คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Past 04 - ซึนะ งาคุเระ (100%)
ใช้เวลาประมาณสองชั่วโมงครึ่ง เราก็มาถึงซึนะ งาคุเระ รถที่จากสอง ก็เปลี่ยนมาเป็นสามคัน เพราะเนจิพึ่งมา พวกชิกามารุ ซาอิก็ขึ้นรถกับเนจิ
“ถึงแล้ว! นี่แหละบ้านฉัน!” เธอชี้ไปที่บ้านที่ก่อด้วยทรายหลังใหญ่
“นี่อยู่คนเดียวหรอ -_-“ อิโนะพูดอึ้งๆ
“เปล่าๆ อยู่กันสามคน”
“แต่ก่อนอยู่คนเดียวไม่ใช่หรอจ้ะ แล้วนี่พาใครมาอยู่ตั้งสามคน” เท็นเท็นพูดอย่างจับผิด
“พวกเราไม่ได้มาบ้านคุณเทมารินานแล้วนะคะ” ฮินาตะ
“มีแต่เพื่อนๆทั้งนั้นแหละ”
“ชิ! น่ารำคาญ จะพูดอะไรมากมาย รีบเข้าไปสิ” ชิกามารุบ่น (อยากเข้าบ้านเขาจนตัวสั่นก็บอกมาเต๊อะ ><)
“ไปๆ เราต้องไปทำอาหาร เตรียมจัดงานอีกนะ”
“หา -O-!”
“อ้าวว ก็ฉันมาพร้อมกับพวกเธอจะให้แยกร่างเหมือนารูโตะมาจัดโต๊ะรอรึไง”
“เกี่ยวอะไรกับฉันอีกเนี่ย อย่าพาดพิงสิเว้ย” นารูโตะ
“ไปๆ รีบๆทำฉันหิวจะแย่แล้ว” อิโนะ
“ส่วนซากุระ....นั่งรออยู่ที่ห้องนั่งเล่นนะ เพราะงานต้อนรับเธอ ให้เธอทำด้วย มันไม่คือ”
“จะดีหรอ แต่ฉันอยากช่วยนะ -_-“
“เอาน่า แรงงานเรามีเพียบ” เท็นเท็นพูดแล้วหันไปทางเนจิ นารูโตะ ชิกามารุ และซาอิ
“=_=;” เจ้าพวกนั้น
พวกเราเดินเข้าบ้านของเทมาริด้วยท่าทางตื่นเต้น ฉันก็ตื่นเต้นเหมือนกัน ไม่ได้มาที่นี่ก็นานแล้ว เปลี่ยนไปเยอะเลย ใครกันนะที่อยู่กับยัยนี่
“คันคุโร่! ใครให้นายเอาหุ่นเข้ามาในบ้านหะ!! มันจะควรจะอยู่ในโรงเก็บไม่ใช่เรอะ” เสียงแว้ดๆของเทมาริ พวกเราที่กำลังเดินสำรวจ รีบวิ่งไปที่ห้องนั่งเล่น ก็พบกับอีกสองบุคคลที่ไม่คุ้นหน้า คนหนึ่งใส่ชุดสีดำ มีลายตรงหน้าสีม่วงกำลังนั่งแกะอะไรซักอย่างในตัว…เรียกว่าหุ่นน่าจะได้นะ
-_-; ส่วนอีกคนยืนอยู่ตรงประตู ผมสีแดง ตาสีน้ำทะเล ข้างหลังมีน้ำเต้าขนาดใหญ่ด้วยและตอนนี้เขาก็...กำลัง ‘มอง’ ฉันอยู่ ฉันเลยต้องหลบตาน่ากลัวๆนั่น T^T
“มันเกะกะเข้าใจมั้ย”
“แล้วพัดของเธอไม่เกะกะรึไง -_-+” คันคุโร่....น่าจะใช่นะ หันไปมองพัดใหญ่ที่กางอยู่เต็มพื้นห้อง
“ใครกางมัน -_-^”
“มันกางเอง แต่ฉันหุบไม่เป็น”
“=_=;”
“แล้วนาย! กาอาระ!! จะหอบทรายเข้าบ้านมาด้วยทำไมเนี่ย!!” กองทรายล้อมรอบคนผมแดงเมื่อกี้
“ไม่รู้สิ มันมาเองของมัน -_-” ทำหน้าตาย แล้วเดินขึ้นไปชั้นบน
“ทรายมันมีขาซะที่ไหน เอาเข้ามาก็เอาออกไปด้วยเซ่!” เทมาริโวยวายใหญ่
“เรารีบไปจัดของกันเถอะ นี่ก็สองทุ่มแล้ว” เท็นเท็น
“ไปๆ” อิโนะเดินไปลากยัยเทมาริให้ออกจากห้อง
“แล้วหมอนั่นเมื่อไหร่จะมา” นารูโตะพูด
“เดี๋ยวมันก็มาเองแหละน่า” ชิกามารุลากพวกนั้นให้เดินตามไป
“นี่ซากุระ ฝากทำความสะอาดห้องนี่ด้วยนะ แหะๆ ^^;” ยัยเทมาริชะโงกหน้าออกมาบอก ฉันก็ได้แต่ยิ้มแหยๆกลับ
ฉันมองหาไม้กวาดหรืออะไรก็ได้ที่ทำให้ทรายพวกนี้ออกไปจากห้อง -_-;
“นี่ๆ” ฉันเดินไปสะกิดคันคุโร่ที่ยังไม่เลิกแกะหรือชำแหละตัวหุ่น
“??” เงยหน้าขึ้นมามอง
“มีเครื่องดูดฝุ่นหรือไม้กวาดบ้างมั้ย”
“อ่อ อยู่ชั้นสองห้องมุมสุด” ฉันพยักหน้าเล็ก ก่อนจะเดินขึ้นไปชั้นสอง อยากจะบอกว่าข้างมืดมาก @_@ มองแทบไม่เห็นทาง นี่ถ้าไม่ทำบ้านแบบโล่งๆแสงพระจันทร์คงส่องเข้ามาไม่ได้ เลยพอเห็นนิดหน่อย ข้างบนเป็นห้องหกห้องข้างซ้ายสาม ข้างขวาสามหันหน้าเข้าหากัน ซึ่งเขาก็ไม่ได้บอกว่าอยู่ฝั่งซ้ายหรือฝั่งขวา -_- ฉันตัดสินใจเดินไปเปิดประตูห้องมุมสุดฝั่งขวา
แอ๊ดดดด....
สายลมเย็นพัดออกมา กลิ่นทรายลอยออกมาตาม และฉันก็พบ....
กาอาระ
เขาที่กำลังยืนมองออกไปทางหน้าต่างหันมามองฉัน
“เอ่อ...ฉันเพื่อนเทมาริน่ะ พอดีฉันมาหาเครื่องดูดฝุ่นและเข้ามาผิดห้อง ขอทะ....”
“เธอชื่ออะไร” เขาเดินมาหยุดตรงหน้า ก่อนจะถาม
“ซากุระ....ฮารุโนะ ซากุระ” ฉันสะดุ้ง ที่เขาเอื้อมมือเย็นๆมาจับข้อมือฉันไว้
“O_o?”
“เดี๋ยวฉันพาไป” กาอาระออกแรงดึง แล้วพามาที่ห้องตรงข้าม (แค่บอกก็ได้นะ ไม่ต้องจูงมาขนาดนี้หรอก ไม่พอห้าสิบเมตรเลย -_-///)
เขายังไม่ปล่อยมือฉัน แล้วลากฉันเข้าไปเอาเครื่องดูดฝุ่น
“เธอ....”
บรืนนนน!!
เสียงรถดังขึ้นทางหน้าบ้าน และได้ยินเสียงเทมาริพูด
“มาช้านะซาสึเกะ รีบเช้ามาช่วยกันเลย” ??
มาต่อแล้วจ้า......
หลังจากทำความสะอาดเสร็จอิโนะก็ลากฉันไปหลังบ้าน โต๊ะยาวเต็มไปด้วยอาหารมากมายรายเรียง
“ยินดีต้อนรับกลับนะ!!” ทุกคน(ยกเว้นซาสึเกะ) ตะโกนพร้อมกัน
ปุง! ปัง! ปุง! ปัง!
พวกนี้ดึงสายรุ้งใส่หน้าฉัน -_- เรากินเลี้ยงฉลองกันอย่างสนุกสนาน วันนี้เป็นวันที่ดีที่สุดเลยล่ะ เขาทั้งสองไม่คิดจะอยู่กับฉัน แต่ฉันเลือกที่จะอยู่กับพวกเพื่อนได้หนิ!
“นี่ซาสึเกะ ไปยืนทำอะไรอยู่ตรงนั้นน่ะ”
“ทำไมถึงพาหมอนี่มาด้วยล่ะ” เอ่อ...ฉันควรพูดว่า ทำไมหมอนี่ถึงยอมมาด้วยล่ะมากกว่า -O-!
“เขาเป็นเพื่อนเนจิน่ะ เลยต้องหอบมาด้วย” เท็นเท็นว่า พลางหันไปมองซาสึเกะกับเนจิที่กำลังคุยกัน
เนจิเดินออกมาแล้ว ฉันเลยเดินไปหาซาสึเกะ
“ทำไม ไม่เข้าไปในงานล่ะ”
“วุ่นวาย”
“หน้าอย่างนายคงเข้างานสังคมไม่ได้เลยสินะ”
“คงงั้นมั้ง”
“ทำหน้าบอกบุญไม่รับอีกแล้ว แบบนี้งานก็กร่อยหมดสิ” ฉับตบไหล่เขาเบาๆ
“O_o?”
“ไปเถอะน่า มันก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้นหรอก” ฉันจับแขนเสื้อเขา ก่อนจะลากเข้าไปในงาน โดยไม่ได้สังเกตเลยว่า สิ่งที่ทำอยู่นั้น อยู่ในสายตาของใครบางคน ‘ชั้นสองห้องมุมสุด’
“โอ๊ยยย ตาลายคล้ายจะเป็นลม @_@” พวกนารูโตะที่เมาแอ๋ เริ่มพูดเป็นภาษามนุษย์ดวงอังคาร (มันมีที่ไหนล่ะ =_=’)
“นี่ทุกคน คันคุโร่อยากไปซื้อของที่โคโนฮะด้วยน่ะ เราต้องจัดรถใหม่แล้ว”
“ว่าไป” อิโนะ(ที่คอแข็งสุด ดูท่าจะมีสติมากกว่านารูโตะอีกนะ)
“คนที่ขึ้นรถมากับฉันคือฮินาตะกับซากุระใช่มั้ย”
“อืมๆ”
“ฮินาตะไปกับอิโนะแล้วกัน เพราะเจ้านี่มันจะหอบเพื่อนกระป๋องของมันไปด้วย(หุ่น)”
“เพื่อนกระป๋องที่ไหนฮะ! ยัยป้าบ้าพลัง” คันคุโร่
“ส่วนซากุระ...” มองหาจนไปสะดุดกับคนผมสีดำเคลือบน้ำเงิน
“ฝากนายไปส่งด้วยซาสึเกะ!”
“หะ! -O-!” อ้างปากค้างเลยครัชท่านผู้อ่าน
“อืม” คำเดียว ถามจริง หมอนี่มันได้เรียนภาษามาปะวะ หรือในปากมีดอกพิกุลทอง =_= พูดมากๆบ้างก็ได้นะจะบอก
“เอาล่ะ กลับกันเถอะ”
ฉันเดินออกมาหน้าบ้าน ก่อนจะเหลือบไปเห็นรถที่คุ้นตา ลัมโบกินีสีดำ?
เฮ้ยย!! นั่นมันคันเมื่อตอนนั้นหนิ ที่ฉันตีกระโปรงรถเขาแล้วบอกว่า รถสวย!
รถของซาสึเกะเรอะ! -O-! แถมไปโรงเรียน เขายังทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้อีก
หมอนี่มัน....ตายด้านแล้วแน่ๆ O_O!
ฉันหันไปมองหน้าเขาน้อยๆ และพบว่าเขาก็มองอยู่เหมือนกัน แล้วเราก็ขึ้นรถนั้น ออกไปจากซึนะ งาคุเระ
ทำไม...จำฉันไม่ได้รึยังไง’ เสียงจากคนๆนั้น ‘ชั้นสองห้องมุมสุด’
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------
มาอัพแล้วจ้า...และเราก็ได้พบกับกาอาระแล้ว เอาล่ะทีนี้อะไรจะเกิดขึ้นละเนี่ย! บ๊ายบายกาอาระจ๋า กลับโคโนฮะละน้า ><!
ความคิดเห็น