คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : [EP.5] พี่ปาร์ควิศวะ ❤️
อนที่ 5
“อือ...”
เสียอร่าบาที่ราออมาเบาๆ
แบฮยอนลืมาึ้นมา้าๆ ่อนที่ะยันัวให้ลุึ้นนั่ แบฮยอนยี้าเล็น้อย
แล้วมอรอบๆ ห้ออย่า วย !? นี่มันห้อใร??
แล้วมาอยู่ที่นี่ไ้ไ??
แบฮยอนแทบสิหลุ
เพราะนี่ไม่ใ่ห้ออเานี่นะ ทำไมเาถึมาอยู่ที่นี่ไ้ แ่พอนึๆ ู
เาำวามไ้ว่า รั้สุท้าย่อนะื่นมาเนี่ย เาเินเ้าไปหายอูในึร้า
แ่เอานยอล แล้ว..
แล้ว...
“เห้ย!” แบฮยอนไม่รอ้า รีบระโลาเียวิ่ไปที่ประู้วยวามเร็วแส
แ่ไม่ทัน ู่ๆ ็มีนเปิเ้ามาะ่อน
“....!!” ร่าเล็อึ้และทึ่มา เมื่อนรหน้าือ
..านยอล..แบฮยอนทำอะไรไม่ถู ไ้แ่ยืนนิ่อยู่ นานยอลถอนหายใออมา
“มึะยืนนิ่อีนานไหม?”
แบฮยอนหุาภวั์แล้วทำาเลิลั ทำไมเามาอยู่ห้ออานยอลไ้
ำถามมามายเ็มไปหม
“ันมาอยู่ที่นี่ไ้ยัไ?”
“สลบ”พูไปหันหลัแล้วเินลับ
แบฮยอนที่ยืนอยู่แล้วยิ่ทำให้เาเ้าไปันให่ นี่มันอะไรัน?
“นายพาันมาที่นี่หรอานยอล
แล้วทำไมันถึสลบอ่ะ ือว่านา..”
“โอ้ย! ถามมา ูเะพุย้อยเลยห่า” านยอลพูพร้อมับหยุเิน
นแบฮยอนหยุามไม่ไ้ึนเ้าที่หลัอานยอลัๆ
“ะหยุ็ไม่บอ”
“ไม่ไ้ถามูนี่”
“านยอล!!”
“ึ้นเสีย?
นี่ห้อู มึึ้นเสีย? หายีแล้วใ่ไหม
ั้นเิออไป เิ” านยอลไม่ว่าเปล่า เาผลัแบฮยอนให้ไปทาประูเสีย้วย
แบฮยอนนึอะไรออ ใระไปล่ะ มาถึห้อนที่แอบอบแล้ว ะไปทำไม โอาสีๆ
มาถึแล้ว้อรีบว้าเอาไว้ มันะสายเินไป ริไหม? แอร่.
“ไม่! ันไม่ไปไหนทั้นั้น” แบฮยอนวิ่ไปอเสาลาห้ออานยอล
านยอลมอามแล้วเบะปาเบาๆ อนที่ะเินไปที่รัว แบฮยอนถึับลายอ
แล้วยืนอ้าปา้าเหมือนับนบ้า
!?...
านยอลไม่ไ้สนใอะไรทั้นั้น
เาเินมาเอาในรัว้วยอารม์ปริไม่ไ้สนใแบฮยอนเลย
เาไม่รู้นะว่าอนนี้แบฮยอนยัอยู่หรือเปล่า เพราะเสียมันเียบไปนานสัพั
แ่็ไม่นาน น..
“นายทำอาหารเป็น้วยหรอ?”
“ูว่าละ”
“ว่าอะไร?”
แบฮยอนมวิ้ว านยอลไม่อบ
เาเพียแ่หันมามอแล้วหันลับไปสนใระทะที่ะทำอาหาร่อ แบฮยอนอมยิ้มน้อยๆ
แล้วมอูพ่อรัวใโหนนี้
านยอลภายนอทำไมเาูเย็นานิๆ
หยิ่หน่อย โหไม่สนใอะไรภายนอ เถื่อนๆ ้วย้ำไป แ่พอเามาเอับัวทำให้รู้ว่า
อบนไม่ผิเลยริๆ ไม่นึว่านแบบนี้ะอบอุ่นมา ทำอาหาร็เป็น
แบฮยอนไม่อยานึไปถึอนที่มีลู้วยันริๆ นะ มันะแฮปปี้น่าู
^/////^
หยุมโนสัที บยอน แบฮยอน........
“นายทำอะไรหรอ?”
“้าว” อบเสียเย็นา
“ิน้วยไ้ม้ะ”
“ไม่”
“ใร้าย!”
“ูรู้ัว”
านยอลพูแล้วัอะไรไม่รู้ แบฮยอนไม่เยเห็นสสัยไม่ใ่อาหารเาหลี
แ่ลิ่นหอมมา านยอลัมันใส่านสอาน แล้วเินเอามาวาไว้บนโ๊ะ
แบฮยอนยื่นมุ่ยหน้าอย่าเอาแ่ใ
“มาิน”
“ห้ะ?”
“มึะแไหม้าว” ยืนเาแ้มอย่า
ระับแปสิบ ไหนบอเมื่อี้ไม่ให้ินไ ไอ้นีสอหน้า
“ินสิิน”
แบฮยอนรีบวิ่มานั่ทันที อีอย่าเา็หิวแล้วเหมือนัน
านยอลนี่ีว่าที่เาิเยอะเลยนะ แบฮยอนภูมิใริๆ “มันืออะไรหรอานยอล?”
“้าวผัทะเล”
้าวผัทะเลั้นหรอ?
ทำไมแบฮยอนไม่เห็นเยไ้ยินเลย
“ไม่ใ่อาหารเาหลีหรอ?”
“เออ”
านยอลมอหน้าแบฮยอนที่ทำหน้ารุ่นิอะไรสัอย่า พลาับิในใว่า
ไอ้นี่แม่เอ๋อิบหาย “อาหารไทย”
“นี่นายทำอาหารไทยไ้้วยหรอ”
“เออ”
“นายเ่ั”
“อือ”
“ินล่ะนะ”
“เออ”
“นายไม่ินหรอ”
านยอลหลับามอบนแล้วถอนหายใ ือแบฮยอนะถามอะไรมานานั้น
“มึะินไม่ิน พูอยู่ไ้”
ทันทีที่พูบแบฮยอน็หน้าหอยไปทันที เี๋ยวีเี๋ยวร้าย เาล่ะามไม่ทัน
แ่ที่แน่ๆ
อนนี้ิน้าว่อนีว่า...
านยอลและแบฮยอนนั่ทาน้าวไป
่าน่าเียบไม่มีใรพู ร่าบา็เอาแ่แอบส่อานยอลอยู่บ่อยๆ
แบฮยอนแอบอมยิ้มนเียวเหมือนนบ้าะแบบนั้น แ่อย่านึว่านอย่าปาร์ านยอล
ะไม่เห็น หึ
“อิ่มัโลย”
แบฮยอนหันไปยิ้มร่าใส่นัวสู านยอลเบะปาเบาๆ แล้วเ็บานไปไว้แบฮยอนรีบิ่ามไป
“ให้ันล้าให้นะ”
“ไม่้อ”
“ั้นันเอาานพวนั้นไปเ็บไว้ทีู่้เ็บานนะ”
แบฮยอนไม่รอให้านยอลอบ าสั้นๆ ็รีบวิ่ไปหยิบานไปเ็บทันที
านยอลไ้แ่ส่ายหัวให้ับวามเอ๋ออไอ้นิเทศฯ นนี้
“นี่ ันถามอะไรหน่อยสิ” หลัาที่เอาานไปเ็บ
แบฮยอน็เินมาหาานยอลที่ยืนออพิโ๊ะทาน้าวอยู่
“ไร”
“นายไม่ไ้เลียันหรอ” บอามร
บยอนแบลั้นใถามมา ><
“เปล่า ูหมั่นไส้” หน็อยแน่ะ! ล้ามาหมั่นไส้เราไ้ยัไ ไอ้นัวสูใป๊อ?
“นายว่าไนะ!”
“นี่! มึหหายีแล้วใ่ไหม ูะไปส่” ไม่อบแ่ันถามลับ เออ..
“ยัเลยนาย” ทำาวิ้ๆ
ิว่าน่ารัหรอ
“ิว่าน่ารัหรอ”
“ันน่ารั
ไม่ั้นนายไม่่วยันไว้หรอ”
“สสารหมา”
“สสัยหมามันน่ารัเลยสสาร”
“มึแม่หน้า้าน ยาอายน่ะมีไหม”
านยอลผลัหน้าแบฮยอนไปไลๆ ่อนที่เท้ามันะเริ่มันึ้นไปมาว่านี้
“หน้า้านแ่ลับนาย ไหนๆ
็รู้วามริละ ันไม่มีไรให้้ออายแล้ว”
แบฮยอนพูริๆ นะ
็เห็นทุอย่าในมือถือเาแล้วอ่ะ ะให้ทำไ ะให้แอ๊บอายแบบ อุ้ย..านยอลเราเปล่านะ
โทรศัพท์มันรวนแ่ภาพเอ พิมพ์เอไรี้อ่อ อ้อ ไม่ ปัาอ่อนิบเป๋!!
“แล้วทำไมนายถึทำีับันล่ะ”
านยอลถอนหายใออมาแล้วยี้ผมัวเอ ือเาไม่อบนู้ี้ถาม้ำา
และไม่ไ้มีเวลามายืนุยห่าเหวอะไรทั้นั้น นี่มันหาเรื่อะอยู่ในห้อเานานๆ
หรือเปล่าวะ
“ถอยิ๊ ันีน”
านยอลผลัแบฮยอนเบาๆ แล้วเินไปที่ห้อนอนเพื่อไปเอาเสื้อลุมออมา
แบฮยอนยืนมอาแป๋ว “อ่ะ เอาไป เี๋ยวไปส่”
พรึ่บ!
โยนมันมาให้ร่าบา
แบฮยอนยิ้มรุ้มริ่มพลาอบใ ็นะ..ฟินเฟ่อออออออ -/////////////////-
“อย่าิว่าูพิศวาสมึที่ทำี้วย
ูแ่ไม่อยามีปัหา บ”
แหน่ะ ำลัะิแล้วเียว –
“อบุนะ แ่ไม่เป็นไร
ันลับเอีว่า” แบฮยอนยื่นเสื้อืนให้านยอล ริๆ แ่นี้็เินพอละ แ่่อนไป
ออย่านึไ้ม้ะ..
“่อนไปันออะไรนายอย่านึไ้ม้ะ”
“ไร”
พรึ่บบบบบบบ !
“เห้ยสัส!” านยอลใสุีเมื่อแบฮยอนวิ่มาอเาแล้วุ้บเบาๆ ที่มู
“มึทำไรเนี่ย!!!”
แบฮยอนเพียแ่ยิ้มแล้ววิ่ออไปอย่ารวเร็ว
านยอลส่ายหน้าอย่าเอือมระอา่อนะเอ่ยออมาเบาๆ ... เบาอย่าไม่มีใรไ้ยินไ้
“แม่เะแเหมือนเิม”
--------------------------------end-------------------------------------
มาแล้วววว
มันห่าเินับอันเ่ามา ไรท์ไม่สามารถนึอันเ่าออไ้เลย วามฟินหายไปแล้วอ่ะ
ไว้อนอื่น่อยเยทีหลั ไม่น่าพลาเลยเ้าาา - - แ่มาอัพให้แล้วนะะ
เป็นำลัใให้ไรท์้วย
อ่ะๆๆๆๆ ประโยสุท้ายนนี่ือไรรร
านยอลรู้ัแบหรออ ถึพูแบบนั้น เรื่อนี้น่าสสัย555
ลุ้นัน่อ้าาา
้วยรัาใไรท์เอร์
<3
ความคิดเห็น