คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Past 03 - ความรู้สึก...ที่ผิดปกติ (100%)
กริ๊งงงงง!!
เสียงออดดัง แสดงว่าถึงเวลาเลิกเรียนแล้วสินะ เวลาหนึ่งวันนี่มันชั่งผ่านไปเร็วซะจริงเล๊ยยย >3< ฉันบิดขี้เกียจเล็กน้อย ก่อนจะลุกขึ้นจากเก้าอี้ (ความจริงคือหล่อนเอาแต่หลับ เลยบอกว่าเร็ว =_=!) ฉันหันมามองคนข้างๆที่กำลังก้มดูอะไรไม่รู้อยู่ใต้โต๊ะตั้งแต่เช้าแล้ว
“นี่ซาสึเกะ เลิกเรียนแล้วนะ” ฉันยื่นมือไปใกล้ๆ ก่อนจะ....
จะ...จิ้ม! ตรงแขนเขา >O<! เกิดเงยหน้าขึ้นมาพ่นไฟใส่ฉันจะทำไงเนี่ย TOT
“นี่นาย” จิ้มแรงขึ้นอีก
“......”
“นาย....”
จึกๆๆๆ (เสียงจิ้มแขนดังมาก -_-;)
“(. . )” ฉันเลื่อนหน้าเข้าไปใกล้ๆ ก่อนจะ.... เฮ้ยย! หลับอยู่นี่หว่า -O-!
“ซาสึเกะ ตื่นได้แล้ว เลิกเรียนแล้วนะ” เปลี่ยนจากนิ้วจิ้มเป็นเขย่าแทน
“.......” ไม่มีเสียงตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก
“นี่ซากุระ ฝากปลุกเขาไปพบครูที่ห้องด้วย” ครูอิรุกะพูด ก่อนจะเดินออกไป แล้วทำไมครูไม่มาปลุกเขาเองละคะ T^T
“ซา...สึ...เกะ! ตื่นสิตื่น!” ฉันเขย่าตัวเขาแรงขึ้นอีก แต่ดูเหมือนจะไม่รับรู้ไรเลยนะนั่น =_=^ หลับลึกเกินไปมั้ย ฉันรู้สึกตัวได้ว่าวันนี้มีงานฉลองที่อิโนะพูด ซึ่งต้องรีบกลับบ้านไปเตรียมตัว ฉันหันไปทางหน้าต่างอย่างรวดเร็วก็พบว่าเริ่มมืดแล้ว โดยลืมไปว่า....
ปั่ก!
กระเป๋าที่ฉันสะพายไว้ข้างเดียว ฟาดไปที่หัวซาสึเกะเต็มแรง -O-! เอาแล้วไงคราวนี้ ไม่ใช่แค่พ่นไฟใส่แล้วล่ะ คงได้ไปเข้าเฝ้ายมบาลแน่ TOT
“หืม?” เจ้าตัวเงยหน้าขึ้นมาอย่างช้าๆ ก่อนจะมองหน้าฉันงงๆ
“ฉะ...ฉันเปล่านะ มะ...เมื่อกี้มียุงจะมากัดนาย ฉันเลยเอากระเป๋าฟาดน่ะ (‘ ‘ )”
“หรอ” หน้าตายมากค่ะ -_-
“( ‘ ‘)”
“แล้วมีอะไรล่ะ ทำไมถึงยังไม่กลับบ้าน” เย้! เขาพูดกับฉันมากกว่าสามคำแล้ว ><! (ใช่เวลามาดีใจมั้ยหะ =_=+)
“อะ...อ่อๆ ครูอิรุกะเรียกนายไปพบที่ห้องน่ะ ฉะ...ฉันไปก่อนนะ” ฉันยกมือขึ้นทักทาย ก่อนจะรีบวิ่งออกจากห้อง ทั้งรีบ ทั้งกลัวตายเลยก็ว่าได้ อยู่ห้องกับนายนั่นสองต่อสอง เกิดหยิบมีดออกมาแทงพุงฉันนี่ว่าไง -O-! (มโนร้ายกาจมากค่ะเจ้)
ฉันวิ่งกลับบ้านด้วยความไวแสง โดยไม่ได้สังเกตรอบๆเมืองว่าเริ่มมืดแล้ว จะสวยมากๆ
คฤหาสน์ฮารุโนะ....
ติ๊ดๆ
“ค่ะพ่อ”
(เป็นไงบ้างลูก เรียนวันแรก)
“ก็ดีนะคะ เจอเพื่อนเพียบเลย”
(เป็นอย่างนั้นก็ดีแล้วล่ะ ^^)
“แถมได้เจอเพื่อนเก่าครบทุกคนเลยด้วย เป็นเรื่องบังเอิญที่ดีนะคะ”
(จะ...เจอเพื่อนเก่า! O_o)
“ใช่ค่ะ พ่อมีอะไรรึเปล่า ทำไมทำเสียงตกใจแบบนั้น”
(ปะ...เปล่าหรอก มะ...มีใครบ้างล่ะ) ปลายสายเริ่มหายใจติดขัด
“ก็....เท็นเท็น เนจิ ซาอิ อิโนะ เทมาริ ชิกามารุ นารูโตะ ฮินาตะ และ....”
(ใครอีก ใครอีกนอกจากนี้!)
“หมดแล้วค่ะ”
(เฮ้อออ) ปลายสายถอนหาย จนฉันรู้สึกแปลกๆ
“พ่อเป็นอะไรกับพวกเขาหรอ”
(เปล่าๆลูก แค่พ่อคิดถึงพวกเขาน่ะ โตขึ้นมาจะหน้าตาสวยหล่อขนาดไหนเนี่ย)
“สวยขึ้นหล่อขึ้นทุกคนนั่นแหละค่ะ แต่นิสัยยังเหมือนเดิม -_-;”
(ดีแล้วที่ลูกเจอเพื่อนเก่า งั้นพ่อไปทำงานก่อนนะ)
“ค่ะ”
ตู๊ดๆ
เสียงพ่อเมื่อกี้ ยังทำให้รู้สึกแปลกใจไม่หาย ความรู้สึกที่ผิดปกตินี่มันอะไรกันนะ เหมือนเขากลัวฉันจะพูดชื่อใคร หรืออะไร ทำไมต้องลุ้นตอนที่ฉันจะเอ่ยชื่ออีกคนด้วย พ่อนี่ทำตัวแปลกจริงๆเลย....
ต่อเลยจ้า.....
ขณะนี้เวลา 19 นาฬิกา 16 นาที 48 วินาที....ถึงเวลาที่ต้องไปงาน ^O^ มันเป็รเื่องที่ดีนะที่ได้เจอเพื่อนเก่า ถึงจะบ้าๆ เพี้ยนๆก็เถอะ -_- แต่พวกเขาก็ไม่เคยปล่อยฉันไว้คนเดียว....
ติ๊ดๆ
(ซากุระให้ฉันไปรับมั้ย)
"ไม่ต้องดีกว่า บอกที่อยู่บ้านเธอมา"
(อยู่บ้านเดิมใช่มั้ย อีกห้านาทีเจอกัน)
ตู๊ดๆ
ทีหลังก็อย่าโทรมาหาเลย เปลืองตังค์เปล่า -_-; วันนี้ฉันใส่กางเกงยีนตัวเก่งกับเสื้อยืดเท่ๆ และรองเท้าหุ้มข้อสุดเฉียบ ไม่มีใครเทียบเทียมความเท่ของฉันได้ เฮอะๆ ^O^ (หัวเราะอย่างบ้าคลั่งอยู่คนเดียว)
"คุณหนูไม่อยู่ทานข้าวหรอคะ" แม่นม
"ไม่หรอกค่ะ วันนี้มีงานกับเพื่อนน่ะค่ะ ฉลองๆ" ฉันยิ้มแฉ่ง
"เห็นคุณหนูยิ้มอย่างมีความสุขเวลาอยู่กับคนที่คุณหนูรัก ดิฉันก็ดีใจแล้วล่ะค่ะ ดูแลตัวเองด้วยนะคะ"
"ค่ะแม่นม" ฉันเข้าไปกอดเธอ และเธอก็กอดตอบ
"ส่วนเรื่องกลับบ้าน เดี๋ยวฉันจะโทรมานะคะ"
"ค่ะคุณหนู ^^"
ปี๊ดๆ
เสียงแตรดังลั่นสะท้านปฐพีอยู่หน้าบ้าน จะมีใครเล่า นอกจากยัยพวกนั้น -_- มาแบบเงียบๆไม่ได้เลยใช่มั้ยนะ
"บ้านยังใหญ่เหมือนเดิมเลยนะ" ฉันที่เดินออกมาหน้าบ้านก็พบยัยพวกนั้น นี่ขนมาทั้งขบวนเลยเรอะ! มองรถเฟอร์รารี่สองคันที่จอดอยู่
"แล้วมันจะเล็กลงได้รึไง" ฉันพูดเนือยๆ
"แหมม มีพูดติดตลกอีกนะแกเนี่ย" อิโนะพูดกลั้วหัวเราะแล้วตบไหล่ฉันเบาๆ
"แล้วนี่จะไปที่ไหนกัน"
"บ้านฉันๆ!" ยัยเทมิราพูด
"ตามนั้น ต้องข้ามเมือง ข้ามแคว้นเลยแหละคราวนี้ ฮ่าๆ" นารูโตะ
"แหมม แคว้นก็อยู่ติดกัน ไม่ไกลเท่าไหร่หรอกน่า เอาเป็นว่ารีบไปเถอะ นี่ก็มืดแล้ว" พวกเราออกเดินทางออกจากแคว้นโคโนะฮะ แล้วตรงไปที่แคว้นซึนะทันที...
--------------------------------------------------------------------------------------------------------------
อัพจบแล้วนะคะ ติชมกันได้ และฝากคอมเม้นเพื่อเติมเชื้อเพลิงของไรท์ด้วยนะคะ รักและขอบคุณรีดเดอร์ทุกคนนะคะ ^O^!
ความคิดเห็น