คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Experience
สุดท้ายแล้ว......ฉันทำไปมันถูกหรือผิดกันแน่
“ท่านมารีน่า นี่เป็นชาส้มของไร่ผม เชิญลองชิมได้ครับ” มารีน่าย้ายมาพักที่ไร่ส้มของเจเรเมียที่ตั้งอยู่ในแถบชนบทของบริททาเนีย ได้3วันแล้ว ส่วนเจเรเมียหลังจากรู้เรื่องทั้งหมดจากปากของมารีน่าเรียบร้อยแล้ว เขาก็รู้สึกอยากจะไปฆ่าสึซาคุเหลือเกินที่ทำให้เจ้าหญิง ผู้ที่เขาเทิดทูนต้องมาเป็นแบบนี้ แต่โชคดีที่มารีน่าได้ห้ามไว้ก่อนและสั่งว่า อย่าให้สึซาคุรู้เรื่องที่เธอมาพักที่นี้เป็นอันขาด
“ขอบคุณ เจเรเมีย ไร่ส้มของนาย ดูมันสงบร่มรื่นดีจังนะ”
“ถ้าเธอชอบ...ก็อยู่ที่นี้ตลอดไปเลยก็ได้....”
“ขอบคุณน่ะ อาเนีย แต่ว่าฉันอยากจะหาที่สงบๆอยู่กับลูกกันแค่ 2 คนเท่านั้น”
“ถ้าเช่นนั้น ท่านมารีน่าก็ควรดูแลบุตรในครรภ์ให้ดีๆ ผมจะนำชาสมุนไพรมาเพิ่มนะครับ” เจเรเนียทำท่าจะเดินเข้าไปในบ้าน แต่ว่าถูกอาเนียห้ามเอาไว้ก่อน
“เราควรจะให้มารีน่า เป็นคนตัดสินใจเองนะ”
“ไม่เป็นไร อาเนีย ฉันขอไปเดินเล่นชมไร่ส้มของพวกเธอหน่อย” เจเรเมียพยุงตัวมารีน่าขึ้นแล้วเดินนำทางเธอไป แต่มารีน่าบอกว่า เธออยากอยู่คนเดียวสักพักเลยให้เจเรเมียช่วยไปจัดห้องแทนเธอ
“ที่นี้ดูสงบจริงๆ ว่ามั้ย ลูกแม่”มารีน่าเดินพร้อมลูบท้องไปพร่างๆแต่ว่า...
“อ๊ะ!! ยังโกรธแม่อยู่ใช่มั้ย ถึงได้ถีบแม่แบบนี้แต่ว่า พ่อของลูกไม่เคยรักแม่เลยเพราะอย่างงั้น แม่ถึงต้องเดินจากพ่อมา แม่ขอโทษแต่แม่จำเป็นจริงๆ” มารีน่าพูดปลอบโยนเจ้าตัวเล็กจนมองไม่เห็นกล่องส้มที่กำลังหล่นมาทางเธอ
“ระวัง!!!/ว้าย!!!”
“ไม่เป็นอะไรมากใช่มั้ย เธอน่ะ อ๊ะ!!” ชายร่างสูงใหญ่วิ่งเข้ามาเป็นโล่ป้องกันให้กับมารีน่าและลูกในท้อง แต่ว่าน้ำเสียงที่เธอคุ้นเคยนี้ทำให้เธออดไม่ได้ที่เงยหน้าขึ้นมามองผู้ชายคนนั้น
“เฮ้!! จีโน่ โอเคใช่มั้ย อ๊ะ!! มารีน่า” คาเรนวิ่งมาหาจีโน่แต่ต้องตกใจเมื่อเห็นผู้หญิงที่มีหน้าคล้ายคลึงกับมารีน่า
“จะ จีโน่ คาเรน พวกเธอ....”
“ท่านมารีน่า!! เกิดอะไรขึ้นครับ!!” เจเรเมียกับอาเนียต่างก็วิ่งกันมาตามเสียงตะโกนของจีโน่
“ฉันไม่เป็นไร เจเรเมีย”
“ใช่ มารีน่าจริงๆเหรอ” จีโน่เดินเข้ามาถาม มารีน่าเอาแต่เงียบและไม่ยอมพูดอะไรเลยสักนิดเดียว แต่จีโน่จำสีหน้าที่นิ่งเฉยแบบนี้ของมารีน่าได้ เขาเริ่มร้องไห้เมื่อเห็นว่า ผู้หญิงที่เขารักยังมีชีวิตอยู่
“จะ จีโน่!!” คาเรนที่อยู่ข้างๆตกใจเมื่อเห็นจีโน่ร้องไห้
“เธอกลับมาแล้วใช่มั้ย มารีน่า” จีโน่เดินเข้าไปกอดมารีน่าทันทีทั้งที่ยังไม่ได้คำตอบจากปากของเธอ
“.... ใช่ ฉันกลับ...มาแล้ว”
ทางด้านสึซาคุ
หลังจากที่มารีน่าออกไปจากบ้านหลังนั้น เขาก็เริ่มเหม่อลอยมากขึ้นกว่าเก่า ใจของเขารู้สึกผิดที่ทำเรื่องไม่ดีลงไปกับมารีน่า เขาแทบอยากจะออกไปตามหาเธอใจจะขาดแต่ว่าตอนนี้เขาไม่รู้ว่า เธออยู่ที่ไหน กำลังทำอะไรอยู่แล้วเธอปลอดภัยดีรึเปล่า... เขามักจะเดินเข้ามาในห้องของมารีน่าไดอารี่เล่มเล็กๆของมารีน่าที่บันทึกความรู้สึกต่างๆตลอดเวลาที่เขาได้ใช้ชีวิตร่วมกับเธอ แต่ว่า เขากลับไม่เคยรู้เลยสักนิด เขามัวแต่สนใจลูกของเขาจนลืมไปว่ายังมีคนที่เขารักและยังรักเขาคอยยืนอยู่ข้างๆเสมอมา ไม่เคยจะพูดหรือเรียกร้องอะไรกับเขาเลยสักครั้ง
“นาย...มาทำอะไรที่นี้” ซีทูเดินเข้ามาในห้องโดยที่แม้แต่สึซาคุยังไม่รู้ตัว
“ที่นี้คือบ้านของผม ผมจะเข้ามาเมื่อไรก็ได้”
“งั้นเหรอ ฉันก็นึกว่า นายมาเพื่อโทษตัวเองที่ทำให้มารีน่าต้องจากไป”
“ว่าไงนะ!!” สึซาคุรู้สึกโมโหที่ซีทูพูดในสิ่งที่เขาไม่อยากได้ยินตอนนี้ที่สุด
“ฉันก็บอกนายไปแล้วไงว่า ให้ตามหาใจของนายให้เจอ...ก่อนที่จะเสียมันไป แล้วนายก็เป็นคนทำมันหลุดมือไปเอง”
“หุบปากซะ!!... ผมน่ะ...ผมน่ะ...” สึซาคุเข้าไปกระชากคอเสื้อของซีทูพร้อมกับง้างหมัดขึ้นมาเพื่อจะต่อย
“ปล่อยซะ...นายควรที่จะรอไปก่อน แต่ในขณะเดียวกันก็ลองนึกถึงใจของนายไปพร่างๆสิ”
“แล้วจะให้ผมทำยังไง...ในเมื่อ...มารีน่าเธอทิ้งผมไปแล้ว...”สึซาคุง้างหมัดลงแล้วร้องไห้ต่อหน้าซีทู จนทำให้ซีทูนึกในใจว่า “ช่างเป็นคู่ที่เหมือนกันจริงๆเลย พอคนใดคนหนึ่งทุกข์ใจก็ต้องมาร้องไห้ตรงหน้าฉันทุกที”
“มันยังมีเวลา...ถ้านายรอมันได้”
กลับไปที่ด้านของมารีน่าอีกครั้ง
ตึง!!
จีโน่ทุบโต๊ะอย่างแรงด้วยความโกรธหลังจากในรู้เรื่องราวทั้งหมด ตอนนี้เขารู้สึกแค้นสึซาคุที่ปิดบังเรื่องนี้มาโดยตลอด แล้วยังทำให้มารีน่าต้องท้องแต่สึซาคุก็ไม่เคยรักมารีน่าอย่างจริงใจ ทำให้เขารู้สึกเจ็บปวดแทนมารีน่าเป็น10เท่า
“ไม่น่าเชื่อว่า สึซาคุจะทำแบบนี้” คาเรนเองก็รู้สึกโกรธสึซาคุไม่แพ้จีโน่และเจเรเมีย
“สึซาคุ!! นายต้องชดใช้กับสิ่งที่ทำกับมารีน่า!”
“พอเถอะ คาเรน จีโน่ ขอร้องหยุดเรื่องพวกนี้ที ฉันไม่อยากจะทำให้คนอื่นเดือดร้อนแทนฉันอีกแล้ว”
“แต่ว่า.... มารีน่า หมอนั้นมันกับเธอถึงขนาดนี้....!!”
“จีโน่ ฉันขอบคุณที่นายเป็นห่วงฉัน แต่ว่า...พอเถอะ”
“ก็ได้.....มารีน่า” จีโน่พยายามสงบสติอารมณ์ตามที่มารีน่าบอก แต่การที่เขาจะมองคนที่เขารักต้องทุกข์ใจแบบนั้นมันยิ่งทำให้เขาทำใจไม่ได้เข้าไปใหญ่
“ว่าแต่...ตอนนี้ท้องได้กี่เดือนแล้วล่ะ” คาเรนพยายามเปลี่ยนเรื่องคุย
“6 เดือนแล้วล่ะ ว่าแต่ พวกเธอมาทำอะไรกัน”
“จีโน่อยากมาเยี่ยมอาเนียก็เลยลากฉันมาด้วย...”
“ขอบคุณที่จะมาเยี่ยมฉัน...แต่ว่าฉันยังไม่ได้พิการหรือตายสักหน่อย...มันไม่จำเป็นต้องมาเยี่ยมก็ได้” อาเนียทำหน้าตาเมินเฉยเหมือนกับทุกๆครั้ง แต่ว่าคำพูดดูจะแรงขึ้นกว่าเก่าเท่านั้น
“งะ งั้นเหรอ ขอบใจ” จีโน่เหงื่อตกกับคำพูดของอาเนีย
“เอาเถอะ ไหนๆพวกเธอก็มากันแล้วน่าจะมาคุยกันสักพักก่อนจะกลับนะ”
“ก็ดี เหมือนกัน”
ในเวลาเย็น
มารีน่าเดินมาส่งพวกจีโน่ที่หน้าไร่ส้ม ในระหว่างทางทั้ง 3 ก็ยังพูดคุยกันเหมือนเดิมเจเรเมียที่เป็นคนอาสาเดินมาเป็นเพื่อน ก็คอยมีความสุขไปด้วยเมื่อเห็นว่า เจ้าหญิงของเขามีความสุข
“จีโน่ ขอบคุณนะ” มารีน่าที่เดินอยู่ข้างๆจีโน่พูดขึ้น
“เอ๋!! เรื่องอะไร”
“ก็ที่ทำให้วันนี้ฉันกับเจ้าตัวเล็กมีความสุขยังไงล่ะ”
“ไม่เป็นน่า~ ยังไงพวกเราก็เป็นเพื่อนกันนิ” คาเรนถึงกับส่ายหน้ากับคำพูดของจีโน่ “พูดให้ตัวเองเจ็บอีกแล้วนะ” เธอคิดในใจ
“นั้นสิน่ะ จีโน่ ตอนนี้นายคิดว่า ฉันทำถูกหรือเปล่าที่เดินจากสึซาคุมา ฉันไม่รู้จริงๆใจฉันก็รู้สึกผิดและถูกปะปนกัน นายคิดว่ายังไง จีโน่”
“เรื่องแบบนี้ ฉันก็ไม่ค่อยเข้าใจหรอกนะ แต่ว่าถ้าเป็นเรื่องคนที่เรารักกลับไม่เคยรักเรา ฉันก็พอเข้าใจอยู่หรอก เพราะว่า มันเจ็บปวดมากน่ะที่ต้องทำสีหน้าเดิมๆต่อหน้าคนอื่น” จีโน่พยายามตอบมารีน่าตามที่เขาเข้าใจ แต่ก็ไม่วายที่จะพูดเรื่อง ความรู้สึกของเขาที่มีต่อเธอออกไปด้วย มารีน่ามองหน้าแล้วยิ้มบางๆให้เขา
“จริงสินะ เพราะ มันก็เจ็บจริงๆอย่างที่นายบอก ขอบใจนายจริงๆที่บอกฉัน”
“มารีน่า...ฉันน่ะ....ฉัน....คือ....ฉัน...ระ....”
แชะ!!
“...บันทึก...”
“อาเนีย เธอถ่ายรูปอะไรน่ะ” มารีน่าเดินเข้าข้างๆอาเนีย
“ก็รูปพวกเธอ2คนไงล่ะ...”
“จีโน่ดูสิ รูปถ่ายนายจากด้านหลังก็ดูเท่ดีนะ” มารีน่าหันไปยิ้มให้จีโน่ รอยยิ้มของมารีน่าทำให้ทุกคนพูดเป็นเสียงเดียวกัน (ในใจ) ว่า “น่ารักชะมัดเลย”
ในระหว่างนั้นด้านคาเรนกับเจเรเมียที่เดินอยู่ข้างหลังมารีน่ากับจีโน่
“ท่านมารีน่า ดูมีความสุขจังนะ”
“นั้นสินะค่ะ”
“ตั้งแต่ ท่านมาที่นี้ฉันยังไม่เคยเห็นท่านมีความสุขแบบนี้เลย”
“เอ๋!! หมายความว่า”
“ถูกต้อง ท่านมารีน่าเหมือนจะเก็บความรู้สึกจริงๆเอาไว้อีกแล้วนะสิ ฉันเป็นห่วงว่า จะส่งผลอะไรแก่บุตรในครรภ์ของท่านหรือเปล่า”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เพราะ มารีน่ามีจีโน่อยู่ทั้งคน คุณเจเรเมียน่าจะทราบข่าวเรื่องที่.....”
“เจ้าหนูนั้นหลงรักท่านมารีน่าสินะ ฉันรู้ตั้งแต่วันที่ฉันไปหลุมศพของท่านมารีน่าก่อนจะถูกปลดออกแล้วล่ะ แต่ว่า....ก็รู้สึกดีใจเหมือนกันที่ท่านกลับมา รอยยิ้มที่งดงามของท่านมารีน่าช่างเหมาะสำหรับโลกใบนี้ที่สุด” เจเรเมียพูดความรู้สึกทั้งความหลงใหลและความภักดีที่มีต่อมารีน่าออกมาทั้งหมด จนคาเรนนับถือในความภักดีของเจเรเมีย
“คุณดูจะเทิดทูนต่อมารีน่าจังนะค่ะ...”
“ไม่ใช่เพราะ เทิดทูนอย่างเดียวเท่านั้น แต่ฉันอยากจะปกป้องท่านมารีน่าแทนพระนางมารีแอนต์ที่ฉันไม่สามารถปกป้องไว้ได้ และการมีอยู่ของท่านก็คือ สิ่งเดียวที่เชื่อมโยงฉันกับราชวงศ์บริททาเนีย...”
“อ๊ะ! ถึงหน้าไร่ส้มแล้วขอบคุณค่ะ ที่เดินมาส่ง”
“ไม่เป็นไร เพราะ จากที่นี้ไปตรงที่บ้านของฉัน เดินไม่ถึง15นาทีก็ถึงแล้วล่ะ”
“จีโน่ คาเรน โชคดีล่ะ”
“ว่างๆ ฉันจะมาเยี่ยมนะ มารีน่า”
“จีโน่ ตั้งแต่พรุ่งนี้จนถึงอาทิตย์หน้า เราต้องไปเป็นองครักษ์ให้นานาลีที่จะดูงานที่ญี่ปุ่นน่ะ” จีโน่ถึงกับซึมไปถนัดตา
“ฮ่า ฮ่า ไม่เป็นไร ยังไงฉันก็อาจจะอยู่ที่นี้จนเจ้าตัวเล็กคลอดออกมาล่ะนะ”
“ไปก่อนล่ะ... บาย มารีน่า” จีโน่กับคาเรนเดินเข้าไปในรถที่พวกเขาของมาจากนานาลี มารีน่ายืนมองรถของพวกคาเรนจนเธอมองไม่เห็นรถคันนั้นแล้ว
“เจเรเมีย แถวนี้มีหมู่บ้านที่สงบๆอีกมั้ย”
“มีครับ ห่างจากที่นี้ไปอีกประมาณ 30 กิโลเมตร เป็นหมู่บ้านที่ชาวญี่ปุ่นและชาวบริททาเนียอพยพมาอาศัยอยู่แถวๆชนบทนี้”
“หมู่บ้านที่ชาวญี่ปุ่นกับบริททาเนียอยู่ร่วมกันงั้นเหรอ น่าสนใจดีนิ เจเรเมียช่วยฉันเก็บของอีกครั้งสิ”
“เอ๋!! ท่านมารีน่า....ท่านคงไม่คิดที่จะย้ายไปอยู่ที่หมู่บ้านนั้นใช่มั้ยครับ....” มารีน่ายิ้มบางๆเมื่อเห็นว่า เจเรเมียสามารถอ่านความคิดเธอในตอนนี้ได้
“ใช่ ฉันจะย้ายไปก็ในเมื่อจีโน่กับคาเรนก็เจอฉันแล้ว มีสิทธิ์เป็นไปได้สูงที่สึซาคุจะมาเจอฉันที่นี้ ฉันก็เลยอยากจะย้ายออกไปโดยไม่บอกพวกคาเรนอีกครั้ง....”
“ถ้าในเมื่อท่านต้องการแบบนั้น ผมก็จะไม่คัดค้านอะไร...”
“เจเรเมีย ขอโทษที่ทำให้ลำบากอยู่ตลอด นายคงจะเหนื่อยกับการที่ต้องมาดูแลผู้หญิงเอาแต่ใจอย่างฉันแน่เลยนะ”
“ไม่ครับ ถ้าเป็นท่านมารีน่าแล้วถึงงานจะหนักแค่ไหน ผมก็ไม่เหนื่อยเลยครับ...”
“ฮ่า ฮ่า อาเนียพวกเราก็ไปเดินเล่นก่อนที่จะกลับไปที่บ้านดีกว่านะ...”
“............ก็แต่เธอ........”
ทางด้านของพวกจีโน่
“สุดท้ายแล้ว.....นายก็ยังไม่ได้สารภาพกับมารีน่าสินะ”
“แล้วจะให้ฉันทำยังไงล่ะ ก็ในเมื่อมารีน่ายังคงรักสึซาคุอยู่แบบนั้น แถมยังกำลังจะให้กำเนิดลูกอีกไม่กี่เดือน ที่ฉันทำได้ตอนนี้ก็มีแค่คอยปลอบใจและอยู่ข้างๆมารีน่าเท่านั้น”
“นี้จีโน่ มันเจ็บขนาดไหนกัน กับการที่ต้องรักคนที่เขาไม่ได้รักเรา”
“เจ็บมากจนแทบจะตายเลยล่ะ.....”
“แล้วนายทนได้ยังไงกัน”
“เพราะว่า แค่ได้เห็นใบหน้าตอนมีความสุขของเขา ฉันก็รู้สึกดีใจไปด้วยถึงแม้ว่าจะปวดใจก็เถอะ...” คาเรนมองจีโน่เฉยๆแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ทั้ง2เงียบไปสักพักจนจีโน่ทนไม่ไหว
“...เธอคิดจะเป็นโสดต่อไปนี้อย่างนี้เหรอ...” คาเรนมองค้อนจีโน่ทันที
“ถามทำไมล่ะ ฉันก็เป็นโสดแบบนี้นะดีแล้ว ไม่เห็นจำเป็นเลยพวกผู้ชาย...แล้วนายล่ะจะอยู่โสดแบบนี้ต่อรึไง”
“ก็คงจะคอยแอบมองดูเขา....ตลอดล่ะมั้ง”
“นายนี่เป็นพวกชอบตีท้ายครัวชาวบ้านเขารึไงกันน่ะ”
“เงียบเถอะน่ะ!!”
วันต่อมา
“ท่านมารีน่า พวกเราเตรียมของเรียบร้อยแล้วครับ”
“ขอบคุณ เจเรเมียแล้วติดต่อคนในหมู่บ้านนั้นได้หรือยัง...”
“วันเขาจะให้คนที่จะดูแลท่านมารับไปครับ”
“งั้นเหรอ อยากรู้จริงๆว่า ฉันจะเข้ากับคนพวกนั้นได้รึเปล่า ลูกว่างั้นมั้ยจ๊ะ” มารีน่าลูบท้องไปพล่ามๆพร้อมนั่งรอคนที่จะมารับเธอ ซึ่งเธอนั่งรออยู่อย่างนั้นสักพักก็มีรถคันหนึ่งวิ่งเข้ามาในไร่ส้ม ในรถคันนั้นปรากฏเป็นชายหญิงคู่หนึ่งเดินลงไปมาจากรถ
“เออ.....ที่นี้คือ ไร่ส้มที่คุณเป็นติดต่อว่า จะมีคนย้ายไปอยู่ในหมู่บ้านของเรา” ชายคนนั้นถามขึ้น
“ใช่แล้วครับ นี้คือ หลานสาวของผมชื่อ มารีน่า เธออยากจะย้ายไปอยู่ในหมู่บ้านที่สงบน่ะครับ” เจเรเมียพูดพร้อมกับแนะนำตัวมารีน่าให้กับพวกเขาโดยที่อ้างว่า มารีน่าเป็นหลานสาวของเขา มารีน่าถึงกับอมยิ้มเล็กน้อยกับคำพูดของเจเรเมีย
“ยังเด็กอยู่เลยนิ แถมกำลังท้องอยู่ด้วย!” หญิงอีกคนพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงตกใจเมื่อเห็นมารีน่า
“ขอโทษจริงๆค่ะ ฉันทำให้พวกคุณลำบากรึเปล่าค่ะ”
“มะ ไม่ใช่คือ ตอนแรกเขาก็บอกมาแล้วว่า เป็นผู้หญิงกำลังท้องแต่ไม่นึกว่า จะเด็กขนาดนี้” ชายคนนั้นพูดแทนผู้หญิงที่กำลังอึ้งอยู่
“งั้นเหรอค่ะ...”
“เอาเถอะ เดี๋ยวรีบขึ้นรถแล้วคอยคุยกันก็ได้”หญิงคนนั้นเดินเข้าไปช่วยมารีน่าถือของ
“ค่ะ น้าเจเรเมียฉันไปก่อนนะค่ะ”
“ระวังด้วยล่ะ (ท่าน) มารีน่า”
ฉันรักเธอ.....แล้วเธอเคยมองฉันบ้างมั้ย.....
คุยกับ นามามิ วันล่ะนิด
ดีค่า~ เย้!! เจอกันอีกแล้วนะค่า~
หมู่นี้ เราอาจมาอัพช้าหน่อยนะค่ะ เพราะ ใกล้สอบปลายภาคแล้ว
แถมต้องสอบถึงวันที่ 12 นู่นเลยด้วยอาจจะไม่มีเวลาแต่ง
แต่จะพยายามนะค่ะ บาย~
วันนี้ก็รูปประกอบมาฝากอีกแล้วนะค่า~!!!!
ภาพ จีโน่กับมารีน่า
แล้วก็ภาพของสึซาคุกับมารีน่า
กับรูปรวมสาวๆ น่ารักเชียว^////^
แนะตัวละครใหม่
ตัวละครใหม่ในตอนต่อไป จะเป็นคนดูแลมารีน่าตลอดจนเธอคลอดเลย
บอกหน่อยก็ได้
ชื่อ ซาคาตะ มินาโฮะ อายุ 44 ปี เป็นเจ้าของร้านอาหารญี่ปุ่น พี่สาวของ ซาคาตะ โคกิ
ตัวละครใหม่คราวนี้เป็นครอบครัว
คนพ่อชื่อ ซาคาตะ โคกิ น้องชายของมินาโฮะ อายุ 34 ปี
ส่วนภรรยาเป็นชาวบริททาเนียชื่อ ซาคาตะ อาเรีย อายุ 27 ปี
ลูกชายชื่อ ซาคาตะ โครโน่ อายุ 4 ขวบ
หมดสักที บาย บาย อีกรอบน่า~ค่ะ!!!
ความคิดเห็น