คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #14 : Present 11 - อดีต
ย้อนกลับไปเมื่อหกปีก่อน....
เด็กหญิงเรือนผมสีซากุระ ดังชื่อ เธอมีเพื่อนมากมาย และหนึ่งในนั้นเธอสนิทกับเทมาริมากที่สุด เธอสนิทกันมาตั้งแต่ยังเด็ก เธอไปที่ซึนะ งาคุเระเป็นประจำ
วันหนึ่งเธอไปที่บ้านเทมาริ เทมาริพาเพื่อนสองคนมาให้ซากุระรู้จัก และเธอก็สนิทกับพวกเขาเร็วมาก โดยเฉพาะกาอาระ! แต่ตอนนั้นเธอยังเด็กเกินไปที่จะรับรู้เรื่องความรัก แต่กาอาระที่มีนิสัยเป็นผู้ใหญ่เกินตัวหลงรักเธอเข้าให้! เขาบอกพ่อว่าจะแต่งงานกับเธอถ้าโตขึ้นไปแล้ว พ่อเขาและพ่อของซากุระจัดการหมั้นให้เด็กทั้งสองคน เพราะคิดว่าพวกเขายังเป็นเด็ก...คงเป็นแค่ความคิดของเด็กๆ แต่นั่น!! พวกเขาคิดผิด
กาอาระที่จริงจังเสมอมา เขาตั้งใจจะแต่งงานกับเธอจริงๆในอนาคต
เด็กทั้งสองคนหมั้นกันแล้ว.....
เวลาผ่านไป... เรื่องหมั้นหมายยังเหมือนเดิม ตอนนี้ซากุระอายุสิบปีแล้ว เธอขึ้นชั้นปอห้าและพบกับผู้ชายคนหนึ่ง...ที่ทำให้เธอรู้จักคำว่า... รัก ทำให้ความรู้สึกไม่เหมือนเดิม เขาทำให้ใจเธอสั่นตลอดเวลาที่พบกัน ความเป็นผู้ใหญ่เกินตัวของเขา ท่าทางเย็นชา และชอบอยู่คนเดียว ทำให้เธอยิ่งรักเขามากขึ้นอีก...เด็กผู้ชายคนนั้นมีนามว่า อุจิวะ ซาสึเกะ!!
และเหมือนซาสึเกะเองจะรู้ตัวว่า ซากุระแอบชอบเขา เขายิ่งแต่ตีตัวออกห่าง เพราะมีบางอย่างที่อยู่ในใจ...ความแค้น! แค่ความแค้นและความเกลียดชังเท่านั้นที่อยู่ในใจเขาตลอดมา ความแค้นของเขา...กับพี่ชายผู้ทรยศตระกูลและหมู่บ้าน
วันนั้นเอง...
“ฉันชอบนาย” สิ่งที่เด็กหญิงเก็บไว้ในใจมานาน เธอรู้ว่าเขาจะไปจากหมู่บ้าน จึงตัดสินใจพูดออกไป
“.....” เด็กชายผมสีดำเคลือบน้ำเงินมองเธอด้วยสายตาว่างเปล่า
“ตอบอะไรฉันหน่อยสิ”
“น่ารำคาญ ฉันอยากอยู่คนเดียว” เด็กชายพูดเสียงเรียบ แต่คำทุกคำกลับบาดลึกในจิตใจของบางคน
“เราก็รู้จักกันมาซักพักแล้วนะ” เธอไม่ยอมแพ้
“ไม่ใช่เหตุผลที่ฉันต้องสนใจเลยซักนิด”
“ได้โปรด ถึงจะไม่รับรักฉัน แต่นายอย่าไปเลยนะ นายยังเด็กอยู่นะ”
“หุบปาก!! แล้วออกไปซะ!” เขาตวาดอย่างไม่สบอารมณ์
ซากุระที่ยืนประชันหน้ากับซาสึเกะ อยู่ๆน้ำตาก็ไหลออกมา เธอดึงซาสึเกะเข้าไปกอดไว้ แล้วร้องไห้ออกมา ซาสึเกะตกใจอยู่ซักพักก่อนจะผละเธอออก แล้วพูดเสียงเรียบ
“ถ้ามีเวลามากขนาดนั้น ก็ควรจะไปฝึกให้ตัวเองเก่งขึ้นไปอีก ไม่ใช่มาทำอะไรงี่เง่า”
เขาไม่คิดจะกอดตอบเลย เขาเดินออกจากหมู่บ้านไปแล้ว
เด็กหญิงทรุดตัวลงบนพื้นอย่างหมดแรง สายลมยามเย็นพัดพาความหนาวเหน็บเข้าสู่หัวใจเธอ ไม่เคยเจ็บปวดเท่านี้มาก่อนเลย....
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ไรท์พารีดมาย้อนรอยอดีตกันนะคะ เป็นยังไงบ้างคะ ความจริงของอดีตโผล่แว้ววว
ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยนะคะ ส่วนเรื่องแต่งต่อ แค่สองคอมเม้นก็พอค่ะ แหะๆ ^^;
ตกลงว่าจะแต่งต่อนะคะ เพราะถ้า The End จะจบตอนต่อไปนี่แหละค่ะ
ความคิดเห็น