คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : บทที่5
แล้วคืนนั้นอาจจะด้วยความเมา ถึงทำให้เขาอดกลั้นที่จะไม่แตะต้องผู้หญิงที่สวยราวกับนางฟ้าตรงหน้าได้ เขาบอกไม่ได้เลยว่าเขาต้องการหล่อนมากแค่ไหนแต่ที่รู้ๆ คือเขาต้องเป็นเจ้าของหล่อนให้ได้แม้ว่าจิตใต้สำนึกของเขาจะบอกว่าอย่าทำอะไรเกินเลยกว่านี้ แต่ความรู้สึกของเขากลับตอบกลับมาว่าทุกการกระทำของเขาเขาจะรับผิดชอบขอให้ได้ครอบครองผู้หญิงคนนี้แม้ว่าหล่อนจะไม่ยอมรับก็ตาม
พอรู้สึกตัวอีกทีหล่อนก็หายตัวไปแล้วทิ้งไว้แต่แหวนปริศนา
“เฮ้ยไอ้เต แกเป็นไรไปวะ” เสียงนทีทำให้ความคิดของเขาหยุดลง
“เปล่าไม่ได้เป็นไร”
“ไม่ได้เป็นไรได้ไงวะ ฉันเรียกแกตั้งหลายครั้งแกก็เฉย เอ้อจริงสิ เมื่อกี้เราคุยกันถึงไหนแล้ววะ เรื่องยัยรินใช่ไหม ว่าแต่แกถามถึงเรื่องยัยรินคิดไรอยู่หรือเปล่า”
ไม่มีเสียงตอบจากชายหนุ่มตรงหน้า ที่ทำหน้าเฉยเย็นชาตอบกลับมา
“ถ้าแก่คิดอย่างที่ฉันคิด ขอบอกไว้เลยว่าหยุดทุกการกระทำของแก เพราะคนนี้ฉันขอ อย่ายุ่งกับรินเด็ดขาด”
เตชินท์มองสีหน้าจริงจังของเพื่อนพร้อมกับคำพูดที่ยืนยันว่าไม่ได้พูดเล่นเหมือนเช่นเคยก็มองตอบ
“ทำไมฉันจะยุ่งกับผู้หญิงที่ชื่อรินลดาไม่ได้ หรือว่าแก”
“อะไรฉันอะราย นี้แกอย่าบอกนะว่าแกคิดว่าฉันมีอะไรกับรินเขานะ”
“หรือไม่จริงล่ะ”
“ไอ้เพื่อนเลว แกคิดได้ไงว่ะว่าฉันมีอะไรกับรินเขา รินเขาไม่ได้เป็นคนแบบนั้นนะเว้ยอีกอย่างรินเขาก็เป็นเพื่อนกับคุณพัดซึ่งเป็นแฟนของฉัน”
“ก็ไม่รู้นี่หว่าเห็นแกหวงอย่างกับแฟน”
“ไอ้บ้า ฉันก็แค่เป็นห่วงยัยรินเขาในฐานะน้องสาวที่คุณพ่อของรินเขาฝากฝังเอาไว้ ไม่ได้คิดเกินเลยกว่านั้น”
จบคำพูดของนทีดูท่าทางของเตชินท์จะดีขึ้น แถมยังชวนนทีคุยมากขึ้นกว่าเดิมแต่นทีดูท่าทางของเพื่อนออกว่าเพื่อนของเขาคนนี้คงจะมีอะไรบ้างอย่างกับผู้หญิงที่ชื่อรินลดาแน่ และเขาต้องรู้ให้ได้ว่าเพื่อนของเขาคิดอะไรอยู่
“เฮ้ยไอ้เตเดี๋ยวแกช่วยแวะโรงเรียนอนุบาลข้างหน้านี้หน่อยนะ”
“แวะทำไมอย่าบอกนะว่าแกจะมารับลูก นี้แกมีลูกกับเขาตั้งแต่เมื่อไหร่ว่ะ”
“แกจะบ้าเหรอไอ้เต ฉันไม่ได้จะมารับเด็กเว้ย ฉันจะมารับคนดูแลเด็กต่างหาก”
“เฮ้ยนี้แกจะมารับคนดูแลเด็กไปดูแลลูกแกที่บ้านเหรอว่ะ”
“ไอ้เพื่อนเลว ฉันจะมารับคุณพัดเว้ย คุณพัดเขาเป็นคุณครูที่นี้เขาใจยัง”
“แหย่เล่นนะเพื่อน”
“เอ่อแหย่ได้แหย่ไป จะลงไหม ถ้าไม่ลงแกกลับไปเลย”
“อ่าวแล้วแกจะกลับยังไง”
“ฉันมารับแฟนก็ต้องกลับกับแฟนสิครับคุณเต จะให้กลับกับแมวที่ไหนล่ะครับ อีกอย่างแฟนฉันสวยจะให้ปล่อยกลับบ้านคนเดียวได้ไง”
“เอ่อฉันก็อย่างเห็นแฟนแกเหมือนกันว่ะ ว่าจะสวยสักแค่ไหน”
พูดจบชายหนุ่มก็เดินตามเพื่อนของเขาเข้าไปในโรงเรียน ช่วงนี้เป็นเวลาเลิกเรียนแล้วผู้ปกครองต่างมารับบุตรหลานของตัวเองแต่ก็มีบางส่วนที่ผู้ปกครองยังไม่มารับก็อยู่เล่นของเล่นโดยมีคุณครูคอยดูแล เขามองเห็นเด็กกลุ่มหนึ่งกำลังมุงล้อมวงกันโดยตรงหน้าของเด็กๆ พวกนั้นมีหญิงสาวนางหนึ่งกำลังเล่าอะไรสักอย่างให้เด็กๆ ฟังอย่างตั้งใจ มีเสียงหัวเราะจากเด็กๆ ดังมาถึงเขา
“อ้าวคุณทีมาแล้วเหรอค่ะ รอพัดเดี๋ยวเดียวนะค่ะพัดยังไม่ถึงเวลาเลิกงานเลยค่ะ”
เสียงของหญิงสาวที่เดินเข้ามาหานทีทำให้เขาละสายตาจากผู้หญิงที่อยู่กับเด็กๆ กลุ่มนั้น
“ไม่เป็นไรครับคุณพัดผมรอได้ ว่าแต่ว่าผมพาเพื่อนมาให้คุณพัดรู้จักครับ นี้เตชินท์หรือคุณพัดจะเรียกไอ้เตก็ได้มันไม่ว่าอะไรหรอกครับ ส่วนนี้คุณพัชรีหรือคุณพัดสุดสวยของนายทีและเป็นว่าที่เจ้าสาวในอนาคตของฉันเว้ย”
“สวัสดีค่ะคุณเต พัดว่าเรียกแบบนี้ดีกว่าไหมค่ะเพราะว่าเคยเรียกแบบนี้”
“เรียกอย่างที่เคยเรียกนั้นแหละครับคุณพัด ให้ไอ้ทีมันเรียกคนเดียวพอมันไม่ค่อยจะมีมารยาทกับผมเท่าไหร่”
ความคิดเห็น