คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ข่าวที่ 2 การเป็นชนชั้นสูงต้องรู้ลึกทุกวงใน
ข่าวเล็กจ่ายด้วยเงิน ข่าวสำคัญจ่ายด้วยของ ถ้าไม่มีทั้งเงินทั้งของก็ไม่ต้องเข้ามา
The pressman
ข่าวที่ 2 การเป็นชนชั้นสูงต้องรู้ลึกทุกวงใน
“โคลครอสเจ้าคิดอะไรของเจ้าอยู่?”
“คิดไงท่านพี่ คิดหาวิธีที่จะช่วยท่านพ่อ”ท่านพี่จะถามทำไมก็ไม่รู้
“ช่วยงั้นรึ ข้าว่าเจ้าน่าจะสร้างปัญหามากกว่า เจ้าจำไม่ได้รึเจ้าเคยล่วงเกินนักบุญ (St.)แห่งดิวริวเซนต์ จนคราวนั้นอับอายไปทั้งตระกูล”ท่านจะขุดเรื่องเก่ามาทำไมเนี่ย นั่นมันเพื่อนข้าน่ะแค่เล่นกันนิดหน่อย และอีกอย่างเจ้าบ้าSt. นั่นมันก็ใส่ร้ายข้าด้วย “เรื่องนี้เจ้าไม่ต้องยุ่งหรอก เดี๋ยวข้าจะหาวิธีช่วยท่านพ่อเอง”
“แล้วท่านจะทำอย่างไรเล่า จะไปขอความช่วยเหลือจากพวกขุนนางเหล่านั้นหรือไง ท่านไม่รู้หรือ พวกนั้นอิจฉาท่านพ่อจะตายไป คงคิดว่าเป็นโอกาสเหมาะที่จะแทนที่ท่านพ่อด้วยซ้ำ หึ พวกขุนนางชิงดีชิงเด่นกันจะตาย” ความจริงน่ะท่านพี่ นี่เป็นความจริง
“เจ้าคิดว่าข้าไม่รู้หรือไง เอาเถอะข้าจะหาวิธีเอง เจ้าออกไปดูท่านแม่หน่อย ท่านยังขวัญเสียอยู่บ้าง” ก็ได้ในเมื่อท่านไม่ให้ข้าช่วยท่านใช่มั้ย ท่านมีวิธีของท่าน ข้าก็มีวิธีของข้า ข้าจะหาทางเอง
อันที่จริงข้าก็ไม่เชื่อหรอกว่าท่านพี่จะสามารถหาวิธีช่วยท่านพ่อได้ เพราะท่านพี่เป็นคนที่อยู่ในหลักเกณฑ์มาก แต่เรื่องแบบนี้ถ้าไม่นอกเหนือกฎเกณฑ์บ้างก็ไม่ได้ อีกอย่างทางที่ท่านพี่น่าจะทำได้ คงเป็นเพียงการขอความช่วยเหลือจากทางขุนนางคนอื่นๆเท่านั้น ซึ่งข้าว่ายังไงก็ไม่ได้หรืออาจจะมีเงื่อนไขอะไรก็ได้ ฮู่ว ข้าจะทำไงดีเนี่ย
“โคลน้อย” หืม ท่านแม่เรียกรึ
“ขอรับท่านแม่ ”ข้ารีบลงบันไดไปหาท่าน แล้วกอดท่านทันที “ท่านแม่ ท่านไม่ต้องกังวลน่ะ ท่านพ่อไม่ผิด ยังไงเราก็ต้องช่วยท่านให้ได้”
“โคลน้อย ฮึกๆๆ แม่กลัว แม่กลัวว่าเราจะช่วยท่านพ่อของเจ้าไม่ได้ พวกทางการบอกว่ามีหลักฐานที่ชัดเจนมาก ” อา ท่านอย่าร้องไห้สิ ข้าจะร้องตามแล้วน่ะ
“ท่านแม่ ท่านเชื่อข้าน่ะ พวกเราช่วยท่านพ่อได้อย่างแน่นอน เชื่อข้า เอาล่ะข้าว่าข้าพาท่านไปพักดีกว่าน่ะ ดูสิท่านร้องไห้ซะตาบวมเลย พักเถอะน่ะท่านแม่”
“อืม แม่เชื่อโคลน้อยน่ะ ช่วยท่านชาล์สให้ได้”
“แน่นอน ”
…………………………………………………………………………………………………
“โปรดแจ้งแก่เซนต์(St.)ลำดับที่ 1 ข้าโคลครอส เดอ อาร์แวน มาขอพบ”ปากข้าพูดกับคนสวน แต่สิ่งที่ข้าคิดในตอนนี้คือต้องรวบรวมข้อมูลให้มากที่สุด เพราะข้ายังไม่รู้เรื่องราวที่แท้จริงเลย ดังนั้นข้าจึงต้องมาหาคนที่น่าจะรู้เรื่องมากที่สุด ก็คือพวกนักบุญหรือเซนต์ พวกเจ้าอาจสงสัยว่าเซนต์เป็นใครข้าก็บอกได้อย่างง่ายดายว่า เซนต์เป็นเหมือนที่รวมศรัทธาของคนในอาณาจักร ในบ้างครั้งอำนาจก็เหนือองค์จักรพรรดิ เซนต์มีกองกำลังส่วนหนึ่งทำหน้าที่คอยพิทักษ์ปกป้องอาณาจักรและคอยทำงานที่เปิดเผยไม่ได้ให้แก่องค์จักพรรดิ์ แต่ไม่เกี่ยวข้องกับราชนิกุล หรือขุนนางคนอื่น ซึ่งนับได้ว่าเป็นผู้ที่มีอิทธิพลคนนึง แล้วคนที่ข้ามาหานี้เป็นเพื่อนสนิทของข้าเอง นางได้ชื่อว่าเป็นเซนต์ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดคนนึง ตั้งแต่มีบันทึกในประวัติศาสตร์เลยทีเดียว
แต่การที่มาหานางนับได้ว่านี้เป็นความพยายามของข้าเลย เพราะว่าที่ที่นางอาศัยอยู่ในป่าที่ได้ชื่อว่าอันตรายที่สุดในอาณาจักร สิงสาราสัตว์แปลกประหลาดเต็มป่าไปหมด ไหนจะพวกภูติ พวกเอลฟ์อีกล่ะ อยู่ในมิติของป่านี่หมด ดีที่นางเลยให้เครื่องนำทางกับข้าไว้ไม่งั้นแย่แน่ๆ
“นางไม่อยู่” เฮ้ๆ เจ้าพูดแบบมะนาวไม่มีน้ำกับข้าได้ไงเนี่ย “ทำไมข้าถึงพูดกับเจ้าแบบนี้ไม่ได้ล่ะ”เอ๊ เจ้าหมอนี่พูดโต้ตอบข้าได้ ทำไมล่ะ หรือว่าข้าคิดไปเอง “เจ้าไม่ได้คิดไปเอง”เจ้าอ่านใจข้าได้ O_O “มันก็แน่นอนอยู่แล้ว”แน่ะมีพูดตอบ
“เจ้าเป็นใครกัน?? ”ข้าถามเจ้าน่ะ
“อยากให้ข้าตอบรึ” ก็แน่แหละถามขนาดนี้แล้วยังมาเล่นตัวอีก “ก็ได้ข้าคือเซนต์ ออฟ อาซาคุระ นามของข้าคือ ริว เซนต์ลำดับที่ 2 แห่งดิวริวเซนต์ แล้วข้าก็เป็น… ”
“น้องชายฝาแฝดของ ชิวริน เซนต์ลำดับที่ 1 ข้ารู้ว่าเจ้าจะพูดอย่างไรต่อ เอาเป็นว่าตอนนี้นางไม่อยู่??”
“ใช่” เจ้าไม่คิดจะพูดต่องั้นรึ “ก็เจ้าไม่ถาม อีกอย่างเจ้าควรให้ความเคารพข้าด้วย”
“น้องของเพื่อนก็เหมือนน้องของข้า ต่อให้เจ้าสูงส่งข้าก็ไม่เคารพเจ้าหรอก อ้อ ยกเว้นเวลามีคนเยอะๆน่ะ แล้วการอ่านใจคือความสามารถของเจ้าเหรอ ?”
“ …. ” เงียบทำไม เจ้าเพิ่งรู้หรือไงว่าเผลอทำอะไรลงไป ความจริงที่พวกเซนต์เป็นที่ศรัทธาก็เพราะความสามารถที่มีนอกเหนือจากคนอื่นแบบสุดๆ อย่างการอ่านใจ ทำนายอนาคต ควบคุมเวลา ฯลฯ เซนต์คนนึงก็มีความสามารถหลายอย่าง ซึ่งคนอื่นทำได้แค่เวทย์พวกปกติ เช่นการเสกลูกไฟ อย่างเก่งก็ดัดแปลงนิดหน่อยประมาณนี้
“มันก็ไม่ใช่ความสามารถเดียวสักหน่อย” ข้าพูดแบบนี้จะได้ทำให้เจ้าไม่ลำบากใจน่ะ อาฮ่า ความลับหนึ่งอย่างเปิดเผยแล้ว“ ถ้าอย่างนั้นเจ้าก็น่าจะรู้ว่าข้ามาพบพี่ของเจ้าทำไม” ขนาดนี้แล้วเจ้าก็ต้องรู้สิ
“ฮึ ข้าอยากให้ท่านพี่เลิกคบเจ้า แต่ช่างเถอะเจ้าเข้าไปรอด้านในล่ะกัน นางน่าจะใกล้กลับมาแล้ว” อุบ อ่านความคิดข้าอีกแล้ว ไม่เป็นส่วนตัวเลย
“งั้นเจ้าก็ไม่ต้องคิดสิ”
…………………………………………………………………………………………………
ความคิดเห็น