขียวปุเลี่ยนเบื้องหลัง เลยสักนิด



ฟู่ ... ดีโน่ถึงกับผ่อนลมหายใจออกมาแรงๆ แหวกขอบกางเกงออกดูความร้าวระบมและเสียวสยิว ก่อนจะยกมือขึ้นปาดเหงื่อเม็ดเป้งที่ไหลย้อยคาง


"อ้าวไอ้หนู ไม่ make love ต่อแล้วล่ะ" หนุ่มธุรกิจที่น่าจะเป็นชาวต่างชาติเดินเข้ามาหา "เมื่อกี๊ยังเห็นเร้าอารมณ์กันอยู่เลย"



เห็นด้วยเรอะ!!!!! ดีโน่อ้ำอึ้ง ก็ว่าบังมิด ถึงจะหน้าหนากว่าฮิบาริเล็กน้อยแต่ไอ้การถูกแอบดูนี่มันก็...อายว่ะ!



แต่ถึงแบบนั้นหลักสูตรเสะหน้าหนาก็ทำให้แย้มรอยยิ้มที่ลามกแบบเดิมเข้าใส่ ก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเทียบพอๆกับคนถามเมื่อครู่



"ก็พอดีแฟนผมเค้าเหมือนน้ำมันเบนซิน ละลายหมากฝรั่งแข็งๆให้เหลือเป็นกาวเหลวๆไปหมดแล้วล่ะครับ"


"!!!?"


........

.....
..












-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------




จ๋อม.. แปะ


ฮิ บาริในชุดว่ายน้ำสุดสวิงริงโก้ของความน่าอายยหย่อนกายลงนั่งแปะที่ขอบสระ ท่ามกลางชาวต่างชาติหัวทองเหมือนดีโน่เปี๊ยบให้ชวนปวดหัว เหมือนมาเที่ยวสวนสัตว์เปิดกับคุณพ่อคุณแม่ตอนเด็กจริงๆ


"กรี๊ด...!!"


"!!!!!" เสียงเด็กกรี๊ดเมื่อครู่มาพร้อมกับน้ำที่ซัดมาเต็มๆตัวเค้าให้เปียกลู่ ก่อนจะผวาเฮือกเมื่อดีโน่เดินมาข้างหลังพุ่งตัวโถมเข้าใส่แลล้วทั้งคู่ก็ เลื่อนตกตูมลงไปในน้ำ หนวกทรงปีกกว้างลอยคว้างอยู่เบื้องบน ขณะสองคนที่ดำลงไปกำลังทำการแลกเปลี่ยนแก๊สให้กันและกันอย่างดูดดื่ม


"อ..อืม" เสียงดีโน่ครางต่ำอย่างพอใจเมื่อปฏิกริยาที่ได้รับกลับมาช่างน่ารักเกินกว่าจจะห้ามใจได้ไหว


"ให้ ตายสิเคียวยะ .."เสียงพร่าหวานปรายอยู่บนกลีบปากบาง ก่อนจะจับฮิบารินอนราบไปกับฝั่งในมุมที่ต้นไม้เขตร้อนขึ้นทึบบังผู้คน เมื่อคิดว่าแน่ใจกับคำว่าเปลี่ยว . ... เปลี่ยวในหลายๆความหมาย ถึงเริ่มที่จะพรมจูบไปบนใบหน้างามล้ำทะนุถนอมกว่าสิ่งใดๆ


"อืม ..เคียวยะ ..ฉันอยากจะสำเร็จโทษเคียวยะตอนนี้เหลือเกินจริงๆ" ผิวลื่นของชุดว่ายน้ำถูกสัมผัสด้วยน้ำก็ทำให้จั๊กจี้พอดู ยิ่งถูกเจ้าม้าพยศเอาหน้าท้องมาแนบมาบดเร้าไอ้ความรู้สึกที่นานครั้งจะ สัมผัสมันก็ตื่นตัวขึ้นมาดื้อๆ


ความแข็งขืนนูนไหวแนบผ้าลื่นฮิ บาริครางออกมาเบาๆอย่างมีอารมณ์ร่วม ไม่ได้ปฏิเสธเพราะความซึน .. ไม่ได้ขัดขืนเหมือนที่ชอบทำนัก แต่กลับปรือนัยน์ตาฉ่ำแฉะเชิญชวน เลียริมฝีปากแล้วตวัดยิ้มยกหน่อยๆ


"แต่ฉันว่า" นิ้วไล้เบาหวามไหวสะกิดจิกปลายยอดทำเอาตาคู่สวยเบิกโพลงแล้วเกาะเกี่ยวดีโน่แน่น



"ผลไม้ตอนสุก... มันจะหวานอย่าบอกใครเชียว" หอมฟอดใหญ่ไปที่แก้มเนียน ก่อนจะอุ้มขึ้นนั่งริมสระแล้วยิ้มหวาน คลอเคลียอยู่บนตักแล้วชื่นชมผมงานที่ตนเองก่อ


ระบายของชุดว่ายน้ำนูนขึ้นไหวน้อยๆตามแรงอารมณ์ ดีโน่กัดหยอกเบาๆก่อนจะดีดตัวขึ้นเหนือน้ำแล้วจูงมือร่างเล็กให้ลุกขึ้นตาม



"จะ พาไปไหนน่ะ!" เสียงเอ่ยออกมาแผ่วเบาเหลือเกิน มือเรียวดึงผ้าให้ยืดลงมาปิดบังซ่อนเร้นความน่าอับอายนี้ไว้ให้มากที่สุด แล้วดีโน่ก็มาหยุดอยู่หน้าชายหนุ่มวัยชราที่นอนอาบแดดยามเย็นนิ่ง รอยยิ้มขยับส่งให้อย่างเป็นมิตร ก่อนจะผลักไหล่ฮิบาริให้เสนอหน้าเข้าไป



"What ?" แว่นเรย์แบรนด์ขยับยกขึ้นเห็นนัยน์ตาสีฟ้าที่ทำเอาหัวใจกระตุกไปที่ปลายเท้า เนื้อตัวเย็นฉับพลันเกิดอาการประหม่าแบบไม่ต้องบอกก็เห็นชัด ร่างเล็กพลิกตัวรวดก็ไปหลบอยู่หลังดีโน่เกือบจะมิด



"อายทำไมล่ะเคียวยะ ก็หาครูให้แล้วนี่ไง พูดซะ เอ้าพูดเถอะคุยอะไรก็ได้" แกะลูกลิงออกจากหลังยังง่ายซะกว่าดันเคียวยะไปหาฝรั่งเสียอีก


"Just min. she's little shy" ดีโน่หันมายิ้ม ก่อนจะจับรวบร่างเล็กมาอยู่ข้างหน้าแล้วเอาขาแทรกมาหว่างกลางยันให้ฮิบาริ ยืนนิ่งหลังแอ่นน้อยๆ ยอดความหวามไหวก็ทะยานไม่ยอมลงง่ายๆ



"Don't mind, May I help you?"



"N-Nor" เสียงตอบสั่นๆก่อนจะแหงนหน้าไปถลึงตาใส่ดีโน่ร่างสูงยิ้มก่อนจะลอบหันไปขยิบตาให้ชาวต่างชาติคนนั้นเมื่อฮิบาริเผลอ


บอสนะบอส .. ถ้าเด็กนี่จับได้คนที่ตายคือบอสนะ


"Don't be shy baby, I'm not scared you" มือที่เต็มไปด้วยขนแบบชาวต่างชาติเอื้อมมาทำท่าจะจับแต่ด้วยสัญชาติญาณส่วน ตัวทำให้สะบัดออกไปโดยแรงแต่ก็แลกมาสับหน้าขาดีโน่ที่ยันเอาไว้เสียดสีกลาง ลำตัวมากขึ้นเป็นการลงโทษ


"อย่าเป็นเด็กดื้อสิเคียวยะ ทำร้ายครูบาอาจารย์ไม่ดีนะ.. เอ้าพูดซิ I'm sorry" เสียงพร่ากระซิบมาปั่นป่วนอยู่ในหู ลิ้นเย็นๆแหย่เข้ามาเลียคราบคลอรีนให้อย่างหวังดีประสงค์ร้าย



ความ เสียวแล่นผ่านไปทั่วร่างเหมือนไฟฟ้าช็อตก็ไม่ปานเลย ขาแข้งอ่อนสั่นเปลี้ย แรงจะยืนยังแทบไม่ไหว ดีโน่ลูบไหล่นวลเนียนนั้นแผ่วเบา ไล้ลงมาถึงปลายนิ้วแล้วบดคลึงช้าๆให้ความอบอุ่น


".....ry" เสียงแผ่วเบาก่อนจะกำเสื้ออีกฝ่ายแน่น แต่ฉับพลันเมื่อฟ้าดับและแสงสว่างของหลอดไฟทั่วริมสระน้ำสว่างพรึ่บ ร่างฮิบาริก็ถูกช้อนขึ้นพาดบ่าแล้วเดินดุ่มๆเข้าไปในโรงแรม


"นี่!!!!" เสียงแหวลั่นก่อนจะดิ้นพั่บๆ "จะพาไปไหน ยังคุยกันไม่เสร็จเลย!!!" ฮิบาริซึ่งรู้ชะตากรรมดีกว่าใครๆเลยว่าฟ้าตกดินเป็นเขาเองที่จะซวย


"หมด ชั่วโมงเรียนแล้วเคียวยะ ได้เวลาสำหรับบทต่อไป" นิ้วเรียวของชายหนุ่มไล้ตั้งแต่สันสะโพกกลางหลังไปจนผ่านกลางลำตัว จงใจกดที่แก่นกลางของกายทำเอาสิ่งที่ขยับนูนนั้นเคลื่อนชนแผงไหล่ ฮบาริหน้าแดงแปร๊ด ก่อนจะกำมือจิกหลังเสียเขียว


"ไม่ ฉันไม่เรียน!" ดิ้นเร่าเหมือนปลาติดแห ก่อนจะหล่นปุ๊ลงบนเขียงนุ่มๆ แล้วถูกกระโจนด้วยปังตอที่ขึ้นชื่อว่าม้าพยศ


"เรียน เถอะน่าเคียวยะ นี่เป็นประเพณีสืบปฏิบัติสำหรับมวลมนุษยชนเลยนะ" กลีบปากที่คล้ำวกว่าไล้อยู่บนโครงหน้าและลาดลงริมคอ แขนสองข้างถูกตรึงไว้เหนือหัว ก่อนจะจูบไล่ตั้งแต่ปลายนิ้วเท้าอย่างพะเน้าพะนอเอาใจ ..



"นะ ...ไม่ไหวแล้ว ร้อนไปหมดแล้วเคียวยะ" เสียงออดอ้อนทำเอาหน้าสวยๆชาวาบเหมือนมีใครมาสาดน้ำร้อนน้ำเย็นใส่สลับกันไป มา นัยน์ตาคู่คมที่เคยประกายกล้า แปรอ่อนทันใด ความขี้อ้อนหรือลามกก็ไม่รู้ทำเอาน้ำแข็งละลายพลันเป็นน้ำใสๆ ..



"ก็ ร้อนไปสิ" เสียงแง่งอนส่งมาเล่นเชิง ตลกเถอะ เค้าไม่ใช่คนประเพศกระดิกนิ้วกอยแล้วก็สะบัดหางเข้าหานะ! นิสัยเคะซึนยังไงก็ไม่สิ้นลายจนวาระสุดท้าย


"ดับทีสิเคียวยะนะ .. จะบ้าตายอยู่แล้วคิดถึงมือนุ่มๆเคียวยะ" มือกอบกุมซึ่งกันและกัน ริมฝีปากเล็กๆเผยอออกก่อนจะสัมผัสลิ้นอีกฝ่ายทั้งที่ตาก็สบกัน ทั้งที่ก็ขวยเขินแต่ยังอยากมองแบบนี้เรื่อยไป



"คิดถึงลิ้น เคียวยะด้วย" ดีโน่พลิกกายมากึ่งนั่งกึ่งนอนที่หัวเตียงก่อนจะจับเอาร่างเล็กปลดชุดว่าย น้ำออกด้วยความไวมาก้งโค้งอยู่ตรงหว่างขา กางเกงผ้ายืดชายเลธรรมดาเลื่อนออกง่ายดายก่อนประคองเอาความร้อนรุ่มทั้งหมด จรดจ่อที่ริมฝีปากอีกฝ่าย



"นะ.." ปลายนิ้วหยอกล้อสร้างความคุ้นเคย ก่อนจะสะดุ้งเพราะเขี้ยวคมๆที่งับเข้ามาเป็นการบอกว่าไม่ต้องการแต่สิ่ง หนึ่งที่ไม่อาจปฏิเสธคือการเข้าครอบครองความยาวนั้นทะลุกทุเลด้วยความเขิน


"อ้า ปาก .. อ้าอีกนะทูนหัว .." ปลายเขี้ยวแกล้งหยอกที่ปลายยอดก่อนจะถลำลึกไปมากกว่านี้ ก่อนที่จะไม่มีใครหยุดคนทั้งคู่ออกจากช่วงเวลาหฤหรรษ์ ..



บรึ้ม!!



"อืม.." ห้วงอารมณ์ที่สะดุดไปกลับปะติปะต่อเข้าขั้นดีเสียจนน่าใจหายไปอยู่ที่ปลาย เท้า เมื่อร่างที่น่าจะเล็กกลับใหญ่ขึ้นเล็กน้อยดูแล้วน่ากอดเสียให้เต็มไม้เต็ม มือ



"เคียวยะ.. อืม..ลึกอีก" มือที่เกร็งสะท้านกดหัวให้แนบลงจนอาจถึงปลายคอเสียก็เป็นได้ ร่างสูงกระตุกน้อยๆก่อนจะผ่อนลมหายใจยาวเฮือกออกมาแล้วจับร่างเล็กนั่งขึ้น



"เหวอ!!!!" แทบกลิ้งเสียให้ตกเตียง เมื่อเคียวยะของเค้าเปลี่ยนไป !!!


เออเปลี่ยนไป!!!!!!!


ตา จ้องถลอนไปที่หน้าอกแน่วแน่ก่อนจะไปสุดที่เบื้องล่างแล้วแทบสำลักน้ำลายตัว เอง เออ นมอ่ะใหญ่ขึ้นจนเรียกว่าผู้หญิงย่อมๆ แต่ไอ้ข้างล่างนี่สิ เคียวยะน้อยกำลังผงกหัวทักทายเขาอยู่ชัดๆ!!!



"ม้าพยศ ..." เสียงเรียกเย็นขึ้นกว่าเก่า แต่ร่างกายนั้นดูไม่น่าเย็นตามเสียงเพราะสังเหตุจากเม็ดเหงื่อและรอยแดงตาม ตัว "นาย .. สิบปีก่อนสินะ" รอยยิ้มแสยะออกมาก่อนจะหยัดกายขึ้นและนั่งคร่อมไปบนหน้าขา บดเบียดแก่นกายเข้าหาอย่างอ้อยอิ่งรัญจวน



"เดี๋ยว ..เดี๋ยวเคียวยะ เคียวยะเหรอ!" จับไหล่บางเขย่าแรงๆ ก่อนจะจ้องเนตรนั้นนิ่ง


ไม่ผิดแน่ ไอ้ตารั้นๆแบบนี้น่ะเคียวยะ และเท่าที่รู้มาเคียวยะไม่มีน้องสาว ถึงมีก็ไม่มีเคียวยะน้อยหรอก!!!


สรตะความคิดของเสะบ้ากามลอยวนอยู่ในหัว จนคนถูกบีบไหล่หนักๆเข้าก็เจ็บจนต้องออกปากก่อนเสียเอง


"นายทำฉันเป็นแบบนี้" เสียงเอ่ยเรียบ.. ก่อนจะแสยะยิ้ม


"รวมหัวกับจางนีนิจะจับฉันแปลงเพศ! ไอ้ม้างี่เง่า!"


"ห๊าาาา!!!" ละล่ำละลักก็ไม่รู้ว่าตัวเองไปก่อคดีอะไรเอาไว้ เออหนอมันจะไปรู้ได้ไง ก็นั่นมันสิบปีข้างหน้า เขาก็ไม่รู้จะวิปริตมากไปกว่านี้แค่ไหน


"ชดใช้มาซะ!!"













------------------------------------------------







-----------------------------------------------------------------------------------


นัยน์ตา สีอำพันจ้องมองโครงหน้าละมุนปริบๆ แสงยามเย็นที่เคยเปล่งสีส้มค่อยๆทอกลับเป็นรัตติกาลสาดกระทบให้ห้องนั้นสลัว และเงียบ เงียบหนักกว่าเก่า!



เคียวยะ ..เคียวยะกำลังนั่งหน้าเขา แล้วใช้ขาเขาคอยเปรอบำรุงสุขให้ตัวเองน่ารัก...



แต่ สถานการณ์แบบนี้มักลืนไม่เข้า คายไม่ออก! เจอแบบนี้เป็นใครก็อึ้ง จะทำยังไง กำลังเมคเลิฟกับแฟนสุดที่รัก แต่อะไรก็ไม่รู้บรึ้มมากลายเป็นเคียวยะอีก 10 ปีข้างหน้า แถมไอ้วัวบ้าก็ไม่อยู่ด้วย เวลานี้มีเพียงเราสอง แต่ว่า เคียวยะคนนี้มาได้ยังไงล่ะ!!!


พลั่ก!!!


อะไร ล่ะเว้ยยย !! ดีโน่อุทานใจใน ก่อนจะมึนตึ๊บเพราะท่อนขาฟาดเข้าที่ก้านคอแบบจับวางเหมาะเหม็ง คนกำลังเคลิ้มๆ และดูท่าคนทำก็เคลิ้มด้วย แต่ไหงไอ้ท่อนขาน่ารักแบบนี้ถึงฟาดมาล่ะ!



"อุ่ก ..เจ็บนะ ถ้าเกิดตายขึ้นมา ระวังเถอะ เคียวยะจะเป็นหม้าย.... โอ๊ก!!!" อีกหมัดหนึ่งตามมา



ดี โน่อยากสปินเกลียวสามรอบไปนอนเลือดกลบตามฟอร์มครางหงิงๆขอความเห็นใจจากฮิบา ริจริงๆ แต่ว่านะ มือพร้อมเล็บที่มันทึ้งหนังหัวเหมือนคุณพ่อบ้านแพ้ราบให้ภรรยาเวลามีชู้ยัง ไงอย่างงั้นทำเอาไปแอคติ้งตามฟอร์มถนัดไม่ได้เลย



"ระวังเถอะ ลูกจะกำพร้าพ่อ โอ๊ย!!!" คราวนี้ห้านิ้วอรหันต์แนบไปที่แก้มเต็มๆสาแก่ใจ ทำเอาหน้าชาวาบก่อนดีโน่จะเกิดอาการฮีทบ้างรวบมือที่เผลอผ่อนแรงออกแล้วจับ ร่างบางกว่าหงายเก๋งไปกับที่นอนนุ่ม


แน่นอว่ายย่อมเกิดศึกดวล เดือดระหว่างคนหัวดื้อสองคนนี้อยู่แล้ว อีกคนก็ดื้อแถ อีกคนก็ดื้อเงียบ ฮิบาริเอาเท้ายันหน้าท้องดีโน่ไว้ แต่ก็ต้องงอตามแรงขย่มที่กดลงมาบวกเพิ่มด้วยแรงดึงดูดของโลกอยู่ดี


"ลุก ไปเลย แกลุกออกไปเดี๋ยวนี้!!! ฉันหมดอารมณ์กับนายแล้ว!!!" ยิ่งพูดยิ่งห่อเหี่ยว อะไรกัน ทั้งที่เอาแค่คิดมาตลอดว่าฮิบาริจะเกิดภาวะสยิวกิ้วก็ตอนเห็นกล้ามเนื้อซิก แพคของเขาละลายใจซะอีก


"หมดอารมณ์เหรอ หมดอารมณ์แล้วทำไมเคียวยะน้อยถ้ายังตื่นอยู่เลยล่ะ" ปลายคางถูกดันเสย แต่ดีโน่กลับตวัดยิ้มแล้วป้ายมือมากดหัวไหล่แนบไปกับเตียง


"ไม่ ใช่แล้ว! ไปตายซะ ม้าพยศ!" ดีโน่ผ่อนลมหายใจเฮือก ดังฮาก ทำเอาคนดื้อถึงกับสะดุ้ง และจังหวะนั้นก็รวมเอาท่อนแขนทั้งสองแนบไปกับลำตัวแล้วคร่อมเขาตัวเองหนีบขา ที่ยันฝห้กลับไปนอนราบปกติ


"แฮ่ จับได้แล้ว... เป็นคุณแม่ขี้ดื้อจริงๆเลยนะเคียวยะ ทั้งที่ลูกก็หิวนมแบบนี้แท้ๆ" สายตาจดจ้องลงไปยังลูกของมัน .. ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองดวงหน้าซับสีแล้วแย้มยิ้ม



คนถูกต้อน พอต้อนมากๆก็หมดทางหนี เมื่อหนีไม่ได้ก็เลือกจะเงียบ เงียบ ปล่อยให้คำพูดลามกผ่านเข้าหูกรอกไปมา ดวงตาเสมองไปทางอื่นมุ่ยหน้าด้วยความไม่ชอบใจ



"อืม .. เงียบแฮะ เคียวยะ พอโตไปนี่น้า สวยเงียบซะด้วย" คราวนี้แส้ปราบพยศได้นำออกมาใช้งาน มัดสองแขนไว้เหนือหัวแล้วโยงติดไว้กับโคมไฟติดผนังเหนือหัวเตียง นัยน์ตาที่เสมองทางอื่นตวัดพรึ่บกลับมามองดุจัด



"อยากทำอะไรก็ทำไป พอครบห้านาทีก็ไม่ต้องเจอกันอีกแล้ว" รอยยิ้มตวัดแว่วหวาน แต่ดีโน่สิมุ่ยหน้าเหมือนเด็กกำลังหมดเวลาสนุกซะแล้ว


"ห้านาทีจะพออะไร เคียวยะดุออกขนาดนี้ เผลอๆชั่วโมงนึงยังไม่จบเกมเลย"


"อะไร นะ!!!!" ดีโน่อุดหูหลับตาปี๋ ก่อนจะค่อยๆลืมตาแล้วหัวเราะแห้งๆ ป้ายมือหมายจะยันที่นอนเพื่อก้มใบหน้าลงฝังจมูกโด่งสันนั้นเล้าโลม


"อ๊า..." เสียงที่หยุดการเคลื่อนไหวของดีโน่ให้หันมาสบสายตาปริบๆก่อนจะมองต่ำที่มือ แล้วหน้าคนเคยหนากลับร้อนฉ่าขึ้นมาไร้สาเหตุ มือที่วางแปะบนหน้าอกนุ่มนิ่มสะบัดออกราวกับต้องของร้อน


ฮิบาริเอียงหน้าหลบเสียงตัวเองด้วยความเขิน ทำเอาคนร้อนมือร้อนวิชาและร้อนรักถึงกับยิ้มชั่วร้ายออกมาเงียบๆ


หมับ!


"อ๊า.." อดส่งเสียงออกมาเหมือนโอเปอเรเตอร์ตอบรับเสียไม่ได้ จับปุ๊บครางปั๊บแบบนี้สิถึงสนุก แถมไอ้ลูกน้อยที่ทำท่าจะหลับกลับค่อยๆงัวเงียตื่นขึ้นมารับหน้าพ่อทูนหัว


"เคียว ยะ .. เคียวยะเหลือเชื่ออ่ะ นี่วิวัฒนาการเทคโนโลยีสมัยนั้นต่อประสาทให้ใกล้ชิดสนิทแนบแบบนี้ได้แล้ว เหรอ" นัยน์ตาอึ้งๆลำล่ำละลักทำเอาฮิบาริลอบแสยะยิ้มอยู่ในใจ ก่อนริมฝีปากบางจะปริเอ่ยครั้งแรกนอกจากเสียงคราง


"เออ แล้วนายก็เป็นคนวางยาสลบฉัน หิ้วฉันไปให้จางนีนิตัดแต่งเสริม สนองตัณหาบ้ากามของนาย!"


"อา .. แต่ก็เข้ากับนายดีนะ" ขยิบตาให้เสียหนึ่งที ก่อนจะตวัดมองนาฬิกาบนข้อมือตัวเอง "เลยห้านาทีแล้วล่ะเคียวยะ .." สายตากรุ้มกริ่มมองเรือนร่างอรชรตั้งแต่ปลายครางจรดกลางกาย



ก่อน จะไล้มือไปตามผิวขาวที่ผุดไปด้วยเลือดฝาด ราวกับไฟฟ้าสถิตเพียงแค่สัมผัสก็ร้อนวูบขึ้นมาเสียดื้อๆ แขนที่ไพล่เหนือศีรษะสั่นระริกเหมือนคนจะหมดแรง


สะโพกหนารั้ง เข้าแนบหาด้วยความรัญจวน เสียดสีแก่นกายแข่งกันพร้อมกับเสียงที่เปียกลื่นนั้นช่วยให้เลือดในกายฉีด พล่านไปด้วยแรงปรารถนา ริมฝีปากคมไต่ไล้เม้มไปตามยอดผิวอ่อนทุกระเบียดนิ้วเหมือนไฟฟ้าช็อตเล็กๆตาม ร่างกาย ทุกที่ที่สัมผัสยังคงร้อนผ่าวตราตรึง



"ดีโน่ .. ปล..ปล่อยฉัน" มือที่ไพล่เหนือหัวกำสลับกันแน่นยิ่งปลายลิ้นเบื้องล่างนั้นรุกล้ำหนักข้อ มากขึ้น ปลายเขี้ยวแหลมขบกัดส่วนปลายหยอกล้อหยอกเอิน ทุกกริยาท่ี่เจ้านี่ชอบทำร่างกายนี้จดจำทุกสัมผัส หากแต่ว่ากลับตื่นเต้นเสมอที่เจอคนตรงหน้าโหมบทรักใส่ไม่เคยจะเอาใจออกเลย สักที



"ก็ได้.." แส้ปลดออกหากแต่ข้อมือข้างหนึ่งของฮิบาริ กลับไปผูกติดที่ข้อมือประทับรอยสักของอีกฝ่ายแทน "แบบนี้เร้าใจดีใช่ม้าเคียวยะ"


"หึ! อ๊าาาา!!" พอเห็นท่าทีพยศดีโน่ก็ตรงเข้าจุดอ่อนไหวเสียยิ่งกว่าลูกชายทูนหัวน้อยๆนี่ เสียอีก ก่อนเนื้อนิ่มบนทรวงอกถูกขยำฟ่อนเฟ้นอย่างสนุกมือ ทำเอาคนถูกกระทำบิดสะโพกเร่าๆ เรียวขาตวัดแข็งรัดสะโพกดีโน่ให้รั้งเข้ามา แก่นกายที่แข็งขันของชายยหนุ่มเสียดสีร่องสวาทนั้นผะแผ่ว ยิ่งดีโน่พยายามห่างฮิบาริก็ตามย้ำเข้าหาราวกับเชิญชวน


"..พอ แล้ว ..เข้ามาได้แล้ว!" เสียงนั้นถึงจะโผงผางสักแค่ไหน แต่ยิ่งต้องการเขาก็ยิ่งอยากทรมานคนคนนี้ให้หายดื้อและ ..หายซึน ดีโน่ยิ้มหวานแบบที่ชอบจ๊ะจ๋าใส่ เฝ้าพะเน้าพะนออ้อยอิ่งจนไม่ทันใจทูนหัวซะแล้ว


"เร่าร้อนจังน้า ..." ร่างกายสูงกำยำกว่าถูกพลิกตลบลงไปเป็นฐานความใคร่ ข้อมือที่มัดหากันตีกันยุ่งจนวางพาดไว้เหนือหัวร่างสูง ทำให้ของเล่นชิ้นใหม่ของดีโน่เย้ายวนอยู่ตรงหน้า


แนวฟันขบเลาะ กัดไปยังจุดยอดสุดทำเอาเอวบางแอ่นเร่า ตาพร่าฉ่ำไปด้วยความปรารถนา มือข้างที่ว่างยันกายขึ้นก่อนจะทิ้งน้ำหนักตัวครอบครองกลืนกินดีโน่ไปทั้งใจ


"อ๊า .. อึ...อึ่ก" พอเริ่มขยับความคับเสียดแย่ยยภายใจก็ประดังประเด หาใช่เขาที่คุมเกมแต่เป็นดีโน่ที่นำพาไป ดีโน่รู้จักร่างกายเขาดีกว่าใครทั้งหมด


แก่นกายเล็กกว่าที่ ว่างเว้น ถูกมือของตนเข้าครอบครองก่อนจะถูกคุกคามจังหวะด้วยดีโน่ ปลายนิ้วเสือกไถทั้งเจ็บทั้งเสียวสยิวจนขนในกายลุกซู่ไปหมด ทำเอาขาที่เคยขยับยกส่งตน เปลี้ยแรงและล้มพับกลับกลายเป็นฝ่ายแพ้ในเกมรักโดยสิ้นเชิง


ได้ โอกาสในทันที ม้าพยศพลิกกายกลับทั้งที่สองร่างยังเชื่อมต่อก่อนจะเร่งเร้าจังหวะสาวเข้า ออกกระแทกกระทั้งสลับอ้อยอิ่ง จนจับจังหวะไม่ได้ ครั้นพอเพดานแห่งความสุขสมแตะไปถึงขีดสุดก็ถูกก่วงกลับลงมาจุดเริ่มต้น เป็นแบบนี้ซ้ำๆจนไม่สามารถจะทานไหว


"อ๊า ..!! ดีโน่!! อีก แรงอีกสิ! บ้าจริง คิดว่าเป็น..อ๊าา!!!" เสียงกระแทกสุดท้ายที่ทำเอาร่างทั้งร่างกระตุกเกร็ง รับรู้ถึงเส้นเลือดกระตุกตุบพร้อมกับหยาดหยดความปรารถนาที่พุ่งล้น ขาเรียวกระหวัดรั้งสะโพกให้แนบชิดผนังภายในรับรู้ทึกการเคลื่อนไหวที่เป็น ขยักส่งผ่านของเหลวอุ่นร้อนเข้ามาภายใน ..


"อา.. ดีจังเคียวยะ" ดีโน่ฟุบหน้าไปข้างๆก่อนจะสูดดมกลิ่นฟรีโรโมนที่ลอยอบอวลอย่างหลงใหล สะโพกที่แนบชิดยังไม่ถูกปล่อยง่ายๆเพราะฮิบาริยังรั้งตัวเอาแช่เอาไว้แม้ว่า ความคึกคักจะเริ่มหมดไปก็ตามที



เสียงผ้าบนเตียงไหวเพราะคน ตัวเล็กขยับตัวลุกขึ้นแล้วร่างสองร่างก็ไม่ได้เชื่อมกันอีกพักหนึ่ง ร่างเล็กคลานหมอมมาตรงหน้าขา ถึงแม้ว่าจะถูกพันธนาการเข้าหากัน


ริม ฝีปากบางแง้มรับเอาความเป็นชายแผ่วเบา ออกแรงดูดเสียงจ๊วบจ๊าบ เหมือนกำลังดูดวิปครีมก้นแก้วด้วยความเสียดาย อยากจะเก็บความอร่อยนั้นเอาไว้ให้มากที่สุด


ดีโน่หน้าแดงฉ่า เกิดอาการอายขึ้นมา และคันตะหงิดๆในหัวใจ พลางคิดในใจว่า เคียวยะคิดผิดแล้วล่ะ ยิ่งทำแบบนี้ ไอ้ก๊อกสองมันจะมีต่อๆไปไม่หมดก๊อกน่ะสิ ..



นัยน์ตาสีดำ ปรือหน้ามองดีโน่ ก่อนจะยิ้มมุมปากท่ามกลางคราบขาวที่ไหลเปรอะย้อยลงมาตามคาง ร่างแบบบางชะเง้อริมฝีปากจูบผะแผ่วเป็นนัยว่าเชิญชวน



และ ก็ไม่อาจปฏิเสธได้เลย ...



-------------------









.......................................................................
..........................


"เคียว ยะ!!" เสียงดีโน่เริงร่าทักในตอนเช้า ก่อนจะเอาริมฝีปากไปคลอเคลียพวงแก้มเอาใจ กลิ่นหอมของฮิบาริคล้ายเด็กและเจือไปด้วยความดื้อ แต่แค่นี้เค้าก็ชื่นใจแล้ว มีเคียวยะ .. ถึงเคียวยะจะไม่มีหน้าอกแบบเมื่อคืน แต่หน้าตาดื้อๆแบบนี้แหละที่เป็นเคียวยะ เค้าชิน เค้าคุ้นกับใบหน้านี้มากกว่าเคียวยะที่เซ็กซี่ตอนนั้น เอาง่ายๆว่าคนแก่แล้วมักจะปรับตัวตามเทคโนโลยีไม่ทันนั่นแหละ



เมื่อคืนนี้กว่าจะจัดการกับเทคโนโลยีอนาคตได้ก็ทำเอาหมดแรงเหมือนกัน



"เคียว ยะ ตื่นเถอะ!" หน้าสวยหันไปอีกทางก่อนจะยกหมอนขึ้นบังหู ถึงปกติเคียวยะจะเป็นคนตื่นง่าย แค่กลีบดอกไม้หล่นก็ตื่น แต่นี่คนมันใช้แรงงานหักโหมเป็นบ้านเป็นหลัง เพราะพลังแรงม้าคูณสองทั้งโลกอดีตและอนาคต ต่อให้เป็นคนแข็งแรงก็มีวูบบ้างเหมือนกัน



ฮิบาริเซ็กซี่คนนั้นจากไปท่ามกลางคืนที่ร้อนไปด้วยความใคร่ แต่อย่างน้อยเค้าก็โล่งใจว่า



"นี่ เคียวยะ .. ฉันทำเรื่องแย่ขนาดจับเคียวยะมาแปลงเพศจริงๆเหรอ" เสียงกระเส่าชิดริมฝีปาก ฮิบาริปรือตามองท่ามกลางความพร่าของความกระสัน นัยน์ตาสองคู่จดจ้องใกล้กันเห็นถึงความสำนึกผิดจากสิ่งที่ตนเองไม่ได้ก่อ แล้วก็เกิดความสงสารสมเพชเล็กๆขึ้นในใจว่าไม่ควรจะหลอกมันมากไปกว่านี้


"นี่เป็นซิลิโคน" เสียงบอกอย่างเหนื่อยก่อนพร้อมร่างกายที่ไสไปตามแรงกดของสะโพก "ข้างในเป็นไวเบรเตอร์ชนิดพิเศษไม่ว่า..อึ่ก ไอ้บ้าหยุดก่อนเซ่!"


"อ่ะจ๊ะ" แรงกระแทกสุดท้ายที่ทำให้ฮิบาริแยกเขี้ยว


"ไม่ ว่านายจะจับตรงไหน มันก็จะส่งตรงไปถึง..ถึง.." ฮิบาริหน้าแดงงุดๆ ก่อนจะหลุบตามองสิ่งที่ต้องการสื่อความหมาย "ถึงนั่นแหละ นายมันเล่นพิเรนท์!" เสียงหัวเราะใสของดีโน่เป็นตัวกลบเกลื่อน ก่อนจะเพิกเฉยต่ออดีตความผิดที่คาใจ




"เจ้าลูก ศิษย์ขี้ดื้อนี่ ได้เวลาเรียวแล้ว!!" นิ่ง ..ไม่ตอบ ดีโน่ถึงกับยิ้มแล้วเอาแส้อันเดิมพันข้อมือเอาไว้ ก่อนจะดึงร่างบางขึ้น แล้วอุ้มไปในห้องน้ำ เปิดน้ำเย็นพิเศษแล้วปล่อยร่างต๋อมลงไป



"ดีโน่ คาบัคโรเน่!!!!!" เสียงโวยลั่น ตาเขียวใส่แถมยังแยกเขี้ยวง้างมืออีกข้างหมายจะต่อยดวงหน้าหล่อเหล่าให้ฟกช้ำอีกสักหมัด


"จ๋า.. ก็ปลุกแล้วเคียวยะไม่ตื่น ไม่รีบอาบฉันจะปล้ำให้เคียวยะร้อนกลางอ่างนี้จริงๆด้วย"


"เออ!" รับคำหน้าแดง ก่อนจะมองที่ข้อมือตัวเองแล้วไม่อยากจะบอกให้ถอดออก "หลับตาสิ!"


ดี โน่ว่าง่าย หลับตาพริ้มนั่งจ๋องหงองเสียงน้ำจาบจ้วงดังลอดผ่าน ดีโน่กลืนน้ำลายเอื๊อก แอบปรือตามองก็ทำเอาหลับตาปี๋ไม่อยากจะเผด็จศึกในเช้าของวันอาทิตย์หรอกนะ


ฮิบาริ เคียวยะ เกิดอาการประหม่าขึ้นมาในชีวิต ตอนเช้าตรู่แสกๆก็ยังทำปากเก่งไม่ยอมไล่ตัวหื่นอันตรายนี่ออกไปจากสาระบบชีวิตประจำวัน


นัยน์ตา คู่คมเหลือบมองดีโน่ด้วยความแน่ใจว่ายังหลับตาสนิท แล้วหลุบลงมองผ่านม่านน้ำไปเบื้องล่าง รับรู้ถึงภายในที่ร้อนรุ่มในเวลานี้มือที่ลอดพ้นจากพันธนาการค่อยๆสัมผัส แผ่วเบาแล้วชักกลับอย่างคนรู้สึกนึกถูกผิด


"เมื่อคืนหลังสบายไหมเคียวยะ" รอยยิ้มกวนๆที่ฮิบาริถลึงตาใส่แต่ดีโน่คงไม่เห็น จะหลับอะไรละ! ขนาดพักยังแค่ฮิเบิร์ดกินน้ำเอง!


"ยังปวดสะโพกอยู่รึเปล่า" เสียงตีน้ำพร้อมความเปียกทำให้ดีโน่รู้ว่าพ่อลูกศิษย์คนน่ารักกำลังเขิน


"นี่ .. ไอ้นั่นน่ะ ค้างไว้ข้างในไม่ค่อยดีนะ เอานิ้วนายล้วงออกเถอะ ถ้าไม่กล้าให้ฉันล้วงได้นะ" น้ำลูกใหญ่กระเซ็นขึ้นมาอีกรอบดีโน่หลุดขำหัวเราะก่อนจะเข้าสู่ความเงียบ


รู้อยู่แล้วจะพูดทำไมเล่า ไอ้นั่นน่ะใครเขาค้างไว้บ้าง! ก็ต้องเอาออกเองอยู่แล้ว!!!



ฮิ บาริเข่นเขี้ยวในใจ ตัดสินใจให้จบๆมือเรียวปลุกปลอบให้ร่างกายเคลิบเคลิ้ม ก่อนจะวักเข้าทางแห่งรักแล้วพลันม่านน้ำที่เคยขาวค่อยๆขุ่นมัวขึ้นมาตามสาย ราวน้ำนมเจือจาง


"อา.." เสียงที่ครางแค่ในลำคอก้องไปทั้งห้องน้ำทำให้ฮิบาริต้องยอบตัวลงให้ไปหน้า มุดใต้น้ำ นัยน์ตาคู่เรียวหลับปี๋รู้สึกใจโลดเต้นตุบๆเหมือนตอนถูกคุณครูจับความผิดได้ ... นิ้วที่ทำการปลุกปลอบตัวเองไล้ไปมาด้วยความกล้าๆกลัวๆ ทั้งกลัวจะโดนพ่อคนขี้เล่นล้อ ทั้งอยากจะให้มันจบไวๆ


"อ..อึ่ก" ความเร็วสาวมากขึ้นพร้อมๆกับอากาศในปอดที่หมดไป ร่างบางเงยหน้าขึ้นพิงตัวกับขอบอ่างท่อนขาหนีหากันแน่น และร่างกายตอนนี้มาถึงจุดที่พร้อมจะแตกสลายด้วยอารมณ์ห้วงลึกได้ง่ายๆ


เส้นเลือดที่กระตุกเหมือนบ้าคลั่ง กับปลายยอดที่บ่งบอกถึงที่สุดทำให้ร่างบางหนีบขาแน่นแล้วมุดลงไปใต้น้ำได้ทันท่วงที


"..ฮั่..ก แฮ่ก" เสียงหอบหายใจที่ไม่คิดจะปิดบังเอาไว้ทำเอาดีโน่หัวเราะหึๆอย่างมีเล่ห์ใน แต่ไม่ได้ทำอะไรมากไปกว่าการยื่นผ้าเช็ดตัวให้


"เอาละ มานี่ฉันเช็ดให้" มือใหญ่เช็ดขยี้ไปอย่างเต็มแรงเกิดก่อนจะลากฮิบาริไปปล่อยไว้ที่ตู้เสื้อผ้า ก่อนจะปลดแส้ที่มัดไว้ แล้วหยิบแว่นกันแดดสีชามาสวม "ฉันรอที่ล็อบบี้นะ" ส่งจูบให้สุดท้ายที่คนรับขนลุกซู่



ชายหนุ่มอิตาลีนั่งจิบ กาแฟรอลูกศิษย์อย่างสบายใจ ก่อนจะยิ้มร่าเมื่อเห็นคนน่ารักเดินลงมาด้วยท่าทางหงุดหงิด แน่นอนอยู่แล้วว่าชุดที่เขาเตรียมให้พิสดารในสายตาฮิบาริเสมอ


กางเกงขาสั้นเห็นต้นขาอ่อนล่อโคแก่ไปเล็มดม กับเสื้อสายเดี่ยวผูกคอที่ยากจะแยกออกนักว่าหญิงหรือชายที่เดินลงมากับรองเท้าสำหรับวิ่ง


"เอา ล่ะคุณหนู ไปวอร์มอัพกันเถอะ" ขือมือเรียวถูกจูงออกไปยังริมชายหาดที่ค่อนข้างจะบางผู้คนในยามเช้านี้นัก ดีโน่มาหยุดอยู่บันใดทางลง แล้วย่อตัวคุกเข่าต่อหน้าเด็กหนุ่ม


ริมฝีปากจูบไปบนน่องขาขาวแล้วขึ้นไปบนขาอ่อนก่อนจะส่งเสียงจุ๊บส่งท้าย หันมาหยิบผ้าขาวพันขาตัวเองกับขาร่างเล็กเอาไว้



"เดี๋ยว! จะทำอะไรน่ะ!"



"วิ่ง สามขาไงที่รัก เอาละ ใครล้มก่อนเจอเกมลงทัณฑ์นะ" ดีโน่เริ่มออกวิ่ง ช่วงก้าวที่ยาวกว่าทำเอาสะดุดแทบหัวคะมำ เสียงหัวเราะของดีโน่ดังกวนประสาทที่คนขี้แพ้เกิดอาการหัวเสียอยู่เป็นเลิศ



แค่ก้าวเดียวของดีโน่ก็เท่ากันก้าวครึ่งของฮิบาริแล้ว!



"หยุดเลยนะดีโน่! ฉันบอกให้หยุดไง จะย้ำให้ตายเลย!!!!!!"





...............................................
..................

............


"ตื่น แล้วเหรอเคียวยะ" ม้าพยศเดินเกาหัวแกรกๆ ออกมาจากห้องนอนญี่ปุ่นพร้อมฮิเบิร์ดที่ทำรังบนหัวอย่างงัวเงีย ฮิบาริในชุดยูกาตะนั่งตัวสั่นอยู่บนเสื่อทาทามิหน้าตู้เก็บของลับพิเศษเฉพาะ ดีโน่



"ดีโน่.."



"จ๋า.." คนถูกขานคลานเข้ามาคลอเคลียก่อนจะไล้มือไปตามเนินเนื้อแผ่วเบาอย่างคนบ้า เห่อ ก่อนจะสะดุ้งสุดตัวแล้วละล่ำละลักแย่งกล่องสมยัติออกมาให้พ้นไฟ


"เคียวยะ .. เจอ เจอได้ไงอ่ะ!! เคียวยะรื้อของของฉันเหรอ!!!" ดีโน่แทบน้ำตาเล็ด ให้ตายสิ คอลเล็กชั่นเคียวยะทั้งภาพทั้งวีดีโอ(?) ที่สะสมมาต้องถูกพังพินาศวันนี้แน่ๆ ..


เท้า เรียวเตะสวนเข้าที่กองรูปทำเอากระดาษมันอัดลายทั้งหลายกระจายเต็มพื้นห้อง ทั้งรูปตอนเผลอ ทั้งไปรเวท ชุดนักเรียน ตอนซัดคน ตอนนอนหลับ ตอนทานข้าว ตอนงานกีฬาสี ตอนมีเซ็กส์ และที่สำคัญ มาสเตอร์เบรชั่นครั้งเดียวในชีวิต ในห้องน้ำที่โรงแรมนั่น!!!!!


"ไม่นะเคียวยะ .. นี่สมบัติส่วนบุคคล ไม่ใช่สินสมรสนะ เคียวยะไม่มีสิทธิแบ่ง!!!"


"เหรอ.."


แกร๊บ ..

เท้าเรียวเหยียบกล่องซีดีที่ขวางทางก่อนจะยกเท้าขึ้นดูแล้วก็ต้องตัวสั่นเทิ้ม


"เคียวยะมาสเตอร์เบรชั่น" นั่นคือชื่อซีดี


"นี่ แก... แกมันโรคจิตแอบถ่ายไว้ด้วยเหรอ!!!" ไว้ใจไม่ได้ ราชสีห์สวมหนังแกะชัดๆ ที่เห็นหลับตา เพราะมีตาที่ สาม สี่ ห้า หก รุมมองที่เขาด้วยต่างหากละ!!!!!


"I'll bite you to death!!!" ดีโน่เริ่มออกวิ่งไม่สนใจทรัพย์สินส่วนบุคคลแล้ว ร่างสูงกระโดษข้ามพุ่มไม้ที่กั้นระหว่างเรือนญี่ปุ่นกับบ้านทรงยุโรปของลูก น้อง ราวกับม้าที่ควบแข่งเครื่องกีดขวาง แต่อีกคนนี้สิเหมือนวิหคตัวเบา กระโดดได้สูงกว่าเขาแถมลอยได้ไกลกว่าอีก


"เปลี่ยนเป็น I'll make love with you to death แทนได้มั้ย เคียวยะ!!!"




-------------------- The End------------------------