คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : EP 7 100%
7
แอ๊ด~
ประตูเปิดขึ้นทันทีทันใดทำให้ยูนต้องเข้าไปหลบตรงที่ประตูพับเข้าไปอย่างที่ตัวเองคิดเตรียมไว้ตั้งแต่ทีแรก
“ขอบใจมากนะ เก็บกับข้าวไว้ในตู้ก่อนนะ เผื่อว่ายูนจะหิว” เพียสพูดด้วยน้ำเสียงเป็นห่วงทำให้ยูนคิดประชดในใจเบาๆ
ชิ ทำเป็นพูดดี...
“ครับ เดี๋ยวข้าจะจัดการให้ครับ”
“อ้อ แล้วของหวานวันนี้ขอเค้กสตรอเบอร์รี่นะ ให้ยูนน่ะ” เพียสยิ้มแห้งๆ ก่อนจะปิดประตู ส่วนเดย์ที่รับคำสั่งเสร็จก็เดินไปที่ครัวทันที ไม่ได้สังเกตเห็นยูนที่ยืนอยู่เลยสักนิด
“ของหวานวันนี้ขอเค้กสตรอเบอร์รี่นะ ให้ยูนน่ะ” ยูนพูดด้วยน้ำเสียงกระแนะกระแหนด้วยความหมั่นไส้ “หรืออีตานี่จะเป็นห่วงเราจริงๆ หว่า?”
ร่างบางกลืนน้ำลายเอื๊อกอย่างฝืดคอ ถ้าหากว่าร่างสูงเป็นห่วงเขาจริงๆ ล่ะก็... เขาก็ทำผิดมากๆ เลยน่ะสิ
โครก!
เสียงท้องร้องทำเอายูนหน้าแดงแล้วลูบท้องตัวเองเบาๆ ถึงแม้จะรู้ว่าไม่มีใครได้ยินก็เถอะ แต่มันก็ยังอายอยู่ดีนั่นแหละ
ก๊อกๆ
ยูนเคาะประตูห้องอย่างที่ไม่เคยทำมาก่อน เพียสเองก็ไม่คิดว่าจะเป็นร่างบางก็ส่งเสียงตอบกลับไป
“ข้ายุ่งอยู่ ไม่ว่างพบใครทั้งนั้น” เสียงร่างสูงตะโกนกลับมา แล้วยูนก็ได้ยินเสียงถอนหายใจยาวเหยียดของเพียสดังขึ้นอีก ก่อนที่เสียงดังพึมพำเกี่ยวกับเขาจะดังขึ้นเรื่อยๆ
ชักรู้สึกผิดแล้วสิ...
ก๊อกๆ
ร่างบางเคาะประตูอีกครั้ง ตบๆ ชุดตัวเองเพื่อเตรียมขอโทษ รอเสียงอีกฝ่ายดังขึ้นอีกครั้ง
แอ๊ด~
“ข้าบอกแล้วว่า ข้าไม่ว่า...”
“เพียส!” ร่างบางร้องขึ้นเสียงดังด้วยความตกใจ ไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะถึงขนาดมาเปิดประตูเพื่อไล่ใครสักคน แต่พอเห็นหน้าเขาร่างสูงก็คว้าเอาเขาเข้าไปกอดหมับทันที
“ขอโทษนะ ขอโทษนะ” ยูนที่โดนกอดอยู่ซุกใบหน้าเข้ากับอกแกร่งก่อนจะค่อยๆ กอดตอบอีกฝ่ายช้าๆ
“อือ”
ย้อนอดีต...
------------------------------
“ฉันรักนาย...” เสียงกระซิบดังแผ่วไปถึงในความฝันของยูน...
=_=;; รู้สึกผิดนิดๆ นะ พอจบย้อนอดีตปุ๊บก็จบตอนปั๊บ
จะโดนคนอ่านไล่เตะป่าวอ่ะ??
แง้วๆ
มาอัพให้ 100 เปอร์เลยนะ ถือว่าขอโทษที่หายไปนานนิดหน่อย
แต่ 100 เปอร์มันก็แค่นี้อ่ะ นอกจากนั้นดันเป็นช่วง nc เลยไม่รู้จะลงได้ยังไง จะเรียกว่า 100 เปอร์ดีรึเปล่าเนี้ย?? โอ้วววว มันสั่นมากมาย
คุคุ
ไปล่ะน้า
ความคิดเห็น