คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : KrisYeol All three of us รักสามเศร้าที่ทำให้เราต้องเจ็บปวด 1
เช้าวันต่อมา
สุดท้ายเมื่อคืนผมก็ต้องมานอนกับแบคยอนจนได้ ผมแอบเก็บมาคิดเล็กน้อยว่าจะเกิดอะไรขึ้นไหม? เพราะบางทีผมก็ไม่ค่อยไว้ใจรอยยิ้มนั้นของเทาสักเท่าไหร่ แต่อาจจะเป็นเพราะผมไม่คุ้นกับการที่ต้องมานอนกับแบคยอนแทนที่จะนอนกับพี่คริสด้วยล่ะมั้ง
และวันนี้ก็เป้นอีกวันหนึ่งที่ผมเดินออกมาสูดอากาศยามเช้าที่ระเบียงห้องของแบคยอน ถึงแม้ตรงนี้อากาศจและวิวจะไม่ค่อยสวยเหมือนที่ห้องพี่คริส แต่อย่างน้อยเขาก็รู้สึกดีใจที่ตื่นมาทันเห็นพระอาทิตย์ขึ้นยามและต้อนรับอากาศที่เย็นสดชื่นแบบนี้
แม้จะรู้สึกแปลกๆไปสักนิดที่ไม่มีพี่คริสมากอดจากทางด้านหลังและบอกรักกันเหมือนเคย แต่ผมก็ไม่คิดที่จะน้อยใจเลย ที่วันนี้ไม่มีพี่คริสมากอดผม เพราะผมคิดอยู่เสมอว่าการที่ได้มีพี่คริสมาอยู่เคียงข้างผม มันเป็นอะไรที่วิเศษมากแล้ว ผมจึงไม่ขอหวังอะไรอีก
“นี่ชานยอล ทำไมวันนี้ไม่นอนกับพี่คริสล่ะ”
เสียงของแบคยอนดังขึ้นมาจากด้านหลัง ผมหันไปมองก็พบว่าอีกฝ่ายนั้นเพิ่งตื่นนอนหน้าตาก็ยังไม่ได้ล้าง ผมก็ฟูฟ่อง เหมือนเพิ่งผ่านศึกอันทรหดมา
“พี่ดีเทาเขาไม่คุ้นที่น่ะ ก็เลยให้มานอนกับพี่คริสไปก่อน”
“นายนี่จังดีจังเลยนะ ระวังเถอะ เดี๋ยวเสียของรักโดยไม่รู้ตัว”
ถึงแม้สิ่งที่แบคยอนพูดนั้นจะจี้จุดผมไปหน่อย แต่ผมก็ไม่คิดที่จะลดความเชื่อใจของผมที่มีต่อพี่คริสให้ลดน้อยลงได้เลย เพราะอะไรน่ะหรอ? เพราะผมรักพี่คริสไง
“ไม่หรอกน่า ฉันกับพี่คริสเรารักกันจะตาย”
“ระวังไว้บ้างก็ดีนะ เดี๋ยวนี้อะไรๆก็เกิดขึ้นได้”
แบคยอนพูดทิ้งท้ายไว้เท่านั้น ก่อนที่จะเดินหายเข้าไปในห้องน้ำ ผมหันกลับมามองวิวด้านล่างนั่นอีกครั้ง ก่อนจะคิดทบทวนคำพูดของแบคยอนอีกครั้ง ก่อนที่จะสะบัดหัวไปมาเพื่อไล่ความคิดบ้าๆนั่นให้ออกไปจากหัว
ถึงแม้ช่วงหลังๆมานี้ผมจะรู้สึกแปลกๆไปบ้าง ที่พี่คริสไม่ได้เกาะติดผมแจเหมือนดังแต่ก่อน ไม่ค่อยได้จับมือยามเดินด้วยกัน ไม่ค่อยได้มองผมเหมือนทุกครั้ง แต่สายตาของพี่คริสนั้น กลับมองไปที่น้องเล็กของพวกเรา ‘เทา’
หลังจากนั้นผมก็รู้สึกแปลกๆกับตัวเอง ที่ต้องคอยมานั่งจับผิดพี่คริสอยู่ตลอดเวลา ซึ่งผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม แต่การที่ผมคอยเดินตามและจับผิดพี่คริสนั้น ก็ทำให้ผมได้ค้นพบอะไรมากมายหลายอย่าง
ผมได้เห็นพี่คริสกับเทาที่เริ่มเอาใจใส่กันมากขึ้น เริ่มสนิทกันมากขึ้น และที่แน่ๆ พี่คริสเริ่มเอาใจใส่ผมน้อยลง จนบางครั้งผมก็รู้สึกน้อยใจที่พี่คริสไม่เป็นเหมือนดังแต่ก่อน และบางทีผมก็แอบรู้สึกว่าความไว้ใจที่ผมได้เคยมีกับพี่คริสนั้นไม่ได้ลดน้อยลงไปทีละนิดๆอีกด้วย…
ตอนแรกผมไม่ได้คิดอะไรมากจนผมได้เห็นสิ่งหนึ่ง ที่ทำให้ผมตกใจ พร้อมเสียใจเป็นอย่างมาก นั่นก็คือ..ภาพของพี่คริสกับเทากำลังจูบกันอย่างดูดดื่มภายในห้อง..
และนั่นก็ทำให้ความเชื่อใจ ความไว้ใจที่ผมเคยมีให้พี่คริสมาตลอดหลายปีที่เราคบกันมาได้หายไปหมด หมดแล้วไม่เหลือสักอย่าง ผมเองก็ไม่เข้าใจทำไมผมถึงได้มาหมดความไว้ใจกับพี่คริส เพียงเพราะเทาคนเดียว ผมไม่เคยรู้สึกหวั่นยามที่พี่คริสอยู่ใกล้ใครได้เท่านี้มาก่อนเลย
และเพราะภาพนั้นทำให้ผมต้องนอนร้องไห้ตั้งแต่เย็นจนเช้า จนตาบวม..จนพี่คริสเห็น และได้เดินมาถามผมซ้ำไปซ้ำมา จนผมทนไม่ไหวกับความเจ็บปวดที่อยู่ภายในใจของผม ผมจึงได้ระเบิดออกมาทีเดียวในวันนั้น
“พี่ยังจะมาถามอีกหรอ? ว่าผมร้องไห้ทำไม!ตัวเองทำอะไรลงไป ทำไมไม่คิดดูล่ะ!!!”
ผมพูดออกไปพร้อมทั้งน้ำตาที่เริ่มเอ่อล้น และหลั่งรินออกมาเป็นสายตจากดวงตาของผม ภาพของพี่คริสที่เริ่มพล่ามัว เรากับไม่อยากเห็นคนๆนั้นอีกต่อไป แต่อีกฝ่ายก็ยังคงแสดงสีหน้าไม่เข้าใจออกมา
“หมายความว่ายังไง พี่ไม่เข้าใจ?”
“พี่อย่ามาทำเป็นไขสือ! พี่จูบกับเทาทั้งๆที่คบกับผมอยู่นะ พี่ทำได้ไง ผมไม่เข้าใจ..พี่ทำลงไปได้ไง!! พี่เคยนึกถึงหัวใจของคนที่รัก และเชื่อใจพี่มาตลออดอย่างผมบ้างไหม? พี่เคยคิดบ้างไหม ว่าสิ่งที่พี่ทำ จะทำให้ผมเสียใจได้มากขนาดไหน!! ห๊ะ!!”
“ยอลเห็น…”
“ใช่ผมเห็น!! มีอะไรจะแก้ตัวไหมล่ะ?”
พี่คริสดูจะตดใจเป็นอย่างมากที่ผมรู้ว่า มันเกิดอะไรขึ้นระหว่างพี่คริสกับเทา และนั่นก็เป็นพยานได้อย่างดีว่าผมไม่ได้ตาฝาดไปจริงๆ
“พี่ขอโทษ... แต่พี่ไม่ได้รักเทาเลยนะ พี่รักยอลคนเดียว จริงๆนะ”
“พี่จะเอาอะไรมาให้ผมเชื่อพี่ได้อีก พี่ทำร้ายผม พี่ทำร้ายจิตใจของผม!!”
“ชานยอลได้โปรดฟังพี่ก่อน พี่อธิบายได้”
พี่คริสพูดอย่างรู้สึกผิด แต่สำหรับผมการอธิบายอะไรตอนนี้ มันถือว่าสายเกินไปแล้ว สายเกินไปแล้วจริงๆ…
“พอกันที!! ขอให้เรื่องของเรามันจบลงแค่นี้เถอะนะ ผมไม่ต้องการเจ็บปวด ไม่ต้องการเห็นอะไรอีกแล้ว…”
“ไม่นะ ชานยอล พี่รักยอลคนเดียวเทาจูบพี่เอง พี่ไม่ได้สมยอมนะยอลต้องเชื่อพี่นะ ชานยอลต้องฟังพี่นะ ได้โปรดเชื่อใจพี่ ได้โปรดไว้ใจพี่อีกครั้งได้ไหม? นะ ชานยอล..”
พี่ไม่ปล่อยให้เรื่องมันจบง่ายๆ เขาเดินเข้ามาหาผม พร้อมทั้งกอดร่างของผมไว้แน่น ราวกับไม่ต้องการให้ผมจากเขาไป พี่คริสพยายามอ้อนวอนผมและกอดผมอยู่อย่างนั้น จนผมรู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างที่หยดลงมาที่บ่าของผม และนั่นก็คือ ‘น้ำตาของพี่คริส’
“พี่คริสปล่อยผมก่อนเถอะนะ”
ผมพยายามพูดเสียงให้อ่อนลงเพื่อให้อีกฝ่ายยอมปล่อยร่างของผมออกจากอ้อมกอดของเขา และมันก็เป็นอย่างที่ผมคิด พี่คริสยอมปล่อยผมออกแต่โดยดี แต่มือของพี่คริสยังคงจับมือของผมไว้อยู่ พร้อมทั้งส่งยิ้มมาให้ผมทั้งน้ำตา
“ชานยอลให้โอกาสพี่แล้วใช่ไหม?”
“ผมขอทิ้งความเจ็บปวด ของเราสองคนไว้แค่ตรงนี้..พร้อมกับความทรงจำดีๆที่เราเคยมีให้กัน จบลงเพียงเท่านี้..”
พอผมพูดจบ พี่คริสก็ดูมีทีท่าช็อคเป็นอย่างมาก ร่างกายของพี่คริสนิ่งไม่ไหวติงอะไร สีหน้าที่นิ่งค้างไม่ขยับ นั่นบอกได้เป็นอย่างดีว่าเขาช็อคจนทำอะไรไม่ถูก
“ส่วนผม..”
“ก็ขอให้ พี่กับเทา..รักกันนานๆ อย่าให้เหมือนผมกับพี่ตอนนี้..พร้อมทั้งทิ้งผมไป พร้อมกับความทรงจำ ที่เคยมีร่วมกัน ไว้แค่นี้
“ ลาก่อน...”
พูดจบ ผมก็รีบแกะมือผมให้ออกจากการพันธนาการของพี่คริส ก่อนที่จะเดินออกมาจากตรงนั้น และทิ้งความทรงจำตลอดระยะเวลาที่เราเคยมีความสุขร่วมกัน เคยได้มีเวลาอันมีค่าด้วยกัน ไว้ที่ตรงนี้ และถึงแม้ภายในจิตใจของผมจะเศร้า จะเสียใจแค่ไหน แต่ผมก็คงไม่อยากเจ็บอีกต่อไป และถ้าหากผมยังยืนอยู่ที่จุดนี้ ผมก็เกรงว่าแผลในใจของผมคงยากถ้าหากจะผสานกันอีกครั้ง….
ความคิดเห็น