ลวงแค้นรักลงทัณฑ์

ลำดับตอนที่ #2 : แผนที่เพิ่งเริ่มต้น (รีไรท์)

แผนที่เพิ่งเริ่มต้น

"นายครับ" เสียงจากชายคนสนิทดังขึ้น

"อืม ว่าไง เก่ง" เสียงเหนื่อยล้าจากผู้เป็นนาย เรียกความแปลกใจให้แก่เขาไม่น้อย นายของเขาไม่เคยแสดงความเหนื่อยออกมาทางไหนเลย ไม่ว่าจะทางน้ำเสียงหรือหน้าตา แต่วันนี้นายเขาเป็นอะไร ทำไมดูเหนื่อยๆ

"ถึงเวลาที่นายจะไปรับคุณเจนจิราที่โรงเรียนสอนทำอาหารครับ" คนสนิทเตือนผู้เป็นนายถึงนัดหมายกับว่าที่คู่หมั้นคนสวยและรวยมากที่นายของเขาเพิ่งไปสู่ขอมา

"โทรไปบอกเจนนะว่าฉันติดประชุม ไม่ว่างไปรับ แล้วส่งคนขับรถของเราไปรับเธอแทนฉันด้วย" ตอนนี้เขาไม่มีอารมณ์ไปไหนทั้งนั้น เพราะรับเสร็จแล้วต้องไปดินเนอร์กับเจนจิรา ว่าที่คู่หมั้นสาวอีก เขารู้สึกเบื่อๆ อย่างไงไม่รู้

"ครับนาย"  แล้วเขาก็โบกมือไล่ให้เก่งที่เป็นทั้งเลขาและคนสนิทส่วนตัวเขาออกไปจากห้อง 


ฉันท์สินิ เดินไปมาหน้าห้องทำงานของจอร์จที่บริษัท กำลังลังเลว่าจะเดินเข้าไปบอกเขาดีไหมว่า เธอกำลังที่คิดจะทำอะไร และไปไหน แต่เดินได้ไม่นาน ประตูหน้าห้องก็เปิดออก จอร์จเดินออกมาที่ประตู  ตอนนี้เธอตัดสินใจแล้ว ว่าเธอจะบอกเขา
"จอร์จค่ะ มีเวลาไหม ฮันนาอยากคุยด้วย" ฮันนาคือชื่อฝรั่งของเธอ  ที่จอร์จตั้งให้ ตอนช่วยชีวิตเธอและลูกไว้
"ว่างอยู่ มีธุระอะไรกับไอล่ะ ฮันนา คงเป็นธุระสำคัญซินะ ดูซิหน้าตาเคร่งเครียดเชียว"พ่อบุญธรรมเธอแซวเธอ คงเห็นว่าหน้าตอนนี้เธอเคร่งเครียดอยู่  แล้วก็เดินนำเธอเข้ามาในห้องทำงานเขา หลังจากนั่งได้สักพัก เธอก็เป็นฝ่ายเริ่มต้นบทสนทนาก่อน
 "คือว่า จอร์จจะว่าไหม ถ้าฮันนาอยากจะไปเคลียร์เรื่องบางอย่างสักปีหนึ่ง โดยฮันนาจะส่ ข่าวมาเรื่อยๆ ฝากจอร์จดูแล แอชลี่ห์ได้ไหม" แอชลี่ห์เป็นชื่อลูกสาวเธอ ที่จอร์จตั้งให้ จอร์จบอกว่าถ้าเธอมาอยู่กับเขาที่อังกฤษก็ต้องมีชื่ออังกฤษไว้บ้าง เพื่อไว้เรียกได้ง่ายของคนที่นี้

หลังจากนั้นความเงียบก็ปกคลุมทั้งคู่อยู่พักใหญ่ จอร์จก็เลยถามออกมา น้ำเสียงไม่มีแววล้อเล่นแล้ว มีแต่ความจริงจัง

“ยู ยังไม่ลืมอีกใช่ไหม เรื่องที่เมืองไทย”

“ค่ะ จอร์จ ฮันนายังไม่ลืมเรื่องที่เมืองไทย ยังไม่ลืมเขา แต่ที่ไม่ลืมไม่ใช่เพราะความรักหรอกนะค่ะ แต่เป็นความเกลียด และความแค้นเท่านั้นที่อยู่ในใจฮันนาเท่านั้น”น้ำเสียงของเธอเต็มไปด้วยความเจ็บปวดรวดร้าว อดีตที่เธอไม่เคยลืม

“ตอนนี้ยูไม่มีความสุขหรอ ทำไมยูต้องกลับไปหาอดีต อดีตที่ยูคอยบอกไอว่าอยากลืม ทำไมล่ะฮันนา”

“ใช่ค่ะ ฮันนาอยากลืม แต่ว่าฮันนาขอล่ะค่ะ จอร์จ ขอให้ฮันนาได้สอนคนยังงั้นบ้าง สอนให้รู้ว่าผู้หญิงก็ใช่เพศที่อ่อนแอหรือเป็นแค่ที่ระบายความใคร่เท่านั้น ฮันนาจะทำให้เขาจำไม่มีวันลืมบทเรียนครั้งนี้”เธอพูดจบ กำมือแน่นด้วยความแค้น เธอจะทำให้เขาคุกเข่าขอโทษเธอให้ได้

“คิดดีแล้วใช่ไหมฮันนา ยูก็รู้ว่าไอรักยูดั่งลูกสาวแท้  ไออยากให้ยูคิดดีนะ” จอร์จพ่อบุญธรรมเตือนลูกสาวอีกครั้ง

“ฮันนาคิดดีแล้วค่ะ จอร์จ”เธอตอบอย่างหนักแน่น

“ตามใจยู เดี๋ยวยูดู แอชลี่ห์ให้” จอร์จตอบรับผู้เป็นลูกสาวบุญธรรม ต่อให้เขาจะห่วงอีกฝ่ายแค่ไหน แต่ว่าเมื่อลูกสาวบุญธรรมของเขาตัดสินใจจะทำอะไรจะต้องทำให้ถึงที่สุดเท่านั้นถึงยอมเลิกรา

“ขอบคุณมากนะค่ะ จอร์จ จอร์จดีต่อเราสองแม่ลูกมาก ดีจนฮันนาไม่รู้จะทดแทนบุญคุณอะไรให้ได้” เสียงลูกสาวบุญธรรมสั่นเครือ ถ้าไม่มีอีกฝ่ายช่วยชีวิตป่านนี้สองแม่ลูกไม่รู้จะไปอยู่ทางไหนแล้ว

“อย่าคิดมากนะ ฮันนา ยูก็รู้ว่า  ยูเป็นลูกคนรักเก่าของไอ แม่ยูกับไอเป็นแฟนกันมาก่อน ถ้าไม่เพราะบ้านแม่ยูไม่ยอมรับไอ ป่านนี้ยูก็เป็นลูกแท้ๆของไอแล้ว ไอรักยูเหมือนยูเป็นลูกแท้ “ จอร์จบอกลูกสาวบุญธรรม

“ขอบคุณมากนะค่ะ งั้นฮันนาขอตัว ไปจัดการอะไรนิดหน่อยแล้ว เดี๋ยวจะมาบอกวันที่ฮันนาเดินทางอีกที” แล้วเธอก็เดินออกจากห้องไป
 
ทิ้งให้จอร์จรู้สึกหนักใจที่ฮันนาลูกสาวที่เขารักมากนั้น ไม่เคยที่ลืมอดีตได้ เขาได้แต่รำพึงถึง จริยา คนรักเก่าแม่ของฮันนาว่า ’มายเดียร์  ไอจะทำยังไงดีนะ ทำไมฮันนาลูกยูถึงไม่ลืมอดีตบ้างนะ ฮันนาไม่รู้บ้างหรอว่ากำลังเล่นกับไฟ ไฟที่แผดเผา ไอไม่รู้จะทำยังดี มายเดียร์โปรดคุ้มครองฮันนาที่เถอะ’  ก่อนที่เขาจะนึกอะไรบางอย่างออก หันไปคว้าโทรศัพท์ แล้วโทรไปหาคนสนิทให้หาคนคอยติดตามฮันนาไปประเทศไทยด้วย แอบตามไปไม่ให้เธอรู้ 'ไอคงทำเพื่อมายเดียร์ได้เท่านี้แหละ เฮ้อ'  

หลังจากที่เธอเข้าไปบอกจอร์จ พ่อบุญธรรมว่าเธอจะมาประเทศไทย  เธอก็ไปหาเพื่อนชายคนสนิท ชาวอังกฤษ ชื่อว่าแม็ค แม็ครูปหล่อ หุ่นล่ำสัน สูงอย่างหุ่นนักกีฬา  มีสาวมาติดเกรียวกราว แต่ทว่าน่าเสียดายเหลือเกินที่เขามีคนที่รักในหัวใจแล้ว คนรักของแม็คดันหนีเขาไป โดยที่เพื่อนเธอเองก็ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร ไม่ว่าเขาจะพยายามตามหาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ ตอนนี้เขาหมดหวังในทุกอย่าง ทำให้แม็คในตอนนี้ไม่ต่างจากอะไรกับผีดิบ ทำงานหามรุ่งหามค่ำไม่หลับไม่นอน  ปัจจุบันนี้เขาทำงานอยู่ในหน่วยงานCIA เธอว่าจะไปขอร้องให้เขาช่วยเหลืออะไรเธอบางอย่างสักหน่อย อะไรก็ตามที่ทำให้เธอได้สอนบทเรียนให้แก่เขา ศัตรูที่รัก