คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Daughter
“ถึงบ้านฉันแล้วล่ะ อาจจะรกไปหน่อยนะ” ชายที่มารับมารีน่าพูดขึ้นโดยระหว่างที่มาที่นี้เขาก็ได้แนะนำตัวเองว่า เขาชื่อ ซาคาตะ โคกิ แล้วก็ผู้หญิงที่นั่งมาด้วยนั้นคือภรรยาของเขาเป็นชาวบริททาเนียชื่อ ซาคาตะ อาเรีย
“ไม่เป็นไรค่ะ คุณโคกิ”มารีน่าเดินลงจากรถแล้วมองบ้านที่เธอจะย้ายเข้ามาอาศัยอยู่ด้วย
“โคกิ!!! ทำไมถึงกลับช้าแบบนี้!!” หญิงสาวที่ดูจะแก่กว่าโคกิ เดินออกมาจากบ้านพร้อมกับเด็กชายตัวเล็กที่ยืนเกาะขาเธอไว้อยู่
“ขอโทษด้วยครับ พี่ เออ....มารีน่านี้ พี่สาวฉัน”
“โอ๊ะ!! เธอคือ คนที่จะย้ายมาอยู่กับฉันสิน่ะ ฉันชื่อ ซาคาตะ มินาโฮะ ยินดีที่ได้รู้จัก” หญิงสาวที่ชื่อ มินาโฮะยิ้มให้มารีน่า
“ปะป๊า~” เด็กชายวิ่งเข้ากอดขาของโคกิ
“โครโน่ ว่าไงลูก”
“ลูกเหรอค่ะ....”
“ใช่แล้วล่ะ นี้โครโน่ลูกชายของฉันเอง” อาเรียเดินมาคุยข้างๆ ภาพของทั้ง2พ่อลูก ทำให้มารีน่ารู้สึกเศร้าขึ้นมา “ถ้าไม่เกิดเรื่องนั้นขึ้นมา เราคงจะอยู่ด้วยกันทั้ง3คนใช่มั้ย สึซาคุ”เธอพูดในใจ
“เอาเถอะ รีบเข้ามาในบ้านดีกว่าตอนเย็นเดี๋ยวจะต้องแนะนำกับคนในหมู่บ้านนะ”มินาโฮะพามารีน่าเข้าไปในบ้านแต่ก็ไม่ลืมที่จะใช้โคกิยกของเข้าไปเก็บในบ้าน
“ว่าแต่สามีเธอล่ะ มารีน่าหรือว่าเขาไม่ยอมรับลูกในท้อง” มินาโฮะถามมารีน่าแบบตรงๆโดยที่น้องชายกับน้องสะใภ้ของเธอนั่งหน้าซีดอยู่ข้างๆ เพราะ พวกเขา2คนได้ถูกเจเรเมียขอร้องไม่ให้พูดถึงสามีของหลานสาวเขาในตอนนี้
“เปล่าหรอกค่ะ เขารับผิดชอบฉันอย่างเต็มที่แต่ว่าฉันเพิ่งรู้ว่า ที่เขาทำให้ฉันทั้งหมดก็เพื่อลูกในท้องเท่านั้น เขาไม่เคยรักฉันจริงสักครั้ง.....”
“สามีเธอนิ เป็นผู้ชายที่แย่จริงๆเลยนะ”
“ค่ะ ถึงเขาจะเป็นผู้ชายแย่ๆ แต่ว่าฉันก็รักเขาจริงๆแล้วสิ่งที่ทำให้ฉันสามารถอยู่ถึงตอนนี้ได้ก็เพราะ ลูกของเขากับฉันนี่ล่ะค่ะ”
“นิสัยดีจังเลยนะ เธอน่ะ”อาเรียหัวเราะเบาๆ
“ค่ะ.....”
“มินาโฮะซัง!! อยู่มั้ยครับ~” จู่ๆก็มีเสียงผู้ชายกลุ่มหนึ่งดังขึ้นจากห้องข้างๆ
“แย่ล่ะสิ ลืมไปเลยว่าเปิดร้านทิ้งไว้อยู่” มินาโฮะวิ่งไปที่ห้องข้างๆ
“พี่นี่ขี้ลืมจริงๆเลย ก็บอกตั้งแต่แรกแล้วไงว่า ไม่ต้องมารอรับก็ได้”
“เปิดร้าน....”
“อ๋อ!! ฉันยังไม่ได้บอกเธอเลยนิว่า พวกเราเปิดร้านอาหารญี่ปุ่นอยู่ห้องข้างๆนี่เอง โดยที่พี่สาวฉันเป็นเจ้าของร้าน”
“โคกิ อาเรียหยุดคุยกันแล้วมาช่วยงานพี่ทางนี้หน่อยสิ!!!!”
“ค่ะ พี่มินาโฮะ มารีน่าเธอนั่งพักอยู่ตรงนี้ก่อนนะ คงอีกสักพักฉันจะมา” อาเรียเดินไปช่วยพี่สะใภ้โดยที่ทิ้งโครโน่ให้นั่งเป็นเพื่อนมารีน่า
มารีน่านั่งรออยู่สักพักแล้วลองเดินไปที่ห้องข้างๆ เธอเห็นทั้ง3คนกำลังช่วยงานกันอย่างหนักเพราะว่า มีลูกค้ามาอุดหนุนกันมากมายทำให้พวกเขาทำงานกันไม่ทัน มารีน่าจึงคิดอยากจะไปช่วยผนวกกับที่เจ้าตัวเล็กดิ้นเหมือนให้สัญญาณว่า “ให้แม่ไปช่วยพวกเขาหน่อย” เธอจึงเดินเข้าไปในนั้น
“เออ.....คือ.....ให้ฉันช่วยด้วยมั้ยค่ะ พอดีฉันพอถนัดเรื่องการทำอาหารญี่ปุ่นอยู่บ้าง” มารีน่าเดินเข้าไปหามินาโฮะที่กำลังง่วนกับการทำอาหาร
“มันจะไม่ดีนะ มารีน่าเธอกำลังท้องอยู่นะ” มินาโฮะหยุดการทำงานทุกอย่าง
“ไม่เป็นไรค่ะ ถือว่าเป็นการตอบแทนที่พวกคุณช่วยเหลือฉันล่ะกันค่ะ”มารีน่าเดินไปหยิบใบสั่งอาหารแล้วเริ่มลงทำอาหารทันที
“พี่ค่ะ จะดีเหรอ มารีน่ากำลังท้องอยู่นะค่ะ แถมยังเป็นท้องแรกด้วยต้องดูแลให้ดีเป็นพิเศษเลยนะค่ะ” อาเรียเดินเข้ามาถาม
“ไม่เป็นไรหรอกน่า ให้เธอทำไปเถอะถ้าไม่ให้เธอทำอะไรล่ะก็มันก็เหมือนเราไม่สนใจเธอนะ”
หลังจากมารีน่าเข้าไปช่วยทุกอย่างก็เริ่มดีขึ้นมาก ลูกค้าชายบางคนก็แอบสงสัยว่า เธอเป็นใครแต่หลังจากที่มินาโฮะแนะนำตัวให้แล้วก็มีหลายคนที่คิดจะจีบมารีน่า แต่ก็ต้องคอตกตั้งแต่ยังไม่ได้เริ่มจีบเมื่อรู้ว่า เธอแต่งงานและกำลังท้องอยู่ มินาโฮะเองก็แอบปลื้มในท่าทางที่เรียบร้อยและเป็นกันเองของเธอ
“เฮ้อ~ ในที่สุดก็ออกไปหมดแล้ว” มินาโฮะนั่งลงบนโซฟาในสภาพที่เหนื่อยอ่อน
“แต่ก็รู้สึกสนุกดีเหมือนกันนะค่ะ” มารีน่าเดินมาพร้อมกับน้ำส้มคั้นที่เธอทำเองกับมือ
“อย่างงั้นเหรอ ว่าแต่มารีน่าเธออายุเท่าไรล่ะ” มินาโฮะถาม
“เอ๋!!....เออ....ปีนี้ก็ 19 แล้วค่ะ ถามทำไมเหรอค่ะ”
“เปล่าหรอก แค่อยากถามว่า จะลองมาเป็นลูกสาวฉันมั้ยจ๊ะ” ทุกคนตกใจกับคำถามของเธอ
“พี่กำลังเล่นอะไรอยู่รึเปล่าครับ”
“อะไร! ใครบอกฉันเล่น นี่ฉันพูดจริงๆเลย มารีน่าลองมาเป็นลูกสาวฉันมั้ยแบบว่า พอเห็นเธอแล้วรู้สึกอยากมีลูกเป็นของตัวเองเท่านั้นแหละ”
“แล้วทำไมพี่ไม่หาสามีเป็นของตัวเองเลยล่ะครับ” โคกิทำหน้าเซ็งๆใส่พร้อมยิงคำถามต้องห้ามของมินาโฮะ
“โคกิ!! ฉันอายุ 44 แล้วนะจะไปแต่งงานทำไมกันล่ะ” มินาโฮะแหวกใส่
“เออ.....คือว่า ทั้ง2คนพอเถอะค่ะ”
“ไม่เป็นไรหรอกน่า ทั้ง2คนก็เป็นแบบนี้ประจำแหละ ที่จริงแล้งพี่มินาโฮะเธอเป็นคนอ่อนโยนมากนะแต่ว่าพออยู่กับโคกิแล้วพี่เขาก็จะเป็นแบบนี้แหละ ชอบโวยวาย ชอบหาเรื่องต้องแหวกใส่กันเป็นประจำ แต่ที่จริงแล้ว ที่ทำไปเพราะความรักของพี่น้องล่ะ” อาเรียยิ้ม มารีน่ามองทั้งคู่ที่ยังทะเลาะกันไม่เลิกเธออมยิ้มเล็กน้อย “พี่น้องงั้นเหรอ คิดถึงนานาลีจังตอนนี้จะเป็นยังไงบ้างนะ” เธอคิดในใจ
“ว่าแต่ เธอจะลองเป็นลูกสาวฉันมั้ย.....”
“ยังไม่เลิกอีกเหรอครับพี่...”
“เงียบน่า!! ว่าไงล่ะ”
“อือ...ก็ดีเหมือนกันนะค่ะ”
“งั้นดีเลย ไหนลองเรียกฉันว่า แม่สิจ๊ะ”
“ค่ะ แม่”
“ว้าย~ ลูกสาวของแม่น่ารักที่สุดเลย” มินาโฮะเดินไปกอดมารีน่าอย่างหลวมๆ
2 เดือนต่อมา
ตลอดเวลา2เดือนที่มารีน่าย้ายเข้ามา เจเรเมียก็มักจะส่งข่าวของพวกจีโน่และสึซาคุเป็นพักๆ เธอได้ยินว่า สึซาคุในตอนนี้กำลังเร่งเตรียมงานฉลองให้กับวีรบุรุษเซโร่ที่จะมาถึงในกี่ไม่กี่อาทิตย์ ส่วนจีโน่ก็รู้ ข่าวเรื่องที่เธอย้ายออกไปหลังจากเธอมาอยู่ที่นี้ได้ 2 สัปดาห์ตอนแรกจีโน่ก็พยายามตามหาตัวเธอวุ่นเลยแต่ถ้าไม่ได้เพราะ คาเรนที่บอกเขาว่า ถ้าหาตัวเธอเจอแล้วคนที่จะลำบากที่สุดก็คือ มารีน่า เนื่องสถานะของเธอในตอนนี้คือ จักรพรรดินีทรราชที่สิ้นพระชนม์ไปด้วยฝีมือของเซโร่ แล้วก็ข่าวดีที่สุดสำหรับเธอในตอนนี้คือ อีกไม่นานเธอก็จะได้เจอหน้าลูกแล้ว......
“มารีน่าจ๊ะ มานี่หน่อย....” มินาโฮะผู้แม่เป็นแม่ของมารีน่าในขณะนี้เรียก จากห้องของร้านอาหาร
“มีอะไรค่ะ แม่” ช่วงแรกๆเธอรู้สึกจั๊กจี้เวลาที่เธอเรียกมินาโฮะว่า แม่ แต่พอเรียกไปเรียกมามันก็รู้สึกอบอุ่นได้เหมือนกัน
“ก็แม่จะให้ลูกมาช่วยกันเตรียมของหน่อยนะจ๊ะ....”
“ทำไมล่ะค่ะ แม่จะเอาไปให้ใครรึเปล่า”
“เปล่าหรอกจ๊ะ คือว่า....วันมะรืนนี้ท่านเซโร่จะมาตรวจดูหมู่บ้านแถวๆตามชนบทของบริททาเนียน่ะ เห็นผู้ใหญ่บ้านบอกว่า เขาก็จะมาตรวจดูหมู่บ้านของเราด้วยนะ
“งั้นเหรอค่ะ มิน่าล่ะดูแม่จะดีใจจัง” มารีน่าตอบอย่างหวั่นๆ เพราะ เธอกลัวว่า ถ้าสึซาคุรู้ว่าเธออยู่ที่นี้ มีหวังเรื่องได้บานปลายไปกว่านี้แน่
“แต่ก็เสียดายจังน่า ถ้ามารีน่าลูกของแม่ไม่ไปมีสามีก่อนล่ะก็ แม่อาจจะแนะนำลูกให้กับท่านเซโร่ก็ได้นะ ฮ่า ฮ่า” มินาโฮะพูดออกไปแบบเล่นๆ แต่สีหน้าของมารีน่าดูจะไม่เล่นด้วยกับคำพูดของผู้เป็นแม่ เพราะว่า สามีจริงๆของเธอก็คือ เซโร่หรือสึซาคุที่แม่ของเธอกำลังกล่าวถึงอยู่ในขณะนี้ แถมเจ้าตัวเล็กที่กำลังจะลืมตาดูโลกอีกกี่ไม่กี่สัปดาห์นี้ ก็เป็นลูกของเขาด้วยเหมือนกัน
“แม่ก็พูดอะไรก็ไม่รู้ คนอย่างท่านเซโร่จะมาสนใจหนูได้ยังไงกันล่ะค่ะ”
“ใครบอกล่ะจ๊ะ มารีน่า ลูกออกจะสวยซะขนาดนี้ ผิวก็ขาวเหมือนหิมะ ผมสีดำยาวสวยเชียว ปากก็เอิบอิ่มอมชมพู ดวงตากลมโตสีเหมือนอะเมทิตส์แบบนี้ ผู้ชายคนไหนไม่หันมาชอบลูกก็ตาบอดแล้วจ๊ะ แต่จะว่าไปลูกนิก็หน้าคล้ายๆ จักรพรรดินีบริททาเนียคนก่อนที่ตายไปจังนะ” มารีน่าสะดุ้งด้วยความตกใจ เพราะว่า น่าแปลกมากที่ยังมีคนจำเธอซึ่งเป็นจักรพรรดินีทรราชที่ทุกคนพากันเกลียดชังได้
“แม่แก่แล้ว แม่คงตาฝาดไปเองมั้งค่ะ”
“งั้นเหรอจ๊ะ ว่าแต่......มารีน่าแม่ยังสาวยังสวยอยู่นะ ถึงแม่จะอายุ 44ก็ตามนะ” มินาโฮะแผ่รังสีอันตรายใส่มารีน่า
“พะ พอเถอะค่ะ แม่ น้ำซุปเดือดแล้วนะค่ะ” มารีน่าพยายามเรียกความสนใจของแม่ไปทางอื่น เธอถอดหายใจแล้วก้มไปมองท้องแล้วลูบตรงที่เจ้าตัวเล็กดิ้นเบาๆ
“สึซาคุ ฉันหวังว่า เราคงจะไม่ได้เจอกันใช่มั้ย” เธอพูดในใจก่อนจะเดินไปช่วยงานแม่ของเธอ
2 วันต่อมา
“มารีน่า เสร็จรึยังลูก....” มินาโฮะเดินเข้าไปถามมารีน่าที่กำลังนั่งจ้องมองออกไปที่หน้าต่างห้องนอนของเธอที่มินาโฮะเป็นคนไหว้วานคนในหมู่บ้านช่วยกันทำให้เธอหลังจากที่เธอมาอยู่ที่นี้ครบ 1 เดือน
“ขอโทษนะค่ะแม่ หนูรู้สึกเพลียๆอยากจะพักผ่อนสักหน่อย”
“ตายจริง ไม่เป็นไรใช่มั้ย เราก็กำลังจะคลอดลูกอยู่แล้วถ้าป่วยขึ้นมาตอนนี้คงจะแย่ งั้นวันนี้ลูกก็นอนพักอยู่ในห้องล่ะกัน
“ค่ะ แม่”
“พี่มินาโฮะค่ะ มารีน่าเป็นอะไรค่ะ”
“แค่ไม่สบายนิดหน่อยนะ สงสัยจะเครียดเพราะใกล้จะคลอดแล้วมั่งนะ”
“แบบนั้นก็แย่สิครับพี่ วันนี้ท่านเซโร่มาที่หมู่บ้านเราด้วย”
“คงไม่เป็นไรหรอกมั่ง ไปกันเถอะวันนี้ท่านเซโร่อุตส่าห์เสียสละเวลางาน มาดูหมู่บ้านตามแถวชนบทแบบนี้”
“วันนี้เราสามารถร้องเรียนขออะไรจากท่านเซโร่ก็ได้นิ รีบไปเถอะเดี๋ยวสาย”
“ขอโทษจริงๆ สึซาคุแต่ฉันไม่อยากจะเห็นหน้านายในตอนนี้.......” มารีน่าพึมพำเบาๆในขณะมอง แม่ของเธอกำลังเดินไปที่ผู้ใหญ่บ้านนัดพวกเขาไว้แล้ว
“ท่านเซโร่ขอบคุณครับ ที่อุตส่าห์มาที่นี้.......” ผู้ใหญ่บ้านกล่าวต้อนรับเซโร่ที่เดินเข้ามาในสถานที่ที่คนในหมู่บ้านจัดให้เขาโดยเฉพาะ พร้อมกับหัวหน้าหน่วยรบพิเศษ โอสึกิ คาเรน และนายพลใหญ่ จีโน่ เวียนเบิร์ด ผู้เป็นสหายของเซโร่
“ไม่เป็นไร.....เรามาเข้าเรื่องกันดีกว่า”
เวลาผ่าน2-3ชั่วโมงที่พวกเขาลองแลกเปลี่ยนและเจรจาพูดคุยกับวีรบุรุษเซโร่ จนกระทั่งถึงเวลาที่เซโร่ต้องกลับ
“เออ.....เดี๋ยวก่อนค่ะ ท่านเซโร่” มินาโฮะเดินเข้าไปหาเซโร่แต่ที่ทหารองครักษ์กันไว้ก่อนโชคดีที่เซโร่ยอมให้เขาเดินเข้ามาเขา
“มีอะไรรึเปล่า”
“คือ ครอบครัวดิฉันอยากของนี้กับท่านค่ะ....” มินาโฮะยื่นกล่องขนาดกลางให้กับเซโร่
“มันคืออะไร......”
“มันเป็นอาหารของร้านเราค่ะ ลูกสาวดิฉันก็ช่วยทำด้วยค่ะ”
“ลูกสาวเหรอ พวกคุณคือครอบครัวซาคาตะสินะ ฉันไม่เคยได้ยินว่าครอบครัวมีลูกสาวด้วย”
“เปล่าครับ ท่านเซโร่ คือคุณมินาโฮะคนนี้เขาเพิ่งจะรับเด็กสาวคนหนึ่งที่ย้ายเข้ามาอยู่ด้วยเป็นลูกสาวครับ” ผู้ใหญ่บ้านอธิบายแทน
“งั้นเหรอ ลูกสาวคุณคงจะทำอาหารเก่งมากสินะ”
“ค่ะ ที่จริงดิฉันก็อยากพาเธอมาแนะนำด้วยแต่ว่าเธอดันไม่สบายเสียก่อน แถมเธอยังแต่งงานแล้วด้วยก็เลยนึกเสียดายที่อยู่หน่อยๆ”
“ฮ่า ฮ่า ขอบคุณสำหรับของแล้วก็เรื่องที่จะพาลูกสาวมาให้ฉันรู้จัก แต่ขอโทษด้วยคือ ตอนนี้ฉันมีผู้หญิงที่ลืมไม่ลงอยู่น่ะ”
“เอ๋!! จริงเหรอค่ะ น่าเสียดายจังนะค่ะ แต่ว่าก็รู้สึกอิจฉาผู้หญิงคนนั้นจังที่ยังมีคนที่ยังรักเธออยู่อีก”
“ขอบคุณ ฉันขอตัวก่อน”
“พี่ครับ พูดมากไปรึเปล่าวันนี้”
“เงียบน่ารีบกลับเถอะ ฉันอยากกลับไปดูลูกสาวฉัน”
ในขณะเดียวกันที่พวกคาเรนยืนแอบฟังอยู่ใกล้ๆ
“นิ คาเรน ฉันรู้สึกสงสัยยังไงไม่รู้สิ....”
“ทำไม.....”
“ก็เรื่องที่ครอบครัวรับเด็กสาวเข้ามา มันตรงกับวันที่มารีน่าย้ายออกไปจากไร่ส้มของเจเรเมีย”
“บ้าน่า!! อะไรมันจะบังเอิญขนาดนั้นล่ะ”
“ฉันไม่รู้ล่ะ ฉันจะตามไป...”
“เดี๋ยวสิ จีโน่ ให้ฉันไปบอกกับเซโร่ก่อน”
“เซโร่!!!” จีโน่ตะโกน
“มีอะไรล่ะ”
“นายกลับไปก่อนเถอะ ฉันจะตรวจดูที่นี้อีกสักพักถึงจะกลับ”
“แล้วแต่พวกนาย” เซโร่เดินขึ้นรถไปทันที
ที่บ้านของมินาโฮะ
มารีน่ารู้สึกปวดท้องหน่วงๆเธอก็เลยเดินลงมา เพื่อหายาทานแต่ว่า.......
“โอ๊ย!!!” มารีน่าล้มลงไปกับพื้นเมื่ออาการปวดท้องเริ่มหนักและถี่ขึ้นเรื่อยๆ จนเธอทนไม่ไหวแต่แม้จะรู้สึกเจ็บยังไงเธอก็พยายามยกตัวเธอขึ้นมากับพื้นจนมือของเธอเผลอปัดไปโดนของที่อยู่ใกล้ๆ
โครม!!!/เพล้ง!!!!
เสียงสิ่งของที่ตกบนพื้นดังมากจนทำให้พวกมินาโฮะและพวกจีโน่ที่แอบตามมาได้ยิน ทำให้มินาโฮะรู้สึกกังวลจึงรีบวิ่งไปดูแล้วเธอก็ตกใจเมื่อเห็นร่างของมารีน่ากำลังนอนกุมท้องไว้ สีหน้าของเธอดูเจ็บปวดมาก
“มารีน่า เป็นอะไรไปลูก!!!”
“มะ แม่ค่ะ เจ็บท้อง...มะ ไม่ไหวแล้ว ปวดท้อง!!” มารีน่าเริ่มร้องไห้กับอาการปวดท้องของเธอ
“ว้าย!! มารีน่า” อาเรียกับโคกิที่วิ่งเข้ามาทีหลังก็ตกใจกับสิ่งที่เกิดตรงหน้า
“พี่ครับ มารีน่าเป็นอะไร!!”
“พี่ก็ไม่รู้!! แต่มารีน่าบอกปวดท้องเท่านั้น!!!”
“พะ พี่ค่ะ!! แย่แล้วน้ำคร่ำไหลออกมาแล้ว!!!”
“ว่าไงนะ โคกิไปเตรียมรถเร็ว มารีน่ากำลังคลอดแล้ว!!”
“เกิดอะไรขึ้นครับ!” จีโน่วิ่งเขาในร้าน
“ท่านจีโน่!! คือว่า........”
“โอ๊ย!! ปะ ปวดท้อง....” มารีน่าร้องด้วยความเจ็บของอาการปวดที่เพิ่มมากขึ้น
“มะ มารีน่า!!! นี้เธอ..........”
เอาเพลงมาด้วย (ป.ล. ถ้ามันเปิดไม่ได้ไม่รู้จะทุบหัวตัวเองหรือเอาไประเบิดไปเว็บที่หาดี)
Music Playlist at MixPod.com
คุยกับนามามิวันล่ะนิด
อ้ากกกกกกกก!!!! ใกล้จะเห็นลูกแล้ววววววววว!!!!!!!!!
ตอนนี้ไม่สนแล้วว่า สอบอยู่หัวมันแล่นเมื่อไร แต่งต่อเมื่อนั้น
แต่ว่า เพิ่งสอบได้แค่ 2 วันเอง เหลืออีกตั้งหลายวัน เอาวะ!!
เค้าขอสู้ตายยยยยยยยย เย้!!!!!
อย่านึกว่า นามามิบ้านะ แต่กำลังใกล้บ้าจริงๆนั้นแหละ 555555+
เอาล่ะวันนี้ก็เอารูปมาให้อีกแล้วววววววค่า~ ^0^
รูปรวม ภาพของมารีน่า 5555+
แค่นี้ดีกว่า บาย บายค่ะ เดี๋ยวจะรีบมาอัพเพิ่ม อิ อิ
ความคิดเห็น