*+.. ปฏิบัติการเอาคืนของคุณหนูตัวร้าย กับ ผู้ชายอันตราย ..+*

ลำดับตอนที่ #5 : ซิเร้นท์ ผับ แค่หอมทีเดียวเอง

ห้างสรรพสินค้า เดอะ เซ็นทรัลมอลล์

ณ ลานจอดรถ ชั้น 11

ครึก.. เสียงล็อค ประตู หน้าต่างรถทั้งคัน

“คืนมาได้แล้ว” หมาบ้าบอกด้วยท่าทางหงุดหงิด

“ไม่จ้ะ” แต่ฉันบอกด้วยท่าทางอารมณ์ดี ^0^ ถึงจะลงจากรถไม่ได้ก็เถอะ

‘โปรดส่งใครมารักฉันที..

“หมาบ้า มีคนโทรมาอ่ะ”

...อยู่อย่างนี้มันหนาวเกินไป..

“ก็ส่งมาสิ”

“ไม่”

...อยากจะรู้รักแท้มันเป็นเช่นไร

“เอ้า แล้วฉันจะรับยังไง”

..มีจริงใช่

ปิ๊บ

“ฮัลโหล” ฉันรับให้ไง ยากอะไรฮะหมาบ้า

(กริ๊ดดดดด...)

“โอ๊ย หูฉัน” เอามือถือออกแทบไม่ทัน ยัยนี่มันกรี๊ดหาอะไรวะ

(นี่เธอเป็นใครยะ มารับมือถือรัญชน์ของฉันได้ยังไง แล้วตอนนี้อยู่ที่ไหน รัญชน์ไปไหน แล้วเธอมาอยู่กับรัญชน์ได้ไง แล้วทำไมรัญชน์ไม่รับโทรศัพท์เองฮะ)

“โหเจ๊ พอหยุดกรี๊ดก็ยิงคำถามไม่ยั้งเลยนะ ใจเย็นเดะ ไอรัญชน์ๆที่เจ๊ถามหาอ่ะ มันนั่งอยู่ข้างๆฉันเนี่ยแหละ แต่ตอนนี้มันรับโทรศัพท์เองไม่ได้ มือมันเป็นหง่อยอยู่”

“นี่เธอ!! เอามือถือฉันมาเดี่ยวนี้เลยมา” น่ะ พยายามจะยื่นมือยื่นไม้มาเกี่ยวมือถือไปอีกและ

“เอยยย อยู่นิ่งๆได้ป่ะล่ะ” ฉันเอามือถือยื่นออกไปไกลๆตัวเองแล้วหันไปพูดกะหมาบ้า

“เอ้า นั่นมันมือถือฉันนะ”

“แต่ในนี้มันมีรูปฉันอยู่น...” เว ร ฉันพูดอะไรออกไป โอ๊ย รีเพลย์ๆ T-T

“หึหึ ว่าแล้วเชียว จะเอาไปลบรูปนี่เอง” หมาบ้าหยุดปีนป่ายตัวฉันเพื่อแย่งมือถือแล้วกลับไปนั่งที่คนขับเช่นเดิม

งง งงดิ มันรู้แล้วมันยังไม่รีบแย่งอีก

“เธอคิดว่าฉันจะโง่ขนาดมีรูปเธอในมือถือฉันคนเดียวรึไง”

“หมายความว่า นายก้อบรูปนี้ไว้อีกหรอ”

หงึกๆ มันพยักหน้า ไอหมาบ้าาา.. ไอเว ร ไอเล วเอ๊ยยย

“แล้วคราวนี้จะเอามือถือฉันคืนได้ยัง” ดูมัน มันทำหน้ากวนตี นใส่ฉันอ่ะ

ปิ๊บ

ฉันกดวางสายยัยแปดหลอดไปแบบหมดอารมณ์ เห้อะ

กึก กึกๆ กึก

“ทำอะไรอีก”

“ลบรูป”

“ลบไป ฉันก็มีอีก จะลบไปทำไม เสียเวลาเปล่าๆ”

“ก็ฉันอยากทำ จะทำไมฮะ”

กึก ลบเรียบร้อย เอาวะ ถึงจะลบไม่ได้ทุกรูปที่มันมี แต่ยังไงวันนี้ ฉันก็ไม่ต้องทำตามคำสั่งมันและ ^-^

“อ่ะ คืน” ฉันส่งมือถือคืนให้อย่างอารมณ์ดีนิดนึง

ครึก.. เสียงปลดล้อกประตูรถและหน้าต่าง

“ไปละนะ บ๊ายบาย” ฉันโบกมืออำลาให้หมาบ้า

“เห้ย จะไปไหน” แร้วมันก็รีบลงจากรถมาขวางหน้าฉันไว้

“จะไปไหนฮะยัยตัวแสบ” หมาบ้าทำหน้าโหดใส่ฉัน เหอะๆ กลัวจังเรย กลัวจะแย่อยู่แล้ว -0-

“เรื่องของฉัน” (ยิ้ม)

“ลืมรึเปล่าว่าเธอต้องไปดูหนังกับฉัน??”

“ไม่ลืม แต่ไม่ทำ มีไรมั๊ย” (ยิ้ม)

“งั้นพรุ่งนี้เธอก็คงดังไปทั้งประเทศ”

“นี่ นายไม่เบื่อมั่งเหรอ มาคอยตามขู่ฉันเนี่ย ฉันล่ะเบื่อจะแย่อยู่และ”

“เรื่องของฉัน”

“เห้ย” มันพูดแค่นั้นแล้วก็ลากมือฉันเข้าไปในห้าง

“ฉันไม่ไปกับนาย พูดไม่รู้เรื่องรึไง ปล่อยดิวะ” ฉันพยายามแกะมือมันออกจากมือฉัน

“เธอไม่อยากดูหนัง แล้วอยากจะทำอะไร” อยู่ดีดีหมาบ้าก็หยุดใช้กำลังและหันมาพูดดีดีกับฉัน เห่ย

“เป็นไรไป ประสาทกลับเหรอ??”

“ช่างเถอะ ถ้าเธอไม่อยากไปกับฉัน งั้นก็ตามใจ เดี๋ยวฉันไปส่งที่บ้านนะ” เห้ย นี่มันผีเทวดาเข้าสิงมันเหรอไง ไมมันพูดดีจัง งง แต่ก็นะ ตอนนี้ฉันยังไม่อยากกลับบ้าน กลับไปก็ไม่มีไรทำ ป่านนี้ถ้าฉันยังอยู่อเมริกา ฉันก็ไปปาร์ตี้บ้านเพื่อน หรือไม่ก็ตะลอนเที่ยวผับอยู่ แต่เอ้ะ ดูท่าทางหมอนี่มันเจ๋งนี่หว่า ได้การละ 

“ฉันอยากเที่ยว พาฉันไปได้มั๊ยล่ะ” หวังว่ามันคงฉลาดพอที่จะรู้ว่าเที่ยวของฉันคือไรนะ

“...”

“ว่าไงล่ะ ไม่ได้ใช่มั๊ย” ฉันทำท่าจะหันหลังกลับ แต่รัญชน์ดึงมือฉันไว้

“ถ้าเธออยากไป ฉันก็จะพาไป” (ยิ้ม) จากหมาบ้า

^-^ ยิ้ม จากฉัน ฮ่าๆ เที่ยวกลางคืนๆ ไม่ได้ดริ๊งมาอาทิตย์นึงจะขาดใจอยู่แล้ว ในที่สุด ฉันก็ได้ฤกษ์ออกไปเพ่นพ่านแล้ว ฮู่วว

“เลือกชุดเปลี่ยนก่อน” หมาบ้าพูดกับฉันเมื่อมาถึงร้านเสื้อชื่อดัง ฉันกับหมาบ้าเดินแยกกันไป ร้านนี้แบ่งเป็น 2 โซน โซนหญิงกับชาย ฉันเลือกกระโปรงยีนส์กับสายเดี่ยวสีชมพูอ่อนตัวนึงมาใส่ เอ้อ มีรองเท้าส้นสูงสีชมพูด้วย

“น่ารักมากเลยค่ะ เข้ากะคุณหนูสุดๆ” พนักงานยกยอปอปั้นฉันใหญ่ แต่พอฉันสบตากับหมาบ้าเท่านั้นแหละ

“ไปเปลี่ยนชุดใหม่” ฮะ อะไรนะ นายบอกให้ฉันไปเปลี่ยนชุดใหม่งั้นเหรอ

“ไม่ ฉันชอบชุดนี้”

“อย่าบ้าได้มั๊ยบีนายน์ เธอจะสั้นกระโปรงสั้นขนาดนี้ได้ไง แล้วเสื้อก็เหมือนกัน ให้มันมิดชิดมากกว่านี้หน่อย” แล้วหมาบ้าก็จัดแจงไปหยิบเสื้อผ้าชุดใหม่มาให้ฉัน

“ไม่เอา ฉันไม่เปลี่ยน”

“อย่าดื้อได้มั๊ยฮะ”

“ก็ฉันอยากใส่ชุดนี้นี่ ถ้าฉันไม่ได้ใส่ชุดนี้ ก็ไม่ไปไหนทั้งนั้น”

“เห้อ เธอนี่มันจริงๆเลยนะ ... งั้นครับ เอาชุดนี้ก็ชุดนี้” หมาบ้าบอกพนักงานอย่างเหนื่อยใจ ก็อะไรล่ะ ฉันชอบชุดนี้นี่ มันจะอะไรนักหนา กระโปรงก็ยาวคืบครึ่งด้วยซ้ำไป ส่วนไอสายเดี่ยวเนี่ย มันมีสาย ไม่ใช่เกาะอกซะหน่อย นายเป็นบ้าอะไรฮะหมาบ้า หัวโบราณจริงๆ

ซิเร้นท์ ผับ

ตอนนี้ ยัยตัวแสบกำลังสั่งเหล้าอย่างอารมณ์ดี ให้ตายเถอะ ผมนึกไงว่ายัยนี่มาเที่ยวผับ แล้วดูนะคับ ใช้ได้ที่ไหน ไอกระโปรงสั้นคืบครึ่งของเค้าเนี่ย รู้ว่าขาสวย แต่ไม่ต้องโชว์มากได้มั๊ย โว้ยย หงุดหงิด

“หมาบ้า นายจะดื่มไร”

“...” ผมแกล้งไม่ได้ยิน แล้วพยักหน้าให้บ๋อยออกไปก่อน ผมมาที่นี่บ่อย เด็กเสิร์ฟเค้ารู้อยู่แล้วว่าผมจะสั่งอะไร

“หมาบ้า”

“...”

“นี่นายจะไม่พูดกับฉันจริงๆเหรอ”

“...”

“งั้นก็ตามใจ” แล้วบีนายน์ก็ทำท่าจะลุกหนี แต่ผมคว้าตัวเธอไว้ก่อน บีนายน์เลยเสียหลักลงมานั่งตักผม และผมก็กลัวบีนายน์จะกลิ้งล้มลงไป เลยกอดเอาไว้ก่อน ^^

“หมาบ้า!!!”

“หืม?? ^^ “

“นี่ ปล่อยฉันได้และ ไม่ต้องมาทำหน้าระรื่น”

“งั้นเรียกชื่อฉันดีดีก่อนซิ” ^-^

“ไม่”

“ถ้าไม่ก็อยู่กันไปอย่างนี้แหละ ^^ ” ยัยตัวแสบหันหน้ามาทำคิ้วชนกันใส่ผม

“รัญชน์!!” และเธอก็พูดออกมา แต่เสียงนี่แบบ จะฆ่ากันรึไง - -**

“ไม่เอา พูดงี้ไม่น่ารักเลย แล้วอีกอย่าง ฉันเป็นรุ่นพี่เธอนะ จะเรียกชื่อเฉยๆได้ไง”

“โอ้ย ไรนักหนาเนี่ย ... พี่รัญชน์!!”

“อะไรนะ ไม่เห็นได้ยินเลย”

“พี่รัญชน์” ยัยตัวแสบยื่นหน้ามาใกล้ๆหูผม

จุ๊บ..

“เห้ย” บีนายน์กระโดดลงจากตักผมทันที อะไรกัน แค่หอมทีเดียวเอง ^0^

…

------------------------------------------------------------------------------------------------------

เป็นไงมั่งเอ่ย??

ช่วยเม้นท์หน่อยนะค้า

รักคนเม้นท์ที่สุดเรย ^0^