คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : Present 15 - สามเหยี่ยว
คฤหาสน์ฮารุโนะ....
“ยินดีต้อนรับค่ะ” แม่นมและเมทมาต้อนรับพวกเรา
“ขอรบกวนด้วยนะคะ” เพื่อนๆโค้งให้ ก่อนจะเดินเข้าบ้าน
“โล่งเกินไปนะบ้านเธอ เดี๋ยวพวกเราจะจัดกันข้างใน แล้วตกแต่งไปด้วยเลยนะ” อิโนะตาเป็นประกาย
“ตามสบายเลย แต่อย่าทำให้บ้านฉันกลายร่างล่ะ -_-“
“นี่” ซาสึเกะเดินมายืนข้างๆฉัน ส่วนฉันกำลังรื้อกระดาษลังออกมา
“มีอะไรหรอ”
“ขอไปห้องเธอหน่อยสิ”
“ไอ้บ้า!”
ผลั๊วะ!
กระดาษลังที่ถืออยู่ในมือ ฟาดลงบนหัวซาสึเกะด้วยความตกใจ -O-
“=_=;”
“เอ่อ...นะ...นายจะมาพูดแบบนี้ได้ยังไง ถึงฉันจะเป็นแฟนนายก็เถอะ -////-“
“ฉันไม่ได้จะทำอะไรในห้องเธอซักหน่อย”
“แน่ใจนะ =_=+”
“อืม” น้ำเสียงจริงจนน่ากลัว
“งั้นตามฉันมา” ฉันพาซาสึเกะไปห้องนอนของฉัน ซึ่งไม่อยากให้ดูเป็นที่สุด เพราะ...?
แอ๊ดดด!
“O_o”
“เอ่อ... -O-“
“นี่เธอเป็นผู้หญิงจริงๆหรอ”
“ถามหยาบคายมาก =_=+”
“ชั่งมันเถอะ ไปได้แล้ว” แล้วเขาก็ลากฉันลงมาข้างล่าง ถ้ารู้ว่ามาแค่นี้ไม่พาขึ้นมาโชว์ห้องรกหรอก -3-
“หายไปไหนมา มาช่วยกันเลย” เท็นเท็นลากฉันไปอีกทาง
“กลับมาแล้ว/กลับมาแล้วครับ” อิโนะกับซาอิที่แบกถุงวัตถุดิบเดินไปในห้องครัว
“เอาล่ะ มาเริ่มเปิดงานได้เลย!!” เทมาริประกาศลั่น เมทและคนอื่นๆในบ้านก็มาร่วมงานฉลองเหมือนกัน
ปุง ปัง ปุง ปัง
“เฮ!!!” เสียงเพลงดังขึ้น ยัยพวกนี้จัดเหมือนอยู่ในผับจริงๆเลยล่ะ =O=
“กินอะไรหน่อยมั้ย” ฉันเดินออกมาข้างนอก เพราะตามหาซาสึเกะข้างในไม่เจอ
“ไม่ล่ะ” เขาชูแก้วใสใส่แอลกอฮอล์ให้ฉันดู
“ถึงนายจะเป็นผู้ชายก็อย่าดื่มมากล่ะ” ฉันหย่นก้นลงข้างๆเขา
“อืม” เขาเอนหัวมาพิงไหล่ฉัน แล้วเงยหน้ามองท้องฟ้า
“จะเอาอะไรมั้ย เดี๋ยวฉันเข้าไปเอาให้” เขาลุกขึ้นก่อนจะถาม
“ขอเบียร์ก็พอแล้ว”
ซักพักซาสึเกะก็ออกมาพร้อมกับขวดเบียร์และแก้วของเขา
“บอกฉันอย่าให้ดื่มมาก เธอก็เหมือนกัน” ฉันพยักหน้าแล้วรับขวดมาจากเขา ซาสึเกะดื่มหมดแก้ว ก่อนจะทิ้งหัวลงบนตักฉัน
“?”
“อยากนอนแบบนี้” เขาทำหน้าตาย
“ตามสบายเถอะคุณชาย” ฉันเหยียดขาราบไปกับพื้นแล้วพิงผนัง
“หลับละนะ”
“เฮ้ยย! อย่ามาหลับแบบนี้สิ!”
“Zzz” =_= เอาแต่ใจตัวเองจริงๆเลยนายเนี่ย
ฉันทำเป็นไม่สนใจแล้วดื่มเบียร์ต่อ นี่ก็หมดเกือบครึ่งแล้ว ปวดหัวหนึบเลย @_@
โอยยยย
แต่เสียดายอ่ะ ขอกินให้หมดแล้วกัน
หมับ!
“O_O”
“หยุดกินแล้วไปนอนซะ” เขาลุกขึ้นมานั่งจ้องหน้าฉัน ก่อนจะกระดกเบียร์ฉันหมดขวด -O-!
“นะ...นาย ขโมยของกินฉัน T^T”
“บอกว่า...ให้ไปนอนงะ...ไง” เสียงเขาขาดหายไป ร่างที่ฉุนกลิ่นแอลกอฮอล์ทิ้งตัวลงมาทับฉัน
“นะ...นี่ อย่าพึ่งหลับสิ ซาสึเกะ -O-“
“.....” อีตาบ้าเอ๊ย! ฉันลุกขึ้นก่อนจะพยุงร่างสูงเข้าไปในบ้าน สภาพเพื่อนๆนอนเกลื่อนตามพื้นดูแทบไม่ได้ =*= ขนาดแม่นมและคนอื่นๆยังสลบเหมือดเลย -3-
คงขับรถกลับบ้านไม่ได้สินะ งั้นนอนที่นี่ก่อนก็ได้ ฉันพยุงร่างซาสึเกะไปวางที่โซฟายาว ก่อนจะเดินไปปิดประตูบ้านทั้งหมด นี่เที่ยงคืนแล้วหรอ ฮ้าววว >O<
ฉันลากร่างเพื่อนๆให้นอนเข้าที่เข้าทาง แล้วเดินไปเอาหมอนมาให้หนุนกับผ้าห่ม โต๊ะอาหารค่อยเก็บพรุ่งนี้ละกัน ปิดเพลง ก่อนจะเดินไปหาที่ที่ซาสึเกะนอนอยู่
“ฝันดีนะ ^^” ฉันก้มหน้าลงไปมองเขาใกล้ๆ
พรึบ!
O_O!
“จะทำอะไรน่ะ” ซาสึเกะกอดคอฉันเข้าไปใกล้หน้าเขา
“จะ..บ้าหรอ ก็เอาหมอนกับผ้าห่มมาให้ไง เดี๋ยวก็หนาวตายหรอก”
“งั้นก็มานอนด้วยกันสิ”
“หะ...หา -O-“ เขาทิ้งตัวลงบนพื้นหน้าโซฟา แล้วดึงให้ฉันลงไปนอนข้างเขา แล้วกอดแน่น
“อยู่เงียบๆล่ะ ฉันง่วงมาก”
“นายนี่มัน....” เขาคลุมผ้าห่มให้ฉันแล้วกอดจากด้านหลัง ถ้าหันหน้าไปหาเขาฉันคงระเบิดตายหรือไม่ได้นอนแน่ๆ T^T////
แต่อะไรก็ไม่เท่าความง่วงในตอนนี้หรอก ฮ้าวววว >O<
“ซากุระๆ”
“....”
“ยัยซากุระตื่นสิ”
“หืม? >_O”
“รีบไปอาบน้ำแต่งตัวได้แล้ว”
“ยังไม่กลับกันอีกหรอ”
“ยังน่ะค่ะ พวกเราแต่งตัวกันเรียบร้อยแล้วค่ะ รอคุณซากุระไปโรงเรียนพร้อมกัน”
“หืม?”
“พวกเราเอาชุดนักเรียนมาตั้งแต่เมื่อวานแล้ว รีบไปแต่งตัวซะ”
“O_O” สภาพห้องเมื่อคืนกับตอนนี้ต่างกันลิบลับ กลายเป็นปกติโดยมีชิกามารุ เนจิ ซาอิ นรูโตะ ฮินาตะ อิโนะ ซาสึเกะ เทมาริ เท็นเท็น นั่งมองฉันที่ห่อตัวด้วยผ้าห่มอยู่ ถึงจะเพื่อนก็เถอะ น่าอายชะมัด T^T
ฉันวิ่งขึ้นไปข้างบนแล้วอาบน้ำแต่งตัวอย่างรวดเร็ว แต่สายตาก็ไปสะดุดกับกล่องสีน้ำเงินที่วางอยู่บนเตียง
“ของใครเนี่ย” ฉันเดินไปดู ก่อนจะเปิดมันออก
O_O////
ฮารุโนะ อุจิวะ ซากุระ ซาสึเกะ
กำไลเหล็กที่สลักชื่อฉันกับซาสึเกะไว้ด้วยกัน นายมัน...ทำให้ฉันตกใจได้ตลอดเลย T^T
ฉันใส่มันที่ข้อมือซ้าย ก่อนจะเดินลงไปข้างล่างด้วยใบหน้ายิ้มแย้มราวจานดาวเทียม
เพื่อนๆออกไปรอข้างนอกหมดแล้ว เหลือแค่ซาสึเกะที่กำลังคุยกับแม่นมอยู่
“มาแล้วหรอ”
“^_^”
“ยิ้มอะไรของเธอ =_=”
“นายนี่มัน...น่ารักที่สุดเลย ><” ฉันกระโดดกอดคอเขาจนแม่นมหัวเราะชอบใจ
“ยัยบ้า เกรงใจแม่ของเธอหน่อยสิ”
“ขอบใจสำหรับกำไลนะ”
“O_o?”
“นี่ไง ของนายก็เหมือนฉันใช่มั้ย” ฉันมองข้อมือขวาของซาสึเกะที่ใส่กำไลเหล็กเหมือนฉัน
“อืม -//////-“
“โชคดีนะคะ” แม่นม และคนอื่นๆในบ้าน โบกมือลา
โรงเรียนโคโนฮะ....
“เมื่อวานนอนหลับไปไม่รู้ตัวเลย ฮ้าววว >O<” ยัยอิโนะหาวปากกว้างแต่โดนซาอิเอามือปิดปากก่อน
“จริงด้วย ขอบใจแกมากนะ เมื่อคืนนอนสนุกมากๆ” เทมาริ
“อยากให้มีแบบนี้อีกจัง” นารูโตะ
“นั่นสิ” เนจิ
“ไม่น่าเบื่ออย่างที่คิด” ชิกามารุ
“แล้วทำหน้าอะไรของแกน่ะ =_=+” เท็นเท็นหันมาจ้องหน้า จนฉันสะดุ้งตกใจ
“ฮะ...เฮยอะไร มองอะไรกัน -/////-“
“เปล๊า ^O^”
“=_=+”
“เข้าเรียนเถอะ” พวกเราเดินเข้าห้อง ก่อนจะพบ...ที่ของกาอาระที่ว่างมีโต๊ะเพิ่มอีกสองตัว และคนที่นั่งคือ....
ยัยแว่น นายผมส้มกับนายผมขาวฟันปลาฉลาม -O-! ตายๆ ความสงบสุขที่คิดว่าจะอยู่กับฉันนานกว่านี้ T^T
“นั่นคือนักเรียนใหม่ของห้องเรา” ครูคาคาชิพูด
“คารินค่ะ” ยัยแว่นแดงคนนั้นนี่หว่า =_=+
“จูโกะครับ” นายผมส้มที่นั่งถัดมาจากยัยแว่นที่นั่ง...ข้างซาสึเกะ
“ฉัน...ไม่บอก” =O=! ไอ้ฟันปลาฉลามยิ้มกวนประสาท
“ซุยเงสึ อย่าพูดแบบนั้นสิ” นายผมส้มหันไปดุ
“ยังไงฉันก็ไม่บอก” เออ เอาเข้าไป ที่เจ้านั่นเรียกนายเมื่อกี้ เขาก็รู้กันทั่วราชอาณาจักรแล้ว =_=^
“เอาล่ะนั่งที่ให้เรียบร้อย” ครูคาคาชิเริ่มสอน ส่วนฉันก็มองยัยแว่นคุยกับซาสึเกะ
“ขอโทษนะ นายชื่ออะไรหรอ”
“ทำไมฉันต้องบอกเธอ” อูยยย! หักหน้ามากค่ะ (คนพากย์ ฮารุโนะ ซากุระมาแล้ว ^O^)
“เอ่อ...คือฉัน อยากรู้จักนายน่ะ ^/////^” หน้าแดง แล้วบิดตัวไปมา แสดงว่าเขิน หรือว่ายัยนี่จะชอบซาสึเกะ ‘ของฉัน’
อยู่ๆหมอนั่นก็หันหน้ามามองฉัน
“ทำไมต้องมองฉันอ่ะ เขาถามก็บอกไปสิ” ฉันพูดปัดๆ
“อุจิวะ ซาสึเกะ”
“ฉันขอเรียกว่าซาสึเกะคุงได้มั้ย”
“นั่นก็เรื่องของเธอ”
“ตกลงนะ ></////” เออเอาจนได้ค่ะ ยัยหัวแดงแว่นหนาคนนี้กำลังรุกซาสึเกะอยู่
“ตั้งใจฟังครูหน่อย” ซาสึเกะหันไปที่หน้ากระดาน แต่ยัยนี่ยังไม่เลิกถาม
“นี่กำไลอะไรหรอ สวยจังเลยนะ” ยัยนั่นมองกำไลข้อมือของซาสึเกะ
“......”
“ถอดออกมาให้ฉันดูได้มั้ย” กล้ามากกก ขนาดฉันที่แอบชอบเขามานานยังไม่กล้าพูดขนาดนี้เลย -*-
“ไม่ได้ นี่ของสำคัญของฉันมาก”
“เอ่อ...ใครให้นายหรอ”
“แฟนฉันเป็นคนให้” ซะที่ไหนละยะ!! TOT
“แฟนนาย? คนที่ชื่อซากุระรึเปล่า ยัยนั่นเป็นใคร” ฉันนั่งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้และสะกิดไม่ให้ซาสึเกะบอก
“ไม่ใช่เรื่องของเธอ”
“=O=” ยัยคาริน
“ฮารุโนะ ซากุระ ออกมาทำข้อนี้ให้เพื่อนดูหน่อยสิ” งานเข้าข้าพเจ้าเต็มๆ ยัยแว่นหันขวับมาทางฉันทันที =_=; ครูก็เรียกชื่อได้เหมาะจังเลยนะ ยิ่งไม่ได้ฟังอยู่ด้วย
“มัวแต่คุยกัน”
“งั้นผมก็ต้องออกไปด้วยสิ เพราะผมก็คุยเหมือนกัน”
“ซาสึเกะคุง T^T” ยัยคารินทำหน้าเหมือนอยากร้องไห้
“ออกมาทั้งคู่นั่นแหละ”
“ฉันก็คุยเหมือนกันค่ะ” ยัยคารินลุกขึ้นแล้วกำลังจะเดินตามซาสึเกะมา
“ไม่ต้อง เธอยังเด็กใหม่ คงอยากรู้จักเพื่อนๆ” อิอิ สะใจซากุระจัง ><
“แบร่ :p” ฉันหันไปแลบลิ้นกวนอารมณ์ยัยนั่น
“:(”
ผลสุดท้ายก็คือ ซาสึเกะทำให้ฉันหมดเลย T^T
กริ๊งงงงง!
“เลิกได้”
“ซาสึเกะคุง พาฉันไปโรงอาหารหน่อยสิ ฉันยังไม่รู้ว่าอยู่ตรงไหนเลย”
“เดี๋ยวนะยัยแว่น เพื่อนเธอก็มีตั้งสองคน ก็พากันไปเองสิ” ฉันเดินมาแทรกกลาง พวกเท็นเท็นก็มาสมทบ
“อะไรจ้ะยัยโหนก ฉันกำลังคุยกับซาสึเกะคุงอยู่ ไม่ใช่กับเธอ :P”
“ซาสึเกะแฟนฉัน -*-+”
“แฟนแล้วไง เพื่อนฉันก็ชอบหมอนี่เหมือนกันนิ” ไอ้ฟันปลาฉลามหัวขาวโผล่มา
“แล้วนายมายุ่งอะไรด้วยหะ” เทมาริเดินเข้ามาร่วมวง (ความวุ่นวายกำลังจะเกิดขึ้นแล้วจ้า T^T)
“สามเหยี่ยวไม่ปล่อยให้เพื่อนโดนรุมหรอก” จูโกะ
“อะไรนะ สามเหยี่ยว?” ชิกามารุ
“ใช่! พวกเราคือแก๊งสามเหยี่ยว”
“แล้วมีแก๊งสามนกพิราบมั้ยครับ ^_^” รอยยิ้มแสนเฟคบาดใจของซาอิทำให้นายหัวขาวขมวดคิ้วอย่างไม่สบอารมณ์
“กะ...แก!”
“ยะ..อย่าทะเลาะกันเลยนะคะ” ฮินาตะเข้ามาห้าม
“ยัยตาขาวหลบไปเลย!”
“พูดแบบนี้กับแฟนฉันได้ยังไงวะไอ้ฟันแหลม” นารูโตะเดินมาอยู่หน้าฮินาตะ
“พอ! หยุดทั้งหมดนั่นแหละ! ฉันหิวข้าวโว้ย เรื่องมากนักก็ไปกันหมดนี่แหละ” เท็นเท็นโวยวาย ก่อนจะเดินออกจากห้อง โดยมีเนจิเดินตามไป
“แล้วทีหลังอย่ามาหาเรื่องเพื่อนฉันอีก” เธอยังหันหลังมาบอกกับพวกนั้น
เที่ยงนี้มีเฮแน่ครับพี่น้อง T^T
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ตอนนี้อาจจะยาวกว่าตอนที่ผ่านมานะคะ ยังไงก็ฝากรีดที่น่ารักอ่านและคอมเม้นติชมด้วยนะคะ แล้วไรท์จะพยายามมาอัพบ่อยๆนะคะ ^_^ T^T
ความคิดเห็น