ห้องพักลูกสาว-ชาย

ลำดับตอนที่ #1 : มุราซากิ ฮิคารุ

REGISTER

 

“ คุณคนเดียวไม่ไหวหรอกนะ ฉันบอกว่าจะช่วยก็ต้องให้ฉันช่วยสิ ”

ลักษณะรูปร่างหน้าตา :: ใบเรียวขาวอมชมพูอย่างเป็นธรรมชาติไร้ซึ่งการแต่งแต้มใดๆจากเครื่องสำอาง ดวงตากลมโตสีดำรับกับใบหน้า ริมฝีปากสีชมพูกลีบกุหลาบ รูปร่างสมส่วน ผมเส้นไหมนุ่มสลวยสีดำยาวตรงจนถึงสะโพก ซึ่งโดยปกติหากอยู่บ้านก็จะมัดรวบไว้อย่างเรียบร้อย ปกติชอบสวมเสื้อผ้าสบายๆอย่างเสื้อยืดกางเกงขายาวเวลาอยู่ที่บ้าน ความจริงเธอชอบทั้งกระโปรงและชุดหวานๆที่ถูกแต่งแต้มไว้ด้วยลูกไม้ แต่ไม่กล้าใส่ดังนั้นปกติสไตล์การแต่งตัวของเธอจึงเป็นกางเกงกับเสื้อเชิ้ตธรรมดาๆถักเปียหลวมๆเวลาออกจากบ้าน เธอจะไม่ใส่กางเกงหรือกระโปรงที่สั้น ความยาวประมาณเข่าเป็นอย่างต่ำ ยกเว้นเครื่องแบบของโรงเรียน ถ้าเครื่องแบบกระโปรงมันสั้นเธอก็ยอมใส่

ชื่อ :: มุราซากิ ฮิคารุ (Murosaki Hikaru)

ชื่อเล่น :: ฮิรุ หรือ คารุ

ความหมาย :: แสงสว่าง

อายุ :: 18 ปี

สัญชาติ / เชื้อชาติ :: ญี่ปุ่น

นิสัย :: ปกติจะเป็นคนที่ยิ้มลูกเดียว ใครพูดอะไรมาก็ยิ้ม ขนาดโดนดุโดนว่ายังยิ้ม สาเหตุมาจากไม่อยากจะมีเรื่องกับใครเพราะเธอเองก็เป็นคนแรงน้อย แถมตบตีกับใครเขาก็ไม่เป็น ค่อนข้างเรียบร้อยแต่ก็ไม่ได้หวานจ๋าขนาดพูด “คะ” “ขา” ตลอดเวลา เป็นคนเชื่อคนง่าย แม้แต่เรื่องที่ไม่น่าจะเชื่อได้ก็ยังเชื่อ เลยโดยหลอกอยู่บ่อยๆ  ชอบช่วยเหลือผู้อื่นทุกเมื่อ เวลาที่เธอบอกว่าจะช่วยแล้วไม่ยอมให้ช่วยเธอจะเริ่มพูดมาก จุกจิกจู้จี้ ทั้งขอร้องแกมบังคับ ตื้ออยู่อย่างนั้นจนกว่าจะยอมให้ช่วยนั่นแหล่ะ ถึงเธอจะแรงน้อยแต่เธอก็เป็นคนที่มีมันสมองเยี่ยมอย่าบอกใครเชียวล่ะแถมความจำยังเป็นเลิศอีกด้วย มีคำพูดติดปากคือ “มีอะไรให้ช่วยมั๊ย?” “ให้ฉันช่วยเถอะนะ” และ “คนเดียวหัวหาย สองคนเสร็จไวนะคะ ให้ฉันช่วยเถอะ”

ประวัติ :: ฮิคารุบุตรสาวเพียงคนเดียวของตระกูลมุราซากิ แม้พ่อแม่ของเธอจะเป็นผู้มีชื่อเสียงในด้านวงการบันเทิงแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรเธอเลยที่เธอชอบทำตัวติดดิน ออกจะเป็นห่วงเธอเสียมากกว่าเพราะเธอเชื่อคนง่าย แถมยังขี้กลัว กลัวได้แม้กระทั่งแมลงปอ ปัจจุบันเธอย้ายมาอยู่ในบ้านเช่าราคาถูกใกล้โรงเรียนซึ่งนั่งรถประจำทางเพียง 20 นาทีก็ถึง นอกจากนี้ยังทำงานพิเศษจ่ายค่าเช่าบ้านเองด้วย แต่ค่าศึกษาเล่าเรียน ค่าเทอมและอุปกรณ์ต่างๆก็ยังต้องให้พ่อแม่จ่ายให้อยู่ดี

ขอบชอบ / เกลียด / กลัว :: ชอบ หนังสือนวนิยายรักโรแมนติกหรือแนวแฟนตาซี , ชีสเค้ก , ตุ๊กตาประหลาดๆ เช่น ตุ๊กตาปลาหมึก ตุ๊กตาซาลาเปา เป็นต้น , เสื้อผ้าที่ถูกประดับด้วยลูกไม้ / เกลียด เชื้อรา , อาหารบูด , ช่วงเวลาที่รถติด / กลัว ศพ , วิญญาณ , แมลงแทบทุกชนิด เช่น แมงมุม ตั๊กแตน แมลงสาบ ฯลฯ(ยกเว้น ผีเสื้อ) , ความมืด

คู่ :: ฮิบาริ เคียวยะจ๊ะ

Interview your original

“ ไฮฮายมายด์เฟรน นี้ฉันเอสเตอร์เองนะ ” ขณะที่ฮิคารุกำลังเล่นอินเตอร์เน็ตไปเรื่อยเปื่อย ข้อความจากอีเมลล์ก็ดังเตือนขึ้นมา และคนที่ส่งมานั้นก็ไม่ใช่ใคร เพื่อนสนิทของคุณนั้นเอง

-เมื่อเห็นดังนั้นเธอจึงพิมพ์กลับไปอย่างคนมีมารยาท “ดีจ๊ะ เอสเตอร์”

“ นี้ฉันมากวนอะไรเธอหรือเปล่าเนี่ย ? แต่ช่างมันเถอะ … พรุ่งนี้ว่างหรือเปล่า​ ? ” เมื่อคุณตอบกลับไป ฝ่ายนั้นก็ตอบกลับมาเหมือนรู้ว่าคุณกำลังจะส่งไป

-“ต้องขอโทษจริงๆนะ พรุ่งนี้ฉันต้องไปทำงานพิเศษน่ะ” เธอพิมพ์กลับไปโดยไม่ลืมบอกเหตุผล

“ อ่า อย่างนั้นหรออย่างนั้นหรอ ” ข้อความนี้ถูกส่งมาหลังจากที่คุณส่งไป คุณมองเห็นเหมือนว่าฝั่งนั้นกำลังพิมม์ตอบกลับมา “ เน้ เน้ ผู้ชายในฝันของเธอเป็นแบบไหนหรอ ? เมื่อตอนที่เล่าในกลุ่มฉันไม่ทันได้ฟังนะ... ”

-“ก็...คนที่ใจดี อ่อนโยน ร่าเริง ยิ้มเก่ง เป็นสุภาพบุรุษ ไม่ชอบการทะเลาะวิวาท และต้องไม่ทำร้ายใครก่อนด้วย”เธอพิมพ์เล่าเรื่องราวของชายในฝันอย่างเพ้อฝันว่าซักวันเธอจะได้พบกับชายผู้นั้น

“ อืม...อย่างนั้นหรอ อย่างนั้นหรอ แล้วถ้าเกิดเจอคนที่ไม่ใช่สเป็คแล้วดั๊นชอบล่ะ เธอจะทำยังไง ? ” ข้อความถูกส่งมาเรื่อยๆ

-“ก็ไม่รู้สิ เรื่องของหัวใจมันซับซ้อนเกินกว่าจะคาดเดาได้ อีกอย่าง..ฉันก็ไม่เคยมีความรักมาก่อนด้วย แต่..ถ้าเป็นแบบนั้นก็คงจะต้องยอมรับนั่นแหล่ะ”

“ ฉันไม่กวนเธอแล้วดีกว่า ราตรีสวัสดิ์นะเพื่อนรัก <3 ” ข้อความนั้นเป็นข้อความสุดท้ายก่อนที่ข้อความของระบบจะส่งมาว่าEsterian offline :: ข้อความที่คุณส่งไปทางระบบจะเก็บข้อมูลไว้และแจ้งเตือนหากฝ่านตรงข้ามกับมาออนไลน์อีกครั้ง และเมื่อคุณมองเห็นข้อความนั้น ก็ตอบกลับไปอย่างช้าๆ

-“ถึงจะไม่อย่างยอมรับก็เถอะนะ”

 ถึงมามี๊ / ปาป๊า ทั้งหลายของออริ

ไม่ขอพูดอะไรมาก เอาเป็นว่าอวยพรให้ติดนะค่ะ XDDDD :: สาธุค่ะ สาธุ