ยายเซ่อซ่ากับซุปตาหน้าหล่อ

ลำดับตอนที่ #7 : คนรักเก่ากับหัวใจที่เริ่มเปลี่ยน

เช้าวันต่อมาที่สถานีโทรทัศน์

        จุนซากำลังอยู่ในห้องแต่งตัวเพื่อออกรายการในตอนเช้า

        “ไม่ได้เจอกันนานเลยนะ” มีเสียงหนึ่งดังมาจากข้างหลังจุนซา

พอจุนซาหันไปก็ตกใจเล็กน้อย

        “ยูมิ” จุนซาเอ่ยขึ้น

        “ไม่เจอกันนานคุณก็ยังดูดีเหมือนเดิมเลยนะคะ” ยูมิยิ้มทักทาย

        “คุณมาทำอะไรที่นี่?” จุนซาถาม

        “อ้าวนี่คุณไม่รู้หรอคะว่ารายการนี้ตอนเช้าเป็นช่วงเวลาของฉันสงสัยผู้จัดการคุณคงไม่ได้บอก” ยูมิอธิบาย

        จุนซาถึงกับทำหน้าเซ็งเล็กน้อย และกำลังจะเดินออกไป แต่ยูมิมายืนขวางไว้

        “นี่คุณจะไปไหนคะ” ยูมิถาม

        “ผมจะออกไปเคลียร์กับผู้จัดการของผม” จุนซาบอกพร้อมกับเดินเลี่ยงยูมิออกไป

        /

        /

        /

        /

        “ผู้จัดการลี ทำไมคุณไม่บอกผม” จุนซาเริ่มโวยวาย

        “บอกเรื่องอะไรหรอ” ผจก.ลีทำหน้างง

        “นี่คุณเลิกทำหน้างงได้แล้ว ก็เรื่องที่คุณก็รู้ว่ายูมิเป็นพิธีกรรายการนี้แล้วทำไมคุณถึงไม่บอกผม” จุนซาโวยวายใหญ่

        “เฮ้ยจุนซา ใจเย็นๆก่อน” จอนวูพยายามห้ามจุนซา

        “ใช่นายใจเย็นๆก่อนได้ไหม ที่ฉันไม่บอกนายเพราะกลัวนายไม่มาร่วมรายการไง ที่สำคัญรายการนี้เรตติ้งดีมากที่สุดในบรรดารายการเช้า นายสามารถโปรโมตคอนเสิร์ตของนายได้เต็มที่ เชื่อฉันสิ ทำเป็นลืมๆเรื่องนั้นไปสักชั่วโมง นะๆ ฉันขอร้องล่ะ” ผจก.ลีพยายามอ้อนวอนและอธิบายเหตุผลให้จุนซาฟัง

        แต่จุนซาก็ยังคงหน้าบึ้งๆอยู่ก่อนจะพูดว่า

        “แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวนะ ถ้ามีเหตุการณ์แบบนี้อีกผมจะไม่ทำแน่นอน”จุนซาย้ำ ก่อนจะเดินกลับไปที่ห้องแต่งตัว โดยมีจอนวูเดินตามไปด้วย

        ผู้จัดการลีถึงกลับกลืนน้ำลายก่อนจะพยักหน้ารับรู้

        ที่ห้องแต่งตัว เจ้าหน้าที่ของรายการเดินเข้ามา

        “คุณจุนซาครับได้เวลาแล้วครับ”

        จุนซาไม่พูดอะไรเดินตามออกไปแบบเซ็งๆ

        /

        /

        /

        หลังจากถ่ายรายการเรียบร้อยแล้ว ยูมิก็เดินเข้ามาหาจุนซา

        “ฉันขอโทษสำหรับเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมดนะคะ แต่คุณอย่าเกลียดฉันได้ไหม” ยูมิพยายามพูดเพื่อให้จุนซาสงสาร

        “ผมไม่ได้เกลียดอะไรคุณเลยนะ ผมแค่รู้สึกผิดกับเรื่องบางเรื่องก็เท่านั้น” จุนซาบอก

        “ถ้าคุณหมายถึงอึนซอกล่ะก็ คุณไม่ต้องรู้สึกผิดนะ มันเป็นเพราะฉันเอง เพราะฉันคนเดียวไม่เกี่ยวกับคุณ” ยูมิบอก

        “ผมว่าเราเลิกพูดถึงเรื่องนี้กันเถอะมันจบไปนานแล้วผมว่าเราควรลืมมัน” จุนซาบอกพร้อมกับจะเดินออกไป แต่ยูมิก็จับแขนจุนซาไว้

        แล้วนักข่าวก็โผล่เข้ามาถ่ายรูป

        “ขอถามหน่อยครับ คุณสองคนจะกลับมารีเทิร์นกันหรือเปล่าครับ”

        ความสำพันธ์ตอนนี้เป็นยังไงบ้างครับ” คำถามนักข่าวมากมายดังเข้ามา

        ยูมิเห็นจุนซาทำหน้าเซ็งๆ ก็เลยรีบพูดแทน

        “ขอโทษนะคะ ตอนนี้ฉันกับจุนซาเราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน แล้วเราก็อยู่วงการเดียวกันต้องทำงานร่วมกันเจอหน้ากันตลอด เราก็ต้องทักทายกันบ้างเป็นธรรมดานะคะ”

        “แล้วจะมีโอกาสพัฒนาความสัมพันธ์ไหมครับ?” นักข่าวคนนึงถาม

        “เรื่องนี้ฉันไม่ขอตอบนะคะ ปล่อยให้เป็นเรื่องของอนาคตดีกว่า”

        พูดจบ ยูมิก็พาจุนซาที่ยืนนิ่งเดินไปด้านหลัง

        “นี่คุณหมายถึงอะไรเรื่องของอนาคต” จุนซาถาม

        “ฉันก็แค่ตอบไปเพื่อหนีนักข่าวแค่นั้น ถ้าคุณไม่คิดอะไรแล้ว ก็อย่าเก็บมาคิดให้ปวดหัวเลยนะคะ” ยูมิพูดจบก็เดินออไป

        “นี่นาย อยู่นี่เอง เมื่อกี้ฉันเห็นนักข่าวรุมนายกับยูมิอยู่มีเรื่องอะไรหรอ” จอนวูถาม แต่จุนซายังคงเงียบไม่ตอบอะไรก่อนเดินไปขึ้นรถ

        บนรถจุนซายังคงนั่งเงียบตลอดทาง จอนวูและผู้จัดการลีถามอะไรก็ไม่ตอบ

        พอถึงบ้านเค้าก็รีบขึ้นห้องนอน เก็บตัวอยู่แต่ในห้องนั่งคิดถึงแต่เรื่องเมื่อ 2 ปีที่แล้ว

        จุนซาและยูมิ ยืนอยู่บนดาดฟ้าสองคนท่ามกลางความเงียบ

“ยูมิ ผมขอโทษนะ ผมว่าเราเลิกกันเถอะ ไม่ใช่ว่าเพราะผมไม่ได้รักคุณ แต่เป็นเพราะผมรู้สึกผิดต่ออึนซอกมากๆ” จุนซาพยายามอธิบาย

“คุณจะรู้สึกผิดทำไม ฉันต่างหาก ให้ฉันไปพูดกับเค้าให้ไหม ฉันผิดเองที่ไปให้ความหวังเค้าทั้งๆที่ไม่ได้รัก ฉันผิดเอง” ยูมิบอก

“ยังไงซะผมกับหมอนั่นก็ไม่มีวันกลับมาเป็นเพื่อนกันได้” จุนซาบอก

“ผมขอโทษนะ เราควรหยุดเรื่องนี้ไว้แค่นี้เถอะ แม้มันจะทรมานแต่สักวันเราจะผ่านไปได้” จุนซาพยายามปลอบ

แล้วยูมิก็ค่อยๆร้องไห้ออกมา

“ยูมิ คุณอย่าร้องไห้สิ” จุนซาบอก

ยูมิไม่พูดอะไร แล้วก็เดินเข้ามากอดจุนซาแน่น พร้อมกับร้องไห้ออกมาอย่างหนัก

“คุณสัญญาได้ไหมว่า เราจะมีโอกาสกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้” ยูมิถามทั้งน้ำตา

จุนซาไม่พูดอะไร แล้วค่อยๆแกะมือ ยูมิออก แล้วเดินจากไป ปล่อยให้ ยูมิล้มทั้งยืนแล้วก็นั่งร้องไห้อยู่บนดาดฟ้าคนเดียว

“ผมขอโทษนะ” จุนซาได้แต่พูดกับตัวเองคนเดียว

“ข่าวใหญ่วันนี้ สองซุปเปอร์สตาร์คนดัง และอดีตเคยเป็นคนรักกัน อาจมีโอกาสกลับมารีเทิร์น อีกครั้งเนื่องจากวันนี้ จุนซาได้ไปออกรายการที่ยูมิเป็นพิธีกรในตอนเช้า แถมหลังเสร็จรายการ นักข่าวยังเห็นทั้งคู่คุยกันอย่างสนิทสนม จึงทำให้เป็นที่น่าจับตามองมากๆ ว่าทั้งคู่อาจจะกลับมาคุยกันอีกครั้ง และนี่ก็คือภาพหลักฐานที่ชัดเจนว่าทั้งคู่สนิทกันแค่ไหนนะครับ” เสียงดังมาจากโทรทัศน์ทำให้ นาบีถึงกับอารมณ์เสียและปิดทีวีทันที

“นี่เธอเป็นอะไรของเธอเนี่ย” ยองเอถาม

“ก็ดูสิ ใครๆก็รู้ว่าเมื่อ 2 ปี ก่อน ยูมิเป็นคนหักอกอุปป้า ทำให้อุปป้าไปทำงานอยู่ต่างประเทศตั้ง 2 ปี” นาบีบอก

“เธอรู้ได้ไงว่าใครหักอกใคร มันเรื่องของเค้าสองคนนะ” ยองเอบอก

“ก็ฉันเป็นแฟนคลับที่ติดตามกระแสข่าวตลอดไงล่ะ” นาบีบอก

“ที่เธอ โมโหเพราะเธอกลัวอุปป้าของเธอจะกลับไปคบกับยูมิใช่ไหม แล้วเธอก็จะแห้ว?”

“ป๊าวววววว” นาบีเสียงสูง

“ฉันแค่ เป็นห่วงอุปป้า จะโดนหักอกอีกต่างหากล่ะ” นาบีรีบปฏิเสธ

“จริงหร๊ออออ ฉันเห็นตั้งแต่เธอมาเล่าให้ฉันฟังว่าอุปป้ามาหาที่บ้าน ก็เพ้ออยู่นั่นแหละตกลงเธออยากเป็นแฟนคลับ หรือเป็นแฟนเฉยๆกันแน่” ยองเอแหย่

“จะบ้าหรอ ฉันก็แค่เป็นแฟนคลับคนนึงที่จะคอยดูแล คอยห่วงใหญ่และคอยเป็นกำลังใจให้อุปป้าแบบห่างๆก็แค่นั้นเองนะ” นาบีบอกแบบเขิลๆ

“จ่ะ ฉันจะเชื่อนะ” ยองเอทำเสียงแบบเอือมๆ

“นี่ยองเอ อาทิตย์หน้าเค้าจะเปิดจองบัตรคอนฯของอุปป้าแล้ว เธอไปดูกับฉันนะ” นาบีบอก

“ไม่อ่ะฉันไม่ได้บ้าแบบเธอ” ยองเอปฏิเสธ

“งั้นฉันออกค่าตั๋วให้ เอามะ” นาบียื่นข้อเสนอ

ยองเอหันขวับ “แต่ค่าตั๋วมันแพงนะ เธอจะออกไหวหรอ”

“เพื่ออุปป้าฉันยอม เดี๋ยวฉันจะทุบกระปุกหมูของฉันด้วย” นาบีบอก

“ถึงขนาดทุบกระปุก?” ยองเอตกใจ

“ไม่เห็นเป็นไรเลย ฉันเก็บไว้ตั้งแต่คอนครั้งสุดท้ายของอุปป้าเมื่อ 2 ปีก่อน ไม่ต้องห่วงพอแน่นอน” นาบีพูดพร้อมยืดอก

“โอเคร โอเคร” ยองเอรีบตัดบท พร้อมกับถามต่อ

“แล้วนี่เธอไม่กลับบ้านของเธอหรอเลิกงานแล้วก็มากินข้าวบ้านฉันเนี่ย” ยองเอถามงงๆ

“ก็ที่บ้านฉันไม่มีอะไรกินนี่ แม่ฉันไม่อยู่เป็นอาทิตย์เลย” นาบีบอกแบบเศร้าๆ

“อ้อ เลยมากินข้าวบ้านฉันหรอดีเนอะ” ยองเอพูดแบบประชด

ก่อนจะหัวเราะออกมา “งั้นฉันไปก่อนนะ” นาบีบอก

“โห แม่คนนี้กินเสร็จก็ไปเลยนะ” ยองเอบ่น

“เอาน่าเดี๋ยวเงินออก ฉันพาเธอไปกินเนื้อย่างที่อร่อยที่สุดของย่านนี้เลยโอเครมะ?” นาบีพยายามเสนอเพราะรู้ว่ายองเอชอบกินเนื้อย่างมากๆ

“ก็ได้” ยองเอพูดเสียงเบาๆ

“โอเครงั้นตามนั้นนะ อย่าบ่นมากเดี๋ยวแก่เร็ว” นาบีแซวก่อนจะรีบเดินออกไป

พอมาถึงที่หน้าบ้านนาบีก็ต้องตกใจอีกครั้งเมื่อเห็นจุนซายืนรออยู่ที่หน้าบ้าน

“อุปป้า มาตั้งแต่เมื่อไหร่คะ” นาบีถามแบบงงๆ

“ฉันมาจนยืนขาแข็งแล้วเนี่ย เธอคิดว่าฉันมานานไหมล่ะ” จุนซาถามกวนๆ

“แล้วนี่เธอไปไหนมาเนี่ย” จุนซาถาม

“ฉันไปบ้านเพื่อนมาค่ะ” นาบีบอก

“กินอะไรมายัง” จุนซาถามอีก

“ยังเลยค่ะ” นาบีโกหก เพราะเธอเพิ่งกินที่บ้านยองเอมา

“งั้นไปหาอะไรกินกันเถอะ” จุนซาบอก

นาบีแอบยิ้มดีใจ ก่อนจะหันมาถาม “วันนี้อุปป้าเลี้ยงใช่ไหมคะ”

“อืม” จุนซาทำเสียงในลำคอ

“งั้นฉันเลือกร้านนะคะ” นาบีถามอีก

“เธออยากกินร้านไหน ก็นำไปเลยไม่ต้องถามแล้วฉันหิว” จุนซาเริ่มบ่น

นาบีแอบมองจุนซาอีกทีก่อนจะอมยิ้มน้อยๆ แต่พอทั้งคู่จะเดินออกไปก็ต้องเจอกับอึนซอกที่ยืนอยู่

“นายมาที่นี่ทำไม” จุนซาถาม

อึนซอกหัวเราะ “ฉันต่างหากที่ควรจะถาม” อึนซอกบอก

“นี่เดี๋ยวนี้นาย พัฒนาตัวเองโดยการทำตัวสนิทกับแฟนคลับตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ” อึนซอกเริ่มกวน

“มันไม่ใช่เรื่องของนาย” จุนซาบอก

“อ้อ แล้วเรื่องข่าวกับยูมิที่เพิ่งมีเมื่อเย็นล่ะ นายว่ามันน่าจะเกี่ยวกับฉันไหม” อึนซอกถาม

“นาย” จุนซาเดินเข้าไปจะเอาเรื่อง นาบีเห็นท่าไม่ดีเลย รีบดึงแขนจุนซาไว้

“นี่อย่ามายุ่ง” จุนซาลืมตัว ก่อนที่จะสะบัดแขนออกจากนาบีอย่างแรงจนนาบีล้มลงกับพื้น

“โอ๊ย” นาบีร้องเพราะก้นกระแทกพื้น จุนซาเรียกสติกลับมากำลังจะหันไปถาม

“คุณนาบีเป็นไงมั่งครับ” อึนซอกรีบเข้าไปประคองนาบีขึ้นมาแล้วก็มองหน้าจุนซาอย่างกับจะเอาเรื่อง

จุนซาโมโหมาก แต่ก็ไม่รู้จะทำยังไงเลยรีบเดินจากไปโดยไม่พูดอะไร

ปล่อยให้นาบีมองตามด้วยสายตาเศร้าๆ