ยายเซ่อซ่ากับซุปตาหน้าหล่อ

ลำดับตอนที่ #5 : ความบังเอิญ

อึนซอกเดินเข้ามาในร้านก็เห็นนาบีเข้าพอดี เข้ายิ้มที่มุมปากเล็กน้อยก่อนจะเดินเข้ามาทัก

“อ้าวคุณนาบีมาทานข้าวหรอครับ”

นาบีได้ยินเสียทักขึ้น เธอจึงเงยหน้ามามองก็เห็นอึนซอกยืนยิ้มหวานให้อยู่

“อ้อ อ้อ ใช่ค่ะ” นาบีตอบแบบตะกุกตะกัก

“มาทานคนเดียวหรอครับ” อึนซอกถามอีก

“ค่ะ” นาบีพยักหน้า อึนซอกก็มองไปบนโต๊ะเห็นมีชามอยู่สองใบ

นาบีกลัวอึนซอกสงสัยเลยรีบชิงตอบ

“พอดีฉันหิวมากเลยค่ะ เลยสั่งสองชาม”

พอได้ยินนาบีตอบอึนซอกก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมา

“ผมยังไม่ได้ถามเลยนะครับ”

“งั้นผมขอนั่งด้วยละกันนะครับ” อึนซอกพูดต่อ

“ผมลืมแนะนำตัวเองแบบเป็นทางการเลย  จริงๆแล้วผมเป็นนักข่าวบันเทิงน่ะครับ” พูดจบก็ส่งยิ้มให้พร้อมกับยื่นนามบัตรให้นาบี คราวนี้นาบีพอเห็น อึนซอกยิ้มหวานให้ รีบรับนามบัตรแล้วหันหน้าหนีก่อนพูดกับตัวเองทันที

“เธอเป็นอะไรของเธอเนี่ยนาบี”

“คุณนาบีเป็นอะไรหรือเปล่าครับ” อึนซอกถาม

“อ้อ ปะ เปล่า ค่ะ” นาบีปฏิเสธก่อนจะยิ้มให้อึนซอก

ทั้งคู่กินข้าวและพูดคุยกันอยู่นาน

ด้านจุนซาแม้ว่าจะออกมาทางหลังร้านแต่เค้าก็ยังไม่ได้กลับบ้าน เค้ายังคงยืนแอบดู 2 คนนี้จากนอกร้าน

“มัวทำอะไรอยู่นะไม่รีบกลับบ้านซะที” จุนซาบ่น

จากนั้นไม่นานก็เห็น 2 คนนั้นเดินออกมาจากร้าน จุนซารีบหลบอยู่ที่ด้านหลัง

“ให้ผมเดินไปส่งคุณที่บ้านนะครับดึกแล้วมันอันตราย” อึนซอกอาสาเดินไปส่ง

“ได้ค่ะ” นาบีตอบแบบไม่คิดเลย

ระหว่างทางที่ทั้งสองเดินกลับบ้าน

“คุณนาบีอย่าลืมกลับไปคิดเรื่องที่เราคุยกันนะครับ ผมแค่อยากขอสัมภาษณ์เกี่ยวกับเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างคุณกับจุนซาในคืนนั้น ถ้าจุนซาไม่ได้โกหก ก็จะเป็นการยืนยันความบริสุทธิ์ของเค้าให้มันชัดเจนขึ้น ” อึนซอกเอ่ย

“ได้ค่ะ เดี๋ยวฉันขอคิดดูก่อนนะคะ” นาบีตอบ

“ได้ครับ ถ้าตัดสินใจได้โทรหาผมนะ” อึนซอกพูดจบก็ยิ้มหวานให้อีก “ผมไปแล้วนะครับ” อึนซอกพูดจบก็เดินไปแล้วหันมาโบกมือให้ นาบีก็โบกตอบ

ก่อนจะหันเข้าไปไขกุญแจบ้าน แต่รู้สึกเหมือนมีอะไรอยู่ข้างหลัง นาบีตัวสั่นๆ เพราะว่ากลัวก่อนจะค่อยๆหันๆ แล้วหัวเธอก็ชนเข้ากับหน้าอกของจุนซาอย่างจัง

“โอ๊ย ใครเนี่ย” นาบีร้องขึ้นก่อนเอามือมาจับหัวตัวเองแล้วค่อยๆเงยหน้ามอง แล้วก็ต้องตกใจสุดขีดยิ่งกว่าเจอผีซะอีก เมื่อเห็นจุนซายืนตัวตรงเอามือล้วงกระเป๋าทำหน้าแบบเอือมๆ

“ตกใจอะไรเนี่ย” จุนซาถาม แล้วก็เอามือคลำๆหน้าอกตัวเองเพราะเมื่อกี้โดนนาบีเอาหน้าชนให้อย่างจัง

“อุปป้ายังไม่กลับบ้านหรอคะ” นาบีถาม

“ถ้ากลับแล้วเธอจะเห็นฉันยืนอยู่ตรงนี้หรอ” จุนซาตอบกวนๆ

นาบีก็ได้แต่ยิ้มให้เก้อๆ แล้วก็เอามือเกาหัว “จริงด้วยแฮะถามไรของเราเนี่ย”

“ว่าแต่เธอคุยอะไรกับหมอนั่น” จุนซาถาม

นาบียืนทำเป็นนึก “อ้อคุณอึนซอกใช่ไหมคะ เค้าเป็นนักข่าวค่ะ เค้าบอกว่าเค้าจำฉันได้ว่าเป็นผู้หญิงในรูปเลยอยากให้ฉันช่วยให้สัมภาษณ์ เพื่อเป็นการยืนยันความบริสุทธิ์ของอุปป้า” นาบีอธิบายซะยืดยาว

“เธอไม่ต้องเข้ามายุ่งเรื่องนี้เดี๋ยวทุกคนก็ลืมไปเอง” จุนซาบอก

นาบีทำหน้าไม่เข้าใจ “ทำไมหรอคะมันไม่ดีหรอถ้าฉันช่วยอุปป้า”

“ไม่ต้อง แล้วที่สำคัญก็ไม่ต้องไปยุ่งกับหมอนั่นอีก” จุนซาสั่ง

“ทำไม อ่ะค่ะ คุณอึนซอกเค้าก็ดูเป็นคนดีนะคะ” นาบีบอก

อึนซอกค่อยๆก้มหน้าลงมาใกล้ๆ ตอนนี้หัวใจนาบีเต้นแรงมากๆ

“ฉันบอกว่าไม่ก็คือไม่นี่คือคำสั่งของคนที่เธอบอกว่าปลื้มเค้าอยู่นะ” จุนซาบอก

“ฉันไปล่ะ” พูดจบเค้าก็เดินจากไปในความมืด

“นี่เค้าหึงฉันอยู่หรอ” นาบีเพ้อกับตัวเอง

  ที่บ้านจุนซา จอนวูรออยู่ที่ข้างล่างจนดึกพอจุนซามาถึงก็ถามทันที

“นายไปไหนมา ทำไมกลับมาดึกป่านนี้”

“ก็ฉันบอกแล้วว่าไปเดินเล่น” จุนซาบอก

“ฉันไปนอนแล้วนะพรุ่งนี้มีซ้อมแต่เช้า” จุนซารีบตัดบทเพราะกลัวจะโดนจอนวูบ่นมากกว่านี้

จอนวูได้แต่มองแล้วส่ายหัว  “เห้อ เมื่อไหร่จะโตสักที”

เช้าวันนี้ดาราสาวสุดสวยยูมิได้ออกมาประกาศว่าได้เลิกรากับนักแสดงหนุ่มมินจุงเป็นที่เรียบร้อยแล้วหลังมีข่าวว่าทั้งคู่ระหองระแหงกันมาตลอด –เสียงโทรทัศน์ดัง”

“นายว่าตกลงมันยังไง” จอนวูถาม

จุนซาส่ายหน้าแล้วก็รีบเดินไปที่รถ

“หมอนี่ เป็นอะไรของเค้าแต่เช้านะ” จอนวูบ่น

        ---------------------------------------------------------------------

ที่บ้านยองเอ นาบีมาหาเธอแต่เช้าก่อนที่จะไปสอนหนังสือ

“ยองเอ ยองเอ” เสียงนาบีดังไปทั่วบ้าน

“อะไรของเธอเนี่ยมาป่วนฉันแต่เช้า” ยองเอบ่น

“ฉันมีอะไรจะมาเล่าให้ฟัง” นาบีทำท่าตื่นเต้นพร้อมกับลากยองเอมานั่งที่โซฟา แล้วก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนให้ยองเอฟัง

“นี่เธอเดทกับเค้าจริงๆหรอ” ยองเอเสียงดัง

“จะบ้าหรอไม่ใช่เดทซะหน่อย เราเจอกันแค่แป๊ปเดียวโดยบังเอิญอีกแล้ว” นาบีปฏิเสธ

“บังเอิญ ฉันไม่อยากจะเชื่อเลย” ยองเอบอก

“จริงๆนะ ฉันเจอเค้ามาเดินเล่นโดยบังเอิญ” นาบีพยายามอธิบาย

“ก็ได้จ่ะฉันจะเชื่อนะ แต่อย่าให้มันบังเอิญบ่อยนะเดี๋ยวจะเป็นข่าวอีก” ยองเอเตือน

นาบีได้แต่พยักหน้าก่อนจะพูดต่อ

“งั้นฉันไปแล้วนะเดี๋ยวสาย มาหาเธอเพราะจะมาเล่าความฟินเมื่อคืนให้ฟังเนี่ยแหละ” พูดจบก็รีบออกจากบ้านไป

“ยายนี่ถ้าจะเพี้ยนเข้าทุกวันเพิ่งรู้ว่าบ้าดารานี่มันมีผลต่อสภาพจิตใจเหมือนกันนะเนี่ย” ยองเอพูดเอือมๆ

ตอนนี้จุนซามาถึงสถานที่ซ้อมสำหรับคอนเสิร์ตของเค้าแล้ว

“จุนซา พรุ่งนี้นายมีงานสัมภาษณ์แต่เช้านะ” ผจก.ลีเดินมาบอกคิวงาน

จุนซาพยักหน้ารับทราบก่อนจะเดินไปแต่งตัวเตรียมซ้อม

/

/

/

หลังจากซ้อมเสร็จจุนซาก็รีบเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเดินไปขอบคุณทีมงานก่อนจะเดินมาขึ้นรถ

“เหนื่อยไหม” จอนวูถาม

“นายไม่เห็นหรอ” จุนซากวน

“นี่นาย....อยากเหนื่อยกว่านี้ไหม” จอนวูถาม

“ไม่อ่ะฉันอยากกลับบ้านนอนพรุ่งนี้มีงานแต่เช้า” จุนซาปฏิเสธ

“โถ่ไอ้เราก็ว่าจะชวนไปออกกำลังกายซะหน่อย” จอนวูพูดแบบเซ็ง

“นายไปคนเดียวเถอะ” จุนซาบอก จอนวูได้แต่หันไปพยักหน้า

“เอี๊ยดดดดดดด เฮ้ยเดินข้ามถนนไม่ดูรถเลย” จอนวูโวยวาย

จุนซาถึงกับหัวทิ่มก่อนชะโงกหน้าไปดู ปรากฏว่าเป็นนาบีนี่เอง

“โอ๊ย นี่เค้าขับรถไม่ดูทางหรือฉันตาเซ่อเองนะ” นาบีบ่นก่อนลุกขึ้นมาเอามือปัดๆกระโปรง ตอนนี้หนังสือและของกระจายเต็มถนนไปหมด

“เดี๋ยวฉันลงไปช่วยเธอก่อนนะ นายรออยู่ในรถล่ะ” จอนวูบอก

“เอ่อ ไม่ต้องหรอกเดี๋ยวฉันลงเอง” จุนซาค้าน

“นายจะลงทำไม อยู่ในนี้แหละถ้ามีคนเห็นจะทำไง” จอนวูบอก

“ไม่มีหรอกน่านี่มันในซอยเล็กๆ ไม่ค่อยมีคน เดี๋ยวฉันลงไปช่วยเธอเก็บของนายก็เลื่อนรถไปหลบรถคันอื่นหน่อยละกัน” จุนซาอธิบาย

จอนวูมองหน้าจุนซาแบบงงสุดๆ “หมอนั่นเป็นคนมีมารยาทตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย”

“เป็นอะไรไหมยายเซ่อ” จุนซาทักขึ้นก่อนค่อยๆก้มลงเก็บหนังสือช่วยนาบี

“อุปป้า” นาบีตกใจจนล้มหงายหลังไปอีกที

จุนซามองยิ้มๆแล้วก็ส่ายหัว

“นี่เธอตกใจอะไรนักหนาเห็นฉันเป็นผีหรือไง” จุนซาถาม

“รถเมื่อกี้ของอุปป้าหรอคะ” นาบีถาม

“อืม” จุนซาพยักหน้า

“ฉันขอโทษนะคะ ฉันมันไม่ดีเองตาเซ่อเดินไม่ดูรถทำให้อุปป้าต้องเสียเวลา” นาบีต่อว่าตัวเอง

“นี่ยายบ๊อง เธอนี่มัน” จุนซาพูดแค่นั้นก่อนจะเหลือบไปเห็นอึนซอกที่กำลังยืนมองอยู่