คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #24 : what happened in jeju (special)
ฤูร้อนปี 2007
ฮยอำลัไม่พอใ
ุนฮเวิไ้ในอนที่อีน้อนสายาึ้นมามอเา
ใบหน้าเริ่มเป็นสีแ าปรือาฤทธิ์อแอลอฮอล์
ุนฮเวยิ้มมุมปาในะที่ฮยอย่นมูทำิ้วมวอย่าสสัยว่าทำไมุนฮเวถึไม่่วยเา
ทำไมุนฮเวถึปล่อยให้เพื่อนัวเอแล้เาแบบนี้
อนนี้พวเาำลัเล่นเม และฮยอ็ำลัแพ้อย่าราบาบ
พวเาในที่นี้ประอบไป้วยฮยอ
ุนฮเวและลุ่มเพื่อนอุนฮเวอีหลายน
ทั้หมนั่รวมันเป็นวลมในห้อโรแรมแห่บนเาะเูที่พวเามาเที่ยวลอเนื่อในโอาสสอบเสร็
ฮยออ้อนอยามา้วยโยารให้เหุผลว่าเาอยารู้ัเพื่อนอุนฮเวให้มาึ้น
และในอนนี้ฮยอเอ็ำลัถูพวเพื่อนที่ว่ารัแอย่าไม่ยุิธรรม
เมที่พวเาเล่นเป็นารถามำถามธรรมาบ้า
ท้าให้ทำอะไรบ้าๆ บ้า ถ้าหาอบไม่ไ้หรือทำไม่ไ้็้อื่ม็อวอ้า
แน่นอนว่าฮยอไม่เยื่มมา่อน วามริ้อนั้นยิ่ทำให้เพื่อนอุนฮเวรวมหัวันแล้เาันอย่าสนุสนาน
เรื่อื่มมึนเมาถูยื่นให้ฮยอรั้แล้วรั้เล่า นหลัๆ
เารู้สึว่าัวเอะไม่ไหวเลยหันไปอวาม่วยเหลือาุนฮเว
แุ่นฮเวลับล็ออเาเ้าไปูบ่อหน้าเพื่อนๆ ยิ่ทำให้ฮยอไม่ไ้สิไปันให่
หลัานั้นเา็แ่รับแ้วมาื่มโยไม่หันไปพูับร่าสูที่นั่ให้เาพิอยู่ในอนนี้อีเลย
แ่ว่าอนนี้เาำลัะไม่ไหวแล้วริๆ
ฮยอรู้สึว่าเาำลัะอลไปับพื้น
แนาไร้เรี่ยวแร แม้แ่ะลืมา็้อใ้วามพยายามอย่าสู
วามร้อนรวมัวอยู่ในลำอ ลมหายใอเาเป็นลิ่นแอลอฮอล์ัเน
"พอแล้ว"
ุนฮเวพูึ้นมาในที่สุ
มีเสีย่อ้านาเพื่อนอุนฮเวเล็น้อย
แ่เมื่อเห็นว่าุนฮเวไม่ยอม็้อยอมแพ้
่อนะัสินใันแยย้ายลับเ้าห้อใรห้อมันในอนนั้นเนื่อาเวลาล่วเลยเที่ยืนมาแล้ว
ฮยออยู่บนหลัุนฮเวในเวลา่อมา
หัวฟุบอยู่ที่ไหล่นัวสู โถทาเินระหว่าทาลับไปที่ห้ออพวเาเียบเียบ
ุนฮเวไ้ยินเสียหายใอฮยอ้าหูเา
“หลับหรือยั”
ุนฮเวถาม
“อือ”
“ยัีใอยู่หรือเปล่าที่ันให้มา้วย
เพราะันรู้ว่าพวมันะแล้นายแบบนี้ไเลยไม่อยาให้มา”
“อือ” ฮยอหลับาพูเสียอ่อน “ีใ”
ร่าอฮยอถูปล่อยลให้ยืนเอในอนทีุ่นฮเวเินมาถึหน้าห้อ
เสียสัาัึ้นอนทีุ่นฮเวเสียบีย์าร์เ้าับประู
ฮยอปล่อยให้อีนพยุเาเ้าไป้านใน
เสียสัาัึ้นอีรั้อนที่ประูปิล รู้ัวอีที็ล้มลนอนบนเีย
“อาบน้ำ่อน” ุนฮเวยืนอยู่ที่ปลายเียบอ
“ไอ้อาบ”
เสียอฮยออู้อี้เพราะว่าหน้าอเามุลับหมอน
“พูอะไรไม่รู้เรื่อ”
“ไม่อาบ”
“ไม่อาบไ้ยัไัวนายมีแ่ลิ่นเหล้า”
วามผิใรล่ะ ฮยออยาเถีย
แ่เาี้เียเินว่าที่ะพูออมา เาัสินในอนเียบๆ
ิว่าเี๋ยวุนฮเว็ยอมแพ้เอ แ่เาิผิ
ฮยอรู้สึถึมืออุนฮเวที่เอื้อมมาถอรอเท้าที่เาใส่อยู่ออทีละ้า
านั้น็ถอถุเท้า
วามเย็นานิ้วอุนฮเวที่ไล้ไปบนหลัเท้าเาทำให้ฮยอหลับาปี๋
แุ่นฮเวไม่ไ้หยุแ่นั้น
เาัารพลิัวฮยอให้เยหน้าึ้นมา
ทำท่าะปลระุมาเออแ่ฮยอยมือมาห้ามไ้ทัน
“ทำอะไร”
“ถอเสื้อผ้านาย”
ุนฮเวอบหน้าาเย “ถ้าไม่อาบเอ็ะอาบให้ไ”
ว่าแล้วร่าสู็ปัมืออนบนเียออและรูิปาเอฮยอล่อนะึาเลมานพ้นา
เท่าับว่าอนนี้ท่อนล่าอฮยอเหลือเพียบ็อเอร์
“ลุึ้นมาหน่อย
เี๋ยวถอเสื้อให้”
“ไม่้อ…” ฮยอพยายามยันัวเอึ้นมา ทว่าวามพยายามนั้นล้มเหลว เาฟุบลที่เีย
ุนฮเวหัวเราะพลายับเ้าไปหาฮยอ
ึแนให้อีนลุึ้นนั่โยเาใ้แน้านึโอบไป้านหลัเอวอฮยอเอาไว้เป็นารพยุ
แนอี้าที่ว่า็ัารถอเสื้ออฮยอออ มันไม่่าย แ่สุท้าย็ทำสำเร็
“ะอาบน้ำให้ันไ้ยัไ”
ฮยอฟุบอยู่ที่หัวไหลุ่นฮเว
“ไม่ทำอะไรหรอน่า”
ุนฮเวพูะที่สอแน้าหนึ่เ้าไปใ้้อพับาอฮยอ
“ยเว้นว่านายะอยาให้ันทำ”
ฮยอไม่ไ้อบลับไปอนทีุ่นฮเวอุ้มเาึ้นาเีย
ไม่ใ่ว่าไม่รู้สึอะไร เพียแ่ว่าเาหมแรที่ะพูแล้ว่าหา
อนนี้เาแ่อยานอนหลับไปเท่านั้น
ุนฮเวพาฮยอเ้ามาในห้อน้ำ
“เาะอันไว้”
เาบอฮยออนที่ปล่อยให้ฮยอยืน เมื่อฮยอยแนสอ้าึ้นมาล้ออเาไว้เรียบร้อยแล้วุนฮเว็ปล่อยมือาร่านรหน้าไปัารหยิบฝับัวอาบน้ำมาแทน
น้ำอุ่นไหลออมาเมื่อเาหมุนเปิ๊อน้ำ
ฮยอสะุ้อนที่น้ำระเ็นมาโนแผ่นหลั
“ุนเน่” ฮยอเรีย
“หืม”
“ะอาบให้ริๆ หรอ”
“ใ่”
“ันอาบเอ็ไ้”
“ล
ยืนเอยัไม่ไ้เลย”
“นายะอาบให้ันไ้ไ…”
ุนฮเวเลื่อนหัวฝับัวมาที่ไหล่ฮยอ
เ้าัวห่อไหล่เล็น้อยเมื่อสายน้ำไหลไปามร่า
“พูมา
นี่อุส่าห์ไม่ถอาเแล้วนะ ถ้าถอไม่เินนเป็นลมไปเลยหรอ”
ฮยอทำหน้าเหมือนอยาะร้อไห้
ทำไมุนฮเวถึพูอะไรแบบนี้ออมาไ้หน้าาเยนานี้
“หลับา” ุนฮเวพูึ้น “ะล้าหน้าให้”
ฮยอหลับาล
ในนาที่อมา็รู้สึน้ำบนใบหน้า ุนฮเวยมือึ้นมาแนบแ้มเาไว้
ใ้นิ้วโป้ถูไถไปามแ้ม เปลือา มู เป็นารทำวามสะอา
เาเอื้อมมือไปสบู่เหลวอาบน้ำหลัานั้น่อนะนำมันมาลูบไปทั่วแผ่นหลัอฮยอ
เ้าัวสะุ้ภายใ้สัมผัสอเาและมัน็ทำใหุ้นฮเวยิ้มออมา
มืออเาเลื่อน้านหน้า
ไล่ั้แ่ลำอ มาที่ไหล่ ลมาที่หน้าท้อฮยอฟุบหน้าเ้าที่ไหล่อุนฮเวอย่าหมแรเมื่อนิ้วอุนฮเวลาหน้าออเา
่อนะ้อผหัวึ้นมามอนรหน้าเมื่อมืออเาวนเวียนอยู่ที่อบั้นในาสั้นอันเป็นเสื้อผ้าิ้นสุท้าย
“ท…ทำอะไร”
“ถอออ มันเปีย”
ุนฮเวอบ
“ุนเน่” ฮยอทำเสียแหมือนะร้อไห้ “พอแล้ว”
“ทำไม”
ไม่มีำอบาฮยอ
“ทนไม่ไหวหรอ”
ฮยอหลับาลอนทีุ่นฮเวึาเอเาลไปที่เ่า
เารู้แล้วอะไรำลัะเิึ้น
รวมถึรู้้วยว่าุนฮเวไม่ไ้ั้ใะอาบน้ำให้เาั้แ่แร
ุนฮเว้อารที่ะแล้เา ้อารทำให้เาแพ้ทุหนทา
เาสสัย้วยว่าารทีุ่นฮเวไม่ห้ามเพื่อนไม่ให้แล้เา็เพราะุนฮเว้อารให้เาอยู่ในสภาพนี้
ุนฮเวและเาไม่เยทำเรื่อนี้มา่อน
มาที่สุในวามสัมพันธ์อพวเาือูบ
เพราะแบบนั้นฮยอึรู้สึเหมือนะาหายใอนทีุ่นฮเวเลื่อนมือลไป
่อนะยับึ้นล้าๆ เป็นัหวะที่ทรมาน มืออี้าอุนฮเวยัถือฝับัวเอาไว้อยู่
น้ำยัไหลผ่านัวอฮยอ และุนฮเว็ยัทำเหมือนว่าำลัอาบน้ำให้เา
ฮยอเยหน้าึ้นไปมอุนฮเว
้อเ้าไปในานรหน้าเป็นารบอว่าเายอมแพ้แล้ว่อนะ้มลุใบหน้าลที่บ่าอุนฮเวอีรั้
เสียหอบหายใัออมาและมัน็ทำใหุ้นฮเวทิ้ฝับัวในมือ เาับาให้ฮยอเยหน้าึ้นและ้มลไปูบ
ุนฮเวลิ้มรสในรสาิอวอ้า
และอะไรที่หวานว่า
ุนฮเวอุ้มฮยออีรั้
พาอีนออไปาห้อน้ำ เมื่อวาฮยอลบนเียแล้ว็ามึ้นไปร่อมอยู่้านบน
พรมูบไปทุๆ ส่วนอใบหน้า ทุสัมผัสอุนฮเวทำให้ฮยอทรมาน และุนฮเว็รู้ถึเรื่อนั้นี
“พูออมา” ุนฮเวพูเสียเบา “ว่าอยาให้ันทำอะไร”
ฮยอึอนรหน้าลมาเพื่อูบ
ส่เสียออมาในลำอและมันเป็นน้ำเสียที่อ้อนวอน
“ไม่” ุนฮเวผละออมาหลัาที่ปล่อยให้ฮยอูบเานพอใ “พูมา่อน”
ฮยอรู้สึอยาร้อไห้ึ้นมาริๆ
ทำไมุนฮเวถึแล้เา ทั้ๆ ที่เป็นนทำให้เาเป็นแบบนี้เอ ฮยอสั่นหน้า
เาเอื้อมมือไปปลาเอุนฮเว
พยายามึมันลอย่ายาลำบานุนฮเวหัวเราะและัารถอาเอเาออเอในรวเียว
“โอเ ไม่พู็ไม่พู” ุนฮเวบออนที่้มลมาหาฮยออีรั้ เาูบฮยออนที่เลื่อนมือไปลาลำัวออีน
ยับไป้านหลั และฮยอ็ส่เสียออมา
ุนฮเว้อหน้าฮยออย่าหลใหลในอนที่ฮยอำลัหลับา
อ้าปาเล็น้อยเพราะสัมผัสที่เามอบให้
ุนฮเวไม่รีบร้อน
เา้อารทำให้ฮยอพร้อม ลายเป็นฮยอเสียอีที่ึอุนฮเวลมาอและระิบบอให้เาทำ
ุนฮเวแนบัวเ้าับฮยอ
รวมันเป็นหนึ่เียว ฮยอใ้มือสอ้าประอแ้มอเา หอบหายใ
มอเา้วยสายาที่สามารถทำให้เาเป็นบ้า ุนฮเวเริ่มยับัวเมื่อฮยอพยัหน้า
ทุอย่าำเนินไปแบบนั้น อ่อนโยน และเร่าร้อน ฮยอหลอมละลาย ุนฮเวลืมทุสิ่
ปล่อยให้วามรัอพวเาำเนินไปแบบนั้น พร้อมๆ
ับเสียน้ำาฝับัวที่ยัไหลอยู่ในห้อน้ำ
ฮยอนอนหลับอยู่รหน้าเา
ุนฮเวเอื้อมนิ้วมือไปแะที่เปลือาออีนอย่าเบามือ
านั้นึลามาามสันมู หยุลที่ริมฝีปา เาอบทุอย่าเี่ยวับนรหน้า
าเล็ๆ ที่หยีลเวลาเ้าัวยิ้ม เสียเวลาที่เรียื่อเา
ท่าทาน่ารัที่มัแสออมาโยไม่รู้ัว
“อือ”
นัวเล็ยับัว นอนเป็น้อน
ผ้าห่มลุมมาถึอเพราะภายใ้ผ้าผืนนั้นไม่มีอะไรอยู่เลย
ุนฮเวหลุมรัฮยอเสียแล้ว
วามรัที่เิึ้นและพันาอย่าเป็นธรรมาิ
าวามเป็นเพื่อน นลายเป็นอะไรที่มาว่า ารหลุมรัที่ไม่มีุบ
ารหลุมรัที่เิึ้น้ำแล้ว้ำเล่า
วามรัอเา่อฮยอ
ความคิดเห็น