~ฝากรักนิรันดร์ ~

ลำดับตอนที่ #1 : เปิดเทอม กับความหายนะ

เช้าวันจันทร์

                “ อยากบอกรักนี้ ไม่บอก ไม่พูด ไม่กล่าวแล้วเค้าจะรู้ว่ารักหรือเปล่า อาจยังไม่แน่ใจ” เสียงอะไรฟะคนจะนอน “ อึ๊ยมือถือดัง พี่เทโทรมา! ๐_๐; ตายแน่เลยตูที่เมื่อกี๊ไม่ได้รับ TT-TT พี่เทต้องรู้แน่ว่าหลับอยู่ไม่รีบตื่นไปเรียน” ไม่อยากรับเลยอ่า

                “เลขหมายปลายทางที่ท่านเรียก ไม่สามารถติดต่อได้ในขนาดนี้........” ฉันแกล้งทำเสียงหน่อมแน้มที่มันเป็นเสียงที่แสนจะอุบาทใส่พี่เท ฮ่ะๆๆ แต่ก็ไม่รู้ว่าถ้าพี่เทกลับมาจากอเมริกาตอนช่วงปิดเทอม ฉันจะโดนอะไรบ้าง T^T

                ในที่สุดวันเปิดเทอมก็มาถึง ฉันชื่อ กังฟู ไม่ใช่ผู้ชายหรอกนะ ( อย่านึกว่าเป็นผู้ชายหละ ฮิฮิ )แต่นิสัยของฉันมันก็ไม่ได้ต่างอะไรกับผู้ชายนักหรอก เช่น ชอบเล่นบอล เทควันโด และเล่นเกมฟุตบอลเป็นชีวิตจิตใจแค่นั้นเอง

            “เฮ้ กังฟูยัยหน้าลิงมานี่เร็วๆ ดิ เดี๋ยวก็เข้าเรียนไม่ทันหรอกมัวแต่ไปยืนมองเขาเล่นบอลกันอยู่นั่นแหละ เล่นก็เล่นไม่ได้เรื่อง อยู่ทีมไหนทีมไหนก็แพ้ยังจะไปยืนมองแพร่ความอัปมงคลให้นักกีฬาที่เค้าฝึกกันอยู่อีก เฮ้อ ฉันน่ะเซ็งจริงๆกับ ยัยตัวอัปมงคลอย่างเธอ” นั่นนั่น ดูมันพูดเข้า ฉันนี่อยากจะวิ่งไปกระโดเตะก้านคอมันจริง ไอ้บอลเพื่อนร่วมทุกข์ร่วมสุขของฉัน คงงงกันอะดิ ก็เพื่อนสนิทของฉันมันเป็นเพื่อนผู้ชาย แต่บางครั้งมันก็ทำตัวหน่อมแน้มเหมือนผู้หญิงไม่มีผิดหน้าเกลียด หน้ากลัว หน้าขนลุก

                “ =_= เออๆ ฉันรู้แล้วโว๊ย แล้วไอที่แกด่าฉันเมื่อกี๊อย่านึกว่าฉันลืมนะเพื่อน เพราะเย็นนี้แกได้เจอดีแน่”

                “กลัวตายแหละยายเบื๊อก” ไอบอลพูดพร้อมทำหน้าตากวนประสาท (กวน Teen เล็กน้อย) ฉันทนไม่ไหวแล้ว งั่ม ๆๆ

                “โอ๊ย ! ยัยเบื๊อกแกทำอะไรฉันอะ ฟากไว้ก่อนเถอะ”  ฉันไปกัดแขนมันแดงกร่ำไปหมดจนทำให้มันร้องโวยวายเหมือนโดนน้ำมนสาด (ไอ้ที่กลัวน้ำมนก็มีแต่ผีไม่ใช่เหรอเนี่ย : ice2985) หลังจากนั้นเราก็รีบวิ่งไปห้องเรียนใหม่ของพวกเรา แล้วก็มาถึง ห้องม.6/5 เป็นห้องที่บ๊วยที่สุดในชั้นนี้ แต่จะทำยังไงได้หละก็ฉันมันเรียนแย่เอง แต่ก็ยังดีที่มีไอบอลเรียนห้องนี้เป็นเพื่อน (มันน่าภูมิใจตรงไหนเนี่ยที่ได้อยู่ห้องแบบนี้) ถ้าเฮียฉัน เฮียเท(ชื่อเต็ม คือเทควันโดค่ะ) ที่กำลังเรียนอยู่ที่อเมริการู้นะฉันต้องโดนจับเตะก้นแน่เลย T_T  แต่ก็ช่างเถอะไม่อยากสนและคิดให้ปวดหมอง

                “ สวัสดีค่ะนักเรียนทุกคน ครูชื่อครูไก่จะมาเป็นครูประจำชั้นห้องนี้นะคะ ใครมีปัญหาอยากปรึกษาอะไรก็สามารถมาถามได้ ^-^ ” ใครจะกล้าถามพี่ท่านวะ หน้านี่โหดยังกะเสือเลย แถมรอยยิ้มยังดูน่ากลัวพิลึกอีกมองแล้ว ขนลุกซู่เลย

                กริ๊งๆๆๆๆๆ ถึงเวลาเลิกเรียน แล้วกำลังไปเฝ้าพระอินทร์อยู่เลย แต่แล้วก็มีใครมาปลุกฉัน โป๊กกกก

            “ยัยเตี้ย short and small ตื่นได้แล้วโว๊ย ^o^ ” เสียงคุ้นเจ้าเดิมต้องเป็นไอคุณบอลแน่เลย

                “โธ่เว๊ย คนกำลังจะหลับจะนอนมากวนอยู่ได้ ไอ้หน้าลิง รำคาญวุ๊ย” แล้วฉันก็ทำหน้าเบ้ใส่มันแล้วเดินออกไปจากห้องด้วยอารมณ์ที่เซ็งๆ = - = จากนั้นก็ ตุบ

                “โอ๊ย !เดินมาไม่ได้ดูตาม้าตาเรือตารถบ้างหรือไงไอต๋อง” ฉันล้มลงไปกับพื้นแล้วก็พยายามพยุงตัวเองขึ้นแต่ขามันเจ็บอ่ะ TT^TT แต่คนอย่างกังฟูซะอย่างไม่มีทางเสียฟอร์มเว๊ย แต่อีตาคนที่ชนก็โคตะระแล้งน้ำใจเลยไม่ช่วยซักนิด จนฉันต้องพยุงตัวลุกขึ้นมาเองได้ (เน้นนะว่าลุกเอง) แต่ก็ยังเจ็บก้นที่ไปกระแทกกับพื้นอยู่นิดหน่อย

                “เธอนั่นแหละยัยบ๋องเดินไม่ดูเองแล้วยังปากดีว่าคนอื่นอีก” หนอยแหนะแกกล้าว่าฉันนั้นเหรอะ ฉันกำหมัดแล้วก็ง้างหมัดจะไปต่อยอีตาบ้านั่นแต่แล้วก็เขาก็เอามือมารับหมัดฉันไว้ทันแล้วเขาก็บอกฉันว่า

            “นี่ยัยทอมปากจัด อย่าริอาจมาทำซ่าส์ที่นี่ ที่นี่ฉันคลุมโว๊ย !” แล้วมันก็มายิ้มเยาะเย้ยฉัน แต่ฉันก็ไม่กล้าเถียงมันกลับแต่ร่างกายฉันมันไปเองก่อน คือการที่ไอเจ้าเท้าตัวดีของฉันมันไปเตะผ่าหมากเขา แล้วเขาก็ลงไปนั่งทรุดอยู่ แล้วจู่ๆก็มีเสียงที่คุ้นเคยพูดขึ้นมาว่า

            “เฮ้ย แกทำอะไรวะยัยกังฟู นั่นมันลูกเจ้าของโรงเรียน เชียวนะ”

ไอบอลพูดไปพร้อมกับใบหน้าที่ซีดเซียวเหมือนกับหน้าของมันจะบ่งความรู้สึกกับฉันว่า [ฉันไม่อยากคบแกเป็นเพื่อนอีกแล้วยัยเบื๊อก เพราะแกต้องโดนไล่ฆ่าแน่เลย แล้วฉันก็ยังไม่อยากตายเป็นเพื่อนแกด้วย T^T ] ฉันหน้าซิดไปพักนึง ก่อนที่ปากไม่ดีของฉันจะพูดขึ้นว่า (อันที่จริงมันไม่ใช่มันไม่ดีหรอกแต่มันเสียเลยต่างหาก-_-;;]

            “ลูกเจ้าของโรงเรียนก้อเจ้าของโรงเรียนสิฉันไม่ได้เข้ามาเรียนฟรีเพื่อเป็นเบ๊มันนี่หว่า” ฉันพูดและก็พูดคำพูดเสียๆออกไปอีกว่า

            “สมน้ำหน้าไอหน้าตูดเป็ดอยากวางตัวใหญ่ หนักแผ่นดินทำไมอ่ะ ฮ่ะๆๆๆๆ” ฉันพูดอะไรออกไปเนี่ย และฉันเน้นเสียงให้มากที่สุดและ เขามองฉันด้วยสายตาที่โกรธแค้นและเย็นชา อย่ามองแบบนี้เด่ะ o^o; หน้ากลัวชมัดเลย