*+.. ปฏิบัติการเอาคืนของคุณหนูตัวร้าย กับ ผู้ชายอันตราย ..+*

ลำดับตอนที่ #4 : คำก็ขู่ สองคำก็ขู่ พ่อนายเป็นนักขู่รึไง!!!

ติ๊ดติ๊ด ติ๊ดติ๊ด...

ข้อความ ใครส่งมาแต่เช้า

‘ถึงโรงเรียนแล้วมาหาฉันที่สนามบอลด้วย’

โห มากไปม้างไอคุณหมาบ้า สั่งกันแต่เช้า เห้อะ แล้วที่ฉันอยากจะบ้ามากกว่านั้น คือฉันต้องทำ!!! - -^^

“สตีฟ เดี๋ยวไปส่งฉันตรงสนามบอล”

“คับคุณหนู”

คนขับรถฉันชื่อสตีฟน่ะ เค้าเป็นลูกน้องแม่ที่แอบสืบเรื่องฉันที่อเมริกา และแม่ก็คงยังไม่รู้ด้วยล่ะมั้ง ว่าฉันรู้แล้วเรื่องนี้แล้ว - -^^

และรถฉันก็เลี้ยวไปจอดข้างสนามฟุตบอล พวกนายหมาบ้ามองกันใหญ่ และพอมันแน่ใจว่าเป็นฉันที่ลงจากรถ ไอคนหน้าขาวที่ชื่อแม็กซ์ก็เดินมาหาฉัน ส่วนไอคนที่เรียกฉันมาน่ะหรอ มันนั่งดูเพื่อนเตะบอลต่อ - -^^^ เหอะๆ งั้นฉันกลับดีกว่า ดีเหมือนกัน นายดูบอลไปนะ

“นี่ ฝากบอกเพื่อนนายด้วยนะ ว่าฉันจะไปหาเพื่อนฉัน ขอให้ดูบอลให้สนุก ^^ ”

“เห้ย บีนายน์”

“นายเรียกฉันว่าไรนะ”

“ก็เรียกบีนายน์ไง เธอชื่อบีนายน์ไม่ใช่เหรอ”

“อืมๆ บอกมันด้วยละกัน ฉันไปแล้ว”

“จะไม่เข้าไปหาไอรัญชน์มันจริงอ่ะ”  พูดไม่รู้เรื่อง - -

“ก็บอกว่าไม่ไง” ฉันตัดบทอย่างรำคาญแล้วเดินไปห้องเรียน อืมม โทรหายัยผิงดีกว่า อยู่ไหนแล้ว

(ตู๊ด..... ตู๊ด...... ฮัลโหล)

“ฮาโหล อยู่ไหนแล้ว”

(อยู่..)

“เห้ย” ฉันโดนฉกมือถือ และไอที่คนฉกไป - -^^ ไอหมาบ้า นายอีกแล้วหรอ

“นี่ ฉันคุยโทรศัพท์กับเพื่อนอยู่ มีมารยาทหน่อย” แล้วนายนั่นก็ตัดสายยัยผิงทิ้งให้ฉันเรียบร้อย

“ - -^^^ ขอบใจนะ”

“ ^^ ไม่เป็นไรจ้ะ”

“ไอ..” ฉันจะด่า แต่นึกได้ว่าฉันต้องทำตัวน่ารัก เลยต้องเบรกอย่างกะทันหัน ส่วนหมาบ้า ยิ้มใหญ่ แกล้งฉันได้มีความสุข โรคจิต [ก็พอๆกับเธอนะรู้สึก : รัญชน์] - -**

“ทำไมเมื่อกี้ไม่เข้าไปหาฉัน”

“ก็เห็นนายกำลังดูบอล ท่าทางสนุ๊กสนุก ฉันเลยไม่อยากกวนไง ^^ ”

“ไม่อยากกวนหรือไม่อยากอยู่กับฉัน??” ก็แน่ๆ คำตอบที่ 2 ชัวร์อยู่แล้ว

“ไม่อยากกวนจริงๆ แหม คิดมากไปได้”  -,.-  อยากตายจริงๆเลยกุ ทำไมต้องมานั่งทำเสียงอ่อนเสียงหวานกะนายนี่ด้วยนะ เห้ย...

“ ^^ งั้นก็ดี แล้วเย็นนี้ไปดูหนังด้วยกันนะ”

“มะ...”

“ไม่มีคำว่าไม่ ^^ “

“นี่ แต่ฉันต้องรีบกลับบ้านนะ เดี๋ยวแม่จะเป็นห่วง” ฮุฮุ ไหลได้โล่

“เหรอ แต่ตอนเธออยู่อเมริกา รู้สึกเธอจะเที่ยวกลางคืน” - -^^^ มันรู้ได้ไงวะ

“ก็นั่นมันตอนอยู่อเมริกา แต่ตอนเนี้ย เมืองไทย”

“ไม่รู้ล่ะ ดูไปละกัน ถ้าไม่ไปจะเกิดอะไรขึ้น” โหย อะไรว้า ไอนี่มันพูดไม่รู้เรื่องเหรอ

“คำก็ขู่ สองคำก็ขู่ ถามจริง พ่อนายเป็นนักขู่รึไง” - -^^ น่ะ มันหันมาเลย

“เธอว่าอะไรนะ”

“อ่อๆ ป่าวจ้ะป่าว เย็นนี้ใช่มั๊ย โอเค แล้วเจอกันนะจ๊ะ ฉันไปหาเพื่อนก่อนน้า บ๊ายบาย”

-,.- หู่... อะไรวะ ด่าก็ไม่ได้ ปฏิเสธก็ไม่ได้ อะไรไม่ได้ซักอย่าง ที่สำคัญ ยังต้องทำเสียงอ่อนเสียงหวานกะมันอีก เห้ย.. ฉันชักจะไม่ไหวแล้วนะ -*****-

ตอนเย็นหลังเลิกเรียน

“กรี๊ดดดดด พี่รัญชน์” เสียงยัยแรด 4-5 ตัวในห้องฉันร้องขึ้นมา แหวะ กรี๊ดพี่รัญชน์ ถามจริงเห้อะ พวกเธอใช้อะไรมองว่ามันน่ากรี๊ด -,.-

“พี่รัญชน์คะ มิสติ้งอยากดูหนังจังเลยค่ะ เรื่องแบทแมนเทนน่ะค่ะ น่าดู๊น่าดู”  - -^^

“เอ่อ พี่ไม่ว่างคับ” นายหมาบ้าพยายามบ่ายเบี่ยงกับฝูงแร ดที่รุมทึ้งมันอยู่

“บีนายน์ เก็บของเสร็จรึยัง” น่ะ แล้วมันก็มาอยู่ตรงหน้าฉันเรียบร้อย ฝูงแรดกับฝูงคนต่างทำหน้างงกันใหญ่ ไม่แม้แต่เพื่อนฉัน ยัยเตาผิง - -

“ยัง” ฉันตอบสั้นๆแล้วแกล้งเก็บโน้นยัดนี่ใส่กระเป๋าไม่จบซักที จนหมาบ้าเริ่มจะคำรามใส่ฉัน

“ยังไม่เสร็จอีกรึไง ชาติกว่าแล้วนะ”

“ ^^ ถ้ารอไม่ไหวก็ไปกับมิสติ้งก่อนก็ได้นะ” ฉันยิ้มสู้เต็มที่ ส่วนยัยมิสติ้งพอได้ยินว่าให้ไปกับมัน มันก็รีบคว้าแขนนายหมาบ้าทันที โห นายนี่ฮอตเนอะ ฮ่าฮ่า

“ไม่ต้องมามุขกับฉัน บีนายน์ ไปเลยไป ไม่ต้องเก็บมันแล้วของ” นายหมาบ้าปิดกระเป๋านักเรียนฉันแล้วคว้าทั้งฉันทั้งกระเป๋าตามมันไป

“โอ๊ยยยย ปล่อยฉันได้แล้วววว” ฉันโวยวายใส่หมาบ้า แล้วมันก็ปล่อยฉัน แต่ปล่อยเมื่อมาถึงรถมัน - -^^

“นี่ โรงเรียนเค้าอนุญาตเรื่องขับรถกันด้วยเหรอ”

“คาดbeltซะ” น่ะ มันทำเหมือนไม่ได้ยินคำกระแนะกระแหนของฉัน แล้วก็สั่งๆ สั่งอีกแล้ว ฉันทำท่าหูทวนลมมั่ง

“จะคาดเองหรือจะให้ฉันคาดให้??” อะไรเนี่ย มันทำหูทวนลมกะฉันได้ แต่ฉันทำหูทวนลมกะมันไม่ได้ ไม่แฟร์เลย นี่ ไอผู้เขียน เขียนให้มันยุติธรรมหน่อย [  - -**  :  ผู้เขียน ]

“จะดูเรื่องไร” อยู่ๆมันก็ถามฉันขึ้นมา

“ฉันเลือกได้ด้วย??” ฉันทำเสียงประชดใส่

“ - - เลิกกวน แล้วทำตัวน่ารักๆซะ” เน้นจังไอคำว่าน่ารักเนี่ย เห็นฉันเป็นคนทำตัวน่ารักง่ายขนาดนั้นเลย??

“ถามจริง ที่วุ่นวายกับฉันอยู่เนี่ย วุ่นวานเพื่อ??” เนี่ยแหละ ฉันโค ตรอยากรู้

“จำไม่ได้รึไง วีรกรรมแบล็คเมล์เพื่อนฉันน่ะ”

“อ่อ นั่นน่ะนะ ก็มันสมควรแล้วนี่ พวกนายอยากไถเงินคนอื่นเอง”

“งั้นมันก็สมควรแล้วล่ะ เธออยากสูบบุหรี่เอง”

“นี่ ไอหมาบ้า อย่าย้อนฉันได้ม่ะ”

“ฮะ เธอเรียกฉันว่าไรนะ”

“เห้ย ฉันรู้ว่านายได้ยิน ไม่ต้องมาถามซ้ำ เอางี้ ฉันทำกระเป๋าพวกนายแห้งใช่มั๊ย ฉันจะจ่ายคืนให้ เท่าไหร่ก็ว่ามา” นายหมาบ้าหันมามองฉันแวบนึง

“ฉันรู้ว่าบ้านเธอรวย จ่ายเท่าไหร่ก็ได้ แต่ฉันอยากแกล้งเธอ เข้าใจป้ะ” โหยย ไอหมาบ้า กวนตี นว่ะ แม่ ง จ่ายคืนก็ไม่เอา จะแกล้งฉัน ไอเว ร

“ไม่ต้องด่าฉันในใจ”

“เออ ไม่ด่าในใจก็ได้ ไอหมาบ้า ไอโรคจิต ไองี่เง่า ไอชอบแกล้งคนอื่น ไอ..”

“จบยัง??” ไอหมาบ้ามันหันมาส่งสายตาแบบว่ารำคาญเต็มทนใส่ฉันได้เต็มๆเพราะรถดันติดไฟแดงพอดี - -^^

“เห้อะ” ฉันส่งเสียงบ่งบอกว่าไม่พอใจเต็มที่เช่นกัน อะเอ้ะ + + เอ้ะ นั่นมันมือถือหมาบ้านี่นา ปิ๊งงงง ได้เวลาแล้ว ฮุฮุ

พรึ่บ.. ฉันคว้ามือถือหมาบ้าแล้วกดปุ่มลดกระจกลง

กึก กึก กึกๆ เห้ย  ทำไมเปิดกระจกไม่ได้

“นี่เธอพยายามจะทำอะไรอีก” ฟึบ ฉันหันกลับไปมองหมาบ้า มันกดปุ่มล็อกประตูหน้าต่างไว้อยู่อ้ะ โอ้ยยย ยัยแบ๊วเอ๊ย ทำไรลงไปเนี่ย... T-T

“คืนมือถือฉันมาได้แล้ว” หมาบ้ายื่นมือมาทวงมือถือคืน เชอะ เรื่องอะไร ลงจากรถฉันค่อยจัดการกับมือถือนายก็ได้ ถ้าฉันคืนตอนนี้ ก็โง่อ่าดิ

“ไม่” ฉันเอามือถือหลบไว้ทันที

“เอาคืนมา”

“ไม่” แล้วหมาบ้าก็พุ่งตัวมาหาฉัน

“เห้ยยย” ฉันก็เหวอดิ

“นายจะมาอะไรเนี่ย”  ฉันโวยวาย ก็หมาบ้ามันพยายามจะเอามือถือคืนจนมันแทบจะกอดฉันอยู่แล้ว เห้ย โอ๊ยย มันอะไรกันว่ะเนี่ย

“ออกปายยย” ฉันผลักหมาบ้าออกจากตัว

“เอามือถือฉันคืนมา” มันทำหน้าดุใส่ฉันอ้ะ ฉันกับมันจ้องตากันอยู่ซักพัก เอ้ย ไม่ได้จ้องตาแบบปิ๊งๆใส่กันนะ แต่มันเป็นจ้องตาแบบชิ้งๆกับต่างหาก มันพยายามจ้องให้ฉันยอมแพ้ ฉันก็พยายามจ้องแบบจะไม่คืนแน่ๆ และในที่สุด

ปรี๊นๆ ปรี๊นนนนนนนน

เสียงแตรรถช่วยชีวิต *^* ฮ่าฮ่า ซาบซึ้งใจกับคุณตำรวจจราจรที่เปิดไฟเขียวให้จริงๆ นายหมาบ้าเลยต้องหันไปขับรถต่อ

“ ^-^ “ ยิ้ม

“ลงจากรถไปเธอเสร็จแน่” น่ะมีขู่ด้วย จะบอกไรให้นะ ลงจากรถไป ฉันก็วินเนอร์อ่ะดิ มือถือนาย ฉันก็พังได้สำเร็จ แถมยังไม่ต้องทำตามคำสั่งสอนของนายอีก โฮะโฮะ ^..^