คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Present 09 - พาเธอคนเดิมกลับมารักฉัน (ซาสึเกะ) (100 %)
ฉันวิ่งตามซาสึเกะมาจนถึงรถ
“คนอื่นๆล่ะ”
“ไปงานกันหมดแล้ว” เขาหยุดหายใจ ก่อนจะเปิดประตู
“นายรู้อยู่แล้วหรอว่าวันนี้วันเกิดอิโนะ”
“อืม”
“แล้วทำไมนาย...ถึงกลับไปหาฉันล่ะ ทั้งๆที่นายก็ได้ยินว่าฉันจะไปกับกาอาระ”
“กะ...ก็เพราะเธอเป็นเพื่อนยัยนั่นไม่ใช่รึไง พาหมอนั่นไปวันอื่นก็ได้นี่ ละ...แล้ววันเกิดอิโนะก็มีแค่วันนี้เดียวในรอบปีด้วย O/////O” ฉันมองหน้าที่แดงระเรื่อของซาสึเกะ
“อืม...นั่นสิ” ฉันยืนยิ้มบางๆ ซาสึเกะร้อนรน รีบเดินไปขึ้นอีกฝั่ง
“ขอบใจนะ”
จุ๊บ!
ฉันเขย่งเท้าไปจุ๊บแก้มเขา ทำเอาเจ้าตัวชะงักค้าง ก่อนที่หน้าจะแดงจนลามไปถึงหู
“ทะ...ทำบ้าอะไรของเธอ O/////O”
“รีบไปเถอะ” ฉันเปลี่ยนเรื่องทันที ก่อนจะขึ้นรถแล้วหันหน้ามองไปนอกหน้าต่าง แกทำบ้าอะไรของแกหะ!! ยัยซากุระ!! เขินเว้ยยย! >/////< (ตอนจุ๊บยังทำได้หน้าไม่อาย พอทำไปแล้วมานั่งครายทีหลัง -_-)
เรานั่งเงียบกันมานาน... ก่อนที่ฉันจะระเบิดตัวตาย เลยต้องเป็นฝ่ายเริ่มพูดก่อน
“อะ...เอ่อ เรื่องมะ...เมื่อกี้ฉัน...ขอโทษนะ -/////-“
“ขอโทษอะไรกันล่ะ”
“หะ...หา? -O-!” ฉันหันไปหาซาสึเกะที่ตอนนี้กำลังยิ้ม
“ทำแบบนี้กับฉันแล้ว อย่าไปทำให้ใครล่ะ” เขาเอื้อมมือมาโยกหัวฉันเล่น
“อะ...อื้อ ^//////^” ซักพักเราก็มาถึงบ้านอิโนะ
“มาช้านะยะ เอ๊ะสองคนนี้ทำไม....” เท็นเท็นมองหน้าอย่างจับผิด
“เป็นแฟนกันแล้วหรอหะ!!!” เทมาริเดินมากอดคอฉันกับซาสึเกะ
“อะ...อะไรเล่า เป็นแฟนกันที่ไหน” ฉันพูดไปเสียงก็สั่น T^T
“แล้วเมื่อไหร่จะเป็นแฟนกันหรอจ้ะ รอบัตรเชิญรึไง” เท็นเท็นเสริม
“แล้วนายน่ะ เป็นผู้ชายควรจะขอผู้หญิงเป็นแฟนสิยะ จะมารอให้ผู้หญิงพูดก่อนได้ยังไง” เทมาริหันไปแหวใส่
“นั่นสินะคะ” ฮินาตะ -_-;
“อะไรของพวกแกเนี่ยยย!” ฉันโวยลั่น
“งั้นเอาเป็นว่า สองคนนี้เป็นแฟนกันแล้วนะทุกคน เข้าใจกันนะ” เทมาริพูดเองเออเอง
“หะ...หา? -O-!” ฉันหันไปมองหน้าซาสึเกะ หมอนั่นก็ยักไหล่ให้
“เขาว่าไง ก็ว่างั้น” นี่หรอคำตอบนาย โอยยยย! ใจจะระเบิดออกเป็นเสี่ยงๆ อยากหยิบเศษกระดาษมาแทงใจให้หยุดเต้น(แรง) >///////<
“ว่าแต่อิโนะล่ะ วันนี้วันเกิดอิโนะนะ”
“ซาอิหลอกพาไปซื้อของน่ะค่ะ แล้วให้เราจัดเซอร์ไพร์” ใช้คำน่ากลัวจังฮินาตะ
“ไปลุยกันเลย” ฉันชูมือขึ้น เพื่อนๆก็เฮเสียงลั่น
เฮ้!!!
“จัดการเลยผู้นำงาน” ซาสึเกะเดินมากอดคอฉัน ก่อนจะลากให้ตามพวกเนจิไป
เวลาผ่านมาถึงทุ่มครึ่ง...
อิโนะกำลังเดินเข้าบ้านกับซาอิ ซึ่งพวกเราแอบซุ่มกันอยู่หลังบ้าน (ว่าแต่สองคนนี้เหมือนคู่สามีภรรยาที่ออกไปซื้อของเข้าบ้านไรงี้เลยอ่ะ)
“ไหนยัยพวกนั้นบอกว่าจะมาที่บ้านฉันไง อุส่าซื้อของมาว่าจะทำอาหารเย็นเลี้ยงซักหน่อย” อิโนะบ่นกับซาอิ
“ผมว่าน่าจะอยู่แถวๆนี้แหละ ลองไปดูหลังบ้านกันเถอะ (นี่เป็นแผน)” ซาอิวางของ ก่อนจะจับมืออิโนะแล้วพาไปหลังบ้าน ก่อนหน้านี้เราเกือบโดนจับได้แล้วว่าจัดงานอยู่หลังบ้าน ถ้าซาอิ
กลับมาแล้วไม่ทำเสียงสัญญาณลับโดยการไอ จนอิโนะถามว่าอะไรติดคอ น่าสงสารซาอิมาอ่ะ กว่าพวกเราจะได้ยินน้ำลายคงหมดคอแล้ว -_-; เลยต้องทำสัญญาณลับกลับโดยทำเสียงหมาเห่า (นารูโตะทำคนเดียวนะ -3-)
เมื่อประตูหลังบ้านกำลังจะเปิดออก เราก็คืบคลานเข้าไปใกล้ (ใช้ศัพท์น่ากลัวอีกและ)
แอ๊ดดด!
ปุง! ปัง! ปุง! ปัง!
พวกเราโผล่มาดึงสายรุ้งอัดหน้าอิโนะหวังว่าจะให้ยัดรูจมูกเลยทีเดียว แต่....!!
“ซาอิ!!! O[]O!!” ตาเท่าไข่ห่านเลยท่านผู้ชม อิโนะหายไปไหน ที่เดินออกมามีแค่ซาอิ ตอนนี้สายรุ้งเกาะบนหัวเขา จนกลายเป็นผมหลายสีเลยล่ะ ฮ่าๆ
“แฮร่!!!” เสียงดังจากข้างบ้าน ก็เห็นยัยอิโนะโผล่มาแลบลิ้นใส่พวกเรา
“อิโนะ! -_-;”
“ฉันเอะใจแล้วล่ะ ว่าไม่เห็นมีใครพูดถึงงานวันเกิดฉันเลย เลยลองให้ซาอิมาเปิดประตูหลัง แล้วฉันก็แอบอยู่ข้างบ้าน”
“แผนที่ฉันคิดไว้ แป้กหรอเนี่ยยย TOT” ฉันโอดครวญ
“ฮ่าๆ อย่าทำหน้าแบบนั้นสิเดี๋ยวงานก็กร่อยหรอก” ซาสึเกะที่กอดคอฉันยีหัวฉันฟู
“ขอบใจพวกเธอนะ ฉันล่ะดีใจสุดๆไปเลย” ยัยอิโนะกระโดดโลดเต้น
เฮ้!!!
เสียงเฮอีกรอบก่อนจะเปิดไฟหลังบ้าน แล้วเริ่มงานเลี้ยง
“ว่าแต่...สองคนนี้เป็นแฟนกันแล้วหรอ” อิโนะกับซาอิหันมามองฉันกับซาสึเกะ
“อืม เป็นแฟนกันแล้ว” ซาสึเกะพูดหน้าตาย
“=O=!”
“ออกตัวแรงนะยะพ่อหนุ่ม”
“ไป...ไปตัดเค้กเลยไป =_=;” ฉันไล่ๆยัยพวกนั้นไปที่โต๊ะอาหาร
“นี่...”
“หืม?” ฉันเงยหน้ามองซาสึเกะ
“ที่ฉันพูดไปน่ะ...ฉันจริงจังนะ”
“หะ! =O=!”
“เธอชอบฉันรึเปล่า” เอ่อ...อยู่ๆก็มาถามอะไรแบบนี้ ฉันก็เขินเป็นนะเฟร้ยย!!
“ฉะ...ฉัน >////<” หน้าร้อนวูบวาบ ใจเต้นแรง ชอบที่จะอยู่ใกล้เขา เนี่ยแปลว่าฉันชอบเขารึเปล่านะ
“ไม่พูดฉันจะจูบเธอนะ”
“หะ...หา? -O-////”
“หนึ่ง”
“เอ่อ...”
“สอง...” ซาสึเกะเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ๆ
“>////<”
“สะ...”
“พูดแล้วๆ O_O////” เนื่องจากหน้าที่ห่างกันแค่เซนเดียวทำให้ฉันต้องพูดออกไป
“ว่ามาสิ”
“ฉะ...ฉันชอบนาย >O</////” พูดไปแล้วพี่น้องเอ๊ยย! แถมตะโกนลั่นจนพวกนั้นที่กำลังจะเป่าเค้กหันมามองเป็นตาเดียว
“เฮ้ยย! เอาจริงดิ” นารูโตะ
“น่ารักจังเลยนะคะ” ฮินาตะ
“ตายแล้ว ซากุระของฉันพูดออกไปแล้ว” เท็นเท็น
“:)” ชากามารุ ซาอิ
“ฉันบอกว่าให้นายพูดก่อนไงซาสึเกะ! มาให้น้องกุของฉันพูดก่อนนี่ไม่เป็นสุภาพบุรุษเอาซะเลย!” เทมาริแหวใส่
“ถึงตาแกพูดกลับแล้วนะ” เนจิ
“ฉัน...ก็เหมือนเธอนั่นแหละ -/////-“ พูดแล้วหน้าแดงแปร๊ดดเลย น่ารักเป็นบ้า ><////
“อะไรเหมือนหะ! บอกออกไปสิ” เทมาริเร่ง
“ชะ...ชอบเธอ -//////-“ พูดแล้วเสียงสั่น ฮ่าๆตลกเป็นบ้าเลย
ปุง! ปัง!
เฮ!!!
“อะไรเนี่ย” ฉันมองสายรุ้งที่คิดว่าหมดแล้ว ตอนนี้มันลอยอยู่บนอากาศ เหมือนกับใจฉันเลย มันล่องลอยไปดวงอังคารแล้วล่ะ ^/////^
ฉันเงยหน้ามองซาสึเกะ เขาก็มองฉันกลับ ฉันยิ้มให้บางๆ แล้วเขาก็...ก้มลงมาจูบที่ปากฉันเบาๆ
OXO////
ก่อนจะผละออกอย่างอ้อยอิ่ง
“อย่ามัวแต่สวีตสิยะ มาให้พรฉันเร็ว” อิโนะพูดขัด ก่อนจะหัวเราะ
ซาสึเกะจับมือฉันก่อนจะพาเดินไปที่โต๊ะ วันนี้ฉันเลือกถูกแล้วล่ะที่มากับเขา :)
Sasuke’s Talk
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เอาแล้วค่ะรีดขาาาา ใกล้จะถึงแล้วววววววว เริ่มเผยออกมาทีละนิดแล้วสินะคะ ขอบคุณกำลังใจและคอมเม้นทุกๆคอมเม้นเลยนะคะ ไม่คิดว่าจะมีเสียงตอบรับขนาดนี้ ไรท์ดีใจมากอ่ะ >< ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยนะคะ
ความคิดเห็น