คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : EP 9 100%
9
“อืม...” เสียงครางหวาน แพขนตายาวกระพริบปริบๆ ก่อนจะเบิกกว้างขึ้นด้วยความตกใจ ร่างบอบบางถึงกับลุกขึ้นนั่งทันที “มะ... เมื่อคืนนี้...”
ความทรงจำทั้งหมดเหมือนกับย้อนกลับมารีเพลย์ฉายให้ดูซ้ำอีกรอบทำให้ชิพถึงกับใบหน้าแดงซ่านด้วยควาเขินอาย
เมื่อคืนนี้เขาทำอะไรลงไปกันแน่ ความรู้สึกนั้นมันคืออะไร แต่บอกได้อย่างเดียวว่ารู้สึกดีกับการกระทำนั้นสุดๆ จนเผลอตอบสนองไปเต็มที่
ตูม!!
แค่คิดถึงเรื่องเมื่อคืนนิดเดียวก็ทำเอาร่างบอบบางหน้าแดงแปร๊ดสติหลุดไปเรียบร้อย มือเล็กยกขึ้นมาปิดแก้มตัวเองที่แดงจัดพลางคิดในใจ
นี่เราทำอะไรลงป๊ายยยยยย~!!!
“อ้าว? ตื่นแล้วเหรอ ลุกไหวมั้ย?” ไลน์เดินออกจากห้องน้ำมาแล้วเห็นท่าทางร่างบางแปลกๆ ไปก็เลยถามด้วยความเป็นห่วง
“เออ... คือ... ข้า...” ชิพอึกอักตอบไม่ถูก เพราะตอนนี้สติยังกลับมาไม่ครบสมบูรณ์
“เป็นอะไรไป?” ไลน์เดินเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว แล้วพลักฟอกซ์ที่กำลังหลับสบายขวางทางตกเตียงดังตุ้บ!
“โอ๊ย! ไอ้เจ้าไลน์บ้า! แกล้งกันแต่เช้าเลยรึไง!” ร่างโปร่งลุกขึ้นมาโวยวายแต่ไม่มีใครตอบรับการกระทำนี้แม้แต่นิดเดียว ทำเอาขัดใจนิดๆ แต่สายตาก็หันไปเห็นไลน์ที่ดูเหมือนกำลังถามอะไรบางอย่างจากร่างบางท่าทางเป็นห่วงเอามากๆ แต่ร่างบอบบางนั้นก็ไม่ตอบเอาแต่อึกๆ อักๆ ตอบไม่ถูก
“ข้า... คือ... เออ...” ใบหน้าหวานแดงก่ำอย่างที่น่าจับจูบ
“เจ้าเป็นอะไรกันแน่ บอกข้าสิ” ไลน์พูดเสียงนุ่มประหนึ่งกำลังกระซิบข้างหูร่างบางเมื่อคืน... ชิพคิดถึงแค่นี้สติก็หลุดอีกรอบ
“เฮ้ ไลน์ เจ้าทำอะไรชิพน่ะ!” ฟอกซ์โวยใส่เป็นอย่างแรกเลย ก่อนจะคว้าเอาร่างบางเข้ากอดหมับ
ชิพทำอะไรไม่ถูก พูดไม่ถูก มือไม้พาลเกะกะไปหมด ไม่รู้จะทำตัวยังไงแล้ว!
“หรือว่าเมื่อคืนเราทำหนักไป” ไลน์หันไปถามฟอกซ์ที่กำลังกอดชิพเอาไว้แน่น ร่างโปร่งคงคิดแบบเดียวกันก็เลยมองมาที่เอวคอดของร่างบอบบางก่อนจะรีบหันหน้ากลับไปทันที
“ไม่รู้เฟ้ย!”
ไลน์มองอีกฝ่ายเหมือนจะติดหมั่นไส้นิดๆ ก่อนจะแย่งเอาร่างชิพมากอดไว้แทนทำเอาฟอกซ์หน้าเหวอทันที
“เฮ้ย!” ร่างโปร่งเผลอร้องออกมาอย่างตกใจ
“นี่ ชิพ สติกลับมาครบรึยัง?” ไลน์ก้มหน้าลงถามคนในอ้อมแขนเบาๆ
“ครับ (เกือบแล้วครับ)” ชิพหายใจเข้าลึกๆ ครั้งหนึ่งก่อนจะหายใจออกมายาวเหยียดอีกครั้ง แล้วสะบัดหน้าไปมาแรงๆ จนไลน์เกิดกลัวว่าหัวร่างบางจะหลุดซะก่อนเลยเอามือจับหมับที่แก้มทั้งสองข้าง
“เป็นไงบ้าง?” เสียงทุ้มดังขึ้น “หายบ้ารึยัง?”
“บะ... บ้าเหรอครับ?” สีหน้าชิพเหวอหวาอย่างตกใจสุดขีด ก่อนจะกระพริบตาปริบๆ เหมือนไม่รู้จะพูดอะไร หรือไม่ก็พูดอะไรไม่ออก
“เอ้า! อาบน้ำกันเถอะ” ฟอกซ์พูดแล้วทำท่าจะเข้าไปอุ้มร่างบอบบางขึ้นแนบอกแต่ไลน์ที่คิดไว้แล้วก็ดักหน้าไว้
“เจ้าไปอาบก่อนเลยไป เดี๋ยวชิพค่อยอาบทีหลัง” ไลน์สั่งเสียงเข้มทำเอาฟอกซ์ต้องเบ้หน้าก่อนจะก้าวฉับๆ เข้าห้องน้ำอย่างเลือกไม่ได้
“อะไรว้า~!” เสียงร่างโปร่งดังออกมาจากห้องน้ำตามมาด้วยเสียงน้ำดังกลบเสียงบ่นงึมงำๆ ไปได้สนิท
“เฮ้อ เจ้ารอดตัวไปนะ ขืนให้ไปอาบด้วยกันมีหวังต่ออีกรอบตอนเช้าแน่ๆ” คำพูดส่อความหมายทำเอาร่างบอบบางที่แสนจะซื่องงเต๊ก
“อีกรอบ?? รอบอะไรเหรอครับ?” เมื่อร่างบางตอบแบบนี้ไลน์ก็แทบจะเอามือย้ายที่จากวางไว้ข้างตัวเป็นกุมขมับตัวเองทันที
อะไรมันจะขนาดน้านนนน~!!
“ช่างเหอะๆ” ร่างสูงถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะหยิบผ้าขนหนูมาคลุมร่างบางเอาไว้ ปกปิดส่วนที่จะทำให้เข้าเผลอตัวเข้าไปทำอะไรไม่ดี (เอ๊ะ หรือว่าดีหว่า??)
“เอ๋ แต่ว่า...” ริมฝีปากอิ่มพูดค้างไว้เมื่อร่างสูงก้มลงมาจุมพิต
“เฮ้ยๆๆๆ นี่แอบจูบกันตอนฉันอาบน้ำเรอะ!” ร่างโปร่งที่ออกมาเห็นฉากเด็ดเข้าพอดีโวยวายใหญ่แต่ใช่ว่าไลน์จะแคร์ซะเมื่อไหร่
มือหนาคว้าเอาร่างบอบบางแนบอกปล่อยให้ริมฝีปากซึมซับความหวานในโพรงปากของร่างบางเต็มที่
“พอๆๆๆ หึงเฟ้ย หึง! หวงด้วยเว้ย!” จบประโยคทั้งร่างสูงและร่างบางก็ต้องแยกออกจากกัน (อย่างจำใจ) เพราะฟอกซ์เดินเข้ามาเอามือพลักอกไลน์ให้ออกห่างแล้วคว้าชิพเข้ามากอดแทน
“ขออีกนิดไม่ได้รึไงฟ่ะ” ไลน์ถึงกับบ่นงึมงำ
ชิพได้แต่เอามือจับริมฝีปากตัวเองเหมือนจะหลงใหลในรสสัมผัสนั้นไม่น้อยเลยทีเดียว
“หวานจัง...”
“หึงนะเนี้ย หึง!” ฟอกซ์พูดแล้วกดริมฝีปากตัวเองกับชิพแนบแน่น
“อ๊ะ ฮ่า!” พอริมฝีปากของร่างโปร่งละออกชิพถึงกับหอบหายใจกับการจูบที่ร้อนแรงแบบนั้นทำเอาหายใจไม่ทัน
“เจ๊ากัน!” ฟอกซ์สะบัดหน้าเหมือนจะบอกว่างอนไลน์
“อันนี้... วาบหวามจังเลย...” เสียงของชิพติดจะเพ้อๆ อยู่หน่อยๆ
“นี่รู้จักคำพูดแบบนี้มาจากไหนเนี้ย!?” ฟอกซ์ถึงกับลืมตัวถามด้วยใบหน้าที่ติดจะแดงน้อยๆ ก่อนจะหายไป
“อืม... ก็เห็นแม่บุญธรรมเขาพูดแบบนี้เวลาพ่อบุญธรรมเขาจูบนี่ครับ พอผมถามว่าเป็นความรู้สึกแบบไหน พ่อก็...”
อย่าบอกนะว่าสอนแบบปฏิบัติให้กับลูกน่ะ!!
“พ่อก็บอกว่ามันจะรู้สึกขึ้นมาเองว่ามันเป็นยังไงอ่ะครับ” รอยยิ้มหวานจากร่างบอบบางทำให้ฟอกซ์กับไลน์ถึงกับรู้สึกเอือมระอา
นี่รู้เรื่องพวกนี้ก็เหมือนไม่ได้รู้สินะ!
“เอ้าๆ ไปอาบน้ำได้แล้ว ชิพ” ไลน์พูดแล้วพยุงร่างบางให้ลุกขึ้นจากเตียงนอน
“โอ๊ย!” พอขาแตะพื้นปุ๊บความเจ็บก็แล่นริ้วๆ เข้ามาจนถึงสะโพกงาม เจ็บมาซะจนทรุดลงไปกองกับพื้นเลย “เจ็บ…”
ใบหน้าหวานเบ้ลงจนเหมือนจะร้องไห้อย่างน่าสงสาร ไลน์ก้มลงไปแล้วดึงชิพให้ขึ้นมานั่งบนเตียงเหมือนเดิม
“ไม่เป็นไรนะ เจ็บตรงไหนบอกสิ บอกข้าสิ” ฟอกซ์พยายามถามด้วยความร้อนรน (อย่างกับตัวเองเจ็บเอง)
“เจ็บ... สะโพกครับ” ใบหน้าหวานแสดงความเจ็บออกมาเต็มพิกัด
แต่คำตอบกลับทำให้ใบหน้าของร่างโปร่งแดงขึ้นอย่างหาสาเหตุไม่ได้ (ลองก้มๆ หาดูแถวใต้เตียงดิ) ก่อนจะบ่นอุบอิบ
“เมื่อคืนข้าคงจะรุนแรงไปหน่อย”
“แรง?” ใบหน้าหวานเอียงนิดๆ เหมือนจะถามว่าอะไรแรงกันแน่ ทำเอาฟอกซ์ต้องหันหน้าหนีเพราะมันเป็นคำถามที่ตอบได้ยากที่สุด
“เอ้า อาบน้ำๆ” ไลน์ตัดบททันทีเมื่อเห็นว่าร่างบางหายเจ็บแล้ว
“แต่ข้าลุกไม่ได้...” ดวงตาสวยหมองลงเล็กน้อยก่อนจะเปลี่ยนเป็นเบิกกว้างอย่างตกใจ “เหวอ!”
ไลน์ชักสีหน้าน้อยๆ ก่อนจะอุ้มร่างบอบบางราวกับเจ้าหญิงเข้าไปในห้องน้ำ เปิดน้ำลงในอ่างจนเต็ม (มีอ่างด้วย!) ก่อนจะเดินออกมา เดี๋ยวฟอกซ์จะโมโหใส่เขาอีก
“อยากรู้จริงว่าเมื่อวานเกิดอะไรขึ้นกับชิพกันแน่ ถึงได้มีสภาพแบบนั้น” ไลน์นั่งลงบนเตียงแล้วถอนหายใจเฮือกใหญ่
“นั่นสินะ” ฟอกซ์รับเงียบๆ ก่อนจะตะโกนขึ้นเล่นเอาคนที่กำลังแช่น้ำสบายๆ สะดุ้งเฮือก “โว้ย! ใครมาทำร้ายชิพของฉันนะ! พ่อจะอัดให้เละไปเลย!”
“บ้า... ปุดๆ” ชิพที่ได้ยินเต็มสองหูพูดเบาๆ ก่อนจะเอาจมูกและปากลงน้ำปิดใบหน้าที่เริ่มร้อนผ่าว
“ไม่ต้องถึงมือเจ้าหรอกน่า ข้านี่แหละ จะฆ่ามันเอง” ไลน์ยิ้มเยือกเย็นปนสยองให้ฟอกซ์ได้เสียวสันหลังเล่น
“ปุดๆๆ” ชิพบ่นพึมพำใต้น้ำคนเดียว ตอนนี้ทั้งหัวชิพมุดลงไปอยู่ใต้น้ำเรียบร้อยแล้ว
“เมื่อไหร่ชิพจะอาบเสร็จนะ” ฟอกซ์พูดขึ้นก่อนจะทำท่าจะเข้ามาในห้องน้ำ “เข้าไปดูหน่อยดีกว่า แอ้ก!”
ไลน์คว้าคอฟอกซ์ไว้แล้วกระชากให้อีกฝ่ายล้มลงบนเตียงทันที
“อย่าหวัง ฟอกซ์” ไลน์พูดแล้วถอนหายใจน้อยๆ “ผิดสัญญาแล้วแฮะ กับหมอดูกำมะลอนั่นน่ะ ทำไงดีล่ะ”
“ผิดสัญญา? สัญญาอะไร?”
“ก็ที่ว่า... จะไม่ล่วงเกินชิพเด็ดขาดถ้าเจ้าตัวไม่ยอมไง”
“นี่ชิพยอมเองนะ พวกเราไม่ได้ผิดสัญญาสักหน่อยนี่นา แล้วอีกอย่างถ้าชิพไม่ยั่วพวกเราก่อนก็คงจะไม่...”
“ข้าไม่ได้ยั่วใครนะ!” ชิพแว้ดขึ้นแล้วเปิดประตูออกมาพร้อมกับใบหน้าหวานที่แดงก่ำอย่างกับลูกตำลึงสุก
“อ้าว? อาบเสร็จแล้วเหรอชิพ” ไลน์ถามขึ้นด้วยหน้าตาซื่อๆ
“เสร็จแล้วครับ” เสียงอ้อมแอ้มตอบกลับมา ก่อนใบหน้าหวานจะขึ้นสีระเรื่ออีกรอบเมื่ออ้อมแขนแกร่งอุ้มเขาขึ้นไปวางบนเตียง
“ดีขึ้นบ้างมั้ย?” ไลน์ถามขึ้นแล้วเกลี่ยปอยผมที่ปรกใบหน้าหวาน
“ดีขึ้นแล้วนะ” ฟอกซ์โอบเอวบางแล้วกระพริบตาปริบๆ เหมือนจะอ้อนน้อยๆ “ไม่เป็นไรแล้วใช่มั้ย?”
“ไม่เป็นไรแล้วครับ” ชิพหัวเราะคิกคักเมื่อฟอกซ์ถูกหัวกับไหล่ของเขา
จักจี๋อ่า~!!
“เอาล่ะๆ พอก่อนนะ พวกข้ามีเรื่องจะคุยด้วยหน่อยนะ ชิพ” ไลน์ดันหัวฟอกซ์ออกก่อนจะกดให้ร่างบอบบางนอนกับเตียง
“เจ้ารักข้า... หรือฟอกซ์?”
--------
คุยเรื่องนิยายใหม่ - - - - - -
พอดีกำลังคิดหนักว่าจะลงตอนนี้เลย หรือว่า
จะลงตอนที่แต่งเรื่องนี้เสร็จแล้ว (คาดว่าจะเสร็จประมาณ 20 กว่าตอนอ่ะนะ)
เลยอยากรู้นิดหน่อย
------
บ่นๆๆๆ
ตอนนี้อยู่ในช่วยกลัวว่าถ้าเกิดว่าแต่ง nc ไปไม่ถูกใจจะทำไงดี...
ก็เลยเกร็งๆ ที่จะแต่งต่อ
เม้นหน่อยนะค้า~
(ปิดท้าย)
ขอบคุณที่มาอ่านกันนะคะ อีกประมาณ 2 วันจะมาอัพให้ค่ะ
ความคิดเห็น