ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 3 >>> Deiji Tama
13 Hunted : เกมล่าวิญญาณ
Chapter 3 >>> ไดอิจิ ทามะ
“แอปเปิ้ลเขียวลูกนั้นเป็นของ.....ไดอิจิ ทามะ คนนี้เท่านั้น”
ประวัติ
ชื่อ : ไดอิจิ ทามะ
เกิด : 9 มิถุนายน
อายุ : 33 ปี
ความสามารถพิเศษ : เทควันโด้ (แชมป์ระดับประเทศ 5 สมัย)
เหตุผลในการสมัครเข้าแข่งขัน : ต้องการเงิน , พ่ายแพ้ยับเยินให้แก่เด็กอายุ12 ในการแข่งขันเทควันโดระดับชาติครั้งล่าสุด
ทามะเดินใกล้พวกไคเข้ามาเรื่อยๆ
“ ปั ง ง ง ง ง ง”
ไคยิงสวนไปหนึ่งนัด
ทามะกระโดดหลบได้ทัน เขาสไลด์ตัวกลับมาตำแหน่งเดิมและสาด
ยิงใส่ไคแบบไม่เลี้ยง........
“ ปั ง ปั ง ปั ง ปั ง ปั ง ปั ง ปั ง ปั ง ปั ง ปั ง !!!”
“นายทำอะไรสักอย่างสิ....มันใกล้เข้ามาแล้วนะ”
หญิงสาวพูดอย่างหัวเสีย เธอเอาเมืออุดหูและหลับตาปี๋ ไคมองเห็นดาบซามูไรสีเงินวาวข้าง
ตัวเธอ ด้วยความที่ไคสูงกว่าเธฮ(แม้ขณะนั่ง) หญิงสาวจึงต้องเงยหน้าเพื่อพูดกับเขา
สิ่งที่สะท้อนดวงตาคู่ดำขลับของเธอทำให้ไคคิดอะไรบางอย่างออก...
“ ขอยืมหน่อยนะ”
ไคหยิบดาบซามูไรของเธอในทันที หญิงสาวไม่ทันตอบเพราะเธอกำลังงงว่าเขาจะทำอะไร
กันแน่ เมื่ออ้าปากถามก็ไม่ทันซะแล้ว
“ นายจะทำอะไรน่ะ........”
ไคหายวับไปอย่างรวดเร็วด้วยการไต่ต้นไม้ จนทามะเดินเข้ามาใกล้รัศมีของร่มไม้ ไคอยู่
บนยอดสุดของต้นจับดาบซามูไรมั่นด้วยมือทั้งสอง และทำสิ่งที่เขาคิดทันที...
“ ฉัวะ...........”
ดาบคมกริบตัดกิ่งไม้ใหญ่ให้โค่นหักได้อย่างสบายๆ จังหวะที่กิ่งไม้ร่วงหล่นสู่พื้นที่ตำแหน่ง
ทามะยืน... ทามะกระโดลังกาหลังหลบมันได้ทันเส้นยาแดงผ่าแปด เขายืนขึ้นอีกครั้งและ
ได้รับของขวัญจากไคที่ตกลงมาจากท้องฟ้า...
“ มดแดง”
มดแดงแตกรังหล่นใส่ทามะ ก้อนใบไม้สีเขียวแตกกระจายกลางศีรษะเขา มดแดงตัวเล็กๆ
เดินพล่านออกจากรังไต่ไปทั่วร่างทามะอย่างรวดเร็ว
ไคซึ่งมองอยู่ถึงกับสยองเมื่อเห็นมดเป็นกองทัพวิ่งพล่านทั่วใบหน้าทามะ จนเห็นใบหน้าของ
เขามีแต่จุดสีแดงหลายร้อยจุด
“ อ๊ากกกกกกกกกกก....”
ทามะร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำอย่างรวดเร็วเพราะ
มดกัด แต่แม้จะเจ็บปวดเพียงใด ทามะก็ไม่ยอมวางปืนกลในมือเลย เขาถือมันอย่างเก้กังที่
ใบหน้าพร้อมอีกมือที่ปัดมดแดงอย่างน่าเวทนา
“ จังหวะนี้ละ”
ไคเห้นโอกาส เขากระโดลงจากต้นไม้ เหยียดเท้าตรงและถีบเข้าเต็มๆใบหน้าทามะ
จนทามะล้มหงายไปนอนกับพื้น นิ้วมือข้างที่ถือปืนบิดงอไม่เป็นธรรมชาติ ปืนพกกระเด็น
ตกไปไกลจากตัวเขา
ไคชักปืนพกของเขา เล็งไปที่ร่างทามะซึ่งพยายามลุกนั่งทั้งที่มีมดไต่เต็มตัว วินาทีที่ไคกำลัง
จะลั่นไกปืน ทามะอาศัยจังหวะนั้น ใช้มือทั้งสองข้างยันพื้น แล้วแกว่งขาทั้งสองข้าง
กระแทกตรงน่องไคจนเขาล้มลงไม่เป็นท่า ปืนพกก็หลุดจากมือกระเด็นไปเช่นกัน
ทั้งไคทั้งทามะลุกขึ้นยืนทั้งคู่ สองคนประจันหน้ากันห่างเพียงแค่ที่กี่เซนติเมตร แต่ดวงตาคู่
สีฟ้าของไคเหลือบมองไปอีกทาง แววตาเขาจับนิ่งอยู่ที่ปืนพกซึ่งอยู่ไม่ไกล
“ คิดจะหยิบปืนเหรอไม่มีทาง”
“ปึ๊กกกกกกกกกก........”
หมัดขวาของทามะเสยปลายคางไคจนเขาเซถลา...
ไคบิดตัวไปข้างหลังเล็กน้อย ก่อนที่จะหันมาเจอทามะเตะข้างหวังจะฟาดเข้าหน้าไคอีกครั้ง
ไคพลิกตัวหลบอย่างรวดเร็ว.....
ความแรงของลูกเตะที่เฉียดไปเพียงแค่เส้นผมทำให้เกิดลมเบาๆเพราะแรงเตะแหวกอากาศ
นั้น
ไคอาศัยจังหวะทามะทรงตัวหลังจากเตะพลาด เขาปล่อยหมัดขวาเต็มกำลังมุ่งตรงไปที่
หน้าอกทามะ
“ ปึ๊กกกกกกกกกกก.....”
หมัดขวาพุ่งเข้าเต็มแรง....โดนหน้าอกทามะอย่างจัง จนเขาแทบกระอักเลือด ความแรงของ
หมัดทำให้หน้าอกทามะอักเสบ เพราะไคใส่สนับมือนั่นเอง
ทามะเหงื่อไหลโทรมทั่วใบหน้า เขาลืมความเจ็บปวดจากมดแดงที่กำลังรุมกัดทึ้งเขาจนหมด
สิ้น... ทามะกัดฟันกรอด เส้นเลือดที่ขมับปูดขึ้น เขาเจ๊บใจมากที่สุดจนลืมความเจ็บปวด
ใดๆแล้ว
การแพ้เด็กกะเปี๊ยกอายุ 12 ครั้งนั้นยังสร้างความอับอายให้เขาไม่เลิกรา และวันนี้... วันที่เขา
ตัดสินใจเล่นเกม เขากำลังจะแพ้เด็กอายุ 17 อีกคนแล้วเหรอ....
เมื่อคิดอย่างนั้น ทามะยอมไม่ได้ เขาดีดตัวขึ้นสูง และเตะขาข้างหนึ่งเสยขึ้นหวังจะให้แสก
กลางหน้าไค ไคอาศัยความไวเอี้ยวตัวหลบได้ทัน
แต่ชั่วพริบตาเดียว ทามะก็เข้าประชิดตัวและจับไคทุ่มลงพื้นได้อย่างง่ายดาย...
“ อั๊ ก ก ก ก ก ........”
ไคกระอักเลือดออกมาที่มุมปาก ทามะไม่สนใจตรงปรี่เข้าไปหมายจะกระทืบซ้ำให้ไคแหลก
คาทีน ไคใช้ข้อศอกเป็นแกนพลิกตัวหลบแรงเหยียบของทามะได้ทัน แต่เขาก็รับรู้ถึงแรงสั่น
ของพื้น
ไคม้วนหลังหนึ่งรอบก่อนจะสปริงตัวขึ้นยืน...
ยังไม่ทันที่จะกำหมัดลูกเตะไซร้ก็ตรงเข้ามาที่ก้านคอของเขาจนไคต้องย่อตัวหลบแทบไม่ทัน
แต่เหมือนเดิมอีกแล้ว... ยังไม่ทันขยับตัวก็โดนทามะจับทุ่มใส่พื้นอีกครั้ง…
คราวนี้แรงกระแทกมากกว่าเดิมอีกเป็นเท่า โชคยังดีที่มีเป้รองรับตัวเขาได้ทัน เพราะคนโยน
ซึ่งยืนถือดาบซามูไรอยู่หน้าทามะแล้วตอนนี้
หญิงสาวกระชับดาบในมือ เธอยกมันสูงขึ้น และวิ่งตรงเข้าไปหวังจะฟันร่างทามะให้ขาด
เป็นสองท่อน
“ ย๊า................... ”
หญิงสาวฟาดดาบลงกลางอากาศ ทามะพลิกตัวหลบ เธอเซไปอีกทางและหันกลับมาฟาดดาบ
จากพื้นขึ้นสู่ฟ้าอีกครั้ง ทามะหลบได้อีกเป็นครั้งที่สอง...
หญิงสาวจับดาบเป็นแนวเส้นตรงหวังจะพุ่งดาบเข้าเสียบทะลุร่างทามะ
“ ........................ ”
ทามะหายไป เขาดีดตัวขึ้นเหยียบดาบซามูไร จนมันงอและดีดลงพื้น ทามะกระโดดขึ้น
เหนือเธอ
ลูกถีบซ้ายของนักคาราเต้ผู้นั้นยันครมเข้าเต็มๆหน้าท้องของหญิงสาว
“ อ๊า.....................”
หญิงสาวร้องลั่น เธอถูกถีบอย่างรุนแรง จนร่างปลิวไปกระแทกพื้นและนอนกลิ้งอยู่ตรงนั้น
มือทั้งสองกุมหน้าท้องด้วยความเจ็บปวด
“พวกเด็กอ่อนหัด....ตายซะเถอะ”
ทามะหยิบดาบซามูไรสีเงินขึ้นมา ความมันวาวของมันสะท้อนแสงจนไคที่ยืนอยู่แวบตา ทา
มะกระชับดาบแน่น และกำลังจะพุ่งตรงมาที่ไค ทันใดนั้นสัญญาณเตือนจากปาล์มก็ดังขึ้น...
0 : 00 : 09
เหลือเวลาอีกไม่ถึงสิบวินาที ไคตัดสินใจหันหลังให้คู่ต่อสู้ เขาย่อเท้าลงเพื่อรวบรวมแรงไว้ที่
ข้อเท้า... เป้าหมายคือลูกแอปเปิ้ลเขียวซึ่งอยู่สูงจากตัวไคไปกว่าสองเท่าความสูงเขา
ทามะยันเท้าข้างหนึ่งและพุ่งตัวตรงเข้ามาที่ไค ดาบซามูไรสีเงินกำลังจะพุ่งเข้าสู่ร่างเขาและ
เป็นจังหวะที่ไคกระโดดขึ้นเต็มแรงหวังจะให้ได้ระยะทางมากที่สุด
มือไคยาวยืดมากจนรู้สึกเจ็บที่เส้นเอ็นกล้ามเนื้อแขน ลูกแอปเปิ้ลเขียวใกล้เข้ามาเรื่อยๆ จน
มือเขาได้สัมผัสมัน ด้วยวินาทีที่ 0 : 00 : 00
ไคล้มเกลือกกลิ้งไปตามพื้นหลายตลบเพราแรงกระโดดเกินตัวของเขา แต่ในมือขวากุมลูกแอปเปิ้ลเขียวไว้แน่น....
“ ผลั่กกกก....”
ปาล์มหล่นกระแทกพื้นตรงหน้า ไคนอนคว่ำกับพื้นมองปาล์มของตนเอง มันกำลังกะพริบถี่.. พร้อมกับข้อความจากทีมงาน 13 Hunted ที่ส่งมาให้เหมือนกับอีก 12 เครื่องที่ได้รับ
“ ภารกิจแรกเคลียร์แล้ว....ผู้แพ้ในวันนี้คือ....ไดอิจิ ทามะ”
“ อ๊ากกกกกกกกกกก อ๊ากกกกกกกกก”
เสียงทามะร้องโหยหวน เขาแหกปากลั่นจนไคแทบจะแสบแก้วหู ชายหนุ่มพลิกตัวกลับไป
มองทันที และภาพที่เห็นทำให้ไคถึงกับผงะ....
“เลือดสีแดงสดเป็นลิ่มๆไหลกระชอกออกมาทีละนิดจากทั่วทั้งร่างทามะ ดวงตาปูดโปนสี
แดงก่ำ จมูกมีเมือกเลือดไหลออกมาเป็นลิ่มๆ ปากกระอั๊กอ๊วกสีแดงสดมีกลิ่นคาว... ใบหูมี
เลือดสดๆไหลออกมาทั้งสองข้าง บัดนี้ทั้งร่างทามะถูกอาบด้วยสีแดงฉานของเลือด
“ อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”
ทามะร้องอีกครั้ง เป้นครั้งที่เขาร้องดังที่สุด ก่อนที่ไคจะเห็นว่าท้องของทามะกำลังอืด มัน
อืดเรื่อยๆจนบวมเป่ง และแล้ว.........
“ โพล๊ะ..............”
เหมือนกับแตงโมลูกใหญ่ที่ตกลงพื้น เนื้อแตงโมสีแดงที่แตกกระจาย เปรียบเหมือนอวัยวะ
ภายในของทามะที่ทะลักออกมา... ลำไส้เป็นขดๆเส้นยาวกองอยู่กับพื้น มองเห็นแม้กระทั่ง
รอยหยักของลำไส้เจือเลือดสีแดงสด ปอด ม้าม ตับ ทุกสิ่งทุกอย่างนั้นทะลักออกมายอก
ร่างกายเขาหมด...
แน่นอนว่าทามะตายทันที.......
หญิงสาวถึงกับเบือนหน้าหนีเพราะภาพที่เธอเห็นมันน่าสะอิดสะเอียน... ความรู้สึกของเธอ
ไม่ต่างจากไคนัก... ทั้งคู่อยู่ห่างกันระหว่างซากศพเละๆของทามะนั่นเอง........
1 3 1 3 1 3 1 3 1 3 1 3 1 3 1 3 1 3 1 3 1 3 1 3 1 3 1 3 1 3 1 3
2 l3E C o n t i n u E
Chapter 3 >>> ไดอิจิ ทามะ
“แอปเปิ้ลเขียวลูกนั้นเป็นของ.....ไดอิจิ ทามะ คนนี้เท่านั้น”
ประวัติ
ชื่อ : ไดอิจิ ทามะ
เกิด : 9 มิถุนายน
อายุ : 33 ปี
ความสามารถพิเศษ : เทควันโด้ (แชมป์ระดับประเทศ 5 สมัย)
เหตุผลในการสมัครเข้าแข่งขัน : ต้องการเงิน , พ่ายแพ้ยับเยินให้แก่เด็กอายุ12 ในการแข่งขันเทควันโดระดับชาติครั้งล่าสุด
ทามะเดินใกล้พวกไคเข้ามาเรื่อยๆ
“ ปั ง ง ง ง ง ง”
ไคยิงสวนไปหนึ่งนัด
ทามะกระโดดหลบได้ทัน เขาสไลด์ตัวกลับมาตำแหน่งเดิมและสาด
ยิงใส่ไคแบบไม่เลี้ยง........
“ ปั ง ปั ง ปั ง ปั ง ปั ง ปั ง ปั ง ปั ง ปั ง ปั ง !!!”
“นายทำอะไรสักอย่างสิ....มันใกล้เข้ามาแล้วนะ”
หญิงสาวพูดอย่างหัวเสีย เธอเอาเมืออุดหูและหลับตาปี๋ ไคมองเห็นดาบซามูไรสีเงินวาวข้าง
ตัวเธอ ด้วยความที่ไคสูงกว่าเธฮ(แม้ขณะนั่ง) หญิงสาวจึงต้องเงยหน้าเพื่อพูดกับเขา
สิ่งที่สะท้อนดวงตาคู่ดำขลับของเธอทำให้ไคคิดอะไรบางอย่างออก...
“ ขอยืมหน่อยนะ”
ไคหยิบดาบซามูไรของเธอในทันที หญิงสาวไม่ทันตอบเพราะเธอกำลังงงว่าเขาจะทำอะไร
กันแน่ เมื่ออ้าปากถามก็ไม่ทันซะแล้ว
“ นายจะทำอะไรน่ะ........”
ไคหายวับไปอย่างรวดเร็วด้วยการไต่ต้นไม้ จนทามะเดินเข้ามาใกล้รัศมีของร่มไม้ ไคอยู่
บนยอดสุดของต้นจับดาบซามูไรมั่นด้วยมือทั้งสอง และทำสิ่งที่เขาคิดทันที...
“ ฉัวะ...........”
ดาบคมกริบตัดกิ่งไม้ใหญ่ให้โค่นหักได้อย่างสบายๆ จังหวะที่กิ่งไม้ร่วงหล่นสู่พื้นที่ตำแหน่ง
ทามะยืน... ทามะกระโดลังกาหลังหลบมันได้ทันเส้นยาแดงผ่าแปด เขายืนขึ้นอีกครั้งและ
ได้รับของขวัญจากไคที่ตกลงมาจากท้องฟ้า...
“ มดแดง”
มดแดงแตกรังหล่นใส่ทามะ ก้อนใบไม้สีเขียวแตกกระจายกลางศีรษะเขา มดแดงตัวเล็กๆ
เดินพล่านออกจากรังไต่ไปทั่วร่างทามะอย่างรวดเร็ว
ไคซึ่งมองอยู่ถึงกับสยองเมื่อเห็นมดเป็นกองทัพวิ่งพล่านทั่วใบหน้าทามะ จนเห็นใบหน้าของ
เขามีแต่จุดสีแดงหลายร้อยจุด
“ อ๊ากกกกกกกกกกก....”
ทามะร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวด ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงก่ำอย่างรวดเร็วเพราะ
มดกัด แต่แม้จะเจ็บปวดเพียงใด ทามะก็ไม่ยอมวางปืนกลในมือเลย เขาถือมันอย่างเก้กังที่
ใบหน้าพร้อมอีกมือที่ปัดมดแดงอย่างน่าเวทนา
“ จังหวะนี้ละ”
ไคเห้นโอกาส เขากระโดลงจากต้นไม้ เหยียดเท้าตรงและถีบเข้าเต็มๆใบหน้าทามะ
จนทามะล้มหงายไปนอนกับพื้น นิ้วมือข้างที่ถือปืนบิดงอไม่เป็นธรรมชาติ ปืนพกกระเด็น
ตกไปไกลจากตัวเขา
ไคชักปืนพกของเขา เล็งไปที่ร่างทามะซึ่งพยายามลุกนั่งทั้งที่มีมดไต่เต็มตัว วินาทีที่ไคกำลัง
จะลั่นไกปืน ทามะอาศัยจังหวะนั้น ใช้มือทั้งสองข้างยันพื้น แล้วแกว่งขาทั้งสองข้าง
กระแทกตรงน่องไคจนเขาล้มลงไม่เป็นท่า ปืนพกก็หลุดจากมือกระเด็นไปเช่นกัน
ทั้งไคทั้งทามะลุกขึ้นยืนทั้งคู่ สองคนประจันหน้ากันห่างเพียงแค่ที่กี่เซนติเมตร แต่ดวงตาคู่
สีฟ้าของไคเหลือบมองไปอีกทาง แววตาเขาจับนิ่งอยู่ที่ปืนพกซึ่งอยู่ไม่ไกล
“ คิดจะหยิบปืนเหรอไม่มีทาง”
“ปึ๊กกกกกกกกกก........”
หมัดขวาของทามะเสยปลายคางไคจนเขาเซถลา...
ไคบิดตัวไปข้างหลังเล็กน้อย ก่อนที่จะหันมาเจอทามะเตะข้างหวังจะฟาดเข้าหน้าไคอีกครั้ง
ไคพลิกตัวหลบอย่างรวดเร็ว.....
ความแรงของลูกเตะที่เฉียดไปเพียงแค่เส้นผมทำให้เกิดลมเบาๆเพราะแรงเตะแหวกอากาศ
นั้น
ไคอาศัยจังหวะทามะทรงตัวหลังจากเตะพลาด เขาปล่อยหมัดขวาเต็มกำลังมุ่งตรงไปที่
หน้าอกทามะ
“ ปึ๊กกกกกกกกกกก.....”
หมัดขวาพุ่งเข้าเต็มแรง....โดนหน้าอกทามะอย่างจัง จนเขาแทบกระอักเลือด ความแรงของ
หมัดทำให้หน้าอกทามะอักเสบ เพราะไคใส่สนับมือนั่นเอง
ทามะเหงื่อไหลโทรมทั่วใบหน้า เขาลืมความเจ็บปวดจากมดแดงที่กำลังรุมกัดทึ้งเขาจนหมด
สิ้น... ทามะกัดฟันกรอด เส้นเลือดที่ขมับปูดขึ้น เขาเจ๊บใจมากที่สุดจนลืมความเจ็บปวด
ใดๆแล้ว
การแพ้เด็กกะเปี๊ยกอายุ 12 ครั้งนั้นยังสร้างความอับอายให้เขาไม่เลิกรา และวันนี้... วันที่เขา
ตัดสินใจเล่นเกม เขากำลังจะแพ้เด็กอายุ 17 อีกคนแล้วเหรอ....
เมื่อคิดอย่างนั้น ทามะยอมไม่ได้ เขาดีดตัวขึ้นสูง และเตะขาข้างหนึ่งเสยขึ้นหวังจะให้แสก
กลางหน้าไค ไคอาศัยความไวเอี้ยวตัวหลบได้ทัน
แต่ชั่วพริบตาเดียว ทามะก็เข้าประชิดตัวและจับไคทุ่มลงพื้นได้อย่างง่ายดาย...
“ อั๊ ก ก ก ก ก ........”
ไคกระอักเลือดออกมาที่มุมปาก ทามะไม่สนใจตรงปรี่เข้าไปหมายจะกระทืบซ้ำให้ไคแหลก
คาทีน ไคใช้ข้อศอกเป็นแกนพลิกตัวหลบแรงเหยียบของทามะได้ทัน แต่เขาก็รับรู้ถึงแรงสั่น
ของพื้น
ไคม้วนหลังหนึ่งรอบก่อนจะสปริงตัวขึ้นยืน...
ยังไม่ทันที่จะกำหมัดลูกเตะไซร้ก็ตรงเข้ามาที่ก้านคอของเขาจนไคต้องย่อตัวหลบแทบไม่ทัน
แต่เหมือนเดิมอีกแล้ว... ยังไม่ทันขยับตัวก็โดนทามะจับทุ่มใส่พื้นอีกครั้ง…
คราวนี้แรงกระแทกมากกว่าเดิมอีกเป็นเท่า โชคยังดีที่มีเป้รองรับตัวเขาได้ทัน เพราะคนโยน
ซึ่งยืนถือดาบซามูไรอยู่หน้าทามะแล้วตอนนี้
หญิงสาวกระชับดาบในมือ เธอยกมันสูงขึ้น และวิ่งตรงเข้าไปหวังจะฟันร่างทามะให้ขาด
เป็นสองท่อน
“ ย๊า................... ”
หญิงสาวฟาดดาบลงกลางอากาศ ทามะพลิกตัวหลบ เธอเซไปอีกทางและหันกลับมาฟาดดาบ
จากพื้นขึ้นสู่ฟ้าอีกครั้ง ทามะหลบได้อีกเป็นครั้งที่สอง...
หญิงสาวจับดาบเป็นแนวเส้นตรงหวังจะพุ่งดาบเข้าเสียบทะลุร่างทามะ
“ ........................ ”
ทามะหายไป เขาดีดตัวขึ้นเหยียบดาบซามูไร จนมันงอและดีดลงพื้น ทามะกระโดดขึ้น
เหนือเธอ
ลูกถีบซ้ายของนักคาราเต้ผู้นั้นยันครมเข้าเต็มๆหน้าท้องของหญิงสาว
“ อ๊า.....................”
หญิงสาวร้องลั่น เธอถูกถีบอย่างรุนแรง จนร่างปลิวไปกระแทกพื้นและนอนกลิ้งอยู่ตรงนั้น
มือทั้งสองกุมหน้าท้องด้วยความเจ็บปวด
“พวกเด็กอ่อนหัด....ตายซะเถอะ”
ทามะหยิบดาบซามูไรสีเงินขึ้นมา ความมันวาวของมันสะท้อนแสงจนไคที่ยืนอยู่แวบตา ทา
มะกระชับดาบแน่น และกำลังจะพุ่งตรงมาที่ไค ทันใดนั้นสัญญาณเตือนจากปาล์มก็ดังขึ้น...
0 : 00 : 09
เหลือเวลาอีกไม่ถึงสิบวินาที ไคตัดสินใจหันหลังให้คู่ต่อสู้ เขาย่อเท้าลงเพื่อรวบรวมแรงไว้ที่
ข้อเท้า... เป้าหมายคือลูกแอปเปิ้ลเขียวซึ่งอยู่สูงจากตัวไคไปกว่าสองเท่าความสูงเขา
ทามะยันเท้าข้างหนึ่งและพุ่งตัวตรงเข้ามาที่ไค ดาบซามูไรสีเงินกำลังจะพุ่งเข้าสู่ร่างเขาและ
เป็นจังหวะที่ไคกระโดดขึ้นเต็มแรงหวังจะให้ได้ระยะทางมากที่สุด
มือไคยาวยืดมากจนรู้สึกเจ็บที่เส้นเอ็นกล้ามเนื้อแขน ลูกแอปเปิ้ลเขียวใกล้เข้ามาเรื่อยๆ จน
มือเขาได้สัมผัสมัน ด้วยวินาทีที่ 0 : 00 : 00
ไคล้มเกลือกกลิ้งไปตามพื้นหลายตลบเพราแรงกระโดดเกินตัวของเขา แต่ในมือขวากุมลูกแอปเปิ้ลเขียวไว้แน่น....
“ ผลั่กกกก....”
ปาล์มหล่นกระแทกพื้นตรงหน้า ไคนอนคว่ำกับพื้นมองปาล์มของตนเอง มันกำลังกะพริบถี่.. พร้อมกับข้อความจากทีมงาน 13 Hunted ที่ส่งมาให้เหมือนกับอีก 12 เครื่องที่ได้รับ
“ ภารกิจแรกเคลียร์แล้ว....ผู้แพ้ในวันนี้คือ....ไดอิจิ ทามะ”
“ อ๊ากกกกกกกกกกก อ๊ากกกกกกกกก”
เสียงทามะร้องโหยหวน เขาแหกปากลั่นจนไคแทบจะแสบแก้วหู ชายหนุ่มพลิกตัวกลับไป
มองทันที และภาพที่เห็นทำให้ไคถึงกับผงะ....
“เลือดสีแดงสดเป็นลิ่มๆไหลกระชอกออกมาทีละนิดจากทั่วทั้งร่างทามะ ดวงตาปูดโปนสี
แดงก่ำ จมูกมีเมือกเลือดไหลออกมาเป็นลิ่มๆ ปากกระอั๊กอ๊วกสีแดงสดมีกลิ่นคาว... ใบหูมี
เลือดสดๆไหลออกมาทั้งสองข้าง บัดนี้ทั้งร่างทามะถูกอาบด้วยสีแดงฉานของเลือด
“ อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก”
ทามะร้องอีกครั้ง เป้นครั้งที่เขาร้องดังที่สุด ก่อนที่ไคจะเห็นว่าท้องของทามะกำลังอืด มัน
อืดเรื่อยๆจนบวมเป่ง และแล้ว.........
“ โพล๊ะ..............”
เหมือนกับแตงโมลูกใหญ่ที่ตกลงพื้น เนื้อแตงโมสีแดงที่แตกกระจาย เปรียบเหมือนอวัยวะ
ภายในของทามะที่ทะลักออกมา... ลำไส้เป็นขดๆเส้นยาวกองอยู่กับพื้น มองเห็นแม้กระทั่ง
รอยหยักของลำไส้เจือเลือดสีแดงสด ปอด ม้าม ตับ ทุกสิ่งทุกอย่างนั้นทะลักออกมายอก
ร่างกายเขาหมด...
แน่นอนว่าทามะตายทันที.......
หญิงสาวถึงกับเบือนหน้าหนีเพราะภาพที่เธอเห็นมันน่าสะอิดสะเอียน... ความรู้สึกของเธอ
ไม่ต่างจากไคนัก... ทั้งคู่อยู่ห่างกันระหว่างซากศพเละๆของทามะนั่นเอง........
1 3 1 3 1 3 1 3 1 3 1 3 1 3 1 3 1 3 1 3 1 3 1 3 1 3 1 3 1 3 1 3
2 l3E C o n t i n u E
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น