ยายเซ่อซ่ากับซุปตาหน้าหล่อ

ลำดับตอนที่ #2 : ความวุ่ยวาย

จุนซาเอามือปิดปากเธอไว้ก่อนมองซ้ายมองขวา โดยไม่ได้สังเกตว่ามีคนแอบมองอยู่ ก่อนที่เค้าจะทำมือจุ๊จุ๊ ไว้ที่ปาก แล้วค่อยๆพยุงนาบีขึ้น

“คุณคือจุนซาอุปป้า?” นาบีค่อยๆพูด

จุนซาได้พยักหน้าเบาๆ

“อย่าบอกเรื่องนี้กับใครนะ” จุนซาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาก่อนที่จะเอาหน้าไปใกล้ๆเธอแล้วพูดต่อไปว่า

“รีบกลับบ้านได้แล้วเดี๋ยวพวกนั้นก็กลับมาอีกหรอก” พูดจบเค้าก็รีบเดินจากไป

ปล่อยให้นาบีนั่งยิ้มปนเพ้ออยู่คนเดียวเหมือนคนบ้า

พอกลับถึงบ้านเธอก็ได้แต่นอนเพ้ออยู่บนที่นอนนึกถึงแต่เรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้น

“ทำไมอุปป้าดูหล่อจังเลย ไม่อยากจะเชื่อว่าฉันจะได้เห็นหน้าอุปป้าชัดๆขนาดนี้ ใบหน้าไร้เมคอัพก็ยังคงความหล่อไว้อยู่ดี อุปป้าฉันรักอุปป้านะ.......

เช้าวันต่อมา มีเสียงดังมาจากโทรทัศน์

เมื่อช่วงดึกของเมื่อวานนี้ครับได้มีคนตาดีเห็นชายหนุ่มคนหนึ่งใส่หมวกปิดบังใบหน้าของตัวเองแอบนัดเจอกับสาวน้อยร่างเล็กที่ซอยเปลี่ยว แม้จะปกปิดยังไงก็ไม่สามารถรอดพ้นจากสายตาของคนที่เห็นเหตุการณ์ได้ เค้าได้จับภาพชายหนุ่มคนนี้ได้ พอมองดีๆ ก็ทำให้เหล่าแฟนคลับตกใจกันมาก เพราะเค้าคือจุนซานั่นเอง แล้วก็พากันตั้งข้อสงสัยว่าหญิงสาวในรูปคือใคร ซึ่งจุนซาเองก็เพิ่งกลับมาถึงเกาหลีประมาณช่วงสายๆของเมื่อวานนี้ ไม่ว่าความจริงจะเป็นอย่างไรเราก็ต้องรอการแถลงข่าวจากจุนซา ซึ่งในเย็นนี้จุนซากับต้นสังกัดก็เตรียมแถลงข่าวเปิดคอนเสิร์ตพอดี.......

“เมื่อคืนนายไปไหนมา” เสียงของจอนวูดังขึ้น หลังจากที่ข่าวจบ

“ฉันไปเดินเล่น” จุนซาบอก

“แล้วในภาพมันคืออะไร นายกำลังจะทำให้ตัวเองเดือดร้อนนะ” จอนวูเริ่มเสียงดัง

“มันไม่มีอะไรทั้งนั้นทั้งหมดมันคือเรื่องเข้าใจผิด ฉันว่าไอ้คนที่เห็นเหตุการณ์ มันต้องเห็นตั้งแต่ต้นแต่ไม่ยอมเล่าทั้งหมด” จุนซาอธิบาย

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น จุนซา นักข่าวเต็มหน้าบ้านไปหมด แล้วข่าวนั่นคืออะไร” เสียงผจก.ลีดังมาแต่ไกล

“เอาล่ะ ทั้งผจก.ลี และจอนวูฟังผมให้ดีๆนะ เรื่องข่าวมันไม่มีอะไรเลย ผมจะอธิบายให้ทุกคนฟังเองตอนที่แถลงข่าวคอนเสิร์ต” จุนซาตัดบทแล้วรีบเดินขึ้นไปบนห้องนอน

จอนวูได้และผจก.ลีได้แต่มองหน้ากันแล้วถอนใจ

ที่บ้านของนาบี

ยองเอมาหานาบีที่บ้านแต่เช้าพร้อมหนังสือพิมพ์ 1 ฉบับ

“หวัดดีค่ะแม่ นาบีอยู่ข้างบนใช่ไหมคะ” ยองเอทักทายแม่ของนาบี

“ใช่จ่ะ สงสัยแต่งตัวอยู่”

ยองเอรีบขึ้นไปหานาบีที่ห้อง

พอถึงห้องก็ยื่นหนังสือพิมพ์ให้นาบีดู

“อะไรหรอ” นาบีที่ยังไม่รู้เรื่องข่าว ถามด้วยความงงๆ

“ดูเอาเองสิ คนในรูปคือเธอใช่ไหม” ยองเอถาม

พอนาบีเปิดหนังสือพิมพ์ดูถึงกับตกใจ

“เฮ้ย เป็นอย่างนี้ได้ไงเนี่ย” นาบีตะโกนขึ้น

“เรื่องมันเป็นยังไงไหนเล่าให้ฉันฟังซิ” ยองเอบอก

นาบีเลยเล่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดเมื่อคืนนี้ให้กับยองเอฟัง

“เฮ้อ พวกนักข่าวนี่นะ จะแอบสะกดรอยทั้งที ไอ้เรื่องที่จริงกับไม่ลง มาลงไอ้เรื่องที่ไม่จริง ฉันละเกลียดนักข่าวแบบนี้ที่สุด” ยองเอบ่น

“อุปป้าจะเป็นยังไงบ้างนะ ฉันเป็นห่วงเค้าจัง” นาบีพึมพำ

“นี่เธอห่วงตัวเองก่อนเถอะ ตอนนี้คนคงจำหน้าเธอได้หมดแล้ว” ยองเอบอกแบบเซ็งๆ ก่อนถามต่อ

“แล้วเธอจะเอาไงต่อเนี่ย ถ้าพวกนั้นรู้ว่าเธอเป็นใครอยู่ที่ไหน บรรดาแฟนคลับไม่ปล่อยเธอไว้แน่ๆ” ยองเอเตือน

นาบีได้แต่คิดแล้วถอนหายใจ

ตอนนี้เหล่าบรรดาแฟนคลับพยายามค้นหาข้อมูลหารูปของนาบีทุกวิถีทาง แต่โชคดีหน่อยที่เธอเป็นแค่ครูสอนอนุบาลทำให้ข้อมูลเธอในเนตไม่มีเลย แต่ถ้าบังเอิญเดินไปเจอแล้วแฟนคลับจำหน้าได้นั่นก็ถือว่าเป็นโชคร้ายของเธอไป...

////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

ด้านจอนวูและผู้จัดการลี ก็พยายามออกมาพูดคุยกับนักข่าวที่มาเฝ้าอยู่เต็มหน้าบ้านไปหมด

“ตอนเย็น จุนซาจะเปิดเผยเรื่องทั้งหมดเองนะครับทุกคนจะได้ข่าวแน่นอนไม่ต้องห่วง” จอนวูเอ่ยขึ้น

“แล้วตอนนี้จุนซากำลังทำอะไรอยู่ครับถ้าบริสุทธิ์จริงก็ออกมาชี้แจงตอนนี้เลยไม่ได้หรอ” เสียงเข้มๆของนักข่าวคนหนึ่งดังขึ้น

“อึนซอก” จอนวูตกใจเมื่อเห็นหน้านักข่าวคนนั้น

“ว่ายังไงล่ะครับ บอกได้ไหมว่าจุนซากำลังทำอะไรอยู่” นักข่าวคนนั้นยังคงถามย้ำ

“ตอนนี้คุณจุนซากำลังพักผ่อนเพื่อเตรียมตัวแถลงคอนเสิร์ตเย็นนี้ครับ” จอนวูพูดแล้วหันไปมองหน้า นักข่าวอึนซอก แบบตาต่อตาฟันต่อฟัน อึนซอกได้แต่ยิ้มที่มุมปาก ก่อนจะเดินออกจากหมู่นักข่าวไปที่รถ

บนห้องนอน

จุนซา ได้แต่เดินไปเดินมาอยู่ในห้อง แล้วก็ไปสังเกตเห็นกล่องที่นาบีให้ไว้อีกครั้งเค้าถึงหยิบขึ้นมาดูแล้วแกะออกมาจากกล่อง

นาบีเองก็มาสอนหนังสือเด็กๆ ตามปกติ แม้ว่าจะมีครูบางคนมองเธอแปลกๆแต่เธอก็ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็น

“ใครจะมองก็ช่าง คิดว่าไม่ใช่เราก็พอ” นาบีพูดกับตัวเอง

หลังจากโรงเรียนเลิก นาบีรีบไปหา ยองเอที่บ้านเพื่อที่จะดูการแถลงข่าวคอนเสิร์ตของจุนซาวันนี้

“นี่เธอรีบไปไหม อีกเป็นชั่วโมงนะกว่าจะแถลงอ่ะ” ยองเอบอก

“ก็ฉันตื่นเต้นนี้ ทำไมนะ มันต้องเกิดเรื่องวุ่นๆ แบบนี้ด้วย”นาบีบ่น

“เอาเถอะก็มันเกิดไปแล้ว ก็ต้องปล่อยมันไป พอคุณจุนซาเค้าแถลงข่าวก็น่าจะจบแล้ว ยังไงเธอกับเค้าก็คงไม่มีทางได้เจอกันแบบนั้นอีก” ยองเอปลอบ

นาบีก็ได้แต่พยักหน้า รับรู้

///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////

ตอนนี้ จุนซาก็มาถึงที่จัดแถลงข่าวแล้ว แต่ผู้จัดการลีและจอนวูก็พาเค้าไปที่ห้องพักรับรอง เพราะยังมีเวลาเตรียมตัวก่อนงานจะเริ่ม

“นายรอฉันในห้องแปปนะเดี๋ยวฉันกับผู้จัดการลีออกไปเคลียร์กับนักข่าวก่อนไม่ต้องห่วง ไม่มีทางที่นักข่าวจะเข้ามาหานายก่อนได้” จอนวูบอกพร้อมกับเดินออกไป

ตอนนี้จุนซาอยู่ในห้องตามลำพัง ด้านหน้าห้องที่เต็มไปด้วยการ์ดร่างยักษ์

“ขอโทษนะครับ ผมเป็นนักข่าวแล้วก็เป็นเพื่อนของจุนซาด้วย” อึนซอกพูดพร้อมโชว์บัตร

“ตอนนี้ห้ามนักข่าวเข้าพบคุณจุนซาเป็นการส่วนตัวครับ” การ์ดบอก

“ผมไม่ได้มาสัมภาษณ์เค้านะครับ แค่จะเข้ามาเยี่ยมเยียนเพื่อนเก่าของผม ผมยินดีให้ยึดกล้อง ยึดเครื่องบันทึกเสียงนะครับผมจะเข้าไปแต่ตัว” อึนซอกพูดจบ

การ์ดก็พากันมองหน้ากันก่อนจะ ยึดของทุกอย่างไว้แล้วปล่อยให้อึนซอกเข้าไปในห้อง

พอได้ยินเสียงประตูเปิด จุนซาก็หันไปทักเพราะนึกว่าเป็นจอนวู

แต่พอเห็นเป็น อึนซอก เค้าก็ลุกขึ้นมามองหน้าทันที

“นี่นายเข้ามาได้ยังไง” จุนซาถาม

อึนซอกยิ้มกวนๆ ก่อนจะบอกว่า “ฉันไม่ได้มาหาข่าวแต่ฉันมาเยี่ยมเยียนเพื่อนเก่าเค้าก็เลยให้เข้ามา”

“นายออกไปซะ ฉันไม่อยากมีเรื่อง” จุนซาบอก

อึนซอกเบะปากเล็กน้อย ก่อนพยักหน้านิดๆ

“ฉันก็ไม่ได้มาหาเรื่องนายนี่”

“ฉันไม่อยากเห็นหน้านาย พอฉันเห็นหน้านายมันทำให้ฉันหงุดหงิดขึ้นมาทันที” จุนซาพยายามระงับอารมณ์โกรธไว้

“อยากต่อยหน้าฉันหรอ? เหมือนที่นายเคยทำเมื่อ 2 ปีที่แล้วไง” อึนซอกถาม

“นี่นายอย่ามากวนประสาทฉันนะ” จุนซาพูดเสร็จก็เข้าไปกระชากคอเสื้อของอึนซอกทันที

 “นายมันโตแต่ตัวจริงๆ ฉันนึกว่า 2 ปี ผ่านไปนายจะเป็นผู้ใหญ่มากกว่านี้ ที่ไหนได้นายก็เหมือนเดิม” อึนซอกพูดพยายามยั่วโมโหจุนซา

“เรื่องเมื่อ 2 ปีก่อน มันไม่ใช่ความผิดฉัน” จุนซาบอก

“ไม่ใช่ความผิดนาย ฮ่า ฮ่า ฮ่า นายคิดว่ายังงั้นหรอ” อึนซอกถามซ้ำ

“นายมันเพื่อนทรยศ” อึนซอกพูดต่ออีก

“นายจำไว้นะ ว่าต่อจากนี้ฉันจะตามนายเหมือนเงา จะทำอะไรก็ระวังตัวหน่อยละกันเพราะถ้านายล้ม ฉันเนี่ยแหละจะเหยียบนายให้ไม่ได้ลุกขึ้นมาอีกเลย” อึนซอกพูดจบก็เอามือจับมือของจุนซาออกจากเสื้อของเค้า ก่อนจะเดินไปที่ประตู เป็นจังหวะที่จอนวูเดินเข้ามาพอดี

“นายเข้ามาได้ยังไง” จอนวูถาม

“นาย ก็เหมือนเดิมนะ เดินตามก้นจุนซาเหมือนเดิน” อึนซอกพูดพร้อมกับยิ้มเยาะๆก่อนเดินออกจากห้องไป

ปล่อยให้ จอนวูและจุนซายืนมองหน้ากันอยู่ภายในห้องที่เงียบสงัด