คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #40 : ตอนพิเศษมาแล้วจ้า~!! Part 1 100%
ตอนพิเศษ 2
เมื่อชิพ ไลน์ และฟอกซ์ ไปเที่ยวโลกมนุษย์?? [1]
“นี่มันคืออะไรเหรอครับ?” เสียงหวานถามสองหนุ่มที่กำลังนอนอยู่บนพื้นหญ้าใต้ต้นไม้ประจำอย่างสบายอารมณ์
“หืม?” ไลน์ลุกขึ้นนั่งแล้วหยิบกระดาษแผ่นเล็กๆ 3 แผ่นมาดู ยื่นไปให้ร่างโปร่งด้วยอีกแผ่นหนึ่งส่วนมีที่ร่างบอบบางอีกแผ่นหนึ่ง รวมกันแล้วมี 5 แผ่น
“นี่มัน... ตั๋วเข้าร่วมสวนสนุกนี่นา” ฟอกซ์มองดูสักพักก็พูดขึ้นก่อนจะยัดใส่มือของไลน์ในที่สุด “เอาไปเหอะ ข้าไม่รู้จะเอาไปทำอะไร”
“นั่นสินะ” ไลน์แสยะยิ้มเจ้าเล่ห์ “นี่มันอยู่ที่โลกมนุษย์นี่นา เมื่อกี้เจ้าบอกไม่รู้จะเอาไปทำอะไรสินะ งั้น... ชิพกับข้าไปเที่ยวสวนสนุกนี่ก็แล้วกันนะ”
“เฮ้ย! ฝันไปเหอะ” พูดจบก็คว้าเอามาใบหนึ่งเหมือนเดิม “ชิพจะไปกับข้า!”
“แล้ว... มันมีอยู่ 5 ใบน่ะครับ สมมติว่าพวกเราไปเที่ยว... เออ... เรียกว่าอะไรนะครับ?” ใบหน้าหวานบอกว่าไม่แน่ใจนัก
“สวนสนุก” ไลน์พูดให้ชิพฟังอีกรอบก่อนจะพึมพำกับตัวเองเบาๆ “สงสัยปลิวมาจากอีกมิติหนึ่งล่ะมั้ง?”
“สมมติว่าพวกเราไปเที่ยวสวนสนุกกัน แล้วในนี้รู้สึกจะเขียนว่า 1 ใบต่อ 1 คน (ตน) นี่ครับ” ร่างบางนั่งลงตรงหน้าร่างสูงและร่างโปร่งช้าๆ “แล้วจะเอาอีก 2 ใบไว้ไหนล่ะครับ?”
“อืม...” ร่างสูงที่ไม่สนใจก็นั่งมองฟ้าปล่อยให้ร่างสูงช่วยชิพคิดกันอยู่สองคน “ถ้าหากว่าข้าคิดได้ว่าจะให้ใคร... จะให้รางวัลข้ารึเปล่า? ชิพ?”
“เอ๊ะ? ก็ได้ครับ...” ใบหน้าหวานเอียงนิดๆ “ว่าแต่... รางวัลจะเอาอะไรเหรอครับ? ข้าไม่มีอะไรจะให้หรอกนะครับ”
“นั่นสินะ” ไลน์ยิ้มเจ้าเล่ห์ทำให้ฟอกซ์ชักจะรู้ทันเพื่อนรักตนนี้ “งั้น... ‘จูบ’ ได้มั้ยล่ะ?”
“จะ... จูบ...” ใบหน้าหวานขึ้นสีระเรื่อก่อนจะพยักหน้ารับอย่างยินยอม แต่ไม่ยอมเงยหน้าขึ้นเพราะความอาย “ก็... ได้ครับ”
“ดี!” ไลน์ถึงกับพูดออกมาทำให้ฟอกซ์ที่ได้ยินกระสนทนาเด้งตัวขึ้นมาแล้วพูดสิ่งที่คิดได้ทันที
“ให้ บุตรแห่งพระเจ้ากับอีริคสิ” ทั้งสองตนพูดจนกลายเป็นเสียงเดียวกัน เมื่อพูดจบก็หันไปมองหน้ากันด้วยสายตาจิกกัด
“ข้าพูดก่อนนะ!” ฟอกซ์พูดเสียงดังข่มร่างสูง แต่มีรึ... ที่จะได้ผล
“ข้าก่อน”
“ข้าพูดก่อนนะ!” ร่างโปร่งเถียงอีกครั้งแต่ว่าเพื่อนรักมีท่าทีนิ่งสงบสยบความเคลื่อนไหว
“คือว่า... ข้าอยากถามอะไรอย่างครับ” เสียงหวานขัดขึ้นทำให้ทั้งสองตนหันไปมองอย่างสนใจ “เถียงกันทำไมล่ะครับ?”
“เพราะ...!!!” ยังไม่ทันพูดก็ต้องชะงักกึก เมื่อคิดอะไรบางอย่างได้
“ครับ?” ใบหน้าหวานเอียงน้อยๆ อย่างไม่เข้าใจ
“งั้นก็ไม่ต้องมานั่งเถียงกันแล้วล่ะ” ฟอกซ์พูดแทนไลน์ที่เอาแต่ยิ้มเจ้าเล่ห์จนร่างบอบบางเกือบจะรู้ทัน “เจ้าก็... จูบสองครั้งซะก็จบ!”
“หา!” ใบหน้าหวานซีดลงน้อยๆ ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นแดงก่ำได้อย่างน่าดูชม
“ก็ในเมื่อพวกข้าตอบพร้อมกัน แถมยังเหมือนกันขนาดนั้น ก็ให้รางวัลสองคนเลยสิ มันเป็นเรื่องปกตินะ” ฟอกซ์พูดก่อนจะค่อยๆ เข้าใกล้ร่างบอบบางเรื่อยๆ จนชิพผงะถอยหลัง
“เออ... ข้าว่า... ไม่ดีกว่านะครับ” ใบหน้าหวานทั้งแดงก่ำทั้งซีดแบบไม่น่าเชื่อ ดวงตาใสฉายแววประหม่าอย่างเห็นได้ชัด “มัน... น่าอายออกครับ”
“ไม่หรอกน่า รับรอง... ถ้าให้ข้าทำ เจ้าไม่ได้อายแน่ๆ” ว่าแล้วฟอกซ์ก็ยิ้มกว้างอย่างปลื้มใจนักหนา
“ข้าว่าไม่... อุ๊บ~” ดวงตาใสเบิกกว้างอย่างตกใจเมื่อคนที่ดึงตัวเขาจนแนบแน่นแล้วกดจูบลงมาทันทีแบบไม่ให้ตั้งตัวกลับไม่ใช่คนที่พยายามกล่อมเขา
“เฮ้ย! ไลน์! เจ้าบทข้านะ!” ร่างโปร่งโวยวายลั่นก่อนจะนิ่งไปเมื่อเห็นใบหน้าหวานขึ้นสิระเรื่อแล้วซบหน้าลงกับอกแกร่งของร่างสูงเมื่อไลน์ถอนจุมพิตออก
“ฮึๆ” เสียงหัวเราะใสลำคอดังขึ้นทำเอาใบหน้าหวานยิ่งขึ้นสี
“ชิพ~” ฟอกซ์ลากเสียงยาวเรียกร่างบาง แต่ว่าใบหน้าหวานกลับส่ายหน้าผึบผับก่อนจะวิ่งหนีหายเข้าไปในถ้ำ
ไลน์ที่เห็นอย่างนั้นก็เดินตามชิพไปแต่ไม่วายหันมายิ้มแบบเป็นต่อให้กับคนที่กำลังยืนเสียเปรียบอยู่ข้างหลัง
“นี่มันอะไรกันเนี้ย~!”
“อือฮือ~ โลกมนุษย์นี่... แปลกดีจริงๆ เนอะ” ฟอกซ์พูดขึ้นเมื่อเห็นว่ารอบข้างตัวเองเต็มไปด้วยสิ่งของ
“อย่าเล่นไปล่ะ ฟอกซ์” ไลน์บอกเสียงเข้มก่อนจะเดินเลี่ยงไปนั่งที่ระเบียง
พวกเขาทั้งสามคนมาที่โลกมนุษย์ก่อนและเข้ามาที่ห้องพักของโรงแรมที่มีชื่อเสียงแห่งหนึ่งในเมืองใหญ่ และได้จองห้องสวีทสำหรับบุตรแห่งพระเจ้าและอีริคไว้เรียบร้อยแล้ว ซึ่งทั้งสองตนนั้นจะมาตอนบ่ายๆ
“ทำไม...” ใบหน้าหวานซีดเผือด เสียงสั่นอย่างหวาดๆ “ทำไมอยู่สูงจังล่ะครับ? มะ... มันจะไม่ตกลงไปใช่มั้ยครับ? แล้ว... แล้ว...”
“ไม่เป็นไรหรอกน่า ที่นี่แข็งแรงดีมากๆ เลยนะ” ฟอกซ์พูดพลางโอบกระชับเอวบางเข้ามาใกล้ “ข้าว่า... ข้าคงต้องท้วงรางวัลที่ข้าควรจะได้ดีกว่านะ”
“เออ... คือว่า...” จากที่ใบหน้าหวานซีดเซียวกลับแปลเปลี่ยนเป็นขึ้นสีก่ำ “ไม่เอา... ดีกว่ามั้งครับ แหะๆ”
“ไม่ดีหรอก ข้าว่า... เจ้าคงต้องให้รางวัลข้านั่นแหละ ดีที่สุดแล้วล่ะ” ว่าจบก็โน้มหน้าเข้าใกล้ทำให้ดวงตาใสหลับปี๋
ปัง!
เฮือก~!
“พี่ชาย~! ผมมาแล้ว~!” พระเจ้าที่เปิดประตูพรวดเข้ามาทักเสียงดัง มองภาพตรงหน้าอย่างงงๆ เมื่อพี่ชายตัวเองหน้าแดงก่ำแล้วก็มีฟอกซ์สัตว์ปีศาจตนนั้นนอนกองอยู่กับพื้น
“ง่า... ฟอกซ์ครับ! ข้าขอโทษ!” เสียงหวานพูดขึ้นก่อนจะเดินไปหมายจะดึงให้ร่างโปร่งลุกขึ้นจากพื้น
“พี่คร้าบ~ พาผมดูห้องนอนหน่อยสิ! ห้องผมอยู่ไหนเหรอ!?” บุตรแห่งพระเจ้าถามเสียงใส กระพริบตาปริบๆ มองหน้าพี่ชายอย่างอยากรู้ “เออ... ผมว่าห้องนี้คงไม่พอสำหรับคนห้าคนหรอกมั้งครับ?”
“คือ... อยู่ห้องข้างๆ น่ะ” ร่างบางบอกก่อนจะสะดุ้งพรวดเมื่อมือของคนที่นับถือตัวเองเป็นพี่ชายกระตุกตัวเองแล้วดึงออกจากห้องไปทันที
“พาผมไปดูหน่อยนะครับพี่! ไปกันเถอะอีริค!”
ทิ้งไว้แต่ร่างโปร่งที่เอาแต่นอนงงอยู่ที่พื้นกับร่างสูงที่เข้ามาในห้องตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ยืนขำอยู่ตรงประตูระเบียง
“ขำอะไรของเจ้า! ไลน์!” ฟอกซ์พาลกับร่างสูงเมื่อใบหน้าขึ้นสีอย่างอับอาย
“ก็ขำสภาพเจ้าตอนนี้น่ะสิ ไม่อยากจะเชื่อเลยนะว่าแรงของชิพจะเยอะขนาดนี้น่ะ หึๆ” ว่าแล้วก็ต้องพยายามกลั้นหัวเราะอีกครั้ง
“ก็นั่นน่ะสิ ทั้งที่ ‘ตอนนั้น’ ก็เอาแต่ครวญครางไม่มีเรี่ยวแรงอยู่เลยนี่นา” ฟอกซ์บ่นอุบอิบก่อนจะมีสีหน้าเสียดายอย่างสุดซึ้ง “เจ้านะเจ้า! ไลน์! เจ้าได้อยู่คนเดียวเลย! ข้าไม่เห็นจะได้รางวัลเลยนี่!”
ร่างสูงยักไหล่ก่อนจะเอ่ย “ก็มันช่วยไม่ได้ เจ้าช้าเอง”
ใบหน้าหล่อเหลาของฟอกซ์สะบัดหนีก่อนจะแยกเขี้ยวใส่ในใจ จะทำต่อหน้าก็เกรงใจเพราะมันมีศักดิ์เป็นถึงเจ้าชาย... อย่าให้ถึงทีข้าบ้างล่ะ! ไลน์!
“ฮ่าๆๆ” เมื่อคิดได้ฟอกซ์ก็หัวเราะออกมาอย่างบ้าคลั่งทำเอาร่างสูงที่นั่งลงบนเตียงคู่มองอยู่อย่างงงๆ
หรือเพื่อนเขาจะเป็นบ้า...??
“เออนี่ ฟอกซ์” ร่างสูงเรียกด้วยใบหน้าที่ยังคงหวาดหวั่น “เจ้า... เช็คประสาทครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่น่ะ?”
“หา!? ทำไมข้าต้องเช็คประสาทด้วย!” ฟอกซ์หันมาถามเสียงดังลั่นอย่างโกรธๆ “ข้าไม่ได้... นี่เจ้าจะด่าข้าใช่มั้ยเนี้ย!?”
“ข้าไม่ได้พูดนะ” ร่างสูงว่าก่อนจะยิ้มเยาะหน่อยๆ ก่อนจะหันหน้าตั้งใจจะเดินออกจากห้องนอนไป “อ้าว? ชิพ ไม่ไปแนะนำห้องให้บุตรแห่งพระเจ้าเหรอ?”
“คือ...” ร่างบางเหลือบมองไปทางฟอกซ์อย่างกลัวๆ “ตั้งใจจะมาชวนทั้งสองตนไปด้วยกัน... แต่ว่า... ข้าว่าไม่เป็นไรดีกว่า แหะๆ”
“หืม? เจ้าเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่เหรอ?” เสียงทุ้มถามอย่างใจดีทำให้ร่างบางยอมบอกอย่างง่ายดาย
“ตั้งแต่ที่ไลน์พูดว่า ‘เจ้าช้าเอง’ แล้วฟอกซ์ก็หัวเราะ... เออ... ข้าว่าข้าขอตัวก่อนดีกว่านะครับ” ร่างบางว่าก่อนจะหัวเราะแห้งๆ รีบปิดประตูห้องทันที
“ชิพทำหน้าแบบนั้นหมายความว่ายังไง?” ร่างโปร่งถามขึ้นอย่างไม่เข้าใจ
“คงจะคิดว่าเจ้าบ้าไปแล้วล่ะมั้ง” ไลน์พูดพลางกลั้นหัวเราะอย่างเต็มกำลังแต่ก็ยังไม่วายหลุดมาให้ได้ยินเบาๆ
ใบหน้าหล่อเหลาของฟอกซ์เหวอกินก่อนจะรีบวิ่งเปิดประตูถลาพรวดออกนอกห้องไปหาชิพ ดวงตาคมกวาดมองไปรอบๆ หน้าห้องแต่ก็ไม่มีใคร แสดงว่าร่างบอบบางนั้นอยู่ที่ห้องข้างๆ ที่เป็นห้องของบุตรแห่งพระเจ้าแน่
เมื่อคิดได้อย่างนั้นแล้วฟอกซ์ก็เดินดุ่มๆ ตรงไปที่ประตูห้องนั้น โดยที่มีไลน์ที่แอบเดินตามหลังมาตั้งใจจะดูปฏิกิริยาของคนในห้องนั้นตอนฟอกซ์เปิดประตู
แอ๊ด~ ปัง!
“ชิพ!” ร่างโปร่งเรียกเสียงดังก่อนจะเห็นร่างบางยืนอยู่กลางห้องหันมามองอย่างตกใจ ก่อนที่บุตรแห่งพระเจ้าจะดันตัวร่างบางไปข้างหลังตนเอง
“นี่! นายน่ะ...!” บุตรแห่งพระเจ้าชะงักไปเมื่อมือหนาของคนรักของตนยกขึ้นมาขวางไว้
“ข้าเข้าใจนะ ท่านฟอกซ์ ว่าท่านผ่านอะไรมามาก แต่ข้าไม่นึกว่าท่านจะเป็นโรคประสาทตอนนี้” อีริคพูดด้วยน้ำเสียงเห็นใจ ทำให้ไลน์ที่ยืนฟังอยู่แทบจะกลั้นหัวเราะไม่ไหวเมื่อใบหน้าของร่างโปร่งถึงกับเหวอกิน!
นี่มันเรื่องอะไรกันเนี้ย~!!!
ความคิดเห็น