คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Past 01 - ยินดีต้อนรับกลับ....
เฮ้ออออ
วันนี้เป็นวันที่ต้องกลับญี่ปุ่นสินะ พ่อกับแม่ฉันต้องย้ายไปทำงานที่ประเทศอื่น เลยต้องอพยพกันไปทั้งบ้าน ตั้งแต่พ่อบ้าน ยันคนซ่อมท่อน้ำ -O-!
แต่นี่ก็จะได้กลับแล้วน่ะนะ คิดถึงเป็นบ้าเลย ดินแดนต้นกำเนิดชื่อฉัน....ซากุระ
ฉันชื่อ ฮารุโนะ ซากุระ พ่อแม่ทำธุรกิจเครือใหญ่ของญี่ปุ่น และไม่ค่อยมีเวลาว่างเท่าไหร่ ฉันเป็นลูกคนเดียว เลยต้องอยู่กับแม่นมและพวกคนในบ้าน แต่นั่นก็เหมือนอยู่คนเดียวนั่นแหละ :(
“คุณหนูครับ ถึงเวลาขึ้นเครื่องแล้วครับ”
“อืม”
ญี่ปุ่น....
ถึงแล้วสินะ :) ฉันลงจากเครื่อง ก่อนจะเดินทางกลับบ้านโดยรถประจำบ้าน
“พรุ่งนี้คุณหนูต้องไปโรงเรียนนะครับ ท่านพ่อของคุณหนูสั่งไว้ว่า ถ้ามีปัญหาหรืออยากได้อะไรให้โทรไปน่ะครับ” ฉันที่นั่งเบาะหลังขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วทำไมไม่มาหาเองล่ะ นั่นสินะ แค่จะมาส่งฉันขึ้นเครื่องยังไม่มีเวลาเลย ชิ!
“อืม” ฉันไม่ใส่ใจคำพูดของคนขับรถเท่าไหร่ ฉันมองออกไปนอกหน้าต่าง ญี่ปุ่นนี่สวยจริงๆเลย รัสเซียที่คิดว่าดูดีแล้ว ยังสู้ไม่ได้
คฤหาสน์ฮารุโนะ....
แอ๊ด....
ประตูบานใหญ่ค่อยเปิดออก ฉันมองภาพที่เมดนับสิบยืนเข้าแถวในห้องโถง
“O_o?”
“ยินดีต้อนรับกลับค่ะคุณหนู” เสียงที่เปล่งออกมาพร้อมกัน กับฉากในบ้านที่กว้างขวาง ไม่ได้ทำให้ฉันดีใจเลยซักนิด
“คะ...คุณหนูของแม่นมกลับมาแล้ว T^T” หญิงวัยกลางคนเดินเข้ามากอดฉัน
“อะ...เอ่อ ค่ะฉันกลับมาแล้ว” ฉันยิ้มแห้งๆ
“วันนี้จะทำอาหารต้อนรับคุณหนูนะคะ เดินทางมาเหนื่อยๆคงต้องการพักผ่อนสินะคะ” แม่นมพาฉันขึ้นไปชั้นสอง แล้วหยุดที่ห้องๆหนึ่ง ถึงจะเป็นบ้านตัวเองก็เถอะ ไม่อยู่ที่นี่มาตั้งหลายปี ก็ไม่คุ้นเหมือนกันแฮะ ไม่ได้อยู่ตั้งแต่สิบเอ็ดขวบแล้วหนิ
ฉันทิ้งเป้ลงบนโซฟา ก่อนจะทิ้งตัวลงเตียงใหญ่ ฉันควรจะเป็นผู้ใหญ่ให้มากกว่านี้สินะ ควรจะอยู่ให้ได้ด้วยตัวเอง เรื่องราวตอนเด็กๆมันชั่งเลือนราง คิดไม่ออกเลยช่วงก่อนหน้านั้น....
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“ค่ะ” ฉันขาน
“ดิฉันมาตามไปทานข้าวน่ะค่ะ” แม่นมนั่นเอง
O_o?
“คุณหนูของแม่นมกลับมาทั้งที เลยจัดให้ยิ่งใหญ่ไปเลยน่ะค่ะ”
“ฉันแค่กลับมาเองนะคะ”
“นี่มันตั้งหกปีมาแล้วนะคะ ดิฉันคิดถึงคุณหนูมากเลย T^T”
“ฉันก็เหมือนกันค่ะ....” ฉันเดินไปนั่งตรงหัวโต๊ะอาหาร อาหารต่างๆนาๆวางเรียงรายเต็มโต๊ะอย่างสวยงาม และเยอะแยะ แต่ฉันก็กินคนเดียวอยู่ดีนั่นแหละ พวกเขาเคยคิดจะกลับมากินข้าวพร้อมกันบ้างมั้ยนะ
ติ๊ดๆ
“ค่ะพ่อ”
(ถึงแล้วสินะลูกพ่อ)
“ใช่ค่ะ เดินทางปลอดภัยดี”
(ขอโทษนะที่พ่อกับแม่ไม่ได้ไปส่งลูก)
“......”
(คุณคะ ให้ฉันคุยกับลูกบ้างสิ....ไงจ้ะซากุระของแม่)
“ค่ะแม่”
(พรุ่งนี้ก็ไปโรงเรียนแล้วนะ ลูกจะได้เจอเพื่อนๆเยอะแยะเลยล่ะ)
“น่าตื่นเต้นจังเลยนะคะ หนูอายุสิบเจ็ดแล้วด้วยสิ”
(ลูกจะได้ขึ้นไปปีสองของมอปลายเลยนะ พ่อของลูกจัดการเรียบร้อยแล้ว)
“อ๋อค่ะ”
(อยากได้อะไรเพิ่มโทรมาหาเรานะจ้ะ รักลูกนะ)
“เช่นกันค่ะ”
ตู๊ดๆ
แค่อยากให้กลับมาหาฉันบ้าง...ก็เท่านั้นเอง
ฉันไม่มีอารมณ์อยากจะกินอะไรเท่าไหร่ พอขึ้นไปอาบน้ำเสร็จก็รีบเข้านอน
พรุ่งนี้แล้วสินะ โรงเรียนใหม่ของฉัน!!
.......................................................................................................................................................................
อัพได้ทีละนิดเองค่ะ ยังไงก็ช่วยคอมเม้นต์ให้เป็นเชื้อเพลิงอัพตอนต่อไปด้วยนะคะ T^T
ความคิดเห็น