คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #19 : End present - อดีต ปัจจุบัน อนาคต
โรงอาหาร....
โต๊ะอาหารที่มีพลังงานบางอย่างปกคลุมอยู่ ทั้งฉัน เทมาริ ฮินาตะ นารูโตะ ยัยแว่น นายฟันแหลม และคนอื่นๆต่างก็นั่งอยู่ที่โต๊ะเดียว
“ฉันไปเอาข้าวมาให้นะ” ฉันลุกขึ้น ก่อนจะบอกซาสึเกะ
“ไม่เป็นไร ฉันจะไปด้วย” เขาลุกตามฉัน แต่ยัยคารินก็เดินมายืนข้างๆ
“ฉันก็...หิวข้าวเหมือนกัน” =_=+
พวกเรากินข้าวด้วยกัน มันไม่ใช่ธรรมดาเพราะ มีทั้งช้อนเหินฟ้า หมูบิน ดีนะไม่มีกระทะ หม้อ ไห ไม่งั้นได้เปิดศึกกันอีกรอบแน่ แต่ก็คิดว่ากำลังจะเริ่มสงครามโต๊ะอาหารแหละ =O=
“วันนี้ว่างคาบบ่ายนะคะ” ฮินาตะพูด
“งั้นเราไปเที่ยวทะเลมั้ย” อิโนะเสนอ ซึ่งมันเป็นเรื่องที่ดีมาก แสงแดดกำลังเร้าร้อนเลย =_=;
“ไม่ได้ไปนานแล้วนี่ งั้นไปทะเลกัน” เนจิเห็นด้วย
“ใช่ๆ ตอนนั้นยัยซากุระโดนบอลอัดกำเดาไหลเลย ฮ่าๆ” เทมาริหัวเราะจนฉันหมั่นไส้
“ไปเถอะครับ ^_^” ซาอิ
“Let’s Go!!!”
“เดี๋ยว!” ใครขัดยะ -_-*
“พวกเราจะไปด้วย -_-“ ยัยคารินนี่เอง
“=_=^” เทมาริ อิโนะ ฮินาตะ
“ตามมาสิ” เท็นเท็น
“งั้นฉันขอขึ้นรถไปกับซาสึเกะนะ”
“=O=!”
“คละกันไปแล้วกัน รีบไปเถอะ” ชิกามารุพูด แล้วเดินนำไปที่รถ
ฉันขึ้นรถมากับซาสึเกะด้วย แต่นั่งข้างหลัง ยัยคารินนั่งข้างหน้า ฉันมองยัยนั่นทำท่าทางอย่างกับจะงาบหัวซาสึเกะ จนแทบจะกระชากเธอลงจากรถ แต่ฉันเปลี่ยนเป็นหยิบกีต้าร์มาเล่นแทน
รถสี่คันเคลื่อนตัวมาจอดข้างถนน ข้างล่างเป็นทะเล เสียงคลื่นทำให้ฉันสบายใจขึ้นเยอะเลย รู้สึกอบอุ่นและอบอ้าวเป็นบ้า =O=;
“อิโนะเอาบอลมารึเปล่า” เท็นเท็น
“ติดรถตลอด มาเลยๆ” ยัยพวกนั้นวิ่งลงไปที่หาดก่อนจะเล่นบอลยางกัน
“ทำไมไม่ไปเล่นด้วยกันล่ะ” ฉันหันไปถามพวกเนจิ
“ไม่ล่ะ ฉันเข็ดเวลาเล่นน้ำแล้วไม่ได้เปลี่ยนเสื้อ”
“ใช่ ฉันนี่ต้องไปซื้อตัวใหม่เลย” นารูโตะโอดครวญ
“ผมนี่ระบายสีทับยังไม่หาย” ซาอิ
“แล้วมันใช่เรื่องมาระบายสีทับมั้ยยะ =_=+”
“งั้นพวกนายก็มาเล่นกับเราสิ” เทมาริเอ่ยชวน
“น่าสนใจนี่” เนจิ นารูโตะ ซาอิเดินไปร่วมเล่นกับพวกอิโนะ
“แล้วเมื่อไรนายจะลงจากรถยะ!” เสียงเทมาริโวยวาย
“ไม่เอาอ่ะ ฉันไม่อยากเล่นน้ำ” ชิกามารุที่นั่งอยู่บนเบาะพูดเนือยๆ
“งั้นไปเล่นเดินกับฉัน”
“ทำไมต้องไปกับเธอล่ะ =_=”
“แล้วจะให้ไปกับแมวตัวไหน =_=+” อยู่ๆยัยเทมาริก็หันมาทางฉัน
“จะมองฉันทำมายยย T^T” ถอยทัพก่อนแหละจ้า ฉันเดินมาที่รถซาสึเกะ หมอนั่นกับยัยคารินกำลังคุยกันอยู่ ขอแอบก่อนละกัน ฉันนั่งหลบอยู่ข้างๆรถของเนจิ
“ไปเดินเล่นที่หาดกันนะซาสึเกะคุง *O*” ได้ยินแค่เสียงก็นึกภาพยัยนั่นออกแล้ว -_-;
“ฉันไม่อยากไปกับเธอ แล้วนี่ซากุระหายไปไหน” เขามองซ้ายมองขวา
“อย่าไปสนใจยัยนั่นเลยนะ ไปเดินเล่นกับฉันเถอะ ฉันมีร่มนะ หรือไม่ก็ไปเล่นน้ำกับฉัน” แล้วเพื่อนที่เธอหอบมาด้วยมันหายไปไหนหมดยะ ถึงมาชวนซาสึเกะของฉันเนี่ย
“ฉันไม่อยากเล่นน้ำ”
“ไปเถอะนะ นะๆๆๆๆๆ” ยัยนั่นไม่พูดแค่อย่างเดียว แต่ดึงแขนซาสึเกะให้ตามไปด้วย
โป๊กกก!!
โอ๊ยยย!!
O_O? << ซาสึเกะ คาริน
“แหะๆ ไง ^^;” ฉันลุกขึ้นยืน เพราะขวดน้ำเปล่าลอยมาตกใส่หัวฉัน ต้นเหตุน่ะหรอ ยัยเทมาริที่กำลังจะเปิดเวทีมวยกับแฟนไงล่ะ ซึ่งฉันไม่ได้เกี่ยวเลยซักนิด T^T
“มาพอดีเลย ฉันอยากไปเดินเล่นกับเธอ” ซาสึเกะเดินตรงมาที่ฉัน ก่อนจะลากออกไปไกลๆจากยัยคาริน เหอะๆ ซากุระสะใจค่า ^O^
“ฝากไว้ก่อนนะยัยโหนก -_-*”
แสงแดดเริ่มค่อยๆหายไป เพราะนี่ก็บ่ายแล้วด้วย
“( ‘ ’)”
“.......”
“(‘ ‘ )”
“มองอะไรของเธอ”
“อะ...เอ่อ =O=////” ถ้ามองหน้านายฉันจะกลายเป็นดวงอาทิตย์ดวงที่สองน่ะสิ T^T
“มองหน้าฉันก็ได้ ไม่ได้ห่วงนี่ ^^” เขายิ้มบางๆแล้วกุมมือฉันแน่นขึ้น
“จะ...จะบ้า! ให้มองหน้านายฉันก็เดินสะดุดทรายล้มน่ะสิ -3-////”
“=_=; แค่ทรายไม่ทำให้เธอหัวเข่าแตกหรอกน่า”
“มันอันตรายนะ เดินไม่มองทางเนี่ย O_O!” แต่มองหน้านายอันตรายกว่า -////-
“จริงหรอ เขินรึเปล่าเนี่ยหน้าแดงขนาดนี้” เขาเดินมาขวางฉัน แล้วเลื่อนหน้ามามองใกล้ๆ
“ดะ...แดดร้อนจังเลย ฮู้วว! >3<///” ฉันผลักเขาออก แต่ซาสึเกะกลับจับแขนฉันไว้แล้วยิ้ม
“:)”
“ยะ...ยิ้มอะไรของนาย =/////=”
“เวลาเธอเขินนี่น่ารักเป็นบ้าเลยรู้ตัวมั้ย”
“นายจะบ้ารึไง ขะ...เขินอะไร”
“งั้นจะทำให้เธอเขินก็ได้ ^^” เขาเลื่อนหน้าเขามาใกล้ๆ ก่อนจะดึงแขนฉันเข้าหาตัว ตอนนี้ไปอยู่ในอ้อมกอดเขาแล้วจ้า แต่ใจไม่เต้นแรงเท่านี่หรอก จะเลื่อนหน้ามาทำมายยย T/////T
“ซะ...ซาสึเกะ >_<” ฉันหลับตาปี๋ สัมผัสได้แค่ลมหายใจแรงๆของเขาตรงแก้ม
“ซาสึเกะคุง!!! ^O^”
แป๋วววว
=_=+
ฉันลืมตามาเพื่อมองต้นตอเสียง แน่นอน ยัยคารินเองจ้ามาขัดได้จังหวะพอดีเลย หน้าซาสึเกะตอนนี้คงสามารถเชือดยัยนั่นได้เลย เพราะมาขัดเวลาสำคัญของเขา เหอะๆ มีประโยชน์เหมือนกันนะเนี่ย >^O^<
“ไปเล่นบอลกับพวกเราเถอะ”
“=_=+”
“ทำไมทำหน้าแบบนั้นล่ะ ไปเถอะนะ” จังหวะนี่แหละซากุระ
“งั้นฉันไปก่อนน้า ไปเล่นบอลกับพวกอิโนะให้สนุกนะ บ๊ายบาย ^O^” ฉันวิ่งหนีซาสึเกะมาที่รถ
ฟู่ววว! -3-
เกือบไปแล้วมั้ยล่ะ หมอนั่นนี่ชอบทำให้ฉันใจเต้นอยู่เรื่อยเลย ฉันนอนลงบนเบาะรถ ก่อนจะเงยหน้ามองท้องฟ้าซึ่งกำลังถูกคลุมไปด้วยสีแสดสวย ก่อนจะหลับตาลงช้าๆ
“ซากุระ...”
“....”
“ตื่นสิ”
“Zzz”
“ถ้าไม่ตื่น ฉันจะจูบเธอนะ”
“หะ!!”
O_O!!
“ฝันร้าย!!” ฉันสะดุ้งตื่น ที่แท้ก็ฝันไปนี่เอง
“นายนี่น่ากลัวทั้งในฝันและความจริงเลยนะ” ฉันถอนหายใจแล้วปาดเหงื่อ นี่บ่ายสามแล้วหรอ เผลอหลับตั้งหนึ่งชั่วโมงแหนะ
“ฉันน่ากลัวขนาดนั้นเลยหรอ”
“ก็ใช่นะสะ...สิ O[]O!” ฉันหันไปตามเสียงที่ดังข้างหู ซาสึเกะเอาคางเกยประตูรถแล้วมองหน้าฉันยิ้มๆ
“ขนาดฝันกลางวัน ยังฝันถึงฉัน คงรักฉันมากล่ะสิ”
ใช่
.
.
.
รักมาก
“ใช่ที่ไหนล่ะ นายชอบมาหลอกหลอนฉันต่างหาก”
“คงฝันว่าฉันจะจูบเธอใช่มั้ยล่ะ”
ใช่
.
.
.
ถูกแล้ว
“อย่าหลงตัวเองไปหน่อยเลย ใครจะอยากจูบกับนาย -_-^”
“หน้าเธอมันฟ้อง =_=”
“แล้วยัยคารินไปไหนเนี่ย ปล่อยให้หมอนี่มารบกวนเวลานอนฉันได้ยังไง TOT”
“คารินกลับไปแล้ว กับพวกจูโกะ บอกว่ามีธุระด่วน ^^”
“=O=!”
“ไม่มีก้างขวางคอแล้ว งั้นเรามาต่อเรื่องตอนนั้นกัน” ซาสึเกะเปิดประตูรถ ก่อนจะยิ้มกริ่ม
“ฉะ...ฉันจะไปเล่นน้ำ >O<” ฉันลุกขึ้นแล้วกำลังจะหนี แต่เขาก็ใช้แขนดันฉันไว้ที่เบาะ แล้วเอื้อมไปปิดหลังคารถ
“นะ...นายจะทำอะรายยย TOT”
“:)” เขาก้มหน้าลงมาใกล้ ซึ่งฉันก็ทำเหมือนตอนนั้นเปี๊ยบ
“>_<”
“รักเธอนะ ซากุระของฉัน” เสียงดังแผ่วเบา แค่นั้นก็ทำให้ใจฉันล่องลอยไปไกลแสนไกลแล้ว ซาสึเกะประทับริมฝีปากลงบนปากฉันอย่างนุ่มนวล ก่อนจะเพิ่มความเร้าร้อนขึ้นจนฉันแทบละลาย ดีที่มีเบาะให้ฉันพิง ไม่งั้นคงกลายเป็นช็อกโกแลตที่โดนแสงแดดทำให้ละลาย เขารุกหนักขึ้นจนไม่มีช่วงเว้นให้ฉันหายใจ ไม่ไหวแล้วเว้ยยยย >X<////
ฉันทั้งทุบ ทั้งผลัก กว่าเขาจะถอนริมฝีปากออก อีกนิดเดียวฉันคงหมดลมหายใจ =_=
“รักฉันมั้ย” เขามองหน้าฉันด้วยสายตาที่มีความหวัง
“ระ...รักสิ” โอยยยย! เขินโว้ยยย ><
“รักใครครับ” ยังจะมาใช้ครับอีก >/////<
“กะ...ก็รักนายน่ะสิ จะให้ฉันไปรักใครที่ไหนล่ะ >/////<” เขายิ้มอย่างพอใจ ก่อนจะช้อนร่างฉันออกมานอกรถ
“เฮ้ยย! จะทำอะไรน่ะ O_O!”
“อยากเล่นน้ำไม่ใช่หรอ ฉันจะพาไปเล่น” เขาอุ้มฉันแล้วเดินไปที่หาด
“ใช่ที่ไหนล่ะ ใครก็ได้ช่วยด้วย >O<!” ไม่เล่นน้ำ ไม่เอาๆ ฉันพยายามมองหาตัวช่วย เพื่อนของฉันหายไปไหนหมดเนี่ย T^T
นะ...นั่น! ยัยเทมาริกำลังนั่งอยู่บนรถ มีชิกามารุกำลังนอนตักอยู่ทั้งสองหลับทั้งคู่ =_=;
แล้วนั่นก็....ฮินาตะกำลังนารูโตะกำลังเดินกางร่มให้กันอยู่ไกลนู่น =O=;
ยัยอิโนะล่ะๆ ฉันมองไปเรื่อยๆจนมาเห็นยัยนั่นกับซาอิกำลังจับมือกันวาดภาพดวงอาทิตย์กำลังตกดิน T_T!
.ใช่! เท็นเท็น.... ยัยนั่นคงไม่.... =O=! ไม่ทันแล้วล่ะ ยัยนั่นกำลังนั่งพิงไหล่เนจิมองดวงอาทิตย์ตกอยู่ ไม่ใครช่วยฉันได้เลยรึไง TOT!
“ไม่เอา ฉันไม่เล่น หยุดนะซาสึเกะ >O<!” ฉันดิ้นอยู่ในอ้อนแขนของเขา
“มะ...ม่ายยยย”
ตู้มมมมมม!!
ซ่า!!!
ให้ตายสิ =_=;
“ฮ่าๆๆ อยากทำหน้าแบบนั้นสิ!” ตัวการของเรื่องหัวเราะร่า
“นาย...หนีไปรอดแน่!!!” ฉันดึงเขาลงน้ำเหมือนกัน
ตู้มมมม!!
“ยัยบ้า!” เราสองต่างฝ่ายต่างสาดน้ำใส่กัน
นี่คือปัจจุบันของเรา... และอนาคตของฉันกับเขา.... ที่จะก้าวเดินไปพร้อมกัน
....เหมือนกับทุกคน....
ที่ต้องเดินต่อไปในวันข้างหน้า
...แต่พวกเขาไม่เคยก้าวเดินไปอย่างโดดเดี่ยว...
---------------------------------------------------------------------------
จบลงด้วยดีนะคะ T^T ขอบคุณรีดเดอร์ที่ติดตามมาจนถึงตอนจบนี้ ไรท์ซึ้งมากอ่ะ ขอร้องแป๊ป
ความคิดเห็น