FIC NCT DREAM x YOU [ SF x YOU]

ลำดับตอนที่ #8 : 02 : RENJUN x YOU

02 : RENJUN x YOU

เหรินจวิ้นมันแบกฉันขึ้นมาถึงหน้าห้องเลย สตรองมากป่ะถามจริง?

"กลับไปได้ละ"ฉันบอกเหรินจวิ้น พร้อมปัดมือไล่

"ไม่"เหรินจวิ้นทำท่าเฉไฉ

"กลับไปเส้"ฉันดันเหรินจวิ้นออกไปเบาๆ

"ไม่เอาเดินมานานแถมต้องแบกฮิปโปมาด้วย มันเมื่อยอะ"เหรินจวิ้นตอบฉันมา

"ฮิปโปบ้านนายสิ!"ฉันกดรหัสผ่านแล้วกำลังเปิดประตูห้องจะเข้าไป

ฟรืบ! อยู่ๆเหรินจวิ้นมันก็วาร์ปเข้ามาในห้องฉันด้วยความไวแสง ..

"นี่นาย"ฉันมองเหรินจวิ้น

"มองไมหล่อใช่ป่ะหละ ไปๆนั่งก่อนๆตามสบาย"ไอ้บ้านี่ห้องฉันโว้ย ฉันไล่เหรินจวิ้นประมาณสิบรอบได้แต่มันทำหูทวนลมสุดๆ

ก็อก ก็อก ! 

"เพ่ยูวววววไปซื้อขนมกัน"เสียงลามิตะโกนหน้าห้อง .. ชิบละทุกคนจะมาเห็นมันอยู่ในห้องฉันไม่ได้

"นี่นายจะทำอะไรอ่ะ"ฉันมองเหรินจวิ้นที่เดินไปทางประตู

"ก็บอกน้องไงว่าเธอเจ็บขาอิอิ"เหรินเปิดประตูไป

"เห้ยอย่า... = ="ฉันยังไม่ทันห้ามจบมันก็เปิดประูห้องฉันออกไป

"เห้ยพี่สองคน! พี่เหรินอย่าปิดห้องนะแป๊ปปป"ลามิวิ่งไป ฉันคิดว่าลามิคงไปลากทุกคนมารุมแซวฉันชัวร์  กลับไปสิว่ะเหรินจวิ้นนนนนนนนTT

"แอะ! มีไรในก่อไผ่อ่ะ"ฮินะชี้หน้าพวกฉันสองคนสลับกันไปมา

"มี"เหรินจวิ้นพูดขึ้นมา

"เห้ย! ไม่มี"ฉันรีบท้วงกลับ

"บอกมาเลยเกิดไรขึ้น ทำไมจู่ถึงมาอยู่ด้วยกันสองต่อสองคริคริ"เฮรินเขย่าตัวฉัน

"อะๆๆก็ได้ แค่ฉันตกบันไดแล้วนายนี่มาส่งเฉยๆ"ฉันชี้ไปทางเหรินจวิ้น

"มาส่งเฉยๆเองหร๊อ"ฮินะพูดเสียงสูงใส่ฉัน

"ใช่! นายกลับไปได้แล้วไป"ฉันรีบผลักไสไล่ส่งเหรินจวิ้นออกไป

"เห้อกลับก็ได้ว่ะ ยังไงก็ดูแลน้องหน้าหมากระเป๋าดีๆด้วยนะไปละ แล้วเจอกันนะทุกคน"เหรินจวิ้นลุกออกไป 

"กลับดีๆนะคะพี่/กลับดีๆนะ"ฮินะกับเฮรินลามิโบกมือให้

"แอะๆ เรื่องมันเป็นมายังไงน้า"เฮรินกระโดดขึ้นมาบนเตียงฉัน

"ก็บอกไปแล้วไงว่าฉันตกบันไดเฉยๆ เองโถ่ว"ฉันกอดอก

"ทั้งเสื้อที่ให้ใส่วันนี้ด้วยรึปล่าวน้าาาาาาา"ลามิทำเสียงสูงใส่

"ถ้าไม่หยุดแซวฉันนะ ร้องไห้จริงๆด้วย"ฉันเอามือมาปิดหู 

"ก็ได้โห่ไม่สนุกเลยอ่ะ"ฮินะทำหน้าเซ็งๆ

พวกเราก็คุยกันเจี๊ยวจ๊าวกันไปเรื่อยๆ แต่ทุกคนก็วกกลับมาเข้าเรื่องไอ้บ้าเหรินทุกทีเลยฮื้อ  ..

.

.

.

วันต่อมา..

"เย้หิมะตกแล้วสุดยอด~~~"ฉันเดินขากระเพลกๆไปพร้อมทุกๆคน

"พี่มันหนาวมากเลยเฮือก"ลามิรีบประคองฉันให้เดินเร็วขึ้น 

"เมื่อวานฉันพึ่งบ่นไปเองว่าหิมะตกช้า ไม่คิดว่าวันต่อมาจะตกนะเนี้ย"เฮรินพูดพร้อมเอามือถูกันไปมา

"ยูแกขี่หลังฉันเถอะนะขอร้องช้าเหลือเกิน หนาวโว้ย"ฮินะย่อตัวลงให้ฉันขี่หลัง

"เยี่ยมมากเลยพี่"ลามิกับเฮรินรีบเดินนำไป ทำไมอยู่ๆก็นึกถึงเรื่องเมื่อวานหละ - -

"แกตัวเบ๊าเบาเลยนะเนี้ย"ฮินะบอกฉัน

"แกอย่ามาโหกหกน่า"ฉันตอบฮินะไป

"ฉันพูดจริงๆนะเนี้ย เอาหัวเป็นประกันเลย"ฮินะ ก็ทีไอ้คนเมื่อวานยังบอกว่าฉันหนักอย่างกับฮิปโปเลย = = พอถึงในตึกฉันก็เดินเองไปแบบสโลไลฟ์ค่ะ ตกแค่นิดเดียวทำไมปวดจังไอ้ขาไม่เท่าไหร่แต่ตรงก้นเนี้ยสิ..

"ยูทำไมเดินแบบนั้นเล่า"พี่อายอนเดินมาทางฉัน 

"อ๋อยูตกบันไดค่ะ"ฉันตอบพี่เขาไป คนไรว้าาาน่ารักจังเลยอ่ะพี่อายอนเนี้ยว่าแล้วพี่มาร์คเขาหลงนักหลงหนา

"ไม่ระวังเลยนะ แล้วเพื่อนๆหละ?"พี่อายอนถามอีกครั้ง

"ยูบอกให้ขึ้นไปก่อนแล้วแหละเพราะต้องไปรับเพื่อนใหม่กันด้วยเดี๋ยวจะเดินไปแบบช้าๆเองได้ค่ะ"ฉันยิ้มให้พี่เขาไป

"พี่ไปส่งมั้ย"พี่อายอนจุงแขนฉันขึ้นบันได

"ขอบคุณนะคะพี่"ฉันเดินคุยกับพี่อายอนไปเรื่อยๆจนสุดขั้นบันได เอาตรงๆว่าฉันปวดก้นมากๆค่ะฮึก! ฉันรู้สึกว่าใครคุ้นๆกำลังเดินมาขอหละอย่าให้ใช่มันเล๊ย

"ไอ้เหรินน้องรักมานี้สิ้"พี่อายอนกวักมือเรียกเหรินจวิ้นมา บอกว่าขอให้ไม่ใช่ไงเล่า..

"เอ่อ..พี่อายอนยูไปแล้วน้าาาา"ฉันรีบๆกระดึ้บๆหนี เอ่อกระดูกก้นฉันร้าวรึยังไงว่ะ

"ไอ้เหรินเร็วๆดิ้"พี่อายอนดึงแขนฉันไว้ แหนะพี่ทำแบบนี้เดี๋ยวพิมาร์คไม่รักนะคะTT

"ไรครับพี่พาหมากระเป๋ามาเดินเล่นหรอ"เหรินจวิ้นชี้มาทางฉัน

"หมาบ้านนายสิ"ฉันทำหน้าบึ้งใส่เหรินจวิ้น 

"บ้านฉันไม่ได้เลี้ยงหมา"เหรินจวิ้นตอบฉันมา

"แต่นายต้องเลี้ยงไว้ในปากแน่ๆเลย"ฉันแลบลิ้นใส่เหรินจวิ้นไป

"โถ่วเหรินพี่เรียกแกมาช่วยพายูไปส่งห้องซ้อมหน่อยไม่ได้เรียกให้มาทะเลาะกันนะเนี้ย แต่ไหนๆก็ไหนๆละพาไปหน่อยละกัน คิดถึงแฟนอ่ะจะไปหาแฟนคริคริ"พี่อายอนวิ่งออกไป พี่อายอนทำกับน้องแบบนี้ได้ยังไงกัน

"ฉันไปเองได้"ฉันเดินหนีเหรินจวิ้น

"ฉันรู้ว่าเธอเจ็บก้นใช่มั้ยหล้าาาา"เหรินจวิ้นพูดขึ้น

" . . . " ฉันนิ่งไปรู้ได้ยังไงว่ะ ว้อท?

"ไม่ตอบแสดงว่าใช่ 555555555555555555"ไอ้เหรินจวิ้นมันขำฉัน

"นี่นายรู้ได้ไงอ่ะ"ฉันหันไปถามคนที่เดินอยู่ข้างๆฉัน

"ตอนเธอตกบันไดก้นเธอมันกระแทกพื้นเต็มๆเลยนะฉันเห็นกับตาสองข้าง"เหรินจวิ้นตอบฉันมา

"เออก็จริงอ่ะ แต่ฉันเจ็บมาเลยอ่ะทำยังไงดี;-;"ฉันไม่ไหวแล้วเลยยอมเสียฟอร์มไปเกาะแขนเหรินจวิ้นก็ได้ดีกว่าล้มก้นจ้ำเบ้าไปอีกรอบ 

"เดี๋ยวนวดให้ได้นะ ค่าบริการฟรีไม่คิดตังด้วย"ไอ้บ้านี่

"นายเคยปากแตกมะ"ฉันมองแรงมันไปหนึ่งที

"ไม่อ่ะฉันทาลิปมัน ไม่เชื่อดูดิอ่ะๆๆ"เหรินจวิ้นตอบฉันแล้วยื่นปากมาใกล้ๆ

"ไอ้บ้า แปะ!"ฉันใช่มืออีกข้างตบปากเหรินจวิ้นไปเบาๆ

ฉันรู้สึกเหมือนเดินมา10ปีกว่าจะมาถึง

"เข้าไปสิ"เหรินจวิ้นเปิดประตูให้ฉัน

"ขอบใจ..ไปซ้อมดีๆหละบัย"ฉันหันหลังเดินเข้าห้องไป

"เออนี่อยากหายก็นั่งๆนอนๆอยู่เฉยๆสัก2-3วันก็ดีขึ้นแล้วหละ ไปอ่านในเน็ตมาหนะ"เหรินจวิ้นพูดแล้วเดินออกไป ไปอ่านในเน็ตมา อ๋อสงสัยไอ้บ้าเหรินเคยตกบันได้แล้วเป็นแบบฉันหละมั้ง ช่างเหอะ

"แหนะพี่ใครมาส่งอ่ะ เห็นนะ"เฮรินรีบเอ่ยปากแซวฉัน

"เดินมาคนเดียวจริงๆ"ฉันเอามือปิดหูไว้กันเสียงล้อเลียนจากทุกๆคน

"ก็ไปอ่อยเขาให้เดินมาส่งหละสิท่า"เสียงหนิงหนิงแทรกเข้ามาในหูฉัน

"ป่าวนะความจริงแล้วเหรินจวิ้นก็อยากจะมาส่งเองทั้งๆที่ฉันก็ปฏิเสธไปหลายรอบเลยอ่ะแก"ฉันหันไปพูดกับฮินะแต่พูดดังๆโว้ยพูดให้หนิงหนิงได้ยินอะสะจายยยยยยย

"ไม่เหมือนคนแถวนี้เนอะพยายามเท่าไหร่..."ฮินะเว้นช่วงไว้

"เขาก็ไม่สนใจ~~~"ลามิกับเฮรินพูดพร้อมกัน พวกฉันเยอะกว่านะฮ้ะหนิงหนิง

แอ๊ดดดดดดดด~~~

"เด็กๆ วันนี้จะมีเพื่อนมาใหม่นะรู้กันเเล้วใช่มั้ย"ครูจองอาเดินเข้ามา

"ค่ะครู"พวกฉันตอบ

"เข้ามาได้แล้วจ้า"ครูเปิดประตูไปเรียกใครอีกคนเข้ามา

"หูยน่ารักอ่ะ"ฉันพูดขึ้น

"สวัสดีค่ะ ฉันชื่อนาริเกิดปี2000 ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะคะ"นาริพูดพร้อมโค้ง โอ้ยน่ารักจังมีลักยิ้มด้วยแฮะ

Image นุ้งนาริ

"สวัสดีนารินี่ลามินะกับเฮรินนะเป็นน้องพวกเราส่วนฉันชื่อฮินะแล้วก็ที่นั่งข้างๆฉันนี่ชื่อซอนยูหละ"ฮินะเเนะนำตัวบลาๆเป็นที่เรียบร้อย

"เอ่อแล้วสองคนนั้นหละคะ?"นาริมองไปทางหนิงหนิงกับพี่อี้หยาง

"ฉันชื่ออี้หยางส่วนนี่หนิงหนิง ปะหนิงไปกันเถอะอึดอัด"พี่อี้หยางดึงเเขนหนิงหนิงให้ลุกตามไป

"เอ่อ... ฉันไม่ได้ทำอะไรผิดใช่มั้ย?"นาริมองหน้าพวกฉันแล้วทำหน้างงๆ

"ไม่หรอกสองคนนั้นก็เป็นงี้แหละอย่าไปยุ่งเลย ว่าแต่จะย้ายมาหอวันไหนหรอ"ฉันถามนาริไป

"เดี๋ยวของจากไทยคงส่งมาถึงวันนี้แหละ คิดถึงบ้านจริงๆเลย"นาริตอบฉันมาพร้อมทำหน้าหง๋อยๆ 

 "พี่นาริไม่ต้องกลัวเหงานะคะอยู่นี่"ลามิบอกนาริไปแล้วฉันพึ่งรู้ว่านาริเป็นคนไทยแหละเท่ห์สุดๆไปเลย พวกเราคุยเล่นกันไปสักพักใหญ่ๆจนคนอื่นเริ่มฝึกกันแต่ฉันปวดก้นอยู่นี่ ตอนบอกครู ครูก็มาหัวเราะฉันอีกTT

RenJun Part -

"ไอ้เหรินเห็นเด็กฝึกคนใหม่ยังสุดยอดดดดดด"เจโน่มันเดินมาหาผม

"ไม่สนอ่ะไม่เห็น"ผมตอบมันไปแต่ตายังจ้องเกมส์ในโทรศัพท์อยู่

"เออใช่สิ มึงคงไม่เหลียวแลหญิงใดนอกจากพี่ลูดาแล้วหละม้าง"เจโน่นอนลงข้างๆผม

"เห้ยพูดไป มึงนี่ไม่รู้อะไรซะแล้วไอ้น้อง"พี่มาร์คพูดขึ้นมา

"อะไรอ่ะเพ่ผมก็ไม่รู้"เฉินเล่อเอ่ย

"ก็รอดูเอาเองว่าตอนนี้มันชอบพี่ลูดาหรือมันชอบใครกันแน่หุหุ 5555555"พี่มาร์คพูดแล้วขำ

"ผมชอบพี่อายอนครับ"ผมพูดติดตลกตอบพี่มาร์คไป

"มึงเคยตายมั้ยเหริน"พี่มาร์คมองแรงส่งมาให้ผม 

"ผมล้อเล่นนะเพ่"ผมเก็บโทรศัพท์ยัดใส่กระเป๋าแล้วลุกมานั่งบนโซฟา

"เอ้อนี่กูว่าพวกเราไปซ้อมกันเถอะ ไร้สาระกันมานานมากพอละ"แจมินพูดแล้วลุกขึ้นยืน

End RenJun Part -

หลายวันต่อมา ..

ฉันฟื้นคืนชีพจากการปวดตูดแล้วจะบอกให้ เพราะตอนนี้ฉันเล่นวิ่งไล่จับอยู่ถามว่าว่างหรอ ป่าว.. 

"พี่ยูเป็นโว้ย"เฮรินตะโกนแล้ววิ่งมาแปะฉัน

"โห้ยไรอ่ะเป็นอีกแล้ว"ฉันนั่งลงกับพื้นแล้วทำหน้างอนๆ

"ก็แกเป็นแล้วมันสนุกนี่นา"นาริเดินมาหาฉัน

"ก็ฉันไม่อยากเป็นแล้วให้แกเป็นแทนแล้วกัน เย้!"ฉันลุกมาแปะนาริแล้ววิ่งจากไป

"โอ้ยไรเนี้ย"นาริวิ่งไล่แปะคนอื่นต่อไป เอาจริงพวกเราขี้เกียจซ้อมเลยพากันเล่นอะไรที่ไร้สาระขนาดนี้ = = 

แอ๊ด~~~

"เด็กๆซ้อมเดี๋ยวนี้เลยนะ"ครูจองอาเดินเข้ามา

"ค่ะครู!"พวกฉันรีบวิ่งไปเปิดเพลง

.

.

.

"ทุกคนฉันอยากเล่นหิมะจังเยย"ฉันพูดขณะที่เรากำลังเดินลงบันได 

"บ้าหนาวขนาดนี้"นาริส่ายหน้า

"ฉันก็ไม่เล่น/หนูไม่เล่น/ไม่เล่นเด็กขาด"พวก4คนนั้นไม่มีใครอยากไปเล่นหิมะกับฉันเลยหรอ ฮึก..

"ไปเดินเฉยๆก็ได้"ฉันทำหน้าอ้อนวอน

"นี่ไงทางเดินกลับหอก็ท่ามกลางหิมะแล้วนะเฟ้ย"ฮินะบอกฉัน

"ไปเองก็ได้ชิ้"ฉันเดินสบัดตูด(ที่เพิ่งหายเจ็บ)ออกมา

"หมากระเป๋าจะไปไหนหรอ?"เหรินจวิ้นวิ่งมาสกิดฉัน

"เฮ้!ไปดูหิมะตกกัน"ฉันลากเหรินจวิ้นออกมา จู่ๆฉันก็นึกขึ้นได้ว่ามันต้องมีซ้อมสิ..

"ว่าแต่นายซ้อมเสร็จแล้วใช่ป่ะ"ฉันหันไปถามคนที่ฉันลากออกมาเมื่อสักครู่นี้

"เสร็จแล้วดิ"เหรินจวิ้นตอบฉันมา

"เอ้อนี่นาย!กลับไปเลยๆเดี๋ยวนายจะเสียหายนะ"ฉันนึกขึ้นได้อีกว่าพวกนักข่าวคงมีอยู่ทุกซอกทุกหลืบ ..

"ไม่หรอกฉันกู๊ดบายเสตจกันแล้วเขาไม่มาตามหรอก แล้วอีกอย่างฉันยังอายุน้อยอยู่หนิพวกนักข่าวไม่ค่อยสนไอดอลอายุน้อยๆหรอกน่าาา"เหรินจวิ้นเอามือมาวางบนหัวฉันเเล้วเดินต่อไปฉันได้แต่ผยักหน้าเออๆออๆตามเขาไป

ฉันเดินกับเหรินจวิ้นผ่านมาสักพักนึงแล้ว

"แล้วนี่เพื่อนไม่คบไงถึงต้องลากฉันมาด้วยอ่ะ"เหรินจวิ้นถามฉันด้วยใบหน้ากวนๆ

"ก็ไม่มีใครอยากมาเดินดูหิมะกับฉันแบบนี้หนิ"ฉันตอบเหรินจวิ้นไป 

"นั่นดิหนาวจะตาย ฉันยังอยากกลับแล้วเนี้ยดูสิมือเย็นหมดละ"ไอ้บ้าเหรินจวิ้นเอามือมันมาแตะที่แก้มฉัน เห้ย-///-ทำไมใจเต้นแปลกๆ

"เออมือเย็นจริงด้วยอ่ะ เดินกลับเถอะไป้ๆเดินเลยมาไกลแล้ว"ฉันรีบเลี้ยวเลย ฮื้อไอ้บ้าเอ้ย เราจะหวั่นไหวไม่ได้นะโว้ยยู!

"เดินช้าๆนะ"เหรินจวิ้นพูดพร้อมยื่นมือมันมาจับมือฉัน ตึก ตัก ตึก ตัก! โว้ยอะไรเนี้ย

"อะๆ ระ..ไรของนาย .."ฉันพูดตะกุกตะกัก

"เธอมั้งของฉันอ่ะ"เหรินจวิ้นพูดแล้วยิ้มส่งมาให้ฉัน

ตู้มมมมม! ขณะนี้ซนซอนยูได้ระเบิดเป็นที่เรียบร้อยแล้ว บรัยส์บายชาวโลก .. หลังจากนั้นฉันก็ไม่ปริปากพูดอะไรทั้งสิ้น 

RenJun Part -

ใครดูไม่ออกว่ายูมันเขินก็คงจะโง่มากๆเลยนะครับ อยู่เงียบๆไปแบบนี้แหละน่าร้ากกก

"ถึงหอนายแล้วก็ไปสิไป้"ยูดึงมืออกแล้วใช่มือไล่ๆผมขึ้นหอ แล้วรีบเดินหนีไป

"ไม่อะไปส่งหมากระเป๋ากลับกรงก่อน"ผมเดินตามยูไปติดๆ

"ฉันคนเว้ย!"ยูหันมาเบะปากใส่ผม

"นั่นแหละน่า เดินไปอย่าพูดมาก"ผมตอบซอนยูไป

"นายแหละพูดมาก" "หรอๆๆ"ผมเบะปากส่งไปให้คนตัวเล็กกว่าแล้วเดินไปแบบเงียบๆ 

"เอ่อนี่"หลังจากเงียบมานานผมเลยพูดขึ้น เพราะถึงหอยัยนี่แล้วด้วย

"อะระ"ยูหยุดเดินแล้วหันมาหาผม

"ชอบหิมะหรอ"ผมเอ่ยถามคนตัวเล็กไป

"ชอบสิ นายไม่ชอบหรอ"ยูเลิกคิ้วถามผมกลับมา

"ไม่อะฉันชอบอย่างอื่นมากกว่าหิมะอีก"ผมยิ้มแล้วเอามือไปวางบนหัวอีกคน

"หมายถึงนายชอบฤดูอื่นงั้นหรอ?"ซอนยูทำหน้าเป็นเครื่องหมายคำถามเลย

"โถ่เอ้ย.. ป่าวช่างมันเถอะเดี๋ยวก็รู้เองแหละว่าฉันชอบอะไร"ผมยิ้มให้ซอนยูก่อนจะหันหลังเดินกลับมา 

SeonYoo Part -

ฉันได้แต่คิดกับประโยคที่เหรินจวิ้นพูดเมื่อสักครู่นี้ก่อนแยกกัน แล้วเหรินจวิ้นมันชอบอะไรนะ ..

To be continued..

ชอบอะไรนะ ?

From writer : ตอนนี้มาแบบรวบรัดเวอร์ ไรท์มาอัพไวเพราะว่ากลัวว่าช่วงอาทิตย์หน้าจะไม่ว่างเลยภารกิจเยอะมากๆ TT ยังไงก็ฝากติดตามกันด้วยนะคะอิอิอย่าทิ้งกันน้าาารักทุกคน คอมเม้นเป็นกำลังใจเค้าบ้างน้าาาาจุ้บๆ ♥