ยายเซ่อซ่ากับซุปตาหน้าหล่อ

ลำดับตอนที่ #1 : งานเข้า

       ณ สนามบินแห่งชาติอินชอน

นักข่าว : ตอนนี้นะครับ เที่ยวบินที่มี นักร้องซุปเปอร์สตาร์ อย่าง ชเวจุนซา โดยสารมาด้วยนั้นตอนนี้กำลังลงจอดแล้ว กล้องช่วยแพลนไปด้านหน้าทางออกนะครับ มีแฟนเพลงจำนวนมากมารอต้อนรับซุปเปอร์สตาร์จุนซาอยู่เต็มไปหมด นี่เป็นครั้งแรกในรอบ 2 ปี ที่เค้ากลับมาเกาหลี เนื่องจากมีผลงานโปรโมทอยู่ต่างประเทศตลอดเวลาเดี๋ยวเราจะมารอดูกันนะครับ

อีกด้านหนึ่ง

“เร็วสิ วิ่งหน่อยได้ไหม เดี๋ยวไม่ทันจุนซาอุปป้านะ” เสียงของ นาบีดังขึ้นมาเพื่อบอกให้ ยองเอ เพื่อนของเธอวิ่งให้ทันเธอ

“นี่ ฉันไม่ได้เป็นคนอยากเจอซะหน่อยเธอต่างหากที่ลากฉันมาด้วยเนี่ย ทั้งๆที่วันนี้ต้องทำงานนะ ฉันไม่ไหวแล้วเธอรีบวิ่งไปก่อนเลยเดี๋ยวตามไป” ยองเอบอก

นาบีหันมามองเพื่อนสาวด้วยสายตาเซงๆก่อนจะรีบวิ่งไปที่ประตูทางออกของสนามบิน

นาบีคือ หญิงสาวที่มีบุคลิค เซ่อๆซ่าๆ ขี้หลงขี้ลืม มักจะชอบทำตัวเปิ่นๆอยู่เป็นประจำ  เธอเป็นครูสอนอยู่ที่ ร.ร.อนุบาลเล็กๆแห่งหนึ่งใกล้ๆ บ้านของเธอ เธอชอบจุนซามากๆ และวันนี้ก็เหมือนกันเธอลางานมาเพื่อมารับจุนซาที่สนามบิน ......

“กรี๊ดดดดด จุนซาอุปป้ามาแล้ว” เสียงเหล่าแฟนคลับสาวๆลั่นสนามบินเมื่อเห็นจุนซาเดินออกมาพร้อมกับการ์ดร่างยักษ์ “อุปป้า อุปป้า อุปป้า” เสียงสาวๆยังคงเรียกจุนซาอย่างไม่ขาดสาย เค้าได้แต่หันมามองยิ้มเข้มๆ ภายใต้แว่นกันแดดสีดำ แล้วก็ยกมือทักทายแฟนเพลงนิดหน่อย แค่นี้สาวๆก็กรี๊ดกันแทบบ้าแล้ว

ด้านนาบีที่ได้ยินเสียงกรี๊ดก็รีบวิ่งมา ตอนนี้จุนซาที่กำลังเดินออกจากสนามบินเหล่าสาวๆก็พากันวิ่งตามโดยมีการ์ดร่างยักษ์คอยพยายามกันไว้ ตอนนี้สถานการณ์เริ่มวุ่นวายทั้งนักข่าวทั้งแฟนคลับ พอนาบีมาถึงก็วิ่งไปชุลมุนกับเค้าด้วย และเธอก็พยายามเบียดไปหน้าสุดแต่แล้ว...

เธอก็โดนคนอื่นชนมาจากด้านหลังจนอยู่ๆก็ล้มไปอยู่ตรงหน้าจุนซา ตอนนี้หน้าเธอชาไปหมดด้วยความอาย “ทำไมฉันต้องมาล้มตรงหน้าเค้าด้วยนะ” นาบีพูดกับเองในใจก่อนเงยหน้ามองจุนซา

“ฉันขอโทษจริงๆนะคะ ไม่ได้ตั้งใจไม่รู้ใครชนชั้น” นาบีพูดตะกุกตะกัก

จุนซามองหน้าก่อนพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ไม่เป็นไรหรอกผมไม่ได้เป็นไรนี่”

ก่อนที่การ์ดร่างยักษ์จะลากนาบีออกไปเธอก็รีบหยิบของที่อยู่ในกระเป๋า ยื่นให้จุนซา มันเป็นกล่องกระดาษเล็กๆ จุนซารับไว้แล้วพยักหน้ารับรู้ก่อนจะยื่นให้ผู้จัดการส่วนตัวเก็บลงใส่กระเป๋า ก่อนที่บรรยากาศในสนามบินจะเริ่มวุ่นวายมากไปกว่านี้จุนซาก็รีบเดินไปขึ้นรถแล้วรถของเค้าก็ขับออกไปอย่างรวดเร็ว

“นี่เธอ เธอเห็นผู้หญิงคนนั้นไหมโหน่าอิจฉาเนอะได้เอาของให้อุปป้ากับมือเลย” เสียงซุบซิบดังขึ้นหลังจากที่เกิดเหตุการณ์ขึ้น นาบีเดินมานั่งแบบเหนื่อยๆ มองหายองเอ

“นี่ เธอหายไปไหนมารู้ไหมเกิดอะไรขึ้นกับฉัน” นาบีเริ่มโวยวายเมื่อเห็นยองเอเดินมา

“ฉันได้ยินหมดแล้ว พวกนั้นพูดกันให้ทั่วสนามบิน” พูดเสร็จก็ยื่นน้ำให้นาบี

“ฉันอายไปหมดแล้วนะ แถมนักข่าวก็เต็มเลย” นาบีพูดเสียงอ่อยๆ

“นี่เธอจะอายอะไร อย่างนั้ยเธอก็ได้เอาของให้หมอนั่นไม่ใช่หรอ” ยองเอบอก

“ก็นั่นแหละที่ฉันอาย ฉันไม่น่าล้มแบบนั้นเลยมันน่าอายที่สุด” นาบีบอก

“เอาเถอะๆ ลุกได้แล้ว เธอลางานแค่ครึ่งวันไม่ใช่หรอ” ยองเอถาม

“ก็ใช่น่ะสิ แต่อุปป้าเค้าหล่อมากๆเลยนะขนาดมีแว่นกันแดดปกปิดใบหน้าอยู่แต่ฉันเห็นถึงรัศมีความหล่อเลยล่ะ” นาบีพูดแบบเพ้อๆ จนยองเอส่ายหัวแล้วก็เขย่าตัว

“นี่ ตื่นๆ ทำเป็นเพ้อ ไปเร็วไปทำงานได้แล้วเธอจะนั่งเพ้ออยู่ที่สนามบินคนเดียวก็เชิญฉันไปและ” ยองเอพูดแบบเอือมๆในความเพ้อเจ้อของนาบีแล้วก็เดินจากไป

“เดี๋ยวสิ ยองเอรอฉันด้วย ฉันว่าคืนนี้ฉันต้องฝันดีแน่ๆเลย” นาบียังไม่เลิกเพ้อ

“นี่ตกลงเธอเลิกอายแล้วหรอ” ยองเอถาม

นาบียิ้มแหยๆ “แฮะ แฮะ ก็ยังอายอยู่นิดนึงอ่ะ”

บนรถของจุนซา

“นี่จุนซา พรุ่งนี้ต้องเตรียมแสดงงานแถลงข่าวคอนเสิร์ตด้วยรู้ไหม” ผู้จัดการบอก

จุนซาได้แต่พยักหน้า

 “ไม่ดีใจหรอ ไม่ได้กลับเกาหลีตั้งนาน” ผู้จัดการถามอีก

“ผมก็ไม่เห็นจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงเลยนี่” จุนซาตอบแบบเฉยชาสุดๆ

ผู้จัดการได้ยินคำตอบก็ได้แต่ส่ายหัวก่อนจะบอกจุนซาไปอีกว่า

“นี่ ถึงนายจะดังแค่ไหนนายก็ต้องหัดมีมนุษย์สัมพันธ์บ้างนะ”

“ผมก็เป็นของผมอย่างนี้อยู่แล้วนี่ ไม่เห็นแปลก” จุนซาตอบ

“นายยังไม่ลืมยูมิใช่ไหม แต่ก่อนนายไม่ได้เป็นแบบนี้นะ” ผู้จัดการถามอีก

“ผมบอกแล้วไงว่าอย่าพูดถึงชื่อคนๆนั้นอีก ผมไม่อยากได้ยิน” จุนซาพูดจบก็เอาหูฟังยัดใส่หูทันที

ที่บ้านของนาบี

“กลับมาแล้วค่ะแม่” นาบีตะโกนบอกแม่ของเธอที่อยู่ในครัว

“ทำอะไรคะนั่นกลิ่นหอมน่าทานจัง” นาบีถาม

“ก็ซุปกระดูกหมู ของโปรดลูกไงจ๊ะ” แม่นาบีบอก

นาบีกำลังเดินไปที่โต๊ะ ก็ต้องตกใจเมื่อได้ยินข่าวที่สนามบินวันนี้ดังมาจากโทรทัศน์

“วันนี้นะครับเวลา 10.00 น. ที่สนามบินอินชอน ชเวจุนซา ซุปเปอร์สตาร์สุดหล่อก็มาถึงเกาหลีเรียบร้อยแล้วด้วยการต้อนรับอันอบอุ่นจากเหล่าบรรดาแฟนคลับ แต่ก็มีเหตุการณ์ไม่น่าเชื่อเกิดขึ้นเมื่อเหลาบรรดาแฟนคลับต่างเบียดเสียดกันจนแฟนคลับหญิงสาวคนนึงล้มลงไปกองอยู่กับพื้นต่อหน้าจุนซา แล้วก็เอาของขวัญให้จุนซากับมือ“ นาบีรีบไปปิดโทรทัศน์ทันที

“อ้าวปิดทำไมล่ะลูก” เสียงแม่ของเธอดังมาจากในครัว

“อย่าฟังเลยค่ะแม่ข่าวไร้สาระ” นาบีรีบบอก

“อ้าวก็ลูกเป็นแฟนคลับจุนซาไม่ใช่หรอ ทำไมไม่ดูล่ะ หรือเลิกเป็นแล้ว” แม่ถาม

“เปล่าหรอกค่ะ หนูก็ยังปลื้มอุปป้าอยู่แต่ข่าวแฟนคลับพวกนี้ดูไร้สาระน่ะค่ะแม่” นาบีรีบบอก

ที่บ้านจุนซา

“ฉันไปก่อนนะ พรุ่งนี้จะมารับแต่เช้าเตรียมตัวให้พร้อมล่ะ” ผู้จัดการบอก

จุนซาก็ได้แต่พยักหน้าแล้วเดินเข้าบ้านไปกับจอนวูเลขาคนสนิท โดยมีคนใช้ออกมารับกระเป๋า

พอถึงห้องนอนเค้าก็ค่อยๆรื้อของในกระเป๋าออกมาเก็บ จนกระทั่งไปสะดุดกับกล่องกระดาษเล็กๆ ที่นาบีให้ไว้ที่สนามบินเมื่อเช้า เค้าก็ได้แต่หยิบมาดูแล้วก็วางไว้บนโต๊ะไม่แม้กระทั่งเปิดดู ก่อนจะเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วหยิบหมวกเดินออกจากห้องไป

“นายจะไปไหนน่ะ” จอนวูถาม

“นี่ หมดเวลางานของนายแล้วนะ ตอนนี้นายไม่ใช่เลขาของฉันแล้ว นายกลายเป็นเพื่อนฉันเพราะฉะนั้นฉันไปไหนก็ไม่จำเป็นต้องบอกนายนะ” จุนซาพูดกวนๆ ก่อนเดินออกจากบ้านไป

“นี่ แล้วถ้ามีคนจำนายได้ล่ะนายจะทำยังไง” เสียงของจอนวูตะโกนตามหลัง

ด้านนาบีหลังทานอาหารค่ำกับแม่ของเธอแล้วก็เตรียมจะขึ้นนอน เธอก็เดินไปที่ตู้เย็น

“อ้าวแม่คะนมหมดหรอเนี่ย” นาบีถาม

“ตายแล้ว แม่ลืมบอกลูกไปเลย”

“ไม่เป็นไรค่ะเดี๋ยวหนูเดินออกไปซื้อเอง” พูดจบเธอก็หยิบเสื้อคลุมแล้วเดินออกจากบ้านไป

นาบีซื้อนมเสร็จเรียบร้อยแล้วก็กำลังจะเดินกลับบ้าน แต่ก็มาเจอกับจิ๊กโก๊ 2 คน

“นี่ น้องสาวจะไปไหนหรอ”

เธอไม่ตอบพยายามจะเดินเลี่ยงออกไป แต่ ทั้ง 2 คนก็มาล้อมหน้าล้อมหลัง

“นี่คุยด้วยไม่รู้เรื่องหรอ หรือว่าเป็นใบ้”

นาบีก็เงียบอีก จน 2 คนนั้นไม่พอใจอย่างมากจึงจับแขนของเธอ

ขณะที่เหตุการณ์กำลังจะแย่ จุนซาที่ออกมาเดินเล่น ก็มาเห็นเหตุการณ์พอดีแต่เค้าก็กำลังจะเดินผ่านไป จนได้ยินเสียงร้องของนาบี เค้าส่ายหน้าเล็กน้อย ก่อนจะเดินตรงไปที่ 2 คนนั้น

“นี่พวกนาย ผู้หญิงเค้าไม่ตอบจะไปบังคับเค้าทำไม” จุนซาพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา

“แล้วนายมายุ่งอะไรด้วย หรืออยากเจ็บตัว” 1 ในสองคนเอ่ยขึ้น

“ฉันขอเตือนพวกนายไว้ก่อนนะ ถ้ายังไม่ปล่อยได้เจ็บตัวแน่” จุนซาขู่ซ้ำ

“ฮ่า ฮ่า ฮ่า สองคนนั้นหัวเราะขึ้นพร้อมกัน” ด้านนาบีที่ยืนกำนมที่ซื้อมาแน่น พยายามจะมองลอดเข้าไปในหมวกเพื่อดูหน้าจุนซา

“หัวเราะอะไรวะ บอกแล้วไม่เชื่อใช่ไหมอยากเจ็บตัวก็ลองดู” พูดจบจุนซาก็เข้าไปต่อย 1 ในสองคนนั้นจนล้มคว่ำ อีกคนเห็นก็ตกใจ เข้าไปต่อยจนซาด้วยตอนนี้ชุลมุนไปหมด 2 รุม 1 นาบีเห็นท่าไม่ดีจึงตะโกนออกไปดังมาก “ตำรวจ ตำรวจ มาแล้ว”

พอได้ยินเสียงนี้เท่านั้น 2 คนนั้นก็รีบวิ่งหนีไปทันที

นาบีค่อยๆเดินเข้าไปหาจุนซา

“คุณเป็นอะไรมากไหมคะ” นาบีถาม แต่เธอก็ต้องตกใจสุดขีด

“นี่คุณ” นาบีกำลังจะตะโกนชื่อเค้า

จุนซาก็รีบเอามือมาปิดปากเธอทันที