คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : EP 7 100%
7
“เจ้าฟื้นแล้ว!” ฟอกซ์พูดเสียงดังแล้วดึงเอาร่างเล็กมากอดไว้แน่นจนไลน์ต้องกระแอมเสียงดัง
“อะแฮ่ม” ไลน์ขัดจังหวะด้วยสีหน้าติดจะงอนนิดๆ “เจ้าไปทำอีท่าไหนถึงได้มามีสภาพแบบนี้... หือ?”
“ข้า...” ชิพพูดเสียงเบาจนคนทั้งสองแทบจะไม่ได้ยิน “ข้า... ไม่ชอบ... ให้... ท่านทั้งสอง... ทะเลาะกัน... มัน.... ไม่ดีเลยนะครับ”
ไลน์และฟอกซ์ถึงกับนิ่วหน้าทันทีที่ได้ยิน ไม่คิดเลยว่าจะโดนจี้ใจดำโดยคนที่ท่าทางบอบบางและอ่อนแอขนาดนี้
“ข้าน่ะ... ชอบที่จะเห็นทั้งสองคนรักกันมากกว่านะครับ”
“อือ ข้ารู้หรอกน่า พวกข้าก็คืนดีกันแล้วไง” ไลน์พูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลตัดหน้าฟอกซ์ที่กำลังจะพูดไปทันที
“สัญญากับข้าสิครับ จะไม่ทะเลาะกันอีกนะครับ” ชิพพูดด้วยน้ำเสียงจริงจังจนคนฟังแทบจะถอนหายใจ คนอยู่ด้วยกันจะไม่ให้กระทบกระทั้งกันเลยมันเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว
“ก็ได้ๆ สัญญาเลยเอ้า” ฟอกซ์พูดแล้วเอานิ้วก้อยมาควงไว้ที่นิ้วก้อยของร่างบางทำให้ชิพยิ้มหวานแบบที่ไม่เคยยิ้มมาก่อนเล่นเอาทั้งสองตนแทบจะเคลิ้ม “ห้ามยิ้มแบบนี้ให้ใครอีกนะ”
“หา? อะไรนะครับ” ชิพหันไปถามด้วยความสงสัยเมื่อตนได้ยินไม่ชัด
“เปล่าๆ” ฟอกซ์พูดแล้วเบือนใบหน้าที่เริ่มขึ้นสีระเรื่อไปทางอื่น ไลน์เองก็เอานิ้วมาควงไว้ที่นิ้วก้อยอีกข้างของชิพเบาๆ
“ข้าสัญญา” ไลน์ส่งรอยยิ้มแสนเท่ไปให้ชิพที่นอนยิ้มอย่างอ่อนแรงก่อนจะหันมามองเขาด้วยรอยยิ้มที่หวานไม่แพ้เมื่อครู่
“ดีจัง...” ดวงตาใสปรือลงช้าๆ ก่อนจะหลับใหลไปสนิท
“เฮ้ย! / เฮ้ย!” สัตว์ปีศาจหนุ่มทั้งสองที่ตื่นอยู่ร้องลั่นด้วยความตกใจทันที ทำให้คนที่กำลังพักผ่อนอยู่ใต้น้ำต้องโผล่ขึ้นมาด้วยความรำคาญ
“อย่าเสียงดังได้มั้ย! คนจะฟังเพลง!”
คำพูดที่ทำให้ทั้งสองคนที่พึ่งโวยวายไปชะงักกึกก่อนจะหันมามองอีกฝ่ายด้วยดวงตาเป็นประกาย ทำเอาคนถูกมองรู้สึกเสียววูบไปถึงสันหลัง
“อะ อะไร?”
“เจ้ารู้มั้ยว่าชิพเป็นอะไร?” ไลน์ถามทันทีทำให้คนที่เสียวสันหลังเมื่อครู่ถึงกับระเบิดหัวเราะออกมา
“นี่พวกเจ้าทำหน้าตาดุดันขนาดนั้นเพราะอยากรู้เรื่องนี้แค่นี้เนี้ยนะ! เชื่อเลย! ปีศาจอย่างนี้ก็มีด้วยแฮะ!” ฟิชหัวเราะออกมาอย่างไม่สมกับเป็นกุลสตรี
“เฮ้! เจ้านี่! บอกมาเดี๋ยวนี้เลยนะว่าชิพเป็นอะไรไป!” ฟอกซ์ถามด้วยอารมณ์ขึ้นๆ ลงๆ จะโมโหก็ไม่ใช่ จะโกรธก็ไม่เชิง น่าจะเรียกว่า ยั๊วะ มากกว่า
“ไม่มีอะไรมากนักหรอกนะ เพียงแค่ว่า... เพราะกินหญ้านั่นเข้าไป มันก็จะมีผลข้างเคียงนิดๆ หน่อยๆ น่ะ” ฟิชอธิบายด้วยน้ำเสียงเนิบๆ เหมือนไม่คิดอะไรมาก
“แล้วมันอะไรเล่า!!” ฟอกซ์โวยต่อเพราะไม่ได้คำตอบสักที
“เดี๋ยวก็รู้เองแหละน่า” ฟิชตัดบทอย่างรำคาญก่อนจะมุดลงน้ำหายไปทันที
“แล้วจะรู้เรื่องมั้ยเนี้ย?!” ฟอกซ์เริ่มโวยวายอีกครั้ง ทำให้ไลน์ที่ยืนดูอยู่นานเริ่มจะเซ็งบ้างแล้ว ร่างสูงก้มลงอุ้มชิพขึ้นมาแนบอกแล้วพากลับบ้าน ปล่อยให้ฟอกซ์ยืนโวยวายแบบนั้นต่อไป
“เฮ้ยๆๆๆ รอด้วยเด้!” ฟอกซ์รีบวิ่งตามกลับบ้านทันทีที่รู้สึกตัว
พอกลับมาถึงบ้านทั้งไลน์และฟอกซ์ได้แต่นั่งอยู่ข้างเตียงที่ชิพกำลังนอนหลับ... อย่างสบายอารมณ์ แต่ก็ร่างบางก็กระตุกขึ้นวูบเดียว... เป็นวูบเดียวที่ทำให้ทั้งร่างสูงและร่างโปร่งลุกขึ้นแทบทันที
“ชิพ! เจ้าเป็นอะไรไปน่ะ!” ฟอกซ์ถามไปทั้งๆ ที่รู้ว่ายังไงก็ไม่ได้คำตอบกลับมา
“เจ้าอย่าพึ่งโวยวายไปสิ” ไลน์พยายามทำใจให้สงบมากขึ้นเพราะถึงร้อนรนไปชิพก็ใช่ว่าจะฟื้นขึ้นมา
“เจ้าทำเป็นใจเย็นได้ยังไงฮะ! ใช่สิ! ข้ารู้ว่าเจ้าก็หลงรักชิพเหมือนกันใช่มั้ยล่ะ! แต่ทำไมถึงได้เย็นชาได้ถึงขนาดนี้ฮะ! ชิพจะเป็นอะไรไป! เจ้าไม่เป็นห่วงบ้างรึไง!”
“เออ! ข้ารักชิพ เจ้าก็รักชิพเหมือนกันนี่! เราสองคนต่างก็รักคนๆ เดียวกัน! เหมือนกัน! แต่ว่า! ถึงเจ้าจะโวยวายไปแล้วชิพจะฟื้นรึไง!”
“เออ...” เสียงหวานใสที่แสนจะคิดถึงดังขึ้นทำให้คนที่กำลังทะเลาะกันหันมามองทันที!
ชิพมองหน้าไลน์กับฟอกซ์สลับไปมาด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ หอบหายใจน้อยๆ มือบางสั่นระริกอย่างคุมไม่อยู่
“ขะ... ขอโทษนะครับ” ร่างบางก้มหน้างุดแล้วพูดด้วยเสียงสั่นระริกแต่แผ่วเบาเพียงสายลม “ชะ... ช่วยออกไปก่อนได้มั้ยครับ?”
“อะ... อืม ได้สิ” ร่างสูงกำลังลากคอร่างโปร่งทำท่าจะเดินออกไปก่อนจะชะงักกึก “ว่าแต่... เจ้าไม่เป็นไรใช่มั้ย?”
“อา...” เสียงครางแผ่วเบาดังออกมาจากริมฝีปากอิ่มทำให้ร่างสูงกับร่างโปร่งถึงกับรู้สึกร้อนขึ้นมา “มะ... ไม่เป็นไรแล้วล่ะครับ ขอร้องล่ะครับ ออกไปสักที”
“ได้ๆ” ไลน์กุมหัวตัวเองแล้วรีบก้าวเท้าออกจากห้องไปก่อนที่จะเผลอตัวทำอะไรลงไปซะก่อน
ร่างบางขดตัวลงกับพื้นด้วยความรู้สึกแปลกๆ ที่แผ่ซ่านไปทั่วทั้งร่างกาย มันร้อนไปหมดเลย ทำไมกันนะ... เกิดอะไรขึ้นกับร่างกายของเขากันแน่ มันไม่เคยเกิดความรู้สึกแบบนี้มาก่อน นี่ก็เป็นความรู้สึกที่ได้เรียนรู้จากโลกมนุษย์เหมือนกันงั้นเหรอ...
ความรู้สึกแปลกๆ แบบที่ไม่คิดว่าตัวเองจะชอบสักเท่าไหร่เลย มันร้อนรุ่มจนทำอะไรไม่ถูก รู้สึกแปลกมาจนต้องเผลอครางขึ้นมา ด้วยความรู้สึกที่ไม่คุ้นเคย... ไม่อยากแสดงท่าทีอ่อนแอให้คนทั้งสองเห็น
แต่ตอนนี้มันแทบจะไม่ไหวอยู่แล้ว...!!
“อา... อึก!” ร่างบอบบางรีบปิดริมฝีปากของตัวเองไม่ให้เสียงประหลาดๆ นั้นได้เล็ดลอดออกมา
หยาดน้ำตาใสอาบแก้มเนียนนุ่ม ความรู้สึกทรมานที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนกำลังถาโถมเข้ามามากมายจนแทบรับไม่ไหว
“มะ... อา... นี่มันความรู้สึก... อะไร... อืม กัน” ร่างบางทรุดนอนลงกับพื้นกอดตัวเองทั้งๆ ที่ทั้งร่างก็สั่นระริก
ส่วนคนด้านนอกทั้งสองคนก็กำลังกระวนกระวายกับท่าทางแปลกๆ ที่เหมือน... คนที่กำลัง... มีอารมณ์ ‘นั้น’ อยู่เลย
“ให้ตายสิ แค่ได้ยินเสียง...” ไลน์กุมหัวตัวเองด้วยความรู้สึกที่พยายามกดมันไว้ “ก็เกิดอารมณ์แล้ว!”
“น้ำแข็งอย่างเจ้ายังมีอารมณ์... แล้วข้าจะเหลือเรอะ! แทบจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว! ให้ตายสิ!” ฟอกซ์สบถอุบออกมาทันที
ร่างสูงค่อยๆ พยุงเอาร่างโปร่งพาเข้าห้องนอนอีกห้องไป ฟอกซ์รีบเข้าห้องน้ำเปิดน้ำเสียงดังทันที
“เจ้า... จะทำยังไงเรื่องชิพล่ะ?” ไลน์ตะโกนถามในขณะที่พยายามระงับอารมณ์ตัวเองแล้วค่อยเข้าห้องน้ำต่อฟอกซ์
“ทำยังไงเหรอ... หมายความว่ายังไง?” เสียงถามกลับที่เจือกระเส่าน้อยๆ บ่งบอกถึงการกระทำที่คงใกล้จะเสร็จแล้ว
“เราชอบคนๆ เดียวกันนะ เจ้าลืมแล้วหรือไง!” ไลน์ตะโกนถาม
ฟอกซ์เงียบไปนานมาก... นานจนไลน์คิดว่าตัวเองคงจะไม่ได้คำตอบเสียแล้ว
“คนที่จะตัดสินได้มีคนเดียว... เจ้าก็รู้นี่” ประตูห้องน้ำเปิดออก ตามมาด้วยคำตอบ แล้วก็เจ้าของคำตอบที่ออกมาในสภาพที่อาบน้ำเรียบร้อย
“นี่เจ้ามัวแต่อาบน้ำงั้นเรอะ!” ไลน์เริ่มจะอารมณ์เสียก่อนจะพุ่งเข้าห้องน้ำไปทันที
“คนๆ เดียวที่จะตัดสินเรื่องนี้ได้น่ะ... มีเพียงชิพเท่านั้น...” ฟอกซ์พูดแล้วเช็ดตัวไล่ลงมาตั้งแต่ใบหน้า ลำคอ แผงอก เอว...
พอเช็ดเสร็จแล้วก็ใส่ผ้าคาดก่อนจะนั่งลงบนที่นอนเพื่อรอให้ไลน์ออกมาคุยกันให้รู้เรื่อง เวลาผ่านไปเพียงไม่นานไลน์ก็ออกมาในสภาพอาบน้ำเรียบร้อยเหมือนกัน
“ไวเหมือนเคยนะ เจ้าบ้านี่” ฟอกซ์ถึงกับเผลอด่าออกมา
“ปากน่ะระวังหน่อย เจ้าน่ะ ก็รู้ว่าฐานะจริงๆ ของข้าคืออะไร ถ้าเป็นคนอื่นเจ้าคงหัวขาดไปนานแล้วล่ะ” ไลน์ที่เช็ดแผงอกแกร่งเสร็จก็ใส่ผ้าคาดเอวแล้วนั่งที่เก้าอี้หันหน้าเข้าหาฟอกซ์
“พะยะคะ องค์ชาย~” ฟอกซ์เอ่ยด้วยน้ำเสียงล้อเลียน
“ดีมาก องครักษ์แห่งข้า” ไลน์ตอบกลับด้วยน้ำเสียงเรียบๆ นิ่งๆ แต่ก็พอจะรู้ว่าเป็นการล้อเล่นกลับ
“แล้ว... เจ้าคิดจะไปถามวันไหนล่ะ” ฟอกซ์เข้าเรื่องทันที
“อืม... นั้นสินะ วันนี้เลยล่ะกัน” ไลน์พูดจบก็ลุกขึ้นทันทีก่อนจะผงะถอยลงไปนั่งเก้าอี้เหมือนเดิม
“เจ้าว่าจะดีเหรอ วันนี้เลยเหรอ ชิพเองก็แปลกๆ ไปนะ” ฟอกซ์ชักไม่แน่ใจกับความคิดเพื่อนตัวเอง
“ชิพ... คงรู้วิธีช่วยตัวเองเหมือนกันแหละมั้ง” ไลน์พูดด้วยความคิดตัวเอง “ถ้าไม่เป็นก็ซื่อบริสุทธิ์เอามากๆ เลยล่ะ”
“เจ้าเองก็น่าจะรู้ว่า... ชิพน่ะ... ซื่อบริสุทธิ์” ฟอกซ์พูด
“ก็พอจะรู้แหละน่า แต่ไม่น่าจะถึงขั้นช่วยตัวเองไม่เป็นเลยนะ อยู่มาก็นานไม่ใช่รึไง ในโลกนี้น่ะ ตอนนี้คงจะสิบปลายๆ แล้วล่ะ มันก็ต้องช่วยตัวเองบ้าแหละน่า”
“นั้นสินะ” ร่างโปร่งถอนหายใจเฮือกใหญ่เหมือนคนตัดสินใจได้แล้ว “แต่จะดีเหรอ...”
“เจ้านี่มัน... ถ้าไม่อยากไปก็ไม่ต้องไป! ข้าไปเอง!” ไลน์พูดเสียงดังก่อนจะก้าวออกไปจนแทบจะถึงประตูแล้ว
“นี่เดี๋ยวก่อนสิ! ถ้าสมมติว่าชิพเลือกไม่ได้ล่ะ” ฟอกซ์พูดด้วยน้ำเสียงไม่มั่นใจอีกครั้ง “ถ้าสมมติว่าชิพไม่ได้รักใครเลย... หรือว่ารักเราทั้งสองคน... จะทำยังไง?”
“เจ้าเองก็เคยไปโลกมนุษย์นี่นา 3P อ่ะ รู้จักมั้ย?!”
“อ๊ะ!” ร่างโปร่งมีสีหน้าตกใจอย่างเห็นได้ชัดก่อนจะหันมาถามด้วยสีหน้าบ๊องแบ๊ว “มันคืออะไรอ่ะ?”
“ไอ้เจ้าบ้าเอ๊ย!” ไลน์แทบจะตบหัวอีกฝ่ายด้วยความรู้สึกหมั่นไส้นิดๆ ปนยั๊วะหน่อยๆ “คน 3 คนมีเซ็กซ์กันน่ะ!”
“อ๋อ!” ฟอกซ์ถึงบางอ้อสักที
“งั้นก็ไปกันได้แล้ว!”
----
แล้วตอนหน้าจะแต่งยังไงดีเนี้ย...??
โอ๊ย! กลุ่ม!!
เม้นเป็นกำลังใจหน่อยก็ดีเน้อเจ้าค้าาาา
คุคุ
ความคิดเห็น