คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : Present 08 - ปล่อยมือเธอไปไม่ได้ (กาอาระ) (100 %)
ครืดด!
ประตูห้องเรียนเปิด พวกฉันและเพื่อนคนอื่นหันไปจ้องกันเป็นตาเดียว ครูคาคาชิเดินเข้ามา แต่กลับไม่ปิดประตู เหมือนมีคนยังเข้ามาไม่ครบ
“เอาล่ะนักเรียน โคโนฮะได้มีโครงการแลกเปลี่ยนความรู้กับโรงเรียนซึนะ งาคุเระ วันนี้เป็นวันแรกที่จะเริ่มดำเนินโครงการโดยส่งตัวนักเรียนของที่นั่นมาเรียนแลกเปลี่ยนที่นี่” ซักพักใจฉันก็กระตุกวูบ เพราะอะไรก็ไม่รู้ อยู่ๆก็อึดอัดขึ้นมาดื้อๆ
“เชิญ” สิ้นเสียงของครูคาคาชิ ชายผมแดง ดวงตาสีน้ำทะเลก็เดินเข้ามาในห้อง
“กะ...กาอาระ O_O!” เทมาริเบิกตากว้างด้วยความตกใจ
“ซาบาคุ โนะ กาอาระ” เสียงเรียบๆทำให้สาวๆหลายคนในห้องแทบลงไปนอนดิ้นบนพื้น
“งั้นไปนั่งตรงนั้นแล้วกัน” ครูคาคาชิชี้มาที่โต๊ะข้างๆซาสึเกะ
“ซากุระ เธอรู้จักกาอาระหนิ ช่วยดูแลและแนะนำเขาหน่อยละกัน มานั่งตรงที่ซาสึเกะ ส่วนซาสึเกะก็ย้ายไปนั่งที่ซากุระ” ไอ้ที่ว่ารู้จักน่ะ ไม่สนิทกันเลยซักนิด T^T แล้วยังมาให้ฉันเปลี่ยนที่มานั่งตรงกลางระหว่างสองคนนี้อีก ฮรือออ! บานหน้าต่างของฉัน T_T
ซาสึเกะเงยหน้าขึ้นมาจากโต๊ะแล้วมองหน้าฉันงงๆ (คือมันเข้ามาในห้องก็ฟุบหลับเลยน่ะ -_-;)
“ครูคาคาชิให้เปลี่ยนที่กับนาย”
“ทำไม”
“ฉันต้องดูแลเขาน่ะ” ฉันมองไปทางกาอาระ
“ทำไมต้องดูแลหมอนั่นด้วย ไม่มีปัญญาดูแลตัวเองรึไง” ซาสึเกะขมวดคิ้ว
“อย่าถามมากได้มั้ย -_-^ ครูบอกยังไงก็ทำอย่างนั้นสิ” ฉันทำหน้าเครียดใส่
“ชิ!” เขาจิ๊ปากอย่างไม่พอใจ แต่ก็ทำแต่โดยดี
“เอาล่ะมาเข้าเนื้อหากันเลย บลาๆๆๆ” ฉันแทบจะไม่กล้าหลับเพราะได้รับหน้าที่อันสูงส่ง O_O!
“ที่โคโนฮะเรียนไม่เหมือนกับซึนะเลย” กาอาระพูด
“จริงหรอ งั้นนายจะเรียนรู้เรื่องมั้ยล่ะเนี่ย” ฉันหันไปคุยกับกาอาระ
“ไม่ต้องห่วงน่า ก็มีเธอคอยสอนฉันทั้งคน” ดูพูดเข้า! แค่คะแนนตัวเองก็จะเอาไม่รอดแล้ว เวลาที่ผ่านมาหนึ่งเดือนนั่นน่ะ วันๆเอาแต่นอนเฟร้ยย!! จะถามว่าใครนำ....ชี้ไปทางซาสึเกะค่ะ!
“แหะๆ นายมาเรียนที่นี่ซักพักน่าจะสอนหลักสูตรทั้งหมดให้ฉันได้ละมั้ง -O-!”
“หรอ” ทำหน้าตาย
“แล้วนี่มัวตะ....”
“นี่ซากุระ ข้อนี้เธอเข้าใจรึเปล่า” ซาสึเกะสะกิดหลังฉัน ฉันก็หันไปหาเขา
“ฉันเรียนมาซะที่ไหน นี่แน่ใจนะว่าวิชาคณิตน่ะ -_-“
“งั้นก็หันมาทำกับฉัน ถ้าสอบปลายภาคเธอทำคะแนนแย่ ขายหน้าห้องคิงน่ะสิ”
อะไรเนี่ย -O-! วันนี้เขาไม่หลับหรอ แถมตั้งใจเรียนซะด้วย เมื่อวานตากแดดมากเกินไปรึเปล่าวะ?
“อือๆ” ฉันหันหน้ามาคุยเรื่องโจทย์เลขกับซาสึเกะ ซักพักก็...
“ซากุระ...” กาอาระเรียก
“หืม? มีอะไรหรอ” ฉันหันไปทางกาอาระ
“ตอนเย็นวันนี้อาจารย์ใหญ่ให้ทัวร์โรงเรียน เธอพาฉันไปหน่อยได้มั้ย”
“อื้ม! ได้สิได้ ^^;”
“นี่ซากุระ! ฟังฉันอยู่รึเปล่า” เสียงคนข้างๆดัง ฉันต้องหันทางซาสึเกะสินะ T^T คอจะหมุนได้แล้วเฟร้ยย!
“ฟะ...ฟังสิ! O_O! มะ...เมื่อกี้นายว่าอะไรนะ แหะๆ ^^;”
“จริงๆเลยยัยบ้า!” ซาสึเกะเอื้อมมือมาผลักหัวฉัน
กริ๊งงงงงง!!
ออดดัง เมื่อถึงเวลาเลิกเรียน เพื่อนๆค่อยๆทยอยออกไปจากห้อง เหลือแต่พวกเรา เทมาริเดินตรงมาทางกาอาระทันที
“นี่นายมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง O_O!”
“ก็ได้ยินแล้วหนิ เมื่อเช้า”
“นั่นแหละ! แต่นายไม่ได้เรียนอยู่ไม่ใช่หรอ” หา? นี่เขาไม่ได้เรียนหนังสือหรอ
“พึ่งสอบเข้าเมื่อวานก่อน”
“หะ! =[]=! สอบเข้าแล้วได้ขึ้นมาอยู่ปีสองเลยเนี่ยนะ แถมได้เป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนอีกต่างหาก สมองนายอยู่ระดับปีสองจริงหรอกาอาระ”
“รีบไปกันเถอะน่า ฉันรอนานแล้วนะ” เท็นเท็นบ่น
“เอ่อโทษทีนะ วันนี้ฉันต้องพากาอาระทัวร์โรงเรียน” ได้ยินอย่างนั้นซาสึเกะก็หันหวับทันที
“ไม่เป็นไร ไว้เจอกันพรุ่งนี้นะ” เทมาริเดินไปกอดคอซาสึเกะ ก่อนจะลากออกไปนอกห้อง เหลือแค่ฉันกับกาอาระสองคน
“ระ...เราจะเริ่มที่ไหนก่อนดีล่ะ” ฉันอึกอัก แล้วเกาหัวแก้เก้อ
“ฉันสงสัยอะไรมาซักพักแล้ว ขอถามเธอหน่อยสิ”
“หะ...หา? อ่อ! ว่ามาเลย”
“เธอรู้จักฉันรึเปล่า” คำถามอะไรเนี่ย O_o?
“เอ่อ...รู้จักสิ! ก็นี่ไง ฉันรู้จักนาย” เขาถอนหายใจที่ได้ยินคำตอบแบบนั้นจากฉัน อะไรเนี่ย? -_-?
“ก่อนหน้านี้ล่ะ” ถึงจะบอกว่ารู้จักก็เถอะนะ แต่ก่อนหน้านี้ก็เจอกันครั้งแรกที่บ้านเทมารินี่
“ที่เราเจอกันที่บ้านเทมาริเมื่อเดือนที่แล้วน่ะหรอ”
“........” เขาเงียบจนฉันรู้สึกว่าพูดอะไรผิดไปรึเปล่า แต่อยู่ๆกาอาระก็เอื้อมมือมาคว้าข้อมือฉันไว้
“O_o!”
“เธอจำฉันไม่ได้จริงๆหรอซากุระ” เขาดึงให้ฉันหันไปประชันหน้าอย่างจัง
“อะ...เอ่อนายกำลังพูดเรื่องอะไรน่ะ”
“เวลาแค่หกปีทำให้เธอลืมฉันงั้นเลยหรอ” เขาพูดกับตัวเองด้วยน้ำเสียงที่...สยองสุดๆ TOT
“กะ...กาอาระ ปะ...ปล่อยมือฉันเถอะ” ฉันพยายามแกะมือออก แต่เขากลับยิ่งกำไว้แน่น
“เพราะเธอยังเป็นแบบนี้ ฉันเลย....ปล่อยมือเธอไปไม่ได้” เสียงเขาอ่อนแรงเหมือนวิ่งรอบโลกแล้วกลับมาคุยกับฉัน
“ระ...เราตะ...”
ครืดด!!
ปัง!!
ประตูห้องเปิดออกเสียงดังลั่น และคนที่เข้ามาก็คือ....ซาสึเกะ!
เขาเหงื่อท่วมตัว เหมือนรีบวิ่งมาอย่างรีบร้อน และไม่รู้ทำไม ฉันถึงรู้สึกดีใจที่เขาเข้ามาตอนนี้
“วันนี้วันเกิดอิโนะ ถ้าขาดเธอไปยัยนั่นต้องเสียใจแน่” เขาวิ่งมาคว้าข้อมือฉันอีกข้างทำเหมือนว่ากาอาระไม่ได้อยู่ในห้องนี้
“วะ...วันเกิดอิโนะ! O_O!” ฉันตกใจ ซาสึเกะดึงฉันไป มือฉันหลุดจากมือกาอาระอย่างง่ายดาย
ดูเหมือนเขาเป็นคนปล่อยมือฉันเอง ขอโทษนะ...กาอาระ
ครืด!!
ประตูห้องปิดลง เหลือเพียงชายหนุ่มเรือนผมสีแดง เขาทรุดตัวลงบนเก้าอี้อย่างหมดแรง
“ทั้งๆที่เธอลืมฉัน แต่เวลาหกปีนั้นไม่ได้ทำให้เธอเปลี่ยนไปเลย เธอยังเลือกมัน! ตั้งแต่ตอนนั้น จนถึงตอนนี้!! ฉัน...ทำไมเป็นแบบนี้วะ!!!!” กาอาระสบถลั่น ก่อนจะใช้หมัดทุบลงบนโต๊ะเต็มแรง
ปัง!
“ทั้งๆที่พูดออกไปแบบนั้นแท้ๆ แต่กลับดึงเธอไว้ไม่ได้ แต่ถึงจะยังไง ฉันก็มาเหยียบที่นี่แล้ว จะไม่มีวันกลับไปโดยไม่มีเธอเป็นอันขาด!!!” ความเงียบกลับมาปกคลุมจิตใจเขาอีกครั้ง.....
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
มาอัพแล้วจ้าพี่น้อง เป็นไงบ้างเอ่ยสนุกอ่ะป่าวคะ เหอะๆ ไรท์อยากจะเฉลยรีดเดอร์เต็มกลืนแล้ว แต่ใกล้ๆแล้วล่ะค่ะ เรื่องนั้นเดี๋ยวรีดก็จะได้รู้เอง ขอพลังงานเชื้อเพลิงคำเม้นติชมด้วยนะคะ T^T
ความคิดเห็น