ร้ายมา รั ก ก ลั บ ไม่โกง : Fleet of love

ตอนที่ 12 : ร้ายมารักกลับครั้งที่ 11 : คนตัวหอม

สองวันต่อมา

วันนี้เป็นวันอาทิตย์ ฉันเลยกะว่าจะตื่นสายหน่อย แต่ผิดพลาดไปนิดตรงที่ลืมปิดม่านก่อนนอน พอเช้ามาแดดมันเลยแยงตาจนฉันตื่น เมื่อวานก็ดูหนังทั้งวันยันตีสอง วันนี้ยังสะเออะตื่นแต่เช้าอีก

มือควานหาโทรศัพท์ขึ้นมาเช็คโซเชียลยามเช้าตามปกติ ก่อนจะกดเข้าไอจีแล้วสะดุดเข้ากับไอจีสตอรี่ของใครคนนึง ภาพเสี้ยวหน้าด้านข้างของผู้หญิงผิวเนียนละเอียด คนที่ฉันพึ่งเจอกับน้องชายมันเมื่อหลายวันก่อน

นี่อิปลาชัวร์ ให้ปิดตาข้างเดียวดูฉันก็รู้ว่าเป็นอิปลา กดข้ามแชตเป็นสิบๆที่ยังไม่ได้เปิดอ่านก่อนจะเลื่อนหาแชตกลุ่มแล้วรัวนิ้วพิมพ์ลงไป

Pete : รูปในสตอรี่น้องทีกูว่าคุ้นๆนะ

Pete sent a photo 

ทันทีที่ฉันส่งไป คนที่กดอ่านคนแรกก็คือกุญแจซอล มันตอบกลับมาแทบจะทันที ก่อนที่บุคคลในรูปจะออกมาสารภาพว่ามันกลับมาคบกับแฟนเด็กปีหนึ่งของมันแล้ว ที่บอกว่ากลับมาคบกันคือ เพื่อนฉันคนนี้มันเลิกรากับแฟนเก่าของมันไป ผ่านไปสองปีเด็กคนนั้นกลับมาง้อขอคืนดี สุดท้ายก็เลยกลับมาลงเอยกัน 

หึ พล็อตคุ้นๆนะว่าไหม ก็เหมือนฉันกับไอ้ศรที่เลิกกันไปแล้วตั้งสามปี แต่ตอนนี้มันเสือกกลับเข้ามาในชีวิตฉันอีกครั้ง แต่ฉันขอบอกตรงนี้เลยว่าฉันไม่มีวันเดินทางเดียวกับอิปลาแน่ คนอย่างฉันเลิกก็คือเลิก ไม่มีทางกลับไปหาคนเก่าซ้ำสอง ไม่ใช่เพราะเบื่อ แต่เพราะความเลวของมันต่างหาก

กวาดสายตาอ่านข้อความที่พวกมันคุยกันอีกครั้ง ก่อนจะสะดุดเข้ากับข้อความนึงของอิปลา

Pla Too : ยังจำสัญญาได้ ไม่ลืมเนอะ

KJ Sol : สัญญาอะไรวะ

Pla Too : เรื่องที่พวกมึงสัญญาว่าจะนุ่งโจงวิ่งรอบสนาม ทำให้ได้ด้วยนะ

เชี่ยยยยย ลืมไปเลย สัญญาที่ฉันเคยพนันไว้กับพวกมัน ว่าถ้าอิปลามีแฟนก่อนฉันและอิกุน เราสองคนจะยอมนุ่งโจงวิ่งรอบสนาม ไม่คิดว่ามันจะเร็วขนาดนี้ จากที่พนันกันเล่นๆ สุดท้ายกลับพลิกล็อค 

ช่างแม่ง อะไรจะเกิดก็คงต้องเกิด แค่วิ่งมันจะไปยากอะไรวะ 

@มหาลัย

10.30 น.

สืบเนื่องจากเมื่อคืนฉันดูซีรีส์เพลินจนเกือบเช้า สุดท้ายก็เลยต้องโบกแท็กซี่มามหาลัยด้วยท่าทางสะลึมสะลือ ไม่มีทางขับรถมาเรียนเองได้ถ้ายังหาวทุกหนึ่งนาทีแบบนี้ ตัดสินใจว่าจะไม่ขึ้นเรียน โทรไปหาอิปลาให้เช็คชื่อให้ ส่วนฉันจะหลบไปนอนที่ห้องสมุด 

ยังไม่ทันได้งีบหลับโทรศัพท์ในกระเป๋าสะพายก็สั่นขึ้น ใครโทรมาวะ นี่มหาลัย คนเขาจะหลับจะนอน

“โหล” กรอกเสียงลงไปในสายด้วยตาที่แทบปรือไม่ขึ้น

“พีท เดี๋ยวกูส่งคนไปอยู่เป็นเพื่อนมึงนะ อยู่ห้องสมุดใช่ปะ” 

“...” 

“พีท” 

“งือ ใครวะ จะเรียกอะไรนักหนา คนจะหลับ” กรอกเสียงกลับไปอย่างนึกรำคาญก่อนจะยัดโทรศัพท์ใส่กระเป๋าโดยไม่ลืมตาขึ้นมอง 

คนจะหลับจะนอน เซ้าซี้อยู่ได้

[ฉลาม บรรยาย]

สถานที่แห่งนี้คงจะมีแค่ผมที่แต่งตัวไม่เหมือนชาวบ้านเขา มหาลัยเอกชนค่าเทอมแพงยับที่ผมวางแผนไว้ว่าหลังจากจบ ม.6 แล้วจะเข้ามาเรียนที่นี่เหมือนพี่ชายและพี่สาว เช้านี้ผมเลยขอตามพี่สาวของผมมามหาลัยด้วย เพราะอยู่บ้านไปก็ไม่มีอะไรทำ แถมที่นี่ยังมีอาหารหูอาหารตาให้มองเยอะแยะ

หึ นี่คงจะเป็นสาเหตุเดียวที่พอจะทำให้ผมรู้สึกกระชุ่มกระชวยขึ้นมาได้บ้าง ถ้าไม่ติดที่ว่า

“หลามไปอยู่เป็นเพื่อนเพื่อนเค้าที่ห้องสมุดหน่อย” 

“เพื่อน? เพื่อนคนไหน” ถามออกไปอย่างงุนงง

“อิพีทน่ะ มันโดดไปหลับอยู่คนเดียว” 

“แล้วเกี่ยวไรกะเค้า? ” เพื่อนพี่ผมหลับแล้วผมเกี่ยวอะไร ผมมาที่นี่ไม่ได้ตั้งใจจะมาเฝ้าใครหลับหรือเปล่า ถึงแม้ว่าจะเป็นคนที่ผมจะเคยเจอเมื่อสองวันก่อนก็เถอะ แต่เราไม่ได้สนิทอะไรกันถึงขนาดต้องไปนั่งเฝ้า

“เถอะน่า ถือว่าเค้าขอ อยู่ห้องสมุดจะได้ไม่เบื่อ แล้วเพื่อนเค้าจะได้มีคนอยู่เป็นเพื่อนด้วย ผู้ชายหื่นๆที่มหาลัยมีเยอะ ไม่อยากให้มันหลับอยู่ตรงนั้นคนเดียว” 

“อ่า” พยักหน้าเข้าใจกับสิ่งที่พี่ผมต้องการจะสื่อ ก่อนจะนึกขำในใจ คนอย่างพี่พีทน่ะนะจะมีใครไปทำอะไรไม่ดี ผมว่าไปเธอนั่นแหละที่จะไปทำคนอื่นมากกว่า

“ขำอะไร” สายตาข้องใจถูกส่งมาจากคนตรงหน้า

“เปล่าครับ ว่าแต่ห้องสมุดมีสาวไหม เดี๋ยวหลามไปเฝ้าให้ก็ได้” 

“สาวแบบไหนล่ะ ถ้าเป็นสาวรุ่นน้องตรงสเปคหลาม ที่นี่คงไม่มี” พี่ผมเอ่ย ทำไมถึงคิดว่าสเปคผมต้องเป็นสาวรุ่นน้อง ไปรู้มาจากไหน

“แล้วมีแบบไหนบ้างครับ” ผมเลือกที่จะไม่ถามต่อแล้วปล่อยให้พี่สาวตัวเองคิดไปเองคนเดียวพลางกอดอกถามกลับ

“ก็มีแบบ 20 21 22” คนตรงหน้าคงหมายถึงอายุ ผมพึ่งจะอายุ 18 แน่นอนอยู่แล้วว่าช่วงอายุที่ถูกกล่าวมาล้วนแก่กว่าผมทั้งสิ้น

“ที่จริงก็ได้หมดนะ” ยกมือขึ้นมาเกาคางพลางทำสีหน้าครุ่นคิดอย่างกวนๆ 

“หลาม ไปได้แล้ว” เจอสายตาขุ่นมองค้อนกลับมา สมกับเป็นพี่สาวผมจริงๆ

“ครับๆ เลิกเรียนแล้วโทรมานะ” 

“อืม ไปเองได้ใช่ไหม” 

“ครับ ไม่ต้องห่วง” โบกมือปัดๆไล่พี่สาวตัวเองไปเรียน ก่อนจะหมุนตัวกลับแล้วเดินย้อนมาอีกทาง เมื่อกี้เห็นป้ายแว๊บๆ น่าจะเป็นห้องสมุดรวมของมหาลัย

@ ห้องสมุด โซน A

สุดท้ายผมก็พบที่หมาย แต่กว้างขนาดนี้จะหาพี่แกเจอได้ไงวะ ไม่รู้ไปแอบหลับอยู่ซอกไหนมุมไหน รู้งี้ขอเบอร์จากปลาน้อยเอาไว้โทรหาก็สิ้นเรื่อง ไม่คิดว่าห้องสมุดมันจะกว้างขนาดนี้

เดินเลาะมาตามชั้นวางหนังสือโซนต่างๆ ไล่ตั้งแต่โซน A ชั้น1 มาเรื่อยๆจนถึงโซน D ชั้น4 ก็ยังไม่มีวี่แววของคนที่ผมตามหา กะว่าจะเดินดูอีกชั้นนึง ถ้าไม่เจอผมคงต้องถอดใจและออกไปจากที่ๆไม่ว่าจะหันไปทางไหนก็มีแต่หนังสือแห่งนี้ กระทั่งสายตาสะดุดเข้ากับชายร่างสูงหน้าตาค่อนข้างดี ผิวขาว ข้างกายผู้ชายคนนั้นมีผู้หญิงคนนึงกำลังฟุบหลับอยู่ที่โต๊ะ ไม่แน่ใจว่าพวกเขารู้จักกันไหม แต่ผมว่าผมรู้จักผู้หญิงคนนั้น 

เธอคือคนที่ผมกำลังตามหาอยู่ตอนนี้

มือหนากำลังไล้ไปมาที่แก้มเนียนขณะที่คนหลับไม่รู้ตัว แววตาคู่นั้นมันเหมือนกับชายที่กำลังมองคนรักของตัวเองอยู่ ไม่รู้อะไรที่ทำให้ผมคิดถึงคำพูดของพี่สาวตัวเองขึ้นมา 

‘ผู้ชายหื่นๆที่มหาลัยมีเยอะ ไม่อยากให้มันหลับอยู่ตรงนั้นคนเดียว’

หมับ

พอเดินไปถึง มือไม้มันก็พุ่งออกไปโดยที่ใจไม่ได้สั่ง ผมคว้าหมับไปที่มือของชายตรงหน้า ไม่รู้ว่ามาดีหรือมาร้าย แต่แอบสัมผัสผู้หญิงตอนนอนแบบนี้ขอคิดเป็นอย่างหลังไว้ก่อน

เกิดความเงียบขึ้นชั่วขณะ ผู้ชายคนนั้นหันมามองหน้าผมก่อนที่จะหลุบตามองข้อมือของตัวเองที่ผมจับอยู่

“มีอะไรรึเปล่าครับ” คนตรงหน้าเอ่ยถามด้วยสีหน้างุนงง ก่อนจะบิดข้อมือตัวเองออกไป

“เอ่อ... รู้จักกันหรอครับ” ครุ่นคิดครู่นึงแล้วเอ่ยถามออกไป ก่อนจะเปรยตามองไปยังคนที่กำลังหลับตาพริ้มไม่รู้เรื่องรู้ราว

“...” ไม่มีคำตอบจากคนตรงหน้า เพียงแต่เห็นแววตาลังเลที่แสดงออกมาอย่างชัดเจน แค่ตอบว่ารู้จักหรือไม่รู้จักมันยากตรงไหนวะ

“ตกลงว่าไงครับ” ผมถามย้ำอีกครั้ง

“แล้วคุณล่ะครับ รู้จักพี่พีทหรอ” แต่ดันถูกตอบด้วยคำถามแทน หมอนี่จงใจไม่ตอบคำถามผม แต่อย่างน้อยก็ทำให้ผมรู้ว่าผู้ชายคนนี้รู้จักพี่พีท แต่เธอจะรู้จักเขาไหมนั่นก็อีกเรื่อง

“รู้จักครับ พี่พีทเป็นเพื่อนของพี่ปลาพี่สาวผม เธอให้ผมมาอยู่เป็นเพื่อนพี่พีทเพราะกลัวว่าจะมีใครมาทำอะไรไม่ดี” ผมเน้นเสียงหนักตรงพยางค์ท้ายๆ สมัยนี้ดูคนจากหน้าตาไม่ได้ ถึงหน้าหมอนี่จะดูไม่มีพิษมีภัยอะไร แต่ก็ยืนยันไม่ได้ว่าไม่ใช่โรคจิต

“ถ้าใครที่ว่าหมายถึงผม... ผมชื่อคณิน ผมกับพี่พีทรู้จักกัน เอาไว้ให้เธอตื่น คุณจะบอกเธอว่าผมมาหาก็ได้” ตอบออกมาสีหน้าเรียบก่อนจะลุกจากที่นั่ง ไม่ได้มีความตื่นกลัวหรือกังวลใดๆเลยแม้แต่น้อย ดูท่าจะรู้จักกันจริงๆ

“เดี๋ยวผมบอกแน่... หมายถึงบอกให้น่ะครับ” เอ่ยพูดพลางก้าวเข้าไปนั่งแทนที่ของผู้ชายคนนั้น ดวงตาคมเหลือบมองผมแว๊บนึงก่อนจะหันหลังเดินจากไป ผมไม่รู้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างชายคนนั้นกับพี่พีทจะอยู่ในสถานะอะไร แต่ที่แน่ๆ หมอนั่นไม่ใช่แฟนเธอ เพราะถ้าหากเป็นแฟนกัน คงไม่ปล่อยให้แฟนตัวเองอยู่ด้วยกันสองต่อสองกับผู้ชายที่ไม่เคยพบหน้ามาก่อนอย่างผม

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

ผ่านไปกว่าสามสิบนาทีแล้วที่ผมเข้ามานั่งในห้องสมุดแห่งนี้ ก่อนหน้านี้ได้เดินไปหยิบหนังสือมาอ่านสองสามเล่มแก้เบื่อ พออ่านหมดแล้วก็เอาไปเก็บที่เดิมจนกระทั่งเดินกลับมาคนที่หลับใหลอยู่ก็ไม่มีทีท่าว่าจะตื่น ทั้งๆที่เสียงผู้คนที่เดินผ่านไปมาออกจะหนวกหู ไหนจะเสียงลากเก้าอี้ขยับเก้าอี้ จนผมอดแปลกใจไม่ได้ว่าตกลงเธอหลับหรือซ้อมตายกันแน่ เอื้อมมือนิ้วชี้สอดเข้าไปใต้จมูกเพื่อทดสอบการหายใจ ลมร้อนเป่ารดมาที่มือผมเป็นจังหวะ ทำให้รู้ว่าเธอยังมีชีวิตอยู่ คนอะไรจะหลับลึกโดยที่ไม่ขยับตัวเลยแบบนี้

“ฉลาม” 

“เฮ้ย” อยู่ๆเสียงเรียกก็ดังขึ้นขณะที่ผมกำลังเผลอมองใบหน้าสวย รู้ตัวอีกทีจึงเห็นว่าคนที่หลับใหลอยู่เมื่อครู่ได้ตื่นขึ้นมาแล้ว

“ตกใจอะไร” งัวเงียลุกขึ้นมานั่งท่าตรงก่อนจะใช้มือขยี้ตาทั้งสองข้างพลางอ้าปากหาวจนตาหยี

“เปล่าครับ” ปฏิเสธออกไปทันควัน ตื่นตั้งแต่เมื่อไหร่วะ แถมยังดูไม่ตกใจที่ผมมานั่งอยู่ตรงนี้

“เมื่อกี้อะไรหอมๆ” 

“หอม? ” 

“อือ เมื่อกี้ได้กลิ่นคุ้นๆ หอมเหมือนขนม” กะพริบตาปริบๆพลางเอ่ยถามออกมา อะไรหอมวะ นั่งอยู่ด้วยกันผมยังไม่ได้กลิ่นอะไรเลย หรือว่าจะเป็น...

แอบยกมือตัวเองขึ้นมาดม หรือเมื่อกี้ที่ผมแอบเอามือไปรองใต้จมูกเธอ เธอเลยได้กลิ่นบางอย่างจากตัวผม

“ทำอะไรน่ะ” 

“เปล่าครับ” ชักมือตัวเองกลับทันควันก่อนจะเฉไฉหันไปมองทางอื่น ดมมือตัวเองก็ไม่เห็นได้กลิ่นอะไร ผมว่าจมูกเธอคงเพี้ยน 

“พี่ว่ากลิ่นมันมาจากนาย” หรี่ตามองผมอย่างจับผิด แต่มองเฉยๆคงไม่แปลกอะไร ถ้า...

“เฮ้ย” เด้งตัวถอยหลังออกมาอย่างอัตโนมัติเพราะคนตรงหน้าทำท่าจะก้มลงมาดมอะไรซักอย่างจากตัวผม

“ตกใจอะไร แค่จะดม” คนตรงหน้ามุ่นคิ้ว มันต้องเข้ามาพิสูจน์ใกล้ขนาดนั้นเลยหรอวะ “พี่ว่ากลิ่นมันมาจากตัวนาย” เธอพูดซ้ำอีกครั้ง

“เหม็นหรอ ผมทาโคโลญจน์มาแล้วนะ” รีบยกแขนตัวเองขึ้นดมอย่างระแวง ปกติผมไม่ใช่คนเหงื่อเยอะ แต่ก็ทาไว้ตลอดเพื่อความมั่นใจ ไม่รู้ว่ากลิ่นที่เธอพูดถึงคือกลิ่นของอะไรกันแน่ แต่ชัวร์ว่าไม่ใช่รักแร้

“เปล่า ก็บอกแล้วไงว่ากลิ่นมันหอมๆ” เธอรีบสวนกลับมา “แต่ไม่น่าจะใช่กลิ่นโคโลญจน์” ถามเองตอบเองก่อนจะถอยห่างออก ผู้หญิงอะไรวะไม่ระวังตัวเลย ใครสั่งใครสอนให้ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผู้ชายแบบนี้ 

เป็นพี่สาวผมจะจับฟาดซะให้เข็ด

[จบบทบรรยาย ฉลาม]

100%

อะไรเจ้าหลาม ห่วงเขาก็บอกกก

ได้กลิ่นความขี้หวงลอยมาตุๆ แล้วความดุจะเหมือนที่ปากว่ารึเปล่าน้า

TO BE CONTINUED