*+.. ปฏิบัติการเอาคืนของคุณหนูตัวร้าย กับ ผู้ชายอันตราย ..+*

ลำดับตอนที่ #2 : เปิดเทอมวันแรก 'MAR'

เปิดเทอมวันแรก

โรงเรียนเอกชนเมทริล เอล รีฟาร์น (MAR)

“ว้าว ชื่อโรงเรียนจำง่ายดีจริงๆ” - -^^ ฉันประชดเล็กน้อยในรถเมื่อรถแล่นผ่านประตูโรงเรียน แม่หันมามองหน้าฉันแล้วถอนหายใจ

“ทำตัวดีดีล่ะบีนายน์”

“จะพยายาม”

ฉันพูดจบก็เปิดประตูลงจากรถก่อนที่แม่จะได้เอ่ยปากพูดอะไรต่อ ฉันมองไปรอบๆ โรงเรียนนี้มันมีพวกกระโปรงยาวๆเยอะจริงๆ พวกนักเรียนคนอื่น ต่างพากันมองฉันด้วยสายตาแปลกๆ เหอะๆ ทำเป็นไม่เคยเห็นคนไปได้

ฉันเดินขึ้นตึกเรียน ม.4 ตามที่แผนที่โรงเรียนมันบอก อืมม โรงเรียนนี้มันก็คล้ายๆกับโรงเรียนฉันที่อเมริกา ทั้งดีไซน์ แล้วก็การออกแบบภายใน รวมๆถึงพวกอุปกรณ์เทคโนโลยี ก็ถือว่าโอเค

“โอ๊ะโอ ขาว สวย ไม่หมวย แต่สเปคกุ”

“ฮิ้ววววว”

“เด็กใหม่เหรอจ๊ะ ไม่เคยเห็นหน้า” มีไอพวกมนุษย์ต่างดาวส่งเสียงประหลาดๆมาหาฉัน ฉันทำหน้าเซ็งๆให้แล้วเดินต่อไปห้องเรียนตัวเอง

“อ๊ะๆ หยิ่งซะด้วย ไม่ทราบว่าคนสวยชื่อไรคับ” ไอต่างโลกนี่มาขวางหน้าฉัน ฉันทำหน้าเซ็งอีกเป็นครั้งที่ 2

“พี่ชื่อ ไลน์ นะคับ ม.5 ศิลป์คำนวณ” ครั้งที่ 3 - -^^  

“หลีกไป ฉันจะเข้าห้องเรียน” ฉันพูดกับมันด้วยเสียงเรียบที่สุดเท่าที่จะทำได้

“งั้นเดี๋ยวพี่ไปส่งนะค้าบ” เอ้ะ จะอะไรกับฉันมากมายฮะ

“ไม่เห็นหรอว่าฉันมีขา เดินไปเองได้” แล้วฉันก็ผลักมันให้ออกจากทางเดินฉัน

ห้องเรียน ม.4 ศิลป์คำนวณภาคภาษาอังกฤษ

“หนูจ๊ะ ใช่นักเรียนใหม่ที่ย้ายมาจากอเมริการึเปล่า” คนที่ฉันคิดว่าเค้าเป็นอาจารย์ หันมาถาม ฉันพยักหน้าเบาๆให้ อาจารย์ที่ดูท่าทางใจดีๆยิ้มกว้างแล้วโอบหลังฉันมายืนหน้าห้อง - -^^ มายืนทำไม??

“แนะนำตัวหน่อยสิจ๊ะ”

“หนูไม่มีอะไรจะพูดค่ะ” ฉันตอบอาจารย์กลับ ก็ฉันไม่รู้จะพูดอะไร ทุกคนในห้องเงียบกริบ ส่วนอาจารย์ทำเหมือนว่าไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาก่อน

“เอ่อ งั้นก็ได้จ้ะ” แล้วอาจารย์ก็ให้ฉันนั่งหน้าสุด เหอะๆ เห็นหน้าฉันอยากเรียนขนาดนั้นเลยเหรอ

แล้วพออาจารย์เดินออกไปแล้ว ฉันก็เดินไปหลังห้อง ริมหน้าต่าง

“นี่เธอ ฉันอยากนั่งตรงนี้” ฉันพูดตรงๆกับเจ้าของโต๊ะ เจ้าของโต๊ะเป็นผู้หญิงที่แต่งหน้าทาปากอยู่ ท่าทางจะแร ดเอาการ แล้วไม่ใช่แร ดธรรมดาๆนะ แต่ท่าทางจะแร ดแบบไร้สมอง -,.-

“นี่มันที่ของฉัน” ยัยแร ดวางลิปสติกแล้วหันหน้ามาจีบปากพูดกับฉัน น่าหมั่นไส้จริง เหอะๆ

“แต่ฉันอยากนั่งตรงนี้” ฉันพูดคำเดิมด้วยน้ำเสียงที่ค่อนข้างจะธรรมดาใส่ยัยแร ด

“ฉันไม่แลก เข้าใจมั๊ยว่าฉันไม่แลก”

“อย่าให้ฉันพูดเป็นครั้งที่3”

“ทำไมล่ะ ก็ฉันไม่แลก เธอใหญ่มาจากไหนฮะ ถึงกล้ามาสั่งฉัน” ยัยแร ดนี่เริ่มโวยวาย ทุกคนในห้องต่างให้ความสนใจกับฉันและยัยนี่มากมาย

“จะไม่แลกใช่มั๊ย” ฉันถามครั้งสุดท้าย

“ใช่” ยัยแร ดตอบอย่างมั่นใจ

“งั้นได้..” พูดจบ ฉันกระชากหัวยัยนี่จับกดออกนอกหน้าต่างทันที ขอบหน้าต่างมันพอดีขอบโต๊ะนักเรียน เลยเหวี่ยงมันออกข้างนอกได้อย่างสบาย และแค่หัวไม่พอนะ อยากมีเรื่องกับฉันนักใช่มั๊ย ฉันกระชากตัวมันให้ออกไปนอกหน้าต่างอีกครึ่งตัว จะหน้าทิ่มตกลงไปก็คราวนี้แหละ

“ช่วยด้วย ช่วยฉันด้วยยยยย” มันร้องไห้แหกปากจนคนด้านล่างกับคนในห้องส่งเสียงฮือฮากันใหญ่

“ว่าไง จะ แลก หรือ ไม่ แลก จ๊ะ ??” ฉันพูดเสียงหวานพร้อมร้อยยิ้ม

“ละ..แลก แลก ฉันจะแลกที่กับเธอ ฮืออออ.. ปล่อยฉันเถอะนะ T0T ฉันกลัวแล้ว...”

“หึหึ แค่นี้ก็จบ” ฉันหุบยิ้มแล้วดึงตัวมันกลับมาในห้องเรียนตามเดิม จากนั้นยัยนี่ก็ร้องไห้ไปสลับโต๊ะกับฉันไป ส่วนคนในห้องน่ะเหรอ ไม่ต้องพูดถึง กลัวฉันหัวหดก้นขวิดกันไปหมดแล้ว

พักกลางวัน

ฉันเดินไปซื้อโค้กกระป๋องมาเดินกิน ฉันไม่ชอบอยู่ในโรงอาหาร อึดอัดจะตาย คนเยอะเหลือเกิน แล้วอีกอย่าง ฉันไม่ชอบกินอาหารโรงเรียน

“ฉันไม่มีจริงๆ T8T”

“ไม่มีอะไรจ๊ะน้องผิง บ้านน้องออกจะรวย”

“ขอร้องล่ะค่ะ พวกพี่ๆปล่อยฉันไปเถอะนะ ฉันไม่มีเงินจริงๆ ค่าอาทิตย์ฉัน พวกพี่ก็เอาไปหมดแล้ว T8T”   

ฉันยืนหยุดฟังอยู่นาน สรุปไอที่พวกมันคุยกัน คือมันกำลังไถตังค์เด็กอยู่ใช่มั๊ยเนี่ย น่าสนุกจัง ฉันควรจะร่วมด้วยดีรึเปล่า เอ้ะ ไม่ๆ แม่บอกว่าให้ทำตัวเป็นคนดี เพราะงั้น ฉันต้องช่วยเด็กสิ ถึงจะถูก

“ฮาโหล” ฉันยืนพิงตรงมุมตึกแล้วส่งเสียงทักทาย

“เห้ย เธอเป็นใคร” คนที่เหมือนจะเป็นคนดูต้นทางถามฉันเลิกลัก

“เห็นเป็นใครก็คนนั้นแหละ” ฉันเดินจะเข้าซอกตึกตามที่ได้ยินเสียงออกมา แต่ไอเบื๊อกนี่มันดันขวางทางฉันอยู่

“เข้าไม่ได้ เธอจะเข้าไปทำไม ออกไปๆ”

“ฉันเคยบอกรึเปล่าว่าฉันไม่ชอบให้คนมาไล่” แล้วฉันก็จัดการซัดไออ่อนนี่สลบเหมือบไปทันที อะไรมันจะอ่อนขนาดนี้วะ -*-

“พี่แม็กซ์ปล่อยฉันนะคะ T8T”

ฉันเห็นเด็กผู้หญิงคนนึง ที่ฉันคับคล้ายคับคราว่าจะอยู่ห้องเดียวกับฉัน เอาเหอะ เธอเป็นใครก็ช่าง ตามคำสั่งแม่เมื่อเช้า ทำตัวดีดี ^^

แชะ..

ฉันกดมือถือถ่ายรูปไว้ แล้วยืนยิ้มให้สองคนนั้น ผู้หญิงที่กำลังร้องไห้ ยิ้มออกทั้งน้ำตา ส่วนไอผู้ชายที่บังอาจทำตัวเป็นพวกรีดไถเหมือนพวกฉันที่อเมริกา ยืนทำหน้างงเป็นไก่ตาแตก

“เธอเข้ามาได้ยังไง แล้วไอบันล่ะ”

“บัน?? อ่อ ไอที่มันดูต้นทางอ่ะนะ มันเข้าเฝ้าพระอินทร์ไปแล้วล่ะ แล้วทีหลังจะหาเด็กดูต้นทางอ่ะ ก็หาให้มันดีดีหน่อย ไม่ใช่ไก่อ่อนแบบไอหน้าจืดนั่น” ฉันเบ้ปากบ่งบอกความไม่ได้เรื่องของลูกพี่ยันลูกน้อง ท่าทางจะโง่กันทั้งสมาคม -,.-

ฉันโชว์มือถือที่เป็นรูปมันกำลังรีบไถเงิน

“ ^^ ไงจ๊ะ เหงื่อตกหน้าซีดเลยเหรอพ่อคนเก่ง”

“ธะ..เธอจะเอายังไง”

“ก็ อันดับแรกนะ ขอโทษผู้หญิงคนที่ยืนอยู่หน้านายซะ” นายหน้าขาวทำหน้าลังเล ฉันเลยโชว์มือถือส่ายไปส่ายมาอีกรอบ ^^

“ขะ..ขอโทษ” ฮ่า คิดถูกแล้วที่ทำตามคำสั่งฉัน เพราะไม่งั้น ไอรูปพวกนี้มันอาจได้ไปเดินเล่นอยู่แถวๆห้องปกครอง

“ส่วนอย่างที่ 2  เงินที่เคยรีดไถชาวบ้านเค้าน่ะ เอาไปคืนเค้าให้หมด รวมทั้งที่เคยรีดไถผู้หญิงคนนี้ด้วย” จบปุ๊บ ไอหน้าขาวนี่ก็คืนเงินให้ หืมม 1,500 เลยเหรอ สำหรับเมืองไทย รู้สึกว่ามันก็มีค่าพอตัว

จากนั้น ฉันก็กับผู้หญิงคนนี้ ก็ค่อยๆเดินคุมนายหน้าขาวไปแจกจ่ายเงินให้ชาวบ้าน ทุกครั้งที่นายนี่จะคืนเงินที มันก็จะหันมามองฉันที

“ทำไมยะ ถ้าฉันไม่อยู่นายจะชิ่งเหรอ??”

“ปะ..ป่าวคับ”

“งั้นก็ดี รีบๆชดใช้กรรมต่อไปได้แล้ว”

ตอนนี้ พวกบรรดาคนน่าสงสารทั้งหลาย ก็พากันมาขอบคุณฉันกันยกใหญ่ แม่ๆ หนูทำตัวดีดีแล้วนะ ^^ ภูมิใจยังคะ??