คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #23 : ll The women almighty ll chapter 22
วามทรำอพวเรา มันถูทำลายไปหมแล้ว เหลือแ่เพียวามแ้นและวามิัเท่านั้น
และวามแ้นรั้นี้ ะัสินวามเป็นวามายอพวเรา
ไม่ใ่เพื่อนันอี่อไป...ำว่าเพื่อนรั มันายาไปนับั้แ่วันนี้
เพื่อนเรา ่อานี้ไป มันือสราม
.............................................................................................
“ุอ....ุอรับ”เสียทุ้มเอยปลุเ้าอห้อให้ื่นาารนอนหลับอันแสนหวาน รู้ไ้ยัไว่าแสนหวาน ็...นอนอันทั้ืนมัน็้อแสนหวานิ
“อืมมม...เ้าเ็อมนที่ไหนบัอามาปลุันแ่เ้านะ”อฮยอนพูเสียอู้อี้ในลำอพลายับไม่มา่อนะลืมาื่นึ้น
“ะใระอีหล่ะรับ....วันนี้ผมะ้อไปโรเรียนนะรับ”
“ไปทำไม”
“็วันนี้อาารย์เานัหน่ะรับ มีารัอบรมพิเศษที่มหาวิทยาลัยยอฮี เี่ยวับแพทย์ ผมสนใรับ ผมเลยนัับแบฮยอนเอาไว้”
“แพทย์...ะเป็นหมอหรอ แล้วอยาเป็นหมออะไรหล่ะ”อฮยอนันัวเอให้ลุึ้นนั่ ่อนะหันถามเฮุนที่นั่พิับเียอยู่่อนแล้วอย่าริั
“ผมอยาเป็นหมอศัลยแพทย์รับ หมอผ่าั”
“เป็นทำไมหมอผ่าั”
“อยาเป็นหมอผ่าัเพราะอยา่วยเหลือุไ้ ็ุหน่ะ เป็นอะไรแล้วไม่อบไปหาหมอ อีอย่าผม็อยา่วยเหลือผู้น้วยรับ”
“ันหล่ะภูมิใัที่นายยันแล้ว็ั้ใแบบนี้ ันะอยูวามสำเร็อนายนะ ถ้านายรับใบปริาเมื่อไหร่ันมีอวัสุพิเศษะให้นาย้วย”
“อวั?...อี เ็ปี้าหน้าหน่ะหรอรับ มันนานัอ่ะ”เฮุนทำหน้าอยารู้อวัสุพิเศษที่ว่า ่อนะเ้าไปออฮยอนเอาไว้
“ั้นเอาไว้ให้ันูอีทีนึแล้วัน...แล้วนี่อาารย์นัี่โม”
“สิบโมรับ”
“ไปับแบฮยอนหรอ?...แล้วยัยเ็ูินอะไรนั้นหล่ะ”
“ูินลาออไปั้นานแล้วรับ ิ่อไปไ้เลย”
“หึ...ิ่อมันไม่ไ้อีแล้วหล่ะ”อฮยอนระุยิ้ม่อนะเอยพูอย่าแผ่วเบา
“รับ?...อะไรนะรับ”
“ไม่มีอะไร ไปอาบน้ำไป เี๋ยวะสายเอาไ้”อฮยอนเอยบอ เฮุนพยัหน้ารับ่อนะยยิ้มให้นาหยี่ อฮยอนหลุยิ้มออมา
วามรู้สึแบบนี้มันืออะไรันนะ วามรู้สึเศร้า เสียใ ทำไมมันถึเิึ้นับวามรู้สึอันอนนี้ หรือเราิมาเินไป.......
พรรพยอนา
“ะไปแล้วหรอ่ะุหมอ”เสียแทยอนเอยพูึ้นพลายยิ้มึ้น
“ผมเพิ่ะึ้นม.ปรายปี3เอนะรับ ยั้อเรียนหมออีหลายปีแหนะ”
“เ่ๆแบบนายเป็นไ้สบายๆอยู่แล้วหมอเนี่ย แล้วทำไมไม่เป็นหมอศัลยแพทย์แบบเฮุนหล่ะ มาเป็นิแพทย์ทำไม อบหรอ”
“ที่ผมอยาเป็นิแพทย์เพราะว่าผมอยาะรับรู้ถึิในเรา ผมอยาทำให้ทุนรู้สึีและมีวามสุไ้”
“นายูเป็นผู้ให่ึ้นเยอะเลยนะแบฮยอน ปลื้มริๆที่ไ้นายมาเป็นนอันเนี่ย”
“ผมอบนะับำว่าผู้ายอุ ผมไป่อนนะรับ เี๋ยวเฮุนะรอนาน”แบฮยอนเินไปหอมแ้มแทยอน่อนทีนึ แล้วเินออาห้อทำานอแทยอนไป
เลือนไม่ผิริๆ ินะเรา....
“นายรับ นั้นไรับเป้าหมายอเรา”เสียอลูน้อนนึเอยพูับเ้านายที่มารอัอยู่หน้าโรเรียนวัออยู่่อนแล้ว เพราะเาให้ลูน้อไปสืบวามเลื่อนไหวอโรเรียน สรุปมาว่าะมีารัอบรม์เี่ยวับนที่อยาเป็นแพทย์และแน่นอน นที่เา้อารัวมาที่สุอนนี้ ็มาที่นี่้วย
“พวแให้สันานับนับรถอเราที่ับรถโรเรียนนั้นแล้วใ่มั๊ย”
“รับ พวเราไปัรอันไ้เลยรับ”
“ั้น็ออรถไปรอรุที่นัเลย”สิ้นเสียอนายให่ ลูน้อ็รีบทำามำสั่ทันที
“เรื่อที่แทำมันหยามันเินไป”รอยยิ้มอันั่วร้ายผุึ้นาใบหน้าอนายให่ เรื่อที่เธอทำ มันูหามันเิไป
“นายรับ มีนส่ผัสุับอเอสารมาให้นายรับ”
“ใรส่มา”
“ไม่ทราบรับนาย”
นายให่หรือ อีุน รีบแะอเอสารอออย่ารวเร็ว ่อนะเทสิ่ที่อยู่ในอลับโ๊ะทำาน
“นี่มัน..........”แววาแห่วามโรธถูถ่ายทอออมาัเน เมื่อสิ่ที่เห็นือรูปถ่ายอูิน นอเา ที่ำลัทรมาไปับวามเ็บปว สีหน้าอเธอบ่บอแบบนั้น เลือไหลเ็มหน้าเพราะาว่าที่ใบหน้าน่าะเป็นรอยมีรี ่อนะบที่ภาพสุท้าย เธอสิ้นลมหายใไปแล้ว อีุนหันมาแะล่อผัสุออ
“ะ....ูิน”ในล่อเป็นนิ้ว นิ้วอนริๆและมัน็ทำให้อีุนเื่อว่าเป็นูิน เพราะที่นิ้วเธอใส่แหวนเพรที่เธออเาให้ื้อให้
เสียใอยู่ลึๆที่เธอาย แ่โรธแ้นมาว่า ที่พวมัน่านใล้ัวอเาไ้ อีุนหยิบระาษที่ทิ้โน๊ไว้ในล่อผัสุ
อย่าพยายามมาทำร้ายนอูอี เพราะไม่เ่นนั้นนที่อยู่รอบัวอมึ ้อาย
“หนัเหนียวันะมึ ในเมื่อมึายยาายเย็นนัหล่ะ็...ี...ูะทำให้มึายทั้เป็น มึะ้อไม่เหลืออะไร อฮยอน”
อนนี้นัเรียนทุนำลันั่อยู่บนรถบัสอโรเรียน ที่อนนี้ำลัับพาไปที่มหาวิทยาลัย
ยอฮี เมื่อับไปไ้สัพั รถบัส็เริ่มับออนอเส้นทา นทำให้อาารย์ทีุ่มนัเรียนเริ่มผิสัเ
“นี่มันไม่ใ่ทาไปมหาวิทยาลัยยอฮีหนิ่ะ”อาารย์เินไปถามนับรถ
“อ่อ ทาหลัรถิรับเพราะเาำลั่อมถนน มาทานี้็ไ้รับอ้อมไลหน่อยแ่รถไม่ิ”นับรถอบออไป อาารย์็ไม่ไ้สสัยอะไรนั ่อนะรถบัสะะลอแล้วอสนิทลาทา สอ้าทาไม่มีรถวิ่สััน
“อรถทำไม่ะ”อาารย์นเิมเอยถามนับรถ
“รถเป็นอะไรไม่รู้รับ ผมอัวลไปูัวเรื่อ่อน”นับรถเินลารถไป่อนะปิประูรถ และทันในั้น วาม่ว็เริ่มเ้าปลุมทุนบนรถ นทุนเผลอหลับลไปในที่สุ
“ไปพาัวมันมา”
“โยอป ่วยูให้หน่อยิ อันนี้ับอันนี้อันไหนสวยว่าัน”อฮยอนหันถามนอัวเอะำลัเินอปปิ้ไปามประสา ะว่าอปปิ้เสร็็ะเลยไปรับเฮุนที่โรเรียน้วยเลย
“ุะื้อไปให้ใรหล่ะรับ”โยอปถาม
“ะื้อให้แทยอน”
“ผมว่าเ็มัสีน้ำาลเส้นนีู้โอเนะรับ”อฮยอนพยัหน้า ่อนะส่เ็มัสีน้ำาลให้พนัาน
“แล้วเทไทสีน้ำเินเ้มับน้ำเินอ่อน อันไหนสวยว่าัน”
“ื้อใหุ้ยูริใ่มั๊ยรับ”โยอปเอยถาม ส่วนอฮยอน็พยัหน้า”ผมว่าสีน้ำเินเ้มสวยว่ารับ”อฮยอนส่สีน้ำเินเ้มให้พนัานไป
“เอาเท่านี้แหละ”พนัานนำอไปใส่ล่อให้ ่อนะยื่นให้อฮยอนแล้ว่ายเิน
“ป่ะโยอป ไปหาื้ออให้เฮุนมั้”
“่วนีูุ้อารม์ีมาๆเลยนะรับ”
“ั้นหรอ....”
ี๊ๆๆ ๆๆ
อฮยอนส่ถุอให้โยอปถือ่อนะหยิบโทรศัพท์ออมาู้อวามเ้า มือบาูรูปที่ถูส่เ้ามา่อนะเบิาว้า สีหน้าอเธอเ็มไป้วยวามใ
“เฮุน”อฮยอนหันมอโยอป่อนะยื่นโทรศัพท์ให้โยอปู
“นี่มัน...ใรมันล้าทำไ้ถึนานี้”
รูปอเฮุนที่ถูับมัับเ้าอี้ ถูมันมือ มัเท้า แล้ว็ปิปาเอาไว้้วย
Rrrrrrrrrrrrrrrr
อฮยอนรีบรับสาย เบอร์ที่ไมุ่้นเย ที่ำลัโทรเ้ามาทันที พลาเินไปที่รถอัวเอ
“สวัสี นายหิอฮยอน”ปรายสายเอยพู้วยน้ำเสียที่เยาะเย้ย
“อีุน”
“หึ...ีใัที่ำันไ้”
“มึ้อารอะไร ับนอูไปทำไม”
“เพราะอนนี้ันำลั่อสรามับพวมึแล้วไหล่ะ”
“ไ้ ถ้ามึอยาะ่อสราม็ไู้ไม่ว่า แ่มึ้อปล่อยนอู่อน”
“มันไม่่ายนานนั้นหรอ นสำัอแอยู่ในำมืออันทั้ที ให้ืน่ายๆ มัน็ไม่ใ่ันหน่ะิ”
“้อารอะไรว่ามา”
“ทำลายวามสัมพันธ์อพวแะ ทำผลานให้ันพอใ แล้วันะปล่อยนอแไปทันที”
“แ!!....มันะไม่มาไปหน่อยหรือไอีุน”
“็แล้วแ่ ถ้าแไม่ทำัน็ไม่ไ้ว่าอะไร แ่ผู้ายนนี้ ะลายเป็นศพในเวลา่อมา...ให้เวลาแ่วันนี้เท่านั้น ถ้าแไม่ทำ เรียมรับศพผู้ายนนี้ไ้เลย”
"ันะแน่ใไ้ไ ว่าแะรัษาสัา"
"ันสัาว่าะปล่อยนอแไป แล้วอย่าิที่ะส่นมาบุที่นี่ เพราะไม่อย่านั้น นอแ าย"
"มึือนทีู่เลียที่สุ ไอ้อีุน"
"น้อมรับรับ นายหิ...หึหึ"
อฮยอนลโทรศัพท์ลมาเมื่อปรายสายวาไปแล้ว ร่าบาเ้าไปนั่ภายในรถึ่มีโยอปเป็นนับ วามเียบเ้าปลุม มือบาำโทรศัพท์แน่น น้ำา็พลันไหลลมาโยไม่รู้ัว ไม่มีเสียสะอื้นใๆ มีเพียน้ำาและสีหน้าที่บ่บอถึวามแ้นใ
ถ้าเธอเอเฮุน้าว่า แทยอนและยูริ เธอ็ัเาไ้ แ่เฮุน อยู่ับเธอมา ่อนที่ะเอ แทยอนับยูริะอี เาเปรียบั่นในรอบรัวนเียวที่มีในอนนี้ เาเป็นทุสิ่สำหรับเธอ
แ่สำหรับแทยอนและยูริ ือเพื่อนที่แสนี ือเพื่อนแท้ที่สามารถายแทนันไ้ ือเพื่อน ที่ไม่ว่าะสุหรือทุ์ ็มัะเห็นพวเธอเสมอ
เพื่อน นที่ายแทนันไ้ ับ เา นในรอบรัวเพียนเียวที่เป็นั่ีวิ
มันไม่มีทาเลือแล้วริๆ
“โยอป...ันมีานให้ทำ”
...............................................40%...........................................
พรร พยอนา
“บ่ายโมแล้วหรอเนี่ย...โทรหาแบฮยอนหน่อยีว่า”แทยอนเอื้อมมือหยิบโทรศัพท์ึ้นและำลัะเบอร์อแบฮยอน แ่มีเบอร์อลูน้อเธอโทรเ้ามา่อน
“ว่าไ”
“เิเรื่อให่แล้วรับนายหิ บ่อนอเรา แหล่เ็บอาวุธเถื่อน ไน์ลับ ถูทำลายรับ นอเรา็ถูรอบยิ่ไปหลายนเลยรับนายหิ”
“เี่ยเอ้ย!! ฝีมือใรหว่ะ”
“นายหิมาที่บ่อน xxx เถอะรับ”
“ันะรีบไป”แทยอนรีบวาสาย่อนะหยิบเสื้อลุมมาใส่ หยิบปืนพเหน็บไว้ับเอว ่อนะเินออาห้อทำาน
ใรที่มันเล่นไม่ื่อ ูะไม่ปล่อยมันไว้แน่
บ่อน xxxx อ พรรพยอนา
“วามเสียหายพอะประเมิน่าไ้มั๊ย”แทยอนที่มาถึ็รีบเอยถามลูน้ออย่าเร่เรีย
“วามเสียหายรั้นี้ มันหนัมารับ าว่าไม่่ำว่าพันล้านวอน”
“พันล้านวอน?”แทยอนแทบะลมับ เิน้อมามาย มันหายไปในพริบา ทั้บ่อน ทั้ไน์ลับ ทั้โรานเ็นอาวุธเถื่อน หลายแห่ถูทำลาย
“มัน้อเป็นฝีมืออพวที่มีอิทธิพลพอัวแน่ๆ ไอ้อีุนแน่ๆ...ล้อวรปิเสียหรือเปล่า”แทยอนหันถามลูน้อ
“ผมะรวให้รับ”ลูน้ออแทยอนประสานานันไปทั่ว ่อนะไ้ำอบที่แน่ั “ยัใ่ารไ้รับนายหิ”ลูน้อเอยอบ
“ันะไปูล้อวรปิ”แทยอนเินนำออไป เพื่อที่ะไปพิสูทว่าะใ่อีุนริๆหรือเปล่า ถ้าใ่ เธอะถล่มพวมันอนนี้ ให้มันายันไป้านึเลย
พรร ฮันั
“ุยูริ นอเราไ้่าวมาว่า พวบ้อน พวไน์ลับอุแทยอนถูทำลายรับ”อินรีบเ้ามาบอยูริในห้อทำานอย่ารีบร้อน
“บ้า...โหหรือเปล่าเนี่ย”ถูทำลายทีเียวหลายแห่แบบนั้น มันะเป็นไปไ้ยัไ
“ผมไม่เอามาล้อเล่นหรอรับ วามเสียหายไม่่ำว่าพันล้านวอนเลยนะรับ านนี้เล่นเอาุแทยอนหน้าเสียไปเลย เินั้มหาศาลนานั้น”อินเอยพู่อ
“ใรมันเล่นแรไ้ถึนานี้หว่ะ...แทยอนเอาเรื่อแน่”
“เราะทำยัไีรับ”
“ันะรอเ้าไปุยับแทยอนู เรียมนอเราให้พร้อมเอาไว้็ี านนี้ิว่า สราม ไ้เิแน่ๆ”
“รับ ผมะบอนอเราเอาไว้”
“ี...ันะโทรไปปรึษาอฮยอน่อน”อินพยัหน้ารับ่อนะเินออไป ยูริหันไปหยิบโทรศัพท์ึ้นมา่อสายหาอฮยอนทันที
“ว่าไมึ”
“มึรู้่าวไอ้แทหรือยั”
“อืม....ูรู้แล้ว”น้ำเสียที่เอยอบแบบเนื่อๆ้าๆ มันทำให้ยูริที่ฟัอยู่็ผิสัเ
“เป็นอะไรอมึหว่ะ มีเรื่ออะไรหรือเปล่า”
“มึิว่าูเป็นนยัไหว่ะ”
“อะไรอมึเนี่ยอฮยอน ถามอะไรแปลๆ มีอะไรหว่ะ”
“อบมาเหอะ”
“มึ็ใร้อน แ่มึมัะทำอะไรแบบมีเหุผลเสมอ ไม่มีวันทรยศใร ทำไมหว่ะ”
“อบในะ ที่มึมอูเป็นนแบบนี้”
“มึเป็นอะไรอฮยอน”
“อโทษนะยูริ ูไม่อยาเป็นเพื่อนับพวมึแล้ว”
“มะ...ไม่ริอ่ะ อำูเล่นหรอ”
“ูอเลือสิ่ที่ีที่สุสำหรับู อนนี้พวเราำลัถูหมายหัว ูไม่อยาเอาพรรอูไม่เสี่ยับพวมึ”
“มึิที่ะทิ้พวูหรอ ทำไมว่ะ”
“อะไรที่ทำให้พรรอูอยู่เหนื่อยว่าทุสิ่ ู็พร้อมที่ะทำ มึเอ็้วย หามึยัอยู่แบบนี้ พรรอมึะล้มมสัวัน”
“มึเป็นเี่ยไรว่ะ มึอย่ามาล้อเล่นับเรื่อแบบนี้ ูไม่อบอฮยอน”ยูริึ้นเสีย
“อบวามเป็นเพื่อนเท่านี้เหอะ ูอเลือที่สิ่ที่ีที่สุสำหรับู ่อให้มันะผิแ่ไหน็าม”อฮยอนวาสาย ยูริแทบะไม่เื่อหูัวเอ ว่าเพื่อนรัะพูแบบนั้น เพื่อนที่ไว้ใ และ ิว่านอย่าอฮยอนะไม่มีวันหัหลั
แ่อนนี้ เธอหัหลัพวเรา
“ุยูริผมบอนอเราแล้ว....เิอะไรึ้น”อินรีบวิ่เ้ามาอยูริ เมื่อเห็นว่ายูริำลัร้อไห้ออมา
“อิน มันทรยศัน มันทำลายทุสิ่”
“ใรรับ ใร”
“อฮยอน มันเลือที่ะหันหลัให้พวเรา มันอัาาวเราเพราะมันอยาอยู่รอ มันอยาอยู่เหนือทุสิ่...มันนั้นแหละ ที่ทำลายบ่อนและไน์ลับอแทยอน”อินแทบะไม่เื่อเลย ว่าสิ่ที่ยูริพูะเป็นวามริ เท่าที่รู้ัอฮยอนมา เธอเป็นนที่หน้าไว้ใมาที่สุเพราะเธอเ่เี่ยว และรัพวพ้อมาว่าสิ่อื่นใ
“ทำไม ุอฮยอนถึล้าทำแบบนั้น”
“เพราะมันเห็นแ่ัวไ ี....ในเมื่อมันัาาพวเราแล้ว มันเลือที่ะอยู่ับศัรู ัน ็ะมอมันเป็นศัรูเหมือนัน”
มึับู ะไม่ใ่เพื่อนันอี่อไป
รถยน์ันามอพยอนาแล่นเ้ามาในพรรวัอ โยมีอฮยอนยืนรออยู่่อนหน้านี้แล้ว เพราะอฮยอนรู้ีว่าในไม่้า เพื่อนอเธอะ้อมาที่นี่
“มึทำแบบนี้หมายวามว่าไ”ทันทีที่แทยอนลมาารถ ็ะอใส่อฮยอนทันที ่อหน้าลูน้อ ทั้อแทยอนและอฮยอน
“ูทำอะไรไม่ทราบ”อฮยอนอบ้วยน้ำเสียและสีหน้าที่เรียบเย
“มึูนี่ะ นี่ือรถอมึ และนในรูป็เป็นมึ มึอยู่ที่นั้น่อนบ่อนอูะถูเผาทำลาย ฝีมือมึใ่มั๊ยอฮยอน”แทยอนโว์รูปที่เอามาาล้อวรปิ รถออฮยอนออยู่ไม่ไล เธอให้ลูน้อูมไปใล้ๆแล้วปับแส ูยัไนในรถ็อฮยอน
“มึ็ลาีนี่”
“ไอ้อ”แทยอนระโนเ้าไปหาอฮยอนอย่ารวเร็ว ่อนะ่อยเ้าไปที่หน้าออฮยอนนเธอเเสียหลั ลูน้อออฮยอนยปืนึ้น่อไปที่แทยอนและลูน้ออเธอทันที ทำให้ลูน้ออแทยอน้อรีบยปืนึ้น่อลับ
“ะถือะว่าเ็บัวนิๆหน่อย มันุ้มับารที่ทำให้พรรอเธอเสียหายนะ”อฮยอนระุยิ้มที่มุมปาอย่าวนๆ ่อนะมือเ็เลือที่ปาอเธอ
“มึทำแบบนี้ทำไมหว่ะ มึเป็นนรัเพื่อน รัพวพ้อ มึไม่เยทรยศหัหลัเพื่อน แ่ทำไมวันนี้มึถึทำ”แทยอนะอใส่อย่าเหลืออ สีหน้าอเธอแสออมาัเนว่าเสียใ เพราะ วามไว้ใ ถูทำลายลไปหม
“อยู่ับพวมึ็มีแ่แย่ โนหมายหัวะายวันายพรุ่็ไม่รู้ ูไม่อยาเอาพรรวัออูไม่เสี่ย”
“แล้วมึะ้อเสียใับสิ่ที่มึทำ”
ใ่แล้วเพื่อนรั ูเสียใับสิ่ทีู่ทำ แู่ไม่มีทาเลือ เพราะถ้าูไม่ทำ รอบรัวอูเพียนเียวอย่าเฮุน้อาย ูอโทษ
“ั้นหรอ...หึ”อฮยอนหันหลัเินลับเ้าไปในบ้านอย่าไม่สนใแทยอน แทยอนำหมัแน่นนเส้นเลือปูโปน ่อนะหันหลัลับไปึ้นรถอัวเอ แล้วลูน้ออแทยอน็ยบวนันออไป
โยอปามอฮยอนเ้ามาในบ้าน โยอปเอ็เ้าใ และเาเอ็ทำอะไรไม่ไ้ เาเอ็ไม่รู้สึีนัหรอที่เห็นเพื่อนรัอย่า ุๆทั้สาม้อมาแหััน แ่เพราะเฮุนเอ ็เป็นั่นในรอบรัวออฮยอน วามผูพันและวามสัมพันธ์อันยาวนานระหว่า อฮยอนและเฮุนมัน็ยาที่ะัันา
แ่สำหรับเพื่อน อย่า ยูริ และ แทยอน ถึพวเธอทั้สามะรู้ัันถึ 5 ปี แ่พวเธอ็ผ่านร้อน ผ่านหนาวมา้วยัน ่วยันสู้รบยามที่ฝ่ายใฝ่ายหนึ่เือร้อน เพื่อนรั เพื่อนแท้
มันเลือยา ที่ะ้อเลือฝ่ายใฝ่ายหนึ่
“ันทำถู้อแล้วใ่มั๊ยโยอป”อฮยอนเอยพูออมาทั้น้ำา เวลาแบบนี้เธอไม่อยาให้มันเิึ้นับีวิอเธอเลย
“ุทำถูแล้วรับ เพราะถึยัไอีุน็ไม่สามารถ่าุแทยอนับุยูริไ้ แ่นายน้อยนี่ิ พวมันสามารถพราีวิไปไ้ทุเมื่อ...เื่อเถอะรับ สัวัน ทุอย่าะีึ้น ผมเื่อในวามเป็นเพื่อนอพวุ”
“ันทำนานั้นแล้ว วามเป็นเพื่อนยัอยู่อีหรอ...ันเลียไอ้อีุนที่สุเลยโยอป”อฮยอนร้อไห้ออมาอย่าหนั่อหน้า โยอป และมัน็ทำให้โยอปร้อไห้ามเธอไป้วย
“เื่อผมเถอะรับ ทุอย่าะีึ้น ่อให้พวุะลับมาเป็นเพื่อนันอีหรือไม่็าม”อฮยอนเินเ้าไปอโยอปเอาไว้ เธออยาหาที่พัพิ
อโทษนะ เพื่อนรั
Rrrrrrrrrrrrrrrrr
เสียโทรศัพท์ออฮยอนัึ้น เธอรีบเ็น้ำา ่อนะหยิบโทรศัพท์ออมาู สายาที่ำลัเศร้าหมอ เปลี่ยนมาเป็นวามโรธแ้นทันที
อีุน
“ะืนเฮุนให้ันไ้หรือยั”อฮยอนพยายามเอยพูให้น้ำเสียเป็นปิที่สุ
“แหม่ๆ ทำีว่าที่ิเยอะเลยนะ เธอนี่ สมับเป็น อ ูฮยอน นายหิอวัอริๆ”
“อย่ามาพูเรื่ออื่น ะืนเฮุนให้ันไ้หรือยั”
“ใร้อนั มารับนอเธอ ที่ xxxx เวลา ทุ่มร”อีุนวาสายไปทันทีที่พูบ
“มันนัเราไปเอ ะยอมืนเฮุนให้เราแล้ว”
“รับ ไปรับนายน้อยลับบ้านันเถอะ”โยอปยิ้มให้อฮยอนาๆ ่อนอฮยอนะพยัหน้ารับเบาๆแล้วยิ้มลับ
พรร ฮันั
“ุยูริ ุยัไหวนะรับ...ุอยาทานอะไรมั๊ย ุไม่ไ้ทานอะไรมาั้แ่บ่ายสอแล้วนะรับ นอนนี้มันหโมแล้วนะ”อินเอยถามยูริอย่าเป็นห่ว เธอโทรไปหาแทยอน และ็ไ้ยินำอบเียวันาปาอแทยอน ว่าอฮยอน็อัาวามสัมพันธ์เหมือนัน
“ันไม่ไหวหรออิน ันไม่ไหวเลยริๆ ันไม่อยาทำอะไรทั้นั้น”ยูริเอยอบออมาอย่าเศร้าๆ ยิ่นึถึเพื่อนรัที่เอยปาว่าอัาาวามเป็นเพื่อนเพราะวามเห็นแ่ัว ยิ่นึ มัน็ยิ่เสียใ
“ุอฮยอนเป็นนมีเหุผลนะรับ บาทีารที่เธอพูออไปแบบนั้น อาะเป็นเพราะเหุผลอะไรบาอย่า”
“เหุผลที่อยาให้พรรัวเออยู่เหนื่อว่าไหล่ะ นั้นือเหุผลที่อฮยอนหัหลัพวเรา เพราะอยามีอำนา นสามารถทำลายวามเป็นเพื่อนไ้ นายเห็นใ่มั๊ย”
“ยึหมั่นในวามเป็นเพื่อนิรับ ทุอย่ามัน้อมีเหุผล”
“พอเถอะ ไม่อยาฟั...ันะออไป้านอ”
“ไปไหนรับ?”
“ามมาเถอะ ไปพัผ่อนให้หายเรียสัหน่อย”
1 ทุ่ม สถานที่นัหมาย
อนนี้อฮยอนมารออีุนอยู่ที่สถานที่นัหมาย่อนแล้ว ร่าบายนาฬิาึ้นูแล้วูอี รถออีุน็ไม่โผล่มาสัที
“นายหิ มาแล้วรับ”โยอปเอยบอ เมื่อลูน้อส่สัานมา แล้วรถออีุน็แล่นมาออยู่รหน้า เว้นระยะห่าเอาไว้
อีุนเินลมา พร้อมับลูน้อที่ับัวเฮุนเอาไว้ ใบหน้าอเาไม่มีบาแผล ทีู่าอาารแล้วเาไม่่อยไหวเท่าไหร่นั
“สวัสีอฮยอน”อีุนเอยทั ่อนะยยิ้มให้
“ืนเฮุนมาเหอะ ันไม่อยาเสียเวลาุย”
“ใร้อนไม่เปลี่ยน”อีุนหันไปที่ลูน้อพลาสสัานให้ ่อนลูน้อะพาเฮุนไปส่ให้ฝั่อฮยอน โยฝั่อฮยอน โยอปเป็นนไปรับมาาพวนั้น ่อนะพามาที่ฝั่อัวเอ
“เพื่อน้อัาัน เพียเพราะผู้ายนนี้ สำัมาินะ ถึล้าทรยศเพื่อนไ้”อีุนยิ้มเยาะ
“อย่ายุ่ับผู้ายนนี้อี แล้ว็อย่ามายุ่วุ่นวายับันหรือเพื่อนอันอี แล้วอย่าหาว่าันไม่เือน”อฮยอนเอยพูอย่าโมโห อยาะเอาลูปืนยิหัวะบาละเี๋ยวนี้เลยริๆ
“ะทำอะไรันหรอ หืม....นายหิแห่วัอ”อีุนเอยพู้วยน้ำเสียที่วนอารม์สุๆ อฮยอนระุยิ้ม ่อนะหัวเราะึ้นเบาๆ นทำให้อีุนหุบยิ้มล
“ทำอะไรีนร้า ันะ่าแแบบ โ ูิน หรือ ่าแแบบเียวับ ูุน น้อายแีหล่ะ”อฮยอนยิ้มเยาะเย้ยึ้นบ้า เพราะมันทำให้อีุนโรธ
“แ!!.............”
อฮยอนยิ้ม ่อนะเินลับเ้าไปในรถ าม้วยลูน้ออเธอ ่อนะับออไป ที่นี่มันไม่ใ่ที่เปลี่ยว เพราะะนั้น ะมามีเรื่อันไม่ไ้ เธอถึไม่้อระวัอะไราฝ่ายนั้น
รถยน์ออฮยอนแล่นออไปไลนลับา ่อนะใรอีนะเินออมาาที่่อน
“เป็นยัไหล่ะ แผนอัน”อีุนหันไปาม้นเสีย่อนะยยิ้มออมา
“ไม่อยาะเื่อว่าแผนอุะีนานี้”
“ิะล้มนายหิอวัอ มัน็้อหาุอ่อนให้เอ เพราะถ้าหาเธอแล้วโมีถู มัน็่ายที่ะเอานะ”
“ันะทึ่ับารระทำอเธอมาว่าอี เสียสละัเลยนะ”อีุนเอยพูพลายิ้มร้าย
“ันไม่อยาให้พรรอัน้อมาเสี่ย อะไรที่มีประโยน์่อพรร ัน็พร้อมทำทุอย่า”
่อให้้อเสียสิ่ที่มี่าที่สุ็าม!!!!!
พรร พยอนา
Rrrrrrrrr
โทรศัพท์อแทยอนัึ้น เธอหยิบมันึ้นมา ่อนะรับ เมื่อรู้ว่าใรโทรมาหา
“ว่าไแบฮยอน ลับมาแล้วหรอ”
“รับ อนนี้ผมอยู่อนโแล้ว แปลรับ พวผมหลับบนรถนไม่ไ้ไปอบรมเลย หลับเป็นายเลยรับ”
“ี้เาหรือเปล่า ปลุไม่ื่นหล่ะิ”
“เปล่าสัหน่อย...ิถึนะรับ พรุ่นี้ผมะไปหานะ”
“อืม...แ่นี้่อนนะ านยุ่หน่ะ”
“อ่ารับ สวัสีรับุแทยอน”
“อืม”แทอนวาสาย ่อนะวาโทรศัพท์แล้วยมือึ้นุมมับ
รอบรูปที่พวเธอทั้สามนถ่าย้วยัน มันยัวาไว้อยู่บนโ๊ะทำาน แทยอนหยิบมันึ้นมามอู น้ำา็พลันไหลออมาื้อๆ
“มันะบลั้แ่อนนี้ เพื่อนอัน ะไม่มีื่อ อฮยอนอี่อไป”
เพล้
รอบรูปถูว้าใส่ำแพนมันแ แทยอนเินไปที่รูป ่อนะหยิบไฟแ็ึ้นมา หยิบรูปอพวเธอแล้วัารเผามันทิ้ นไม่เหลือาแห่วามทรำ
่อไปนี้ แือศัรูอัน ่อไปนี้ มันะมีแ่สราม เพื่อน ทรยศ!!!
……………………………………………………………………
สาวๆทะเลาะันหนัหน่วมาริๆ
เ้าใอนะ่ะรีเอร์ มันำเป็น
อให้เ้าในแทยอน เพราะเธอ็ำเป็น
แล้ว็อให้เ้าใ ยูริ เพราะเธอ็ำเป็นเหมือนัน
เหมือนเรื่อเินทามานใล้ะถึอนบ ไรท์อยาะบอว่า
านี้นถึอนบ อาะมี นัแสนำทั้ 6 น อาะเหลือเพียแ่ 5 หรือ 4 ในอนบ
อนแรไรท์ะว่าะไม่บอ ิไปิมา บอีว่า ให้รีเอร์ทำใไว้
ไม่อนใ็อนหนึ่แหละ่ะ เพราะเรื่อมันใล้ะบแล้ว
อย่าลืมิามให้บนร้า มีอะไรมาว่าที่ินะรีเอร์
เม้นๆโหวๆ ให้ไรท์้วยนร้า
ส่ให้แล้วนะ่ะ
yuoi
FAVIP
ความคิดเห็น