คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Love Again 4
พอควอนยูลเห็นดาจองนั่งไปในรถกับมยองวานก็ทำหน้าเซงๆ เดินกลับไปขึ้นรถแล้วก็ขับตามออกไปอย่างรวดเร็ว
/
/
/
/
ที่หน้าบ้านดาจอง ควอนยูลขับรถมาจอดรอที่หน้าบ้าน
“ทำไมช้าจังนะไปแวะที่ไหนหรือป่าวเนี่ย” ควอนยูลบ่น ก่อนจะยกข้อมือขึ้นมาดูนาฬิกา
ระหว่างที่เค้ายืนรออยู่รถของมยองวานก็มาจอดเทียบหน้าบ้านดาจองพอดี มยองวานลงมาเปิดประตูให้ดาจอง พอดาจองลงมาจากรถ เห็นควอนยูลยืนกอดอกอยู่ก็ตกใจ ควอนยูลเลยเดินเข้าไปหาทั้งสองคน
“คุณควอนยูล” ดาจองทักขึ้น
มยองวานหันมองหน้าดาจอง
“คุณรู้จักด้วยหรอครับ” มยองวานถามดาจอง
“สวัสดีครับ ผมควอนยูล” ควอนยูลทักทายมยองวาน
“สวัสดีครับ ผมอีมยองวาน” มยองวานทักทายกลับ
ควอนยูลยิ้มเล็กน้อยก่อนหันไปหาดาจอง
“นี่ จะกลับก่อนทำไมไม่บอก ฉันอุตส่าห์ไปรอรับที่สตูฯ” ควอนยูลทำเสียงดุๆ เล็กน้อย
ดาจองทำหน้างง
“คุณไปรอรับฉันหรอคะ” ดาจองถาม
“อืม ก็ใช่น่ะสิ” ควอนยูลบอก
“มีธุระอะไรกับฉันหรือเปล่าคะ” ดาจองถามอีก
ควอนยูลนิ่งไปเล็กน้อย มยองวานก็มองหน้าควอนยูลแบบสงสัย
“ก็ เอ่อ ก็ .... ก็พรุ่งนี้เรามีเดทกันไม่ใช่หรอ เธอเป็นคนนัดฉันเองนะ ฉันก็แค่อยากจะมารับเธอแล้วก็เตือนเธอเรื่องนี้” ควอนยูลบอกเสียงดัง ก่อนจะเหล่ไปทางมยองวานที่ทำหน้าเจื่อนๆ อยู่ข้างๆ ดาจอง คำพูดของควอนยูลเล่นเอาทั้งดาจองพูดไม่ออกเลย
“ฉันจะมาบอกแค่นี้แหละ ฉันไปก่อนนะ พรุ่งนี้เจอกัน” ควอนยูลพูดจบก็รีบตรงไปขึ้นรถแล้วขับออกไปทันที
พอควอนยูลขับรถออกไป มยองวานก็หันมาถามดาจองทันที
“คุณดาจองมีแฟนแล้วหรอครับ”
ดาจองพยักหน้า ยิ้มแหยๆ “ใช่ค่ะ”
มยองวานทำหน้าผิดหวัง “งั้นผมกลับก่อนนะครับ” ไว้เจอกันอีกทีวันที่รายการออกอากาศนะครับ
มยองวานลาดาจองก่อนจะขับรถออกไปแล้วก็บ่นอยู่คนเดียวบนรถ
“เฮ้อ ทำไมผู้หญิงสาวๆ สวยๆ แบบคุณดาจองต้องมีแฟนแก่ๆ แบบนั้นด้วยนะ แต่......เดี๋ยวนะ แต่คนอย่างอีมยองวานอยากได้อะไรก็ต้องได้สิ มีแฟนแล้วทำไมจะแย่งไม่ได้ เราทั้งหล่อ ทั้งหนุ่มกว่า ฮ่า ฮ่า ฮ่า” แล้วมยองวานก็หัวเราะอยู่คนเดียวเหมือนคนบ้า
ส่วนดาจองเธอเองก็งง กับการกระทำของควอนยูลเหมือนกัน “ทำไมอยู่ๆเค้าเป็นแบบนี้นะ หรือ ว่าจะหึงเรา อ่า หึงเราแน่ๆ เวลาหึงนี่น่ารักจริงๆเลยนะ” ดาจองนั่งนึกอยู่คนเดียวแล้วก็ยิ้มขึ้นมา
/
/
/
ที่สำนักงานควอนยูล
หลังประชุมเสร็จ
“อ่ะนี่ หน.คัง ไปไหนต่อหรือเปล่า” ควอนยูลถาม
“ป่าวครับ คุณควอนยูลมีอะไรหรือเปล่าครับ”
“คือ...ฉันอยากให้นายช่วยอะไรฉันหน่อย” ควอนยูลบอก
“ได้สิครับมีอะไรว่ามาได้เลย”
“งั้นนายขับรถตามฉันมานะ” ควอนยูลบอก
หน.คังทำคิ้วขมวด “เค้าจะไปไหนของเค้านะ”
/
/
/
/
ที่ห้างสรรพสินค้า แผนกเสื้อผ้าผู้ชาย
“คุณควอนยูลจะมาซื้อเสื้อผ้าหรอครับ” หน.คังถาม
“อืม ใช่สิ คือ.......พรุ่งนี้ฉันมีเดท เลยอยากซื้อเสื้อผ้าซักหน่อย”
“เดทหรอครับ นั่นแน่ กับคุณดาจองใช่ไหมครับ” หน.คังถามยิ้มๆ
ทำเอาควอนยูลเขิลหน้าแดงขึ้นมาทันทีไม่ได้ตอบอะไรก่อนจะรีบเดินหนีไปเลือกเสื้อผ้า
หน.คังหัวเราะขึ้นมาก่อนจะเดินตามไป
/
/
/
ด้านดาจองก็กำลังเลือกชุดสำหรับเดทแรกของเธอ มันต้องเป็นเดทแรกอยู่แล้วเพราะ ก่อนหน้านั้นที่ดาจองแต่งงานกับควอนยูลพวกเค้าไม่เคยเดทกันมาก่อนเลย มันเป็นการแต่งงานเพราะสัญญา แต่นับจากนี้ไปทั้งคู่จะเริ่มต้นใหม่ ให้ทุกอย่างมันถูกต้อง ดาจองเลือกชุดไปก็ยิ้มไป ลองชุดโน้นเปลี่ยนชุดนี้ อย่างมีความสุข
/
/
/
ฝั่งควอนยูล
“ขอบใจนายมากนะที่มาช่วยฉันเลือกชุด” ควอนยูลบอกยิ้มๆ
หน.คังยิ้ม “ไม่เป็นไรครับ”
“งั้นเราแยกกันตรงนี้นะ เจอกันวันจันทร์เลย” ควอนยูลบอกแล้วกำลังจะเดินไปที่รถ
“เดี๋ยวครับ คุณควอนยูล เมื่อเย็นก่อนเราจะมาที่นี่ผมได้ข่าวว่าตอนนี้ หน.ซอกำลังป่วยหนักเพราะเครียดเรื่องที่กำลังถูกโจมตีอยู่ตอนนี้นะครับ” หน.คังบอก
ควอนยูลหันกลับมาหา หน.คัง สีหน้าเปลี่ยนไป
“แล้วเธอเป็นอะไรมากไหม” ควอนยูลถาม
“ไม่ทราบรายละเอียดอะไรมากครับ ผมเห็นจากข่าว แต่จะบอกคุณก็เห็นคุณกำลังยุ่งอยู่เลยไม่ได้บอก”
ควอนยูลทำหน้าคิด “งั้นเดี๋ยวฉันโทรหาเธอเอง”
“ผมโทรแล้วครับแต่เธอปิดเครื่อง”
“งั้นเอาอย่างนี้ถ้าคืนนี้ยังติดต่อเธอไม่ได้เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันจะไปดูเธอที่บ้านเอง นายไม่ต้องห่วงนะ”
“ได้ครับ แต่ยังไง คืนนี้ผมจะลองโทรหาเธออีก”
“อืม ก็ดี ฉันก็จะลองโทรด้วย งั้นฉันไปก่อนนะ” ควอนยูลบอกลาอีกครั้งแล้วก็ขึ้นรถขับออกไป
///////////
กลับมาถึงที่บ้าน ควอนยูลก็โทรหาซอฮเยจูทันที
“หมายเลขที่ท่านเรียกท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้กรุณาติดต่อใหม่อีกครั้งนะคะ”
“เฮ้อ เป็นอะไรหรือเปล่านะ” ควอนยูล เดินถือโทรศัพท์ไปมาด้วยความกังวล
แม้ว่าจะดึกแล้วแต่ควอนยูลก็ยังลองโทรซ้ำแล้วซ้ำเล่า ก็โทรไม่ติด ทำให้ควอนยูลยังไม่สามารถนอนได้ ผิดกับดาจองที่ตอนนี้เธอได้หลับไปแล้ว ควอนยูลยังคงเดินถือโทรศัพท์เดินวนอยู่ในห้อง ก่อนจะเหลือบไปมองนาฬิกา
“นี่มันจะตี 2 แล้วนี่ พรุ่งนี้เรามีเดท สงสัยต้องรีบนอนแล้วงั้นพรุ่งนี้เราค่อยแวะไปดูก็แล้วกัน” ควอนยูลบอกกับตัวเองก่อนจะทิ้งตัวลงนอน
/
/
/
เช้าวันต่อมา ควอนยูลรีบตื่นแต่เช้า อาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็รีบขับรถออกจากบ้านแต่เค้าไม่ได้ไปตามที่ดาจองนัดไว้ ตอนนี้ยังมีเวลาอยู่มากเค้าก็เลยแวะมาหาหน.ซอที่บ้านก่อน ควอนยูลยืนกดออดอยู่นานก็ไม่มีคนมาเปิด เค้าเลยลองใส่รหัสเข้าไปเอง ปรากฏว่าเปิดได้ เค้าจึงเดินเข้ามาในบ้าน แล้วก็เรียกหน.ซอ
“หน.ซอ คุณอยู่หรือเปล่า หน.ซอ” ควอนยูลเรียกอยู่นานไม่มีคนตอบเค้าจึงเดินมาในห้องหน.ซอ เพราะประตูไม่ได้ล๊อก
ตอนนี้หน.ซอ นอนซมอยู่บนเตียงไม่ได้สติ ควอนยูลตกใจมาก จึงรีบเข้าไปดู เอามือจับตัว
“ตัวร้อนจี๋เลย หน.ซอ หน.ซอ” ควอนยูลพยายามเรียกและเขย่าตัว แล้วหน.ซอก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้นมา
“รุ่นพี่ มาได้ยังไงคะ” หน.ซอควอนยูลด้วยความแปลกใจ
“พอดีหน.คังบอกว่าหน.ซอไม่สบายหนัก แล้วเมื่อวานโทรหาหน.ซอไม่ติด ฉันเป็นห่วงก็เลยแวะมาดู” ควอนยูลบอก
“ตอนนี้ฉันไม่เป็นอะไรมากแล้วค่ะ ขอบคุณรุ่นพี่ที่เป็นห่วงนะคะ”
“ไม่เป็นอะไรได้ไง ตัวร้อนจี๋ขนาดนี้ แล้วนี่กินอะไรหรือยัง” ควอนยูลถาม
หน.ซอ ส่ายหัว ควอนยูลถอนใจ
“งั้นเดี๋ยวไปหาผ้ามาเช็ดตัวให้ก่อนนะเดี๋ยวฉันจะทำข้าวต้มให้กิน แล้วจะได้กินยา”
แล้วควอนยูลก็ไปหาผ้ามาเช็ดตัวให้หน.ซอ และก็ทำข้าวต้มให้ ระหว่างที่ควอนยูลดูแลหน.ซอที่ป่วยอยู่นั้นเค้าก็ลืมไปเลยว่าเค้านัดกับดาจองไว้ จนเลยเวลานัดไป 1 ชั่วโมง
/
/
ดาจองนั่งรออยู่ที่ม้านั่งหน้าทางเข้าสวนสนุก ยกนาฬิกาขึ้นมาดู ก่อนจะถอนใจออกมาแบบเซงๆ
“เฮ้อ มัวทำอะไรอยู่นะทำไมยังไม่มาอีก เป็นคนเตือนเราแท้ๆ หรือว่าเค้าลืม” ดาจองนั่งบ่นอยู่กับตัวเอง แล้วก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู “จะโทรไปดีไหมนะ..... รออีกหน่อยเถอะดาจอง สงสัยเค้าคงติดธุระกระทันหัน”
ด้านควอนยูล
/
/
“ขอบคุณรุ่นพี่มากเลยนะคะ” หน.ซอบอกหลังจากที่กินข้าวต้มเสร็จ
ควอนยูลยิ้ม “ไม่เป็นหรอก หน.ซอเคยช่วยฉันไว้เยอะฉันช่วยแค่นี้เรื่องเล็กน้อย อีกอย่างเธอก็เป็นรุ่นน้องของฉันด้วย”
“เอานี่ยา กินยาเสร็จแล้วจะนอนพักผ่อน” ควอนยูลบอกพร้อมกับยื่นยาให้หน.ซอพร้อมกับน้ำ
พอหน.ซอกินยาเสร็จ ก็ถามควอนยูลต่อ “แล้ววันนี้รุ่นพี่ไม่ได้ไปไหนหรอคะ ถึงมาหาฉันตั้งแต่เช้า”
พอได้ยินหน.ซอถามเท่านั้นแหละ ควอนยูลก็นึกขึ้นได้ทันที รีบยกนาฬิกาขึ้นมาดู “นี่มันจะ 11 โมงแล้วหรอเนี่ย” ควอนยูลบอก
“ขอโทษนะหน.ซอ พอดีฉันมีนัดต้องรีบไปก่อนเดี๋ยวจะโทรบอกให้หน.คังมาอยู่เป็นเพื่อนนะ” พูดจบควอนยูลก็รีบออกจากบ้าน หน.ซอ แล้วตรงไปหาดาจองทันที
//////////////////
ด้านดาจอง นั่งดูนาฬิกาแล้วดูนาฬิกาเล่า ควอนยูลก็ไม่มาสักที ดาจองเริ่มจะรู้สึกโกรธ เลยไม่โทรหาและตั้งใจจะกลับบ้านทันที แต่อยู่ๆ ก็มีผู้ชาย สองคนเดินเข้ามาหา
“โทษทีนะครับ มาคนเดียวหรอ” 1 ในสองคน ทักดาจอง
“ป่าวค่ะ” ดาจองตอบห้วนๆ ก่อนจะพยายามเดินหนี แต่อีกคนก็มาขวางไว้
“ป่าวอะไรครับ เราสองคนเห็นคุณนั่งอยู่คนเดียวตั้งนานแล้วจะบอกว่าป่าวได้ไง”
“พอดีฉันนัดแฟนไว้แล้วค่ะ” ดาจองบอกยิ้มๆ
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า แฟนหรอครับ ถ้าผมเป็นคุณผมคงเลิกกับหมอนั่นไปแล้วล่ะ ปล่อยให้ผู้หญิงมานั่งรอนานขนาดนี้ได้ยังไง”
“ถ้าคุณไม่มีคนเที่ยวด้วย งั้นเดี๋ยวผมอาสาเที่ยวกับคุณเอง”
“ขอโทษนะคะ ฉันกำลังจะกลับ” ดาจองบอกอีกครั้งก่อนจะเดินเลี่ยงไป
แต่ 1 ใน นั้นก็จับแขนดาจองไว้
“จะรีบไปไหนล่ะครับ อยู่เที่ยวด้วยกันก่อนสิ”......
“มีอะไรกันหรอครับ” ระหว่างที่ดาจองกำลังตกอยู่ในสถานการณ์ย่ำแย่ เสียงของควอนยูลก็ดังมาจากข้างหลัง
ดาจอง และสองคนนั้นก็หันไปมองพร้อมกัน ดาจองรีบสะบัดแขนออก แล้วควอนยูลก็เดินมาแล้วเอามือโอบไหล่ดาจองดึงตัวดาจองเข้ามาหาตัวเอามือโอบไหล่ดาจองไว้แน่นแล้วหันมามองหน้าดาจองยิ้มให้นิดนึง ก่อนจะหันไปพูดกับสองคนนั้น
“ขอโทษนะครับ ผู้หญิงคนนี้คงไปเที่ยวกับคุณสองคนไม่ได้แล้วล่ะ เพราะเธอคือผู้หญิงของผม เสียใจด้วยนะครับ” ควอนยูลบอกสองคนยิ้มๆ สองคนนั้นมองหน้ากันเลิกลั่ก ก่อนจะรีบเดินหนีไป
แล้วควอนยูลก็หันมาฉีกยิ้มหวานให้ดาจองแต่ดาจองกลับทำหน้าบึ้งใส่ ทำให้ควอนยูลต้องรีบหุบยิ้มทันที................
//////////////////////
ความคิดเห็น