คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Love Again 3
หลังจากที่ควอนยูลรีบออกจากร้านอาหารก็ตรงไปหาดาจองตามที่ นข.ปาร์คบอกทันที
พอมาถึงที่ร้านที่ดาจองนั่งดื่มกันอยู่ พอเห็นสภาพดาจองที่นอนฟุบอยู่กับโต๊ะ ก็ถึงกับส่ายหัวทำหน้าแหยๆ นข.ปาร์คพอเห็นควอนยูลก็รีบเดินเข้ามาหา
“สวัสดีครับคุณควอนยูล ไม่ได้เจอกันนานเลยนะครับ” นข.ปาร์คทักทาย
“ครับ สวัสดีครับ แล้วดาจองเป็นยังไงบ้างครับ” ควอนยูลทักทายและถามกลับ
“อย่างที่เห็นอ่ะครับ เมาไม่ได้สติเลย ผมเป็นห่วงพี่ดาจองมาก ฝากคุณควอนหน่อยนะครับ พรุ่งนี้พี่เค้าต้องไปออกรายการตอนเช้าด้วย ผมกลัวพี่เค้าจะไปไม่ได้จริงๆ เลยครับ ถ้าผมไม่ต้องไปส่ง หน.โค ผมก็คงไม่รบกวนคุณควอนหรอกครับ” นข.ปาร์คบอก
“ไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมดูแลเธอเอง ว่าแต่ที่อยู่” ควอนยูลถาม
“อ้อ นี่ครับผมจดให้แล้ว” นข.ปาร์คพูดจบก็ยื่นกระดาษให้ควอนยูล
“ฝากด้วยนะครับ” นข.ปาร์คทิ้งท้าย
“ได้ครับไม่ต้องห่วง” ควอนยูลบอก แล้วก็มอง นข.ปาร์คพยุงหน.โคออกจากร้านไป เค้าจึงเดินไปหาดาจองที่นอนฟุบไม่รู้เรื่องอยู่ ควอนยูลยืนเท้าเอวมอง ก่อนจะส่ายหัวอีกครั้ง
“คุณนัมดาจอง คุณนัมดาจอง” ควอนยูลเรียกแล้วก็เอามือไปเขย่าตัว
*นี่อย่าบอกว่าฉันต้องอุ้มเธอน่ะ อ๊า ผู้หญิงอะไรขี้เมาชะมัด” ควอนยูลบ่นก่อนจะค่อยๆ อุ้มดาจองขึ้นจากโต๊ะ เพื่อจะไปขึ้นรถของเค้า
* ย๊า!!! ทำไมหนักจังเนี่ย กินหินแทนข้าวหรือไงนะ” ควอนยูลบ่นอีกต่เค้าก็อุ้มดาจองมาขึ้นรถได้สำเร็จ ก่อนจะขับรถออกไป พอมาถึงบ้านดาจอง เค้าก็ต้องเหนื่อยอีก เพราะดาจองยังคงหลับไม่ได้สติ ควอนยูลถอนหายใจก่อนจะอุ้มดาจองอีกครั้งเพื่อเข้าไปในบ้าน กว่าจะเข้าบ้านได้ก็ทุลักทุเลพอสมควร พอถึงห้องของดาจอง ควอนยูลก็ค่อยๆ วางดาจองลงบนที่นอนอย่างเบา เพราะกลัวเธอจะตื่น แล้วเค้าก็ยืนมองดาจองที่กำลังหลับ แล้วก็ยิ้มอยู่คนเดียว แล้วก็อดหัวเราะออกมาไม่ได้ฉันไปก่อนนะ ควอนยูลบอกดาจองทั้งๆที่ดาจองหลับอยู่ แต่พอจะเดินออกไปเค้าก็นึกถึงคำที่นข.ปาร์คบอกไว้ได้
* พรุ่งนี้พี่เค้าต้องไปออกรายการตอนเช้าด้วย ผมกลัวพี่เค้าจะไปไม่ได้จริงๆเลยครับ *
ควอนยูลเลยเปลี่ยนใจเดินกลับเข้ามาถอดสูทวางไว้บนโต๊ะ ก่อนจะเดินไปเอาน้ำใส่กระมังพร้อมกับผ้า แล้วก็นั่งลงบนเตียง มองดูดาจองที่เมาไม่รู้เรื่องแล้วก็ยิ้มออกมาค่อยๆ เอาผ้า ชุบน้ำเช็ดไปที่หน้าของดาจองอย่างทะนุถนอม เช็ดไปได้สักพักก็นึกขึ้นได้
“ต้องเปลี่ยนเสื้อผ้าด้วยนี่ ทำยังไงดีนะ หรือว่าเราจะเปลี่ยนเอง ไม่ได้ๆ เธอเป็นผู้หญิงจะเปลี่ยนเสื้อให้เธอได้ยังไง” ควอนยูลบ่นกับตัวเองก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
/
/
/
“ฮัลโล อ้อ มันเซหรอ ป้ายองซุนอยู่ไหม”
“อยู่ครับ พ่อมีอะไรหรือเปล่า” มันเซถาม
“บอกป้ายองซุนว่าเดี๋ยวพ่อเข้าไปรับนะ พอดีมีเรื่องจะต้องวานป้าเค้าหน่อย” ควอนยูลบอก
“ได้ครับ”
“โอเครงั้นเดี๋ยวพ่อกลับไปรับป้านะ แค่นี้แหละ” พอวางสายควอนยูลก็รีบบึ่งรถกลับบ้านมารับยองซุน แล้วพอมาที่บ้านดาจอง พอยองซุนเห็นดาจองก็ตกใจ
“นี่มันแม่หนูดาจองนี่” ยองซุนบอก แล้วหันมามองหน้าควอนยูล
ควอนยูลพยักหน้า “ฝากเช็ดตัวแล้วเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เธอหน่อยนะครับ เดี๋ยวผมจะออกไปซื้อของที่ซุปเปอร์ฯหน่อย” ควอนยูลพูดจบก็เดินออกจากห้องไป
ก่อนจะแวะเข้าไปในครัว เปิดตู้เย็นมีแต่น้ำอัดลม บนหลังตู้เย็นก็มีรามยอนอยู่ 1 แพค “ไม่มีของมีประโยชน์กินเลยนะ แล้วนี่อะไรเนี่ย” ควอนยูลบ่นๆอยู่ก็หันไปเจอจานที่อยู่ในอ่างยังไม่ได้ล้าง
// เฮ้อ // *เป็นกุลสตรีจริงๆ ผู้หญิงคนนี้*
//////////////
ควอนยูลหายไป 1 ชั่วโมง กลับมาพร้อมกับของกินนม ผัก ผลไม้ และของกินอีกเพียบ ซื้อมาก็จัดใส่ตู้เย็นและล้างจานในอ่างจนหมด จากนั้นก็ไปส่งป้ายองซุนที่บ้านแล้วควอนยูลก็กลับมาที่บ้านดาจองใหม่ พอมาถึงบ้านดาจองควอนยูลก็จัดบ้านและทำความสะอาดบ้านให้ดาจองจนสะอาด แต่กว่าเค้าจะทำทุกอย่างเสร็จก็เกือบเช้า เค้าจึงเข้าครัวไปทำอาหารเช้าเตรียมไว้ให้ดาจอง จนเสร็จ กลับเข้าไปดูดาจองก็ยังนอนไม่รู้เรื่อง
“เห้อ ทำไมหลับสนิทขนาดนี้เนี่ย” เค้าบ่นแล้วหันไปมองดูนาฬิกา ก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา โทรหาใครบางคนก่อนจะออกจากบ้านดาจองไป
/////////////
“ติ๊งต่อง ติ๊งต่อง” หน.คังยืนกดออกยืนหน้าประตูบ้านดาจอง
/
/
/
“ใครมาแต่เช้านะเนี่ย” ดาจองงัวเงียตื่นขึ้นมาแล้วก็เดินไปเปิดประตู
แล้วก็ต้องตกใจเมื่อเห็นหน.คังยืนอยู่หน้าประตู
“หน.คังมาได้ไงคะเนี่ย” ดาจองถาม
“คุณควอนโทรมาหาครับบอกให้ผมมาปลุกคุณแล้วก็รับคุณไปถ่ายรายการครับ” หน.คังบอกยิ้มๆ
พอดาจองได้ยินว่าควอนยูลเป็นคนโทรหา หน.คังก็ยิ่งตกใจ
“แล้วเค้ารู้ได้ไงว่าเราอยู่ที่นี่” ดาจองพึมพัม
“คุณดาจองว่าอะไรนะครับ” หน.คังถาม
“อะ ปะ ปะ เปล่า ค่ะเข้ามาในบ้านก่อนนะคะเดี๋ยวฉันเอาน้ำให้” ดาจองบอก
หน.คังจึงเดินตามเข้ามานั่งที่โซฟา “คุณดาจองจัดบ้านน่ารักดีนะครับดูสะอาดดี” หน.คังชม
ดาจองหันไปยิ้มให้แหยๆ นึกในใจ *บ้านฉันนี่นะสะอาด เหอะ เหอะ* แล้วเดินตรงไปในครัวก็ต้องช๊อก เมื่อของในครัวถูกจัดเป็นระเบียบ จานในอ่างถูกล้างจนหมด บนเตามีหม้อซุปตั้งอยู่ ดาจองรีบเปิดตู้เย็น เห็นของกินเต็มตู้ แล้วก็รีบวิ่งออกมาดูที่ห้องรับแขกด้วยหน้าตาตื่นๆ ของทุกอย่างถูกจัดเป็นระเบียบ หน.คังเห็นดาจองหน้าตาตื่นก็ถาม
“คุณดาจองเป็นอะไรหรือเปล่าครับ”
“เดี๋ยวฉันขอโทรศัพท์แปปนึงนะคะ” ดาจองบอก แล้วก็รีบกดโทรศัพท์หา นข.ปาร์ค
“ว่าไงครับพี่ ฝื้นแล้วหรอ” เสียงนข.ปาร์คดังมาตามสาย
“เมื่อวานนายมาส่งพี่ที่บ้านใช่ไหม” ดาจองรีบถาม
“ป่าวครับ เมื่อวานผมต้องไปส่งหน.โค ก็เลยโทรให้คุณควอนยูลมารับ” นข.ปาร์คบอก
“นายว่าอะไรนะ” ดาจองถามย้ำ
“ก็คุณควอนยูลไงครับ ผมเห็นพี่เมมชื่อเค้าไว้เบอร์ 1 ว่าที่รักตัวจริง ผมก็เลยโทรไป” นข.ปาร์คบอก ดาจองได้ยินแบบนั้นก็รีบวางสายทันที วางสายเสร็จก็ เอามือกุมหัว
“หมดกัน ดาจอง” ดาจองพึมพำ
หน.คังเห็นท่าทางดาจองแปลกๆ ก็อดทำหน้างงๆ ไม่ได้
“ไม่สบายหรอครับ”
“อ้อ พอดีฉันลืมไปว่าต้องรีบไปถ่ายรายการงั้นเดี๋ยวฉันต้องไปอาบน้ำก่อน หน.คังนั่งรอก่อนนะคะ” ดาจองบอก เหมือนไม่มีอะไรก่อนจะรีบวิ่งเข้าห้องไป
พอดาจองอาบน้ำเสร็จออกมาก็ได้กลิ่นหอมของซุปมาจากในครัว หน.คังกำลังอุ่นซุปให้ดาจองอยู่ พอเห็นดาจองออกมาก็รีบยกมาเสริฟ
“นี่ครับซุปร้อนๆ คุณควอนย้ำกับผมว่า ต้องอุ่นซุปให้คุณดาจองด้วย เวลาสร่างเมาต้องทานอะไรร้อนๆ” หน.คังบอก
“ขอบคุณมากๆ นะคะ” ดาจองบอก พร้อมกับทำหน้าแหยๆ เพราะเธอรู้สึกไม่ดีเลย ที่ควอนยูลทำทุกอย่างให้เธอ
“นี่ฉันเป็นผู้หญิงที่แย่จริงๆเลย ให้ผู้ชายทำความสะอาดบ้านให้ได้ยังไงเนี่ย” แล้วเธอก็พึมพำอีกครั้ง
“งั้นก็รีบทานนะครับ เดี๋ยวผมไปส่งคุณที่สตูดิโอ แล้วผมจะไปทำงานต่อ” หน.คังบอก
ดาจองไม่พูดอะไรก็ได้แต่ส่งยิ้มให้
////////////
ที่สตูดิโอ
หน.คังมาส่งดาจองถึงข้างในที่จะอัดรายการ
“ดีใจด้วยนะครับนักเขียนดาจองคุณจะดังใหญ่แล้วนะ” หน.คังบอกยิ้มๆ
“ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ” ดาจองบอก
“มาแล้วหรอครับ” เสียงของชายหนุ่มคนหนึ่งดังมาจากข้างหลัง
ดาจองและหน.คังมองตามเสียงนั้น แล้วชายคนหนุ่มคนนั้นก็มายืนอยู่หน้าดาจอง กับ หน.คัง เค้าเป็นผู้ชายหนุ่มอายุประมาณ 35 ปี ตอนนี้กำลังส่งยิ้มหวานให้ดาจองอยู่
“สวัสดีครับ ผม อีมยองวาน เป็นโปรดิวเซอร์ของรายการครับ” ชายหนุ่มแนะนำตัวพร้อมกับยื่นมือมาหาดาจอง
ดาจองยิ้มเล็กน้อย “ฉันนักเขียนนัมดาจองค่ะ” ดาจองบอกแล้วก็ยื่นมือกำลังจะไปจับแต่......
“สวัสดีครับ ผม คังอินโฮ เป็นเพื่อนและเป็นคนดูแลคุณดาจองครับ” หน.คังรีบบอกและยื่นมือไปจับมือของมยองวานแทนดาจอง พร้อมกับส่งยิ้มให้
แต่ท่าทางของมยองวานจะไม่ค่อยชอบใจ หน.คังสักเท่าไหร่เลยรีบปล่อยมือ
ก่อนจะหันไปคุยกับดาจองต่อ
“คุณดาจองมาแล้วงั้นเข้าไปข้างในเถอะครับจะได้ไปเตรียมตัว”
“ค่ะ”ดาจองพยักหน้าพร้อมกับเดินตามไป หน.คังจะเดินตาม
“หน.คังต้องรีบไปทำงานไม่ใช่หรอคะ ขอบคุณมากนะคะ แล้วก็ฝากขอบคุณ คุณควอนยูลด้วย” ดาจองหันมาบอกดักไว้ก่อน
หน.คัง ชะงักทันที ส่วนมยองวานก็หันมายิ้มเยาะ
“ผมว่า เรื่องขอบคุณเนี่ย คุณดาจองต้องไปขอบคุณเองนะครับ” พูดจบ หน.คังก็เดินหันหลังกลับไปที่รถ
///////////////////
ที่สำนักงานของควอนยูล
//// ควอนยูลกำลังหลับอยู่บนโซฟา ////
“คุณควอนครับ คุณควอนยูล” หน.คังมาถึงก็เข้ามาในห้องโดยไม่ได้เคาะประตู
เห็นควอนยูลกำลังหลับอยู่กำลังจะเดินออกไป
“อ้าวมาแล้วหรอ” ควอนยูลงัวเงียตื่นขึ้นมา
“ครับ”
“นัมดาจองเป็นอย่างไรบ้าง”
“ผมไปส่งเธอแล้วครับ แต่.....”
“แต่อะไรหรอ?” ควอนยูลถามเพราะเห็น หน.คัง อึกอัก
“ผมว่าตอนเย็น คุณควรไปรับเธอนะครับ” หน.คังบอก
“ฉันหรอ ทำไมล่ะ ตอนเย็นเรามีประชุมนี่” ควอนยูลถาม
หน.คังทำหน้าเครียดๆ
“มีอะไรหรือเปล่า” ควอนยูลถามอีก
หน.คังถอนหายใจ
“ผมขอถามคุณตรงๆนะครับ ว่าคุณกำลังจะกับมาคบกับคุณดาจองอีกใช่ไหม”
ควอนยูลนิ่งไป............ ก่อนจะยิ้มขึ้นมา
“ทำไมจู่ๆ ถึงมาถามแบบนี้ล่ะ”
“คือ.... ผมรู้สึกว่าโปรดิวเซอร์รายการ จะชอบคุณดาจอง” หน.คังบอกเสียงอ่อยๆ
พอควอนยูลได้ยิน ก็หัวเราะกลบกลื่น
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า จะเป็นไปได้ไง เพิ่งเจอแค่ครั้งเดียว ฉันว่านายคิดมากนะ” ควอนยูลบอก
“คุณไม่เคยได้ยินเรื่องรักแรกพบหรอครับ” หน.คังถาม
ควอนยูลหุบยิ้ม
ก่อนจะเดินมาใกล้ๆ หน.คังแล้วกระซิบถาม
“แล้วหมอนั่นหล่อไหม”
หน.คังพยักหน้า
“อ่า------ อารมณ์เสียจริงๆ” ควอนยูลบ่น
“แล้วตกลงคุณจะไปรับเธอไหมครับ”
“ฉันไม่ทิ้งงานไปหรอกนายก็รู้นี่ว่าฉันเป็นคนยังไง นายไปได้และเตรียมเอกสารและหัวข้อการประชุมด้วย” ควอนยูลตัดบท
“อ้อ ผมลืมบอกไป เราประชุมหกโมงเย็น แต่คุณดาจองจะเลิกถ่ายสี่โมง ถ้าคุณจะไปก็ทันนะครับ” หน.คังบอก
“ฉันบอกแล้วว่าไม่ไปไง เวลาสองชั่วโมงจะไปพออะไร ประชุมสำคัญกว่า นายไปได้และ” ควอนยูลไล่ หน.คังอีกครั้ง
//////////////////////////
สี่โมงเย็น
หลังถ่ายรายการเสร็จ
“ผมว่าหลังจากพรุ่งนี้ พอรายการออนแอร์เมื่อไหร่คุณดาจองพร้อมกับหนังสือการผจญภัยฯก็จะดังเปรี้ยงเลยล่ะครับ” มยองวานบอก
“คงไม่ถึงขนาดนั้นหรอกค่ะ” ดาจองรีบบอก
“แฮะๆ แล้วนี่คุณจะกลับบ้านเลยหรือเปล่าครับ”
“ค่ะ เดี๋ยวต้องรีบกลับบ้านพอดีมีต้องเขียนหนังสือต่อค่ะ” ดาจองบอก
“อ้องั้นดีเลย ผมก็จะกลับเหมือนกันงั้นให้ผมไปส่งที่บ้านนะครับ” มยองวานอาสา
“ไม่เป็นไรค่ะ ฉันกลับเองได้ ขอบคุณสำหรับวันนี้จริงๆนะคะ” ดาจองบอก
“ไม่เป็นไรหรอกครับยังไงผมก็จะกลับแล้วเหมือนกัน”
“ก็ได้ค่ะ” ดาจองทนมยองวานรบเร้าไม่ไหวก็เลยยอมให้มยองวานไปส่ง
“รถผมจอดอยู่ด้านโน้นครับ” มยองวานบอกพร้อมกับเดินนำไปที่รถ
/
/
/
ด้านควอนยูล ขับรถมาจอดที่หน้าสตูดิโอ แล้วเดินลงมายืนยืนดูนาฬิการอดาจอง
“นี่ก็สี่โมงแล้วนี่ ทำไมยังไม่เสร็จอีก ถ้าจะกลับบ้านยังไงก็ต้องเดินผ่านมาทางนี้อยู่แล้วนี่” ควอนยูลเริ่มรู้สึกกระวนกระวายใจเมื่อยังไม่เห็นดาจองเดินออกมา
แต่แล้วรถของมยองวานก็ขับผ่านหน้าควอนยูลไปอย่างช้าๆ และในรถก็มีดาจองนั่งอยู่ด้วย
//////////////////////////////////////////////////////////
ความคิดเห็น