ถึงผมจะร้ายแต่ก็รักคับผม!!!!!

ลำดับตอนที่ #1 : เมื่อมิมิวเจอชายแปลกหน้า(?)

ตึก ตึก ตึก
"รอด้วยค่ะ รอด้วย"
เอี๊ยด..."แฮ่ก แฮ่ก ขอบคุณค่ะ(-o-")"
โอ้โห...ทำไมรถเมล์คนเยอะจัง ไม่รู้จะขยันขึ้นอะไรกันนักกันหนา เลยไม่มีที่นั่งเลยเซงง่ะ(T_T)
ขณะที่ฉันกำลังบ่นอุบอิบอุบอิบอยู่คนเดียวนั้น ฉันก็เอาโทรศัพท์ขึ้นมาดูเวลา
"ตายแล้วนี่มัน 7.20น.แล้วนี่ โธ่ๆนี่ฉันจะต้องไปสายตั้งแต่วันแรกเลยเหรอนี่...ฮือ(T^T)"
ฉันเซงมากเลยกับการที่ต้องไปรร.สายฉันเลยเดินหมดอาลัยตายอยากไปจับราวเก้าอีประมาณกลางๆรถ อยู่ดีๆก็มีเสียงตะโกนโหวกเหวกดังมาจากนอกรถ
"เฮ้ยยย ไอรถเมล์คันนั้นน่ะ หยุดนะโว๊ย ฉันจะขึ้น หยุดเซ่ หยุด!!!"
เอี๊ยดดดด โครม!!
มิมิวที่กำลังจะเดินไปจับราวเก้าอี้ก็ต้องตัวปลิวไปตามแรงเบรค ทำไห้เธอหกล้มไปหน้าประตู"ฮือ..เจ็บจัง(TOT)"
ตึก ตึก
"โธ่เว๊ย ไรวะเนี่ย ไม่มีที่นั่งเลย เซงชิท(-"-)"
ผู้ชายคนนั้นเดินผ่านมิมิวไปโดยไม่ก้มหันมามองมิมิวเลย
"นี่ แม่หนูเป็นไรมากรึป่าว ลุกไหวมั๊ย"
มิมิวพยายามทรงตัวให้กลับมายืนอยู่ท่าเดิม
"ไม่เป็นไรค่ะ ขอบคุณ"ฉันโมโหมากกกเลยหันกลับไปมองผู้ชายคนนั้นตาถลึง
(.)ควับ
แต่อยุดีๆอีตาคนนันก็หันหน้ามาหาฉันแล้วพูดตะคอกๆกับฉันว่า
"นี่เธอ มองอะไร นินทาอะไร ฉันไม่ไช่คนที่เธอจะมาทำเสียมารยาทไส่ฉันนะ"
เมื่ออิตาคนนี้ตะคอกไส่ฉันฉันเลยอารมณ์ปรี๊ดกะจะด่ากลับแต่...
โอ้(OoO!)พระเจ้าฉันไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเองเลย ทำไมอิตาคนนี้ถึงได้หล่อขนาดนี้ ตัวสูงประมาณ183 เซนติเมตรได้ ริมฝีปากเป็นสีชมพูบางๆ ผิวขาวผ่อง จมูกโด่ง เอาเปนว่าหล่อแล้วก็เท่มากกกกกกกกก
"อะไร มองอะไรฮะ ยัยบ้า"
"อะไร ฉันไม่ได้มองนายซักหน่อย("-_-)"
"เมื้อกี้ฉันเห็นนะเธอมองหน้าฉัน อย่ามาเฉไฉ"
"ป่าวนะป่าว ฉันไม่ได้มองจิ.."
"ชิ น่ารำคาญจริง"แล้วอิตานันก็เดินหนีฉันไปหลังรถ
.................................................................................................................................